Oude koeien van 2003

• Het is nu ongeveer een week of 3 terug (geleden) dat wij dit medium INTERNET ook hebben ontdekt, eigenlijk nooit gemist. Maar nu toch de verhalen over zeilen etc belevenissen en met name het leuke persoonlijke geweldig . Ik krijg er niet genoeg van om over de prachtige verhalen en en oa. betrokkenheid van de deelnemers/organisatie te lezen.
  Vervolgens afgesproken met mijn wederhelft geen rare dingen meer te gaan ondernemen, maar over deze tocht-wedstrijd raken wij-ik harstikke in de war, de datum van inschrijving en scherp in de gaten te houden wanneer hoe en waar hoop ik er in 2003 erbij te zijn.
• Elk jaar zijn er voor mij 2 niet te missen evenementen : Dat zijn de vierdaagse van Nijmegen en …. de 200 myls ‘SOLO’
• 7 mijl en 4,5 uur na de KG2 en alle meters op 0. Ik heb nooit eerder een studie van de schuimvormen gemaakt, maar zo langzaam voortdrijvend door de algenculturen, zie je de mooiste vormen in het spiegelgladde kielzog verdwijnen. De enige troost voor de solist is dat in zijn naaste omgeving ook anderen zich aan die studie wijden en nagelbijtend wachten op wind.
• Marijke is geweldig, ze drinkt, eet en moppert niet aan boord. Toch een goed hulpje in een solo-race. Maar al drinkt ze geen spat, slingeren doet ze wel af en toe een beetje, die windvaan van me …
• Hoera een snelheidsrecord -0,08 knopen, ik zeil achteruit.
• Wat is het zeilersLEVEN goed voor mij.
• Zou er ook een prijs zijn voor diegene die het laagste gemiddelde haalt ?
• Al ben je nog zo snel, je rating achterhaalt je wel …..
• Het gezonde kleurtje, wat ik heb opgedaan tijdens de windstiltes met zomerse temperaturen, is er vannacht weer afgewaaid.
• Mis de MN 4 voor Den Helder om te fotograferen. Zeil daarna 10 minuten terug met stroom 2,5 knoop tegen …
• Hoor ineens een harde gil. Ik schrik en kijk om. Het blijkt een wanhoopsgil te zijn, die gebruikelijk is op de Paardebreedtes als vraag om meer wind. Ik hoop dat het verder goed gaat met Dik.
• Uit concurentie-overwegingen zal ik geen betrouwbare informatie meer doorgeven aan mijn compagnon A.B.
• Het Markermeer lijkt net een arena, om mij heen zijn de wolken, prachtig van onderen aangelicht en boven mij een heldere sterrenhemel.
• De Beaufortschaal schijnt te zijn aangepast. Hij komt nu niet meer hoger dan 20 knopen wind
• Ik wist, dat Kees voor mij ook op weg was naar de Friese hoek, route 3. Ik kreeg een sms binnen waarop stond: “Jan kom hier niet naar toe ! Lig al een half uur te dobberen ! Windstil !” Mijn spi bolde goed en liep al een tijdje 3 a 4 knopen. Na een kwartiertje kwam ik bij, inderdaad, de Friese hoek en ….. lag daarna drie uur te dobberen ….
• Het foto`s maken wordt (voor mij tenminste) nu soms een echt avontuur , zo binnen 4 m. langs die grote tonnen scheren met een nogal vlagerige wind op automaat en in de nacht!! Dan sta je daar te balanceren dicht bij die ton – – “oh ja , denk aan doordraaien en laat die flits op – -!!”, en dan wil je natuurlijk net afdrukken en dan gaat die , inmiddels heel grote lamp van die verd. boei aan en zie je niet veel meer , dus druk je af als een soort “Guus Geluk”!!
• Het is niet te geloven; de halve 200 myls vloot is naar Urk gegaan (25 schepen). Er is daar zeker kermis? Dat is zo’n honderd mijl van huis. Als ze maar weten dat ze zondag voor 12 uur thuis moeten zijn!
• Gevecht geleverd op ’t voordek en gewonnen van de spi.
• Tientallen schepen van de 200 mijls Solo hadden hetzelfde idee gehad, want de havenkom lag redelijk vol met van die Japanners. (voor niet watersporters: De deelnemers moeten de vlag die het getal 1 vertegenwoordigd voeren. En deze vlag is een witte achtergrond met een rode bol, dus net de Japanse vlag. Vandaar!!!)
• Naïef hoopte ik nog op hun begrip voor mijn hopeloze wedstrijd situatie, zodat ze keurig voor me zouden uitwijken. Toen dit er natuurlijk niet naar uitzag moest ik maar voor hun wijken
• De boot kan niet wat de schipper niet kan, de schipper kan niet wat de boot niet kan.
• In de bui waait het 7 tot 8 Bft over dek. Als je daar tegenin staat te kijken, waaien de lenzen bijna uit je ogen.
• Door de stroming die daar heerst door de spuisluizen bij Kornwerderzand werd ik weer helemaal teruggezet tot voor bij Makkum. Stom natuurlijk!! Ik had even mijn anker uit moeten gooien.
• Het belangrijkste woord tijdens zo een race is “op”. ’s Avonds ben je “op” en een paar uur later moet je “op”.
• Weervoorspellingen zijn leuk, maar aan het eind van de dag moest je met de wind zeilen die je had en niet met die, die je krijgt.
• Ongeacht routekeuze of vordering in de eigen route, de hele tocht zie je nauwelijks iemand, maar bij boeien zijn er altijd een hoop bij elkaar – waar ze vandaan komen mag Joost weten.
• Vind het toch wel gezellig om met ’t mes tussen de tanden te zeilen.
• Alle windomstandigheden gezien en ook alle zeilen. Nederland is echt prachtig !
• Ik ben van nature geen nagelbijter, maar je zou het spontaan worden
• Voor nu echt de laatste keer van deze reis pak ik de camera en maak ik een foto van de M1. Het liefst had ik er vijf van gemaakt.
• ”Vertrokken uit Vlieland met redelijk zicht. Naarmate de laatste Stortemelkton door mij was gepasseerd ZS 5-ZS 6 zakte de wind geregeld weg en dreef in op de stroom. Voortgang 2 a 3 knt. Tegelijkertijd kwam er een nevel opzetten. Om 07:00 h. de Eierlandgrondton gepasseerd. Ik had nog 2 uur om in het Molengat te komen met nog 10 mijl te gaan voordat het tij zou gaan kenteren” Onder deze omstandigheden niet te realiseren. Daarom met pijn in m’n hart motor gestart, dus opgegeven. In Molengat behoorlijke stroom tegen met 0,1 mijl zicht.”
• Finish. M 1. 11:59:59 uur.
  Na het solo zeilen ben ik nu aan het solo juichen.
• Ik heb immens genoten van dit zeilfestijn. Het is prachtig om een solo tocht in grote verbondenheid met je mede zeilers te varen. Ik lag vrijdagnacht bij Kornwerd op een hobbelig IJsselmeer voor anker, om aan mijn verplichte anker/rustperiode te voldoen. In de verte zag ik in die donkere nacht de toplichtjes en schaduwen van zeilen, soms even verlicht met een schijnwerper om de stand te controleren, voorbij schuiven. Allemaal vriendjes/mede zeilers die daar gaan! Het gaf mij een gevoel van grote verbondenheid.
• gefeliciteerd met de prachtige race. Jammer van de wind en de uitvallers. Ik heb het geheel kunnen volgen zelfs vanuit Cairo waar ik een weekje mocht verblijven. Jullie web-site is toch wel uniek, de stand tijdens de race is leuk om te volgen en alle verslagen van deelnemers heb ik met huid en haar verslonden… Ook het nu volledige verslag met alle foto’s en de definitieve uitslag met plezier gelezen. Ik hoop dat er in 2004 weer een plekje voor ondergetekende is als starter (en hopelijk ook finisher) in de negende 200 myls solo.
• Na de afgelopen weken uw pagina meerdere keren te hebben bezocht begrijp ik dat de rust enigszins is weer gekeerd.
  Ik heb de verslagen vooraf , tijdens, en na de wedstrijd verslonden. In mijn enthousiasme had ik ook nog een oud inschrijfformulier ingevuld. Onder het motto beter op tijd dan te laat zullen we maar zeggen.
  Ik heb echter begrepen dat ik geduld moet hebben tot 1 maart 2004, maar dat ook dan het verwerven van een startuitnodiging cq. inschrijving nog lang niet zeker is. Toch wil ik u vragen om mij op een of andere manier op een ” verlanglijst” of wachtlijst te willen plaatsen.

Ingeschreven solo-schippers – 2003

Banen – 200 myls ‘SOLO’ – 2003

Banen – 200 myls ‘SOLO’ – 2003

Muiden M 1 0 Muiden M 1 0 Muiden M 1 0 Muiden M 1 0 Volendam GZ 2 10 Volendam GZ 2 10 Volendam GZ 2 10 Volendam GZ 2 10 Hoorn NEK 17 Hoorn NEK 17 Hoorn NEK 17 Hoorn NEK 17 Lelystad-Z OVD3 28 S/Lelystad-Z OVD 3/EZ 27 28 S/Lelystad-Z OVD 3/EZ 21 28 S/Lelystad-Z OVD 3/EZ 21 28 S/N.zeekanaal P 15/B’RAN 42 Stavoren VZ 1 44 Den Oever WV14 50 Medemblik V 15 46 S/Kornwerderz. VF 4/BO 12 58 Enkhuizen KG 2 64 Urk UK 16 63 Den Helder MH 4 75 Harlingen BO 44 63 Breezanddijk SPORT B 81 Breezanddijk SPORT B 88 Oude Schild T 14 79 Oost Vlieland ZS 13 80 Urk UK 16 106 Stavoren LC 9 100 S/Kornwerderz. BO 4/VF 4 96 Den Helder T 5 111 Medemblik V 15 124 Lemmer SB 10 110 Medemblik V 15 113 Oude Schild T 14 116 Stavoren VZ 1 130 Enkhuizen KG 2 120 Hindelopen H 2 125 S/Kornwerderz. BO 8/VF 4 134 Makkum VF04 144 Hindelopen H 2 134 Breezanddijk SPORT B 132 Hindelopen H 2 140 Hindelopen H 2 150 S/Lelystad-N EZ 27/OVD 3 158 Stavoren VZ 1 142 Medemblik V 15 153 S/Lelystad-N EZ 21/OVD 3 172 Pampushaven PH 169 Den Oever WV14 151 S/Lelystad-N EZ 27/OVD 3 172 Hoorn NEK 183 Hoorn NEK 180 S/Lelystad-N EZ 21/OVD 3 173 Hoorn NEK 183 Volendam GZ 2 190 Volendam GZ 2 187 Hoorn NEK 184 Volendam GZ 2 190 Pampushaven PH 195 Blocq V.Kuff. BVK 193 Muiden M 1 200 Muiden M 1 200 Muiden M 1 200 Muiden M 1 200

Verslag 2003 > DE ACHTSTE

Vrouwentrofee      3e. prijs    2e. prijs     1e. prijs Jacqueline             Gerben       Erik Jan     Han van Amstel            Bos             Hardonk      Beijersbergen

Woensdag, 15 oktober 2003 21:30 uur

Na het welkomswoord tot de deelnemers, die van heinde en verre gekomen, aanwezig waren, veelal met hun partners en het bedanken van de sponsors werd er een overzicht gegeven van de race, het weer en het voordeel in de routekeuzes.

Er werd gesproken over de weersomstandigheden tijdens de race. De fascinerende start met een lange rits aandewindse schepen tot aan de horizon. Het gevecht met de wind, soms urenlange totale blaktes. Over de finishdag, waarin gelukkig in de dikke buien wind zat die veel solo-schippers nog net op tijd lieten finishen.

Het was de tweede maal, dat alle de 4 routes werden bezeild, 12 schippers besloten voor, buitenom, dus route 1, te verzeilen. 4 namen de wadden-route 2, via Harlingen, Stortemelk en om de eilanden Vlieland en Texel heen. 45 solisten bleven op de IJsselmeer-route 3, terwijl de route 4 door 6 schippers werd verzeild.
Wat de gevolgen van hun tactische (route)keuzes waren, was duidelijk te bemerken uit de uitslag.

Verder waren er prachtige fotosessies, zowel van de gepasseerde boeien, alsook van de deelnemers onderling. We hadden het geluk een sponsor te vinden, die ook zorg droeg voor de afdrukken i.p.v. zoals voorafgaande jaren alleen de printplaatjes. Toch blijft de foto-controle alleen een heikel punt.

Er waren talloze positieve en ….. vooral sportieve reakties vanuit het deelnemersveld en het ook thuisfront, getuige de vele bezoeken (in 3 weken ruim 50.000) op deze website. Veel van deze bezoekers hielden de wedstrijdstanden van hun favorieten nauwlettend in de gaten :

Ook werden er wat logboeken behandeld met daarin de diverse humoristische annekdotes van deelnemers. Heel wat verhalen hoorden we. Veel foto’s werden getoond en onderling weggegeven.

Ook diegenen, die tijdens de wedstrijd veel werk hadden verzet, kregen een fles en/of bloemen.

Uitgebreid bedankt werden :
Marco Luyendijk, die een groot gedeelte van onderstaand ‘Nieuws tijdens de race’ en foto’s voor z’n rekening nam, alsmede met scripts en internet-ondersteuning/supervisie de webmaster van de 200 myls ‘SOLO’ is.
Bob Luyendijk voor de kontakten/passagemeldingen met de schippers en de uitslagverwerking. Ook
Esther Luyendijk voor haar gewaardeerde assistentie bij deze vele telefonische meldingen
Peter Capel, de start- en opnameschipper, alsook natuurlijk de schipperse
Tine Capel voor hun gastvrijheid en ontvangst voor de uitgezeilde solisten op de M/Y Capella.
Piet Bakker , vanwege de kontrole foto’s, etc.
wsv AVOH voor de voorlopige adoptie van deze 200 myls ‘SOLO’ in de afgelopen jaren en het vertrouwen, dat het hierin tot nu toe stelde.
Wim Dercksen havenmeester van de Stichtingshaven Muiden, vanwege z’n extra inzet om de maximale in- en uitstroom van jachten voor en na de 200 myls ‘SOLO’ in goede banen te leiden.

Ook op foto hier linksonder …. :
Frits Bartels bedankt, vanwege zijn adviezen inzake de handicaps.

De barbediening van de wsv AVOH te Huizen was weer het toonbeeld van gastvrijheid en zorgde er voor dat iedereen het prima naar de zin had. Al met al een heerlijke avond, waar alle kontakten weer eens stevig werden aangehaald.

door : marco@200myls.nl

verslagen van zeilers :

Erik Jan Hardonk (update 5 oktober 09:30 uur)
Otto Maitimu (update 5 oktober 17:25 uur)
Kees Rijniersce (update 5 oktober 23:15 uur)
Cees de Wit (5 oktober 09:00 uur)
Jaap Homan (5 oktober 20:33 uur)
Frits Brattinga (5 oktober 22:15 uur)
Sailto (06 oktober 12:00 uur)
Jacqueline van Amstel (6 oktober 16:46 uur)
Martin Selles (6 oktober 19:58 uur)
Frits Bartels (6 oktober 21:13 uur)
Gilles van Delft (6 oktober 23:01 uur)
Eric-Jan Wiebenga (7 oktober 18:20 uur)
Arie Petrus (8 oktober 22:10 uur)
Han Beijersbergen (8 oktober 23:19 uur)
Ids Witteveen (10 oktober 08:52 uur)
Nico Benink (10 oktober 10:40 uur)
Gerrit Schuur (10 oktober 14:08 uur)
Peter Müller (14 oktober 12:39 uur)
Peter Müller (14 oktober 12:39 uur)
Sander Bakker (17 oktober 15:19 uur)
Barend Peters (27 oktober 17:49 uur)
Henjo Ruiter (15 november 13:14 uur)
Jacqueline van Amstel (18 december 21:50 uur)
Menco Poen (09 maart 20:59 uur)
Frans Hoving (14 maart 13:58 uur)

Maandag, 6 oktober 2003, 12:00 uur

Fotoserie : Frits Bartels De foto-cameraatjes zijn weggebracht …..

Heel wat logboeken zijn er te controleren. Het blijkt dan, dat passagetijden van sluizen en overnachtingen niet goed en zelfs niet zijn doorgegeven of doorgekomen met de sms, e-mail of telefonische meldingen. E-mailtjes en telefoontjes van zenuwachtige schippers, die zich afvragen, waarom zij op die of die plaats zijn terechtgekomen. Terwijl pas op 15 oktober a.s. de definitieve uitslagen bekend worden gemaakt.
Zijn de foto-opnames van de merktekens correct gemaakt ? De controle op voortgang en plaatselijke wind. De meldingen van andere schippers en …….. staan de juiste tijden wel in de logboeken t.o.v. die meldingen tijdens de wedstrijd ? Allemaal zaken, die nauwkeurig moeten worden nagelopen en gecontroleerd.
Wie weet het …. Het zal niet meer zoveel stuivertje wisselen zijn als vanmorgen, maar zal niet ophouden tot die vijftiende oktober a.s. als de berekende punten worden toegevoegd of afgetrokken ………………….

Zondag, 5 oktober 2003, 17:00 uur

Nog niet eerder zijn er op de zaterdagavond en aansluitend de zondagmorgen zoveel schippers binnen komen varen. Na 11.59.59, dus 12:00:00 uur exact werd door opname-schipper Peter Capel op deCapella de scheepshoorn ingedrukt ten teken van het einde van de achtste 200 myls ‘SOLO’.
Na dit geluidssein kwamen er nog een aantal schippers binnenvaren, die tussen 11:45 en 12:00 uur de finishboei de M 1 hadden gefotografeerd en dus waren gepasseerd.
Om 12.40 kwam de laatste schipper binnen die volgens de door ons gebruikte ‘zomertijd’ 40 minuten te laat was, echter volgens zijn gehanteerde ‘GPS’ op UTC tijd een kleine anderhalf uur over had.

Om 15.10 uur zijn de laatste standen geplaatst op het net;

• 2 schippers zijn niet gestart (DNS)
• 4 schippers hebben de route afgekort (AFK)
• 30 schippers hebben zich tijdens de race afgemeld (RET)
• 2 schippers passeerden net te laat de M 1 (FTL)
• Hulde aan de schippers, die op tijd zijn gefinished

Als met ’n open bootje meert Ed Megens onder zeil zijn Lupa Maris af in de havenkom …..Zondag, 5 oktober 2003, 13:00 uur

Iedereen is binnen of heeft zich gemeld, de achtste 200 myls stond dan ook in het teken van de windstiltes en daardoor een record aan uitvallers. De voorlopige uitslagen staan vanmiddag nog op het internet. Hierin zullen nog vele veranderingen optreden door onder andere logboekcontrole en boeien foto’s.

Zondag, 5 oktober 2003, 10:00 uur

Er komen steeds meer schippers binnen varen. Al dan niet opgewacht door familie en vrienden. Moe, doodmoe van uren, uren zeilen, zelfs 30 uren achtereen. Toch worden de verhalen en ervaringen nog verteld. Geduld, doorzettingsvermogen om toch te proberen te finishen. We wachten maar af.

Zondag, 5 oktober 2003, 8:00 uur

Fotoserie : Jos ValkeringZaterdag, 4 oktober 2003, 23:30 uur

De zeilers zijn moe, soms moedeloos, struikenlend op ’t schip, vastgelopen of een paar gekneusde ribben. Er resten nog maar een kleine 13 uur voor de zeilers, die nog niet binnen zijn, om te finishen. Intussen hebben al 28 solisten de strijd gestaakt. 2 hebben hun baan ingekort. Waren het vorig jaar de stuurautomaten, die de vele schippers het leven zuur maakten, dit keer zijn het de windstiltes.

Zaterdag, 4 oktober 2003, 16:25 uur

09:00 uur, Lelystad. Vannacht om 00:27 uur vertrokken vanaf de V 15 …. ….. Klik eens 
Bauke Yntema, van de Catootje heeft nu even tijd voor een praatje in de sluis …. en daarna op naar de finish.

Rond 3 uur vanacht heeft Ruud Kapteyn als eerste de 200 myl volgemaakt, daarmee is hij ruim de snelste, want rond 13:45 uur is Martin Selles als tweede door de finish gegaan met op ongeveer 20 minuten Gerrit Scheur. Ondanks het kleine beetje wind is het een kleine groep gelukt om alle boeien op de foto te zetten. Er zijn schippers die hun baan hebben ingekort, omdat ze anders nooit voor zondagmiddag de finish konden halen.

De Chill Out van Henk Bulthuis en hij legt aan na de finishpassage in Muiden

Zaterdag, 4 oktober 2003, 13:10 uur

Een thuisblijver schrijft : Het is zaterdag 4 oktober. het is niet te geloven; de halve 200 myls vloot is naar Urk gegaan (25 schepen). Er is daar zeker kermis? Dat is zo’n honderd mijl van huis. Als ze maar weten dat ze zondag voor 12 uur thuis moeten zijn!

Vrijdag, 3 oktober 2003, 23:00 uur

Alweer 3 dagen 200 myls en al 3 dagen weinig wind. Heel anders dan verwacht werd wil de wind niet meewerken. Ruud Kaptyen heeft nog 17 myl te gaan en is daarmee de schipper die het voor zover het snelste heeft gedaan. Met pijn en moeite hebben de meeste zeilers er net iets meer dan 100 myl uitgeperst in 3 dagen tijd. Ieder zuchtje wind wordt dan ook volop benut. 15 zeilers hebben het al opgegeven, maar of dat verstandig is? Want volgens de voorspellingen gaat het morgen harder waaien, in de avond windkracht 6. Helaas dat daar wel onweer en windstoten bij zitten, dus dat wordt nog even tanden bijten met de finish in zicht.

Vrijdag, 3 oktober 2003, 15:00 uur

(Foto’s : Bart Smulders en Jan Luyendijk)De Tam Tam in strijd met de Bondy van Bart van vele uren, vrijwel windstil op weg naar de UK 16,

Vrijdag, 3 oktober 2003, 14:00 uur

De wind laat zich vandaag van zijn slechte kant zien, met anderhalve knoop dobberen de schepen vooruit. Door het dobberen komen er diverse schippers in de problemen omdat deze nooit op tijd bij de finish kunnen komen. Daarom heeft Harm Veenstra vanmiddag het wedstrijdtoneel verlaten. Ook Fokke van der Valk is gestopt, de reden van zijn opgaaf is nog niet bekend.

Vrijdag, 3 oktober 2003, 00:15 uur

Foto rechts : Otto Maitimu zet z’n schijnwerper op de V 15 en zet ‘m op de kiek.
Ga eens met je muis over de rechter foto … De V 15 is te zien

Gerrit Schuur staat op de tweede dag bovenaan de resultatenlijst. Hij overnacht in Medemblik samen met de Martin Selles en Rob jaspers die tweede en derde staan in het klassement. De meeste zeilers overnachten in Breezanddijk.

Cees de Wit, Ad beringen, Mathieu Geeratz en Adrie Jansen hebben het strijdtoneel verlaten.

Donderdag, 2 oktober 2003, 18:00 uur

Foto hiernaast : Aanloop naar de haven van Breezanddijk bij zonsondergang. Een dag met wind uit alle hoeken en zelfs 3 uur dobberen zonder wind.

Donderdag, 2 oktober 2003, 16:00 uur

Harm Veenstra deelt ons het volgende mede : 7 mijl en 4,5 uur na de KG2 en alle meters op 0. Ik heb nooit eerder een studie van de schuimvormen gemaakt, maar zo langzaam voortdrijvend door de algenculturen, zie je de mooiste vormen in het spiegelgladde kielzog verdwijnen. De enige troost voor de solist is dat in zijn naaste omgeving ook anderen zich aan die studie wijden en nagelbijtend wachten op wind.

Donderdag, 2 oktober 2003, 09:00 uur

Een van onze deelnemers had een probleem met de rolgenua-val in de top van de mast tussen de NEK (Hoorn) en de OVD3 (Lelystad). De harp was uitgebogen en zat vast. Na een hoop geklooi was dit, dacht hij, na een half uur opgelost. Hierdoor verloor hij niet alleen snelheid, maar ook veel hoogte aan de wind. Na de sluis van Lelystad wilde hij herstarten bij de EZ 21 voor route 3.Hij Kreeg echter met geen mogelijkheid zijn rolgenua los. Terug naar de Marina in Lelystad konden ze hem direct helpen door alleen maar ’n nieuwe harp te zetten en met de hamer de vastgeraakte genuaval terug te halen. De reparatie moest boven in de mast gebeuren.

Jaap Broer met z’n Di Vagi en de Ellship van Paul Schrier

Ruud Kapteyn met z’n Mango heeft net de OVD 3 op de kiek voor de sluis van Lelystad, waarin o.a. ook Jacqueline van Amstel met haar nieuwe Xinia op de schutting lag te wachten.

Donderdag, 2 oktober 2003, 00:30 uur

De eerste solozeildag zit er weer op, Kees Corts is na de eerste dag de leider en heeft 64 mijl afgelegd. De meeste schippers, 49 stuks, hebben gekozen voor route 3 & 4 en blijven dus op het ijsselmeer, van 4 schippers hebben we geen melding gehad en de overige 14 hebben gekozen voor de routes 1 en 2, welke door noordzee en de wadden op gaan. De wind is harder dan verwacht en de komende dagen blijft het hard waaien en wordt het echt hersft. Zaterdagnacht wordt het ook koud en gaat de temperatuur naar de 6 graden en windkracht 8.

Woensdag, 1 oktober 2003, 10:45 uur

Het is prachtig zeilweer, wordt er enthousiast geroepen, want de meeste schepen zijn al de NEK gepasseerd (nabij Hoorn) en zijn onderweg naar Lelystad. Het is windkracht 4 a 5 en veel schepen hebben zelfs een rif in het zeil getrokken! In een lang lint van zeilschepen zullen de eerste zeilers nog voor half twaalf bij de OVD3 (Lelystad) verwacht worden. Dan zullen de schippers hun routekeuze gemaakt moeten hebben en zullen er zeilers door de sluis gaan en ook zullen er zeilers zijn die kiezen voor route 1 en naar het zuid-westen varen.

Woensdag, 1 oktober 2003, 8:55 uur

Voor zeven uur vanmorgen zijn vele schippers al vertrokken uit de haven om net na 7 uur van start te gaan met de achtste 200 myls SOLO. In de haven leek de wind bijna weg te zijn, maar op het ijsselmeer staat er toch een lekker windje. Een oostenwind zorgt voor een startveld dat op 1 oor richting het noorden vertrekt. Rond 8 uur waren op een enkeling na alle schippers vertrokken uit de nu weer lege haven. De opkomende zon geeft op de frisse ochtend wel mooie beelden aan ons.

Dinsdag, 30 september 2003, 22:45 uur

De sfeer zat er weer eens goed in bij Cafe Ome Ko te Muiden, alle schippers hebben er weer volop zin in. Jan Luyendijk wees vooral op de veiligheids-zaken, Bob gaf z’n uitleg aan de meldingsverplichting en Piet Bakker legde de werking van de fotocamera’s uit. Daarna werden de logboeken uitgedeeld, de fototoestellen op scherp gezet, plus dat schippers weer eens de mooie 200 myls Solo Cap kregen.
De komende dagen, vertelde onze eigen weerman Frits Bartels, gaat het langzamerhand meer waaien. “Wie thuis wil komen zal lang en veel moeten varen”, was de stelling van Frits. Het wordt woensdag windkracht 2 en loopt langzaam op tot maximaal windkracht 8 op zondag. Het is vanavond al koud en vochtig, maar de komende dagen zal de temperatuur iets toenemen.
De zeilers willen graag alles van elkaar weten, vooral voor welke route er gekozen gaat worden. Waarvoor ze gekozen hebben of er veel zeilers de Noordzee of het Wad op gaan, we zullen het morgen wel zien …..
Tot slot wenst Jan de solo-schippers een behouden vaart toe !

Dinsdag, 30 september 2003, 16:30 uur

Het controle-opname-schip tijdens deze achtste 200 myls ‘SOLO’ is de Valkvlet ‘Capella’ van Tine en Peter Capel. Vooral bij aankomst zullen de solo-schippers hier een gastvrij onthaal krijgen en de mogelijkheid hier de camera’s en de logboeken af te geven, indien ze reglementair zijn gefinisht.

Dik Geurts ligt nu ook in de haven met z’n Bandos en wel geheel intact ? Hij laat de resten zien van de totaal onooglijke, ontmaste wisselprijs, welke verleden jaar aan hem als winnaar van de 200 myls ‘SOLO’ – 2002 was toevertrouwd. Was van de schoorsteen afgeknald. Nadat het zeilbootje bij de juwelier was opgekallefaterd viel de prijs, op weg naar de slager, weer van de achterbank. Weer ontmast ! Dus kunnen we wel een nieuwe wisselprijs gebruiken voor de aankomende winnaar.
In ieder geval is het vandaag een prachtige dag. De spanning is al merkbaar bij de schippers. Vele weersvoorspellingen als ook weerprogramma’s worden getoond. De taktieken, de tijden en de routes worden bekeken. Weinigen weten het al wat morgen tijdens de race de echte beslissing wordt …….

Dinsdag, 30 september 2003, 11:30 uur

Dat niet alleen de sluis van Den Oever de scheepvaart de vrije doortocht belemmeren, waardoor er nieuwe wedstrijdbanen moesten worden gemaakt en geschreven, blijkt wel uit het telefoontje net van Wim Schreurs van de Mon Ami, vanuit z’n ligplaats Leiden. Hij bemerkte, dat de staande mastroute, zowel door Amsterdam en Haarlem deze week door brugreparaties is gestremd. Met behoorlijke tegenzin moest Wim, ontwerper van de vrouwentroffee, dus afzien van zijn 200 myls ‘SOLO’
Verder komen steeds meer solo-jachten de Stichtingshaven binnenlopen. Nog even en er kan geen spie meer bij.

Maandag, 29 september 2003, 07:30 uur

Er liggen al heel wat jachten van solo-schippers in de Stichtingshaven van Muiden en …… het is er al gezellig. Veel oude bekenden en handjes schudden. De meesten zijn echter nog onderweg om morgen toch op tijd, voor het Palaver bij ‘Ome Ko te Muiden’ om 20:30 uur, deze haven binnen te lopen.

De maandag voor de race met een koningsmaal gemaakt door Adri Jansen aan boord van de Wigulida II van Guus Milani

Dat er ook deelnemers zijn die nogal in spanning ziitten of het wel allemaal zal lukken, getuigt de e-mail dd 27 september van de winnaar van vorig jaar Dik Geurts. Hij schrijft aan het regattabureau : 

” Het jacht dat jullie aan mijn hoede hebben toevertrouwd is ten onder gegaan.
Van buiten komend onheil heeft hem ernstige averij doen oplopen. De mast inclusief staand en lopend wand en zeilen is verdwenen en de romp is ontzet. Naarstig geprobeerd om voor de 200 myls te kalefateren, maar ik ben zojuist geïnformeerd dat hij wederom ontmast is. De restanten zal ik je op korte termijn tonen. Nader overleg lijkt me zeer wenselijk daar de 200 mijls zonder dit schip geen echte race kan zijn!!!!! ”

© 200 myls ‘SOLO’ 2003

‘Easy Going’ in de achtste 200 mijls solo 2003 door Frits Bartels

‘Easy Going’ in de achtste 200 mijls solo 2003
door Frits Bartels :’de Drietand’, 31e. jaargang, nr 7, oktober 2003, Nederlandsche Vereeniging van KustzeilersVeel gevraagd van doorzettingsvermogen en geduld.

Nu voor de derde maal aan deze race deelgenomen met onze Contest 40S ‘Easy Going’. Even in het kort: Het betreft een single handed zeilwedstrijd over 200 Nm. Start en finish in Muiden. Maximale duur vier en een halve dag Start op de woensdagmorgen tussen 7 en 10 uur, waarbij je wedstrijd is begonnen door het fotograferen van de M1 boei bij Muiden. De tijd van passeren van de boei moet exact genoteerd worden in het logboek. Finish uiterlijk op zondag vóór 12.00 uur. Op de dinsdagavond, voorafgaande aan de wedstrijd, is er het palaver in het inmiddels alom bekende bruine café ‘Ome Ko’. Daar worden alle deelnemers verwacht Ze krijgen er hun logboek en camera uitgereikt. En als voorproefje op de te leveren prestatie de speciale cap. Natuurlijk wordt er een kop koffie en/of een biertje gedronken. Oude bekenden kunnen weer bijpraten. Nieuwe kennissen worden gemaakt En verder is er natuurlijk discussie over de keuze van de te varen banen. Er zijn er vier. Twee ervan blijven op Markermeer en IJsselmeer en de andere twee gaan ook nog over de Noordzee en het Wad. De camera is nodig om alle verplichte boeien van de gekozen route van dichtbij te fotograferen. Op zich is dat al een hele kunst. Vooral wanneer het hard waait en juist ook wanneer het ’s avonds en ’s nachts aarde donker is. Enkele boeien zijn onverlicht en in het donker of bij slecht zicht alleen met heel veel moeite te vinden. Zonder gps of radar zou dat zelfs bijna onmogelijk kunnen zijn. Bij Medemblik is de verplichte V15 boei, een gele visserijstaak soms erg lastig. Er is een deugdelijke minimale veiligheidsuitrusting vereist. De lijst ervan kan via internet geraadpleegd worden. Het was dit jaar duidelijk, dat de omstandigheden sterk wisselend en moeilijk zouden worden. Welke van de vier routes moest je nu kiezen? Ik koos voor route 3, die op Markermeer en IJsselmeer bleef. De vijfdaagse weersvoorspelling bleek heel aardig te gaan kloppen. Het was duidelijk, dat op de woensdag er veel mijlen gemaakt moesten worden. ( Er stond een mooie noordoostelijke bries, 4 – 5 Bf.). Niet iedereen deed dat en dat zou ze later opbreken, vanwege het gebrek aan wind, dat er op de donderdag en vrijdag zou volgen. De zaterdag en zondagmorgen zouden onstuimig zijn, met kans op veel wind, harde regen, onweers- en hagelbuien. En daar heeft menigeen zich op verkeken.Voor solozeilen is doorzettingsvermogen nodig. Je moet heel duidelijk steeds je doel voor ogen hebben. Steeds rekenen. Hoeveel mijlen moet je nog? Hoeveel tijd is daar nog voor? Op welke dag lijken de omstandigheden zo gunstig mogelijk om snelle mijlen te maken? Het betreft immers een wedstrijd, gevaren onder sw handicap. De eerste dag, woensdag, ben ik ’s morgens al omstreeks 7.20 uur gestart. Het liep allemaal als een duivel. ‘s Avonds na ongeveer 90 Nm gevaren te hebben, werd omstreeks 21.45 uur de Sport B boei bij Breezanddijk aangelopen. Het was er pikdonker. Geen maan. Het bleek heel lastig te zijn de smalle ingang van deze oude werkhaven te vinden. Gelukkig kon ik goed (met hulp van de schijnwerper) langszij een groot schip afmeren. Langszij bij mij kwam even later nog de Kim van Martin Selles.en de volgende ochtend bleken

er later ’s nachts nog enkelen te zijn binnengelopen. Op de donderdag heb ik met veel moeite in ongeveer 8 uren het ongeveer 25 mijl lange traject Breezanddijk Urk afgelegd . Op een rimpelloos IJsselmeer met totale blakte en af en toe gelukkig even een klein zuchtje wind. De verplichte ankerperiode van tenminste 6 uren heb ik toen bij Urk genomen. Met naast mij nog enkele deelnemers, die er kennelijk net zo over dachten.De volgende dag gingen de 18 mijlen tussen Urk en Medemblijk zelfs in ruim tien uren. En het leek eerst zo aardig te beginnen. Bij de Ven hebben de daar aanwezige deelnemers enkele uren achtereen volkomen stil gelegen. En maar wachten op de wind, die trouw elk uur weer werd aangekondigd door de man van de weerberichten op marifoon kanaal 1. De radio heeft me er door heen gehaald. Er waren steeds interessante en spannende zaken rond de liefdesgeschiedenissen binnen ons koningshuis aan de orde. De tijd ging zo nog aardig vlug voorbij. Gelukkig kwam ‘s avonds de wind weer door, zodat er flink gevaren kon worden. Gezien de tijd moest je wel beslissen tot laat in het donker door te varen Een enkeling haalde zelfs de gehele nacht door. Wanneer je ergens een rustperiode neemt, liggen er eigenlijk altijd wel andere deelnemers. Langszij afmeren, praatje maken. En voor het te kooi gaan even samen een afzakkertje. Op zaterdag moest ik nog 65 mijl varen om te kunnen finishen. Met het onstuimige weer, dat er was met wind uit het noordwesten leek dat een gemakkelijke opgave. Tussen de buien door was het prachtig zeilweer met een zonnetje. En dan kwamen er weer loodgrijze luchten, waaruit dikke bakken water en veel wind tot ruim boven de dertig knopen. Dan komt het er even op aan. Maar zoiets duurt meestal toch niet langer dan een minuut of tien. Voor het onderling contact tussen de deelnemers of met het thuisfront is de handy geweldig. En elke avond tussen zes en tien moesten via de handy de vorderingen van het afgelopen etmaal aan de organisatie doorgegeven worden. Zo kon er op internet een fictief voorlopig klassement verzorgd worden. Leuk ook voor het thuisfront en andere belangstellenden. Alles is te volgen via website www.200myls.nl. Beslist de moeite waard. Van de zeventig deelnemers zijn er twee niet gestart. Drie hebben hun baan ‘afgekort’, omdat ze anders niet meer op tijd in Muiden konden komen. Dertig deelnemers kregen RET achter hun naam. Opgegeven. Erg veel uitvallers dus dit jaar. Ongeveer 35 deelnemers konden uiteindelijk voorlopig geklasseerd worden De officiële uitslag volgt over enkele dagen. Voorlopig sta ik op de dertiende plaats geklasseerd. Daar kan ik wel tevreden mee zijn. Eigenlijk had ik bij de eerste tien willen zitten. Volgende keer hopelijk beter. Winnaar op handicap wordt waarschijnlijk Han Beijersbergen , met zijn ‘Anne Sophie’, een Bavaria 37..Ook lid van de NVvK. Hij heeft kennelijk weer goed gevaren. Heeft gekozen voor de route over het wad, langs Harlingen, boven Vlieland en Texel langs, via Den Helder, de Texelstroom en Kornwerd weer naar het IJsselmeer en Markermeer terug naar de finishplaats Muiden.. De eerste op line honours was de ‘Mango’ van Ruud Kapteyn, een IMX 38. In de uitslag na handicap berekening komt hij op plaats 6.

Frits Bartels

200 myls ‘SOLO’- 2003 door Joep Homan

200 myls ‘SOLO’- 2003

door : Jaap Homan

Dinsdag 30 november:
Mooi en rustig herfstweer. Wenny heeft mij naar Durgerdam gebracht met de laatste noodzakelijke zaken: Laptop, camera en nog een paar etenswaren. Gisteren diesel bijgetankt. Straks nog even de watertank bijvullen. Het is nu (ca 3 uur) al gezellig druk. De racedame, vorig jaar met een contessa 32, verrast ons allemaal met een Xjacht 362…. Het ziet er naar uit dat we straks allemaal achter haar aan varen. Heb net van Jan L gehoord dat Wim Schreurs niet door Amsterdam en Haarlem heen kan komen i.v.m. brugonderhoud. Echt vervelend voor hem. Hij had zich erg verheugd op deze wedstrijd. ’s Avonds gegeten met een aantal lotgenoten bij de chinees. Erg goed en vooral erg gezellig. Daarna bij het bekende palaver koffie, appelgebak en enige wijze woorden van de organisatie. Uiteraard ook de uitreiking van de zo noodzakelijke attributen: logboek, camera en hoofdbedekking.

Woensdag 1 oktober
De weergoden blijven ons iedere keer weer verrassen. De eerste dag met ruim voldoende wind op weg naar het noorden. De hele route tot aan de OVD3 is bezeild. De weersverwachting gaf weinig wind voor donderdag. Dit sloot baan 1 uit van deelname. Toch zijn tenminste drie schepen na de OVD3 richting Amsterdam vertrokken. Hoop dat deze mensen het redden. Na de schutting zag ik een duidellijke scheiding der geesten. Baan 2 (richting Harlingen) mocht vanaf de EZ27 richting Staveren en Kornwerderzand.
Enige schepen zie ik die kant uitgaan. Ik kies voor baan 3. Met mij veel anderen. Eerst op genua en later onder spi op weg naar Den Oever. Daarna door naar Enkhuizen. Ik kom even over half negen aan. Het is inmiddels echt donker. Door naar de kom en voor anker. Ben doodmoe en verlang naar veel slaap.

Donderdag 2 oktober:
Enige tientallen deelnemers, allemaal voor anker. Slaperige koppen kijken voorzichtig de wereld in. WAAR IS DE WIND?? Die verzamelde zich bij Lelystad volgens welingelichte bronnen.
Ik stoom op naar de haven voor een goede douche. Er lijkt een briesje op te gaan steken. Eerst onder genua en later op spi onderweg naar de B boei. Het is nu twee uur en de wind is echt op. Nog negen mijl te gaan. Geschatte aankomsttijd blijft in de schoot der toekomst verborgen. Mooie tijd om aan dit verslag te werken. De uitgereikte pet is uitstekend tegen de zon. Op het vlakke water allerlei ondefinieerbare groene vormen. Net pretletters. De bakboord spischoot raakt het water en verschiet meteen van kleur. In de kajuit is het 23 graden. Is het echt 2 oktober? Eindelijk komt er een briesje doorzetten uit N. Op genua de laatste 7 mijlen afgelegd. Een groot gedeelte van de deelnemers uit Enkhuizen ligt nu in Breezanddijk. Straks de irish coffee en dan slapen.

Vrijdag 3 oktober
Nog 120 mijl te gaan. Betekent nu lange dagen maken. Ga om 6.45 uur losgooien. De buren zijn het hier niet mee eens. Even over half acht bij de B boei. Voor mij de Nan. In plaats van een leuke zeildag werd het weer afzien: attent varen, spi op en spi weg, blakte bij Staveren. Gijpen met spi. Eindelijk bij de Urkboei. Meteen door naar de V15. Voortdurend in gevecht met de Dondersteen, een comfortina 32. Gelukkig steekt er wat wind op. Even leek het er zelfs op dat de V15 bezeild was. De wind trekt verder aan. Meeklappen met de windbui levert winst op. WAAR IS DE V15…. Net een zwarte kat en in donkere kamer. Waarom moet het nu net hard gaan waaien. ( 26 knopen) Grootzeil weggenomen en alleen op Genua 2 door.
Start de laptop en de elektronische kaart helpt mij met zoeken. In het licht van de schijnwerper zie ik even een gele flits. Hebben ze dat ding toch nog geverfd. Met de schijnwerper erop gericht de foto genomen. Tijd: 23.33 uur. De wind zakt uiteraard daarna weer wat in. Daarna op mijn gemak richting V1.

Zaterdag 4 oktober
Onderweg gedineerd met koffie toe. Na de V1 nam de wind weer geleidelijk toe. Bij Staveren heeft men iemand in dienst voor het maken van veel deining. Lukt veel te goed. Het rak naar Kornwerd is met een knik in de schoot goed te doen. Rond half vier bij de V15. Een aantal deelnemers ligt hier al. Ik schat een stuk of tien. Als ik om 8 uur mijn hoofd uit het luik steek zie ik dat ze allemaal vertrokken zijn, op een na. Een waarschip. Hij had zich verslapen. Even voor mij vertrekt hij richting Medemblik. Even na half tien maar weer op weg. De wind zit in de NNW hoek rond 12 knopen. In de buien trekt de wind aan tot ver in de 20 knopen. Tot aan het vrouwenzand nog betrekkelijk rustig. Daarna, terwijl ik uitgeboomd onder weg ben naar de EZ21 prachtig zicht op zware buien en wolkenpartijen. In de windvlagen begint de boot te galopperen. Boven Lelystad zie ik een enorme bui hangen. De verkeerspost IJsselmeer meldt op kanaal 1 NW 6 af en toe 7. In tegenstelling tot op de heenweg een heel vlotte schutting. Om half vijf bij de OVD3 en op weg naar de Nek. WINDSTILTE ????. Langzaam bouwt de wind weer op en rustig aan op weg naar Muiden. Kwart voor twaalf binnen. Wil meteen een douche nemen en gaan knorren. Geen sprake van. Wordt binnengehaald alsof ik de wereld ben omgezeild.

Tikje overdreven. Samen met andere binnenkomers, waaronder twee waarscheepjes tot in de kleine uurtjes bij Frits Bartels aan boord. Beerenburg en hapjes.
Daarna toch nog gedouched en gaan knorren, min of meer bewusteloos.

Zondag 5 oktober
Er staat nog steeds wind. Er komen nu nog wat deelnemers binnen. Schip klaren, zeilen bergen en verslag tikken. Dit verhaal op diskette gezet en aan Jan gegeven.

Joep Homan,
S/Y Almare.
WV de Schinkel – 2003

Relatie sluismeester door Cees de Wit

Kees de Wit
S/Y Foetsie

Mijn eerste 200myls met de “Rocinant” door Ids Witteveen

Mijn eerste 200myls met de “Rocinant”
Door: Ids Witteveen

Geplubiceerd in het clubblad van De Nederlandse Vereniging van ToerzeilersBij het surfen over het net kwam ik toevallig bij de 200myls site terecht.
Dat leek mij wel wat. Na toestemming van het thuisfront wilde ik mij opgeven. Nog net las ik ergens dat het maximum aantal schepen al lang was bereikt. Toch maar contact met Jan gezocht. Wat heen en weer gemaild en gehoopt op uitvallers, waarbij het geluk mij goed was gezind. Ik kon meedoen.

Ik had mij direct al voorgenomen om op het Ijsselmeer te blijven. In een spreadsheet wat gerekend met de routes 3 en 4, windrichtingen en kruiskoersen. Theoretisch natuurlijk, maar wel een stukje voorpret!

Twee van de deelnemers waren bekenden; Frits Brattinga en Arie Nauta.

Maandag ochtend 29 september bracht mijn vrouw mij naar de boot in Makkum. Rocinant was al bevoorraad. Daar er geen wind was kon ik direct op de motor weg en werd ik nog uitgezwaaid. Mooi weer, maar waar blijft de wind?
Zoals aanbevolen alle klokken op GPS tijd gezet. In de middag in Edam beland. Daar was ik nog niet eerder geweest.
De schroefjes in de scharnieren van mijn ankerbak-deksel vertrouwde ik niet meer. Ik had daarvoor boutjes meegenomen. Helaas, te lang. Met een ijzerzaagje en een combinatietang als bankschroef werden de zes M5 boutjes op maat gemaakt. Wat sikaflex ertussen, morgen de laatste slag doorzetten en dan zit ook dat weer vertrouwd.
De twee oude slaapzakken (ik zal wel niet fris blijven deze week) bleek ik die nacht beide nodig te hebben. Een kapotte rits werd vooraf nog even met naald en draad vastgezet. Ik zou nu niet weten wat niet gereed was voor de tocht.
De volgende dag even de Blocq van Kuffel ingevaren. Je moet tenslotte een beetje weten hoe een potentiële rusthaven er van binnen uitziet. Dan op naar Muiden.
Op aanraden van Frits Brattinga de exacte positie van de M1 even in de GPS gecheckt. Als ik al bij donker hier langs kom hoef ik tenminste niet zo lang te zoeken. In Muiden was het nog betrekkelijk rustig. Ik had al meer drukte verwacht. De routiniers komen natuurlijk 5 minuten voordat ze bij Ome Ko moeten zijn. Eerst maar vers brood gehaald voor de komende dagen. Gezellig met Jaap Broers bij Frits Brattinga in de kuip zitten kletsen. Voorlopig voor het laatst onder de douche. Na bij Ome Ko de cap, het logboek en de camera ontvangen te hebben, snel te kooi. Best spannend!
Als achtste buitenste schip in een rij dreef ik met mijn buurman om 7.00 uur los in de haven. Wat een haast. Hoewel in de haven nauwelijks waarneembaar, stond er een lekker briesje. Ik ben zo ver.
Na twee extra rondjes bij de M1 (dat fototoestel moet je handmatig doordraaien) om 7.19 op weg. Even opletten bij de geul. Achteromkijkend zie ik de opkomende zon met al die scheepjes in de ochtendnevel. Het is een prachtig gezicht. Ik geniet nu al echt. Bij “het Paard” kom ik er achter dat ik mijn log niet op 0 heb gezet. Dat doen we dan maar bij de GZ2, daar die precies op 10 zm. van de M1 ligt. Daar ik verwacht naar Lelystad op te moeten kruisen en de koers naar Volendam wat rustiger is dan naar de Nek besluit ik om voor de zekerheid de standaard fok vast maar aan te slaan.
Op weg naar de Nek steek ik een rifje. Koers Lelystad is voor mij goed te bezeilen. Bij de overstag gaat mijn klemmetje van de overloop stuk. Ik kan de overloop niet meer aan loef vast zetten. Met een extra lijntje met een paalsteek om het grootschootblok lier ik met de fokkeschootlier de schoot naar loef. Met de genua en een eerste rifje in het grootzeil gaat het prima bij dit windje 4 à 5. Vlak voor de OVD3 in de geul tussen twee elkaar tegemoet varende vrachtschepen door. Dan kan de motor bij. Voor mij kan de dag zo niet lang genoeg duren. Bij de sluis even wachten. De vloot dikt in. Gezellig zo met zijn allen in de sluis.
Nog even stroom draaien en dan gaan we weer op weg naar Den Oever (route 3). Ik moet er maar aan wennen dat je zonder lichtweer voorzeil regelmatig ingehaald wordt. Terug van Den Oever naar Enkhuizen is het al donker. Ik ga ook nu ruim oostelijk langs het visserijgebied om geen blinde tonnen op mijn route tegen te komen. Onbegrijpelijk dat met dit lekkere zeilweer zoveel schepen er bij de KG2 al mee ophouden voor vandaag, zeker gezien de windverwachting voor morgen! Ik ga door naar Breezanddijk. Daar er hier nauwelijks scheepvaart is, laat ik mij lekker wegzakken. De keukenwekker roept mij om het kwartier weer tot de orde, maar niet voor lang. Zo kachel ik de laatste mijltjes verder De wind wordt duidelijk ook moe. De Sport B, welke ik om 02.29 op de gevoelige plaat vastleg heeft 1 flits in 5 seconden. Dat betekent dat je in die 4 donkere seconden goed moet oppassen niet tegen de ton op te varen, wil je binnen de flitsafstand van 3 meter blijven.
In Breezanddijk ligt de Tumlare al voor anker. Mijn kleine danfordje zal mij hier ook wel op mijn plaats houden. Lekker pitten.

De volgende morgen al weer vroeg actief. “Te” denk ik achteraf! Bij deze race moet je rust nemen als je niet zeilt. Je weet maar nooit hoe lang je ’s avonds weer door moet.. Onder de kuipvloer vind ik al de onderdeeltjes van mijn overloopklemmetje. Een popnagel was afgebroken. Alles was aan boord voor reparatie. Accuboormachine, de juiste boor, popnageltang en de juiste maat popnagel. Zo dat zit ook weer.
In een wedstrijd lekker voor anker blijven liggen kost mij moeite. Ik ben wat nerveus. Hoezo tactiek, ik wil gewoon voor zondag 12.00 uur in Muiden zijn! De Tricheur komt ’s morgens ook binnen.
Heeft de hele nacht doorgezeild. Ben ik toch blij dat de wind niet eerder uitgeput raakte. ’s Middags houd ik het niet meer. Ga anker op om even een uurtje stroom te draaien. De Tumlare komt ook naar buiten en gooit daar zijn anker uit. Ik kom nog een uurtje langszij. Gezellig gekletst met Michel onder het genot van een hapje en een drankje. Zodra er om 16.00 uur wat wind komt ga ik weg.
De Tricheur is dan ook al weer in de race. Met de standaard fok uitgeboomd aan loef, genua en grootzeil loopt het relatief best wel, 3 knoop op een gladde zee. De Tumlare komt een half uurje later ook achter ons aan. De Tricheur heb ik dan al weer ingehaald. Ik vaar weer te netjes. Ik ga westelijk van de VZ3 langs, hetgeen voor de wedstrijd niet nodig is. De Tumlare, met ophaalbare kiel, zit zeer dicht onder de kust. Richting Urk wordt het druk. Beroepsvaart tussen Lelystad, Kampen en Lemmer gaat de hele nacht door. Met wat windschiftingen is het moeilijk je goed te oriënteren. Krijg zowaar nog te maken met een tegenligger onder spinaker. Dacht eerst voor hem langs te kunnen, maar ging toch maar achterlangs. Dat ik en beetje laat reageerde vond hij niet leuk aan zijn geschreeuw te horen. Middels het met een zaklamp beschijnen van de eigen zeilen hadden we elkaar al laten weten dat we elkaar in de gaten hadden. Ik maakte bij het passeren een opmerking over nachtblindheid omdat ze me recht in het gezicht schenen. Gezien het meervoud ga ik er inderdaad van uit dat het niet een van ons was (ik kon die koers en het tijdstip niet met één van de vier routes in verband brengen). Ook nu deed de keukenwekker weer dienst. Hoewel het moeite kostte, wilde ik hier niet in slaap sukkelen. Als dat toch zou gebeuren zou ik snel weer gewekt worden (wekker op 8 minuten).
Er moest nog even een slag gemaakt worden. Vlak voor de UK16 liep ik de Tumlare weer op die mij in het donker dus voorbij gelopen was (had ik de VZ3 ook maar niet moeten ronden!). Regelmatig werden we door de schijnwerpers van vrachtschepen in het zonnetje gezet, ook al lagen wij helemaal niet op hun koers!. Wat mij verbaasde was dat de vrachtschepen gewoon binnen de betonning van “het Vormt” varen. Het kan zijn dat op de foto van de UK 16 (00.43 uur) de Tumlare te zien is, of op zijn foto de Rocinant. Ik voer bijna op zijn spiegel. Omdat ik ook hier niet zo bekend ben volg ik de onverlichte betonning naar de haven. Vastmaken voor de Little One en dan snel horizontaal. Nee, geef mij dan het zeilen van gisteren maar. Nog niet wetende wat mij morgen te wachten staat.

Ik heb toch echt de vlaggen zien wapperen vanmorgen. Ik ging dus weer op pad. Fout, fout, fout. Dat had ik al snel in de gaten. De enige winst die ik behaalde met het voor 9.00 uur losgooien was dat de havenmeester naast mij kwam staan toen het schip al los was van de kade. “Laat maar” zei hij lachend en ging zijn geld bij de Tumlare halen. Het zicht was niet veel meer dan 1,5 zm. De windsnelheid was ook zoiets in meters per seconde. Die dag naast veel op de hand sturen ook bijna een boek uitgelezen. Bij de KG2 kreeg ik de Lady-A van Frits Brattinga in het vizier Noch op VHF, noch op GSM enige respons. Dan maar met oerklanken. Water draagt immers ver! Even later roept Frits mij op via de marifoon. Zijn spinaker vult zich niet genoeg om zijn elastiekjes te laten knappen.
Als er dan eindelijk een beetje wind komt, is de V15 niet bezeild. Het kost toch meer energie dan ik had gedacht om de boot met zo weinig wind een beetje de goede richting op te laten varen. Besluit om door te gaan als ik de V15 ruim voor donker kan ronden. Helaas, de schijnwerper moet er aan te pas komen om hem te vinden. Om 19.47 is ook hij vereeuwigd. In Medemblik afgemeerd voor het havenkantoor langszij een Duitse Bavaria. Even gratis douchen, schoon schip maken en ook dan slaap ik als een roos.

De wekker doet zijn wekwerk prima. Meer wind vanmorgen. Ik zet daarom, voorzichtig als ik ben (wedstrijdzeiler?) de kleine fok en een rifje. Nog voordat de motor uit gaat is die kleine fok al weer vastgebonden aan de zeerailing en ligt de standaard fok klaar om gehesen te worden. Vlak voor mij zet de True Blue de V15 op de foto. Die ton weet ook niet wat hem overkomt. Een heel jaar heeft niemand belangstelling voor hem en dan opeens wordt hij zo vaak gekiekt als ware het een beroemdheid. Buiig weer met prachtige luchten. Hoewel je de buien wel kunt zien aankomen, kun je niet zien hoeveel wind er uit komt. Even na de VZ1 gerond te hebben raak ik in een heftige bui verzeild. Gelukkig zeil ik er even later ook weer uit. Ging behoorlijk tekeer. De golven bouwden zich ook zeer snel op. Aan de wind in die golven bij sterk afnemende wind moet je toch weer wat zeildruk maken om een beetje snelheid te houden. Dat gaat zo een tijdje door. Rifje er bij, rifje er uit, kleine fok op, standaard fok op. Vermoeiend! De buien geven nu niet meer zoveel wind als vanmorgen bij Stavoren.
Het begint in mijn hoofd te malen. Als ik zo door ga (Makkum is niet bezeild) zal ik tegen donker in Lelystad aankomen. Om zondag voor 12.00 uur te kunnen finishen moet ik dan minimaal in het donker naar de NEK (kruisen?). In het donker zie je de buien echter niet aankomen. Het weer zal zo mogelijk nog iets slechter worden. Vermoeidheid begint ook mee te spelen. Met de slechter wordende weersverwachting moet ik wel maandag weer in Makkum zijn. Mijmer, mijmer, mijmer! Bij Makkum weet ik het zeker. Daar stop ik niet, dat is te gemakkelijk. Varende naar Hindeloopen neem ik mijn beslissing. Tot nu toe volop van de race genoten. Lekker grensverleggend bezig geweest. Ik denk dat ik een dag rust ook wel kan gebruiken voordat ik weer aan het werk moet (daar had ik geen rekening mee gehouden, verkeerd ingeschat). Moet ik nu het risico aangaan om nog in de ellende verzeild te raken?

Ik weet het, anderen gaan er voor. Alles is nu nog heel en dat wil ik zo houden. Deze race was voor mij vooral een race tegen mijzelf. Heb ik die dan nu verloren? Ik vind van niet. 81 zeemijl gezeild de eerste dag voelt erg goed. Lekker in het donker gevaren. Hele dagen dobberen. Alles meegemaakt. Ik weet nu wat deze race betekent. Volgend jaar is het weer weer totaal anders. De hele race is dan weer anders. Het logboek en de camera stuur ik deze keer wel op. Volgend jaar wil ik ze beide zondag voor 12.00 uur persoonlijk in Muiden afgeven.

Bedankt Jan, dat ik op ’t laatst nog mee kon doen. Tot volgend jaar.

 
Ids Witteveen
S/Y Rocinant

Beijersbergen officieus winnaar ‘200 mijls solo’ door Icif Koeling

Beijersbergen officieus winnaar ‘200 mijls solo’

MUIDEN – Solozeiler Han Beijersbergen uit Lelystad heeft met zijn boot Anne Sophie (Bavaria 37) vrijwel zeker de achtste editie van de ‘200 mijls solo’ gewonnen. Van de 67 gestarte schepen kwamen er slechts 32 reglementair over de finish. Ruim de helft van de deelnemers hield er vroegtijdig mee op vanwege de vele windstiltes tijdens het evenement.

Volgens de voorlopige uitslagen legde Beijersbergen van 1 tot en met 5 oktober een traject van 200 mijl na berekening van de handicap het snelste af. Alvorens het definitieve resultaat vaststaat, moeten de logboeken en de foto’s van de boeien nog worden gecontroleerd Erik Jan Hardonk uit Lemmer met Neskio (Etap 30) is vooralsnog tweede geworden en Gerben Bos uit Medemblik is met Frequent Flyer (F&F 95) als derde geëindigd. Op dinsdagavond 30 november zat bij het palaver in café Ome Ko in Muiden de sfeer er goed in. Daar werden de logboeken en wegwerpcamera’s uitgedeeld en de schippers kregen een mooie 200 myls Solo cap als herinnering. De zeilers wilden graag alles van elkaar weten, vooral voor welke route er werd gekozen om zo snel mogelijk 200 mijl af te leggen. Op woensdag hadden veel schippers al vroeg de haven van Muiden verlaten om kort na 07.00 uur bij de boei M1 van start te gaan. Op het IJsselmeer stond een aardig oostenwindje, waardoor het veld op één oor naar het noorden kon vertrekken. De meeste schepen gingen met een windkracht 4 tot 5 via de NEK bij Hoorn naar de OVD3 bij Lelystad. Tijdens de tocht moeten geronde boeien of andere merktekens worden gefotografeerd. Na de eerste dag was Kees Corts uit Huizen met Jean Dix (First 305) de leider in het klassement met een afgelegde afstand van 68 mijl.De meeste deelnemers (49 schippers) kozen voor de banen op het IJsselmeer. Dat was mede ingeven doordat de sluis bij Den Oever op het laatste moment gestremd bleek te zijn. De organisatie kon nog net voor de start van de wedstrijd nieuwe banen schrijven. Slechts 14 boten kozen voor de twee routes met een traject over de Noordzee en de Waddenzee. Snel ging het niet getuige het verslag van Harm Veenstra. “Na de KG2 stonden alle meters op 0. Ik heb nooit eerder een studie van de schuimvormen gemaakt, maar zo langzaam voortdrijvend door de algenculturen, zie je de mooiste vormen in het spiegelgladde kielzog verdwijnen. De enige troost voor de solist is dat in zijn naaste omgeving ook anderen zich aan die studie wijden en nagelbijtend wachten op wind.” Na de tweede dag voerde Gerrit Schuur met Myrlette (Etap 30i) de resultatenlijst aan. Hij overnachtte in Medemblik samen met Martin Selles met Kim (Dehler 36DB) en Rob Jaspers met Connector (Impact37) die tweede en derde stonden in het klassement. De meeste zeilers brachten de nacht door in Breezanddijk. Op vrijdag wilde de wind ook al niet meewerken. Met zo’n 1,5 knoop dobberden de schepen vooruit. Diverse schippers kwamen in de problemen omdat ze nooit op tijd in Muiden konden komen. Daarom verlieten de eerste schippers het wedstrijdtoneel, onder wie Harm Veenstra met zijn Jonker Leeuwerik (Friendship 28).

Na drie dagen hadden de meeste zeilers er net iets meer dan 100 mijl uitgeperst. Ieder zuchtje wind werd volop benut. Ruud Kapteyn had met zijn Mango (IMX-38) nog 17 mijl te gaan. Op zaterdagochtend rond 02.00 uur maakte Kapteyn als eerste zijn 200 mijl vol en pakte daarmee de line honours. Om 13.45 uur arriveerde Martin Selles als tweede schipper, na ongeveer 20 minuten gevolgd door Gerrit Schuur. Vanwege de geringe wind was het slechts een kleine groep gelukt om alle boeien op de foto te zetten. In totaal staakten 30 deelnemers de strijd en moesten vier schippers moesten hun baan inkorten, omdat ze anders nooit voor zondagmiddag bij de finish zouden zijn. Toen begon het werk voor organisator Jan Luyendijk om aan de hand van de SW-handicapformule en de logboeken de uitslagen te berekenen. De winnaar van vorig jaar, Dik Geurts met Bandos ( F&F110) uit Herkingen, werd 7de na zijn finish op zondag om 10.27 uur. Jacqueline van Amstel met Xinia (X-362) uit Dintelsas kwam een half uurtje later aan en eindigde als 5de in het voorlopige klassement. Zij mag waarschijnlijk net als vorig jaar de vrouwenbokaal in ontvangst nemen. Op woensdagavond, 15 oktober worden de winnaars officieel bekendgemaakt en de prijzen van de achtste ‘200 mijls solo’ uitgereikt.

Icif Koeling

Verslag Erik Jan Hardonk (2003)

Verslag Erik Jan Hardonk (2003)200 Mijls Solo 2003 (deel3 : vrijdag 3 en zaterdag 4 oktober)Vannacht om 2 uur samen met de Lupa Maris vertrokken. Han blijft een tij wachten, in de hoop op meer wind. Er staat 10 knopen wind (3 Bf). In het donker op stromend water opgetuigd, de ZS13 gefotografeerd enop weg naar Den Helder gegaan. Het gaat lekker. Met 2 knopen stroom mee spoelen we naar buiten. We snijden een stuk af door over het Stortemelk (een bank net buiten Vlieland) te varen. Met dit rustige weer en het hoog water kan dat best. Scheelt al snel 3 mijl. Het is pikkedonker. Behalve de boeien zie ik alleen mijn instrumentvelichting. Langzaamaan wordt het licht. Met het verdwijnen van de duisternis verdwijnt ook de wind. Net voor de ingang naar het Molengat valt de wind helemaal weg. De stroom begint tegen te lopen en ik drijf achteruit. Het anker gaat uit, om te voorkomen dat ik nog verder terug gezet wordt. Ed gaat een mijl achter me ten anker. Door de mist kan ik hem niet zien. Na jh02.jpg” ALIGN=”RIGHT” HSPACE=”15″ BORDER=”0″>–> een uur is er weer wat wind en ga ik anker op. Ook Ed is anker op, meldt hij via de marifoon. Eenmaal in het Molengat krijg ik de stroom weer mee en spoel ik zo naar Den Helder. Bij de verplicht te fotograferen boei wacht ik Ed op. Onder spinaker komt hij op de boei af. Wegens gebrek aan echte wind en het late tijdstip waarop de boei ronden (er staat nog maar twee uur lang stroom mee richting Kornwerderzand), nemen we een rustpauze in Den Helder. Vanavond weer verder. Om 2100 uur vertrekken we weer. In het donker, met af en toe 6 Bf, scheuren we over de Waddenzee naar Kornwerder zand. Nu komt het op nauwkeurige navigatie aan. Er knipperen allerlei lampjes. Die moet je in de juiste volgorde passeren. Dankzij een goede voorbereiding gaat het goed. Na 2 uur en 3 kwartier zijn we in Kornwerderzand. De wind is nog steeds hard. Na de sluis weer een korte rustpauze. Om 5 uur op en om 6 uur zeilen we weer. Richting Hindeloopen. Nu blijkt dat er meer deelnemers op weg zijn. Her en der lampjes die allemaal op dezelfde boei afkomen. In buien neemt de wind toe tot af en toe 7 Bf. Dat schiet mooi op. Via de V15 bij Medemblik naar de EZ27 bij Lelystad. De buien worden afgewisseld met prachtig weer. Dat levert spectaculaire plaatjes op. Samen met de Xinia, Lupa Maris en de Nicky Deuz door de sluis. Na de sluis gaat de Xinia richting Pampushaven, de laatste naar de NEK. Dat is recht in de wind, dus moeten we kruisen. Door gebruik te maken van windschiftingen rond de buien, ben ik een uur eerder bij de NEK dan Ed. Ik ga door naar Marken. Ed besluit in Volendam te gaan rusten. Met een laatste bui kom ik om 21:22 uur aan bij de onverlichte M1, die ik dankzij de radar makkelijk kan vinden. Na een lange dag varen meer ik moe maar voldaan af in Muiden. Er blijken nog maar een handvol schepen aangekomen te zijn. Na het inleveren van het fototoestel en het logboek nog een borrel bij Jan Luyendijjk aan boord. Jan vertelt me dat ik voorlopig op een derde plaats lig. Prima resultaat! Nita is inmiddels ook aangekomen, zij vaart morgen mee terug naar Lemmer. Eenmaal aan boord val ik als een blok in slaap. De 200 Myls zit er weer op. 15 oktober volgt de definitieve rangorde en prijsuitreiking. 200 Mijls Solo 2003 (deel 2) Vanmorgen uitgeslapen. Het is pas rond 3 uur ’s middags hoog water bij Harlingen en onder normale omstandigheden een uurtje varen. Nu zijn de omstandigheden niet normaal; er staat nauwelijks wind. We gaan om 11 uur anker op en door de sluis. Op de Waddenzee staat ook geen wind. Ik dobber nog wat rond, tot er een heel klein zuchtje staat. Dan besluit ik maar te starten. We zullen vandaag toch minstens één rak moeten varen. Rond half één passeer ik de BO12, waarmee ik weer herstart ben. Gelukkig staat er ruim een knoop stroom in de goede richting, want de wind stelt nog steeds niets voor. Na bijna twee uur, rond kwart over twee, ben ik pas bij Harlingen. Met weinig wind ga ik door richting Vlieland. Als ik aan het eind van de Pollendam ben, begint de stroom mee te lopen. Het hele stuk van Harlingen tot Vlieland ben ik bezig de Anne Sophie voor te blijven. Het lukt, zij het met een nipte voorsprong. Halverwege komt er toch een beetje wind. Met 1 à 2 knopen stroom mee gaan we toch met rond de 6 knopen op Vlieland af. Het laatste stukje naar de ZS13 is voor de wind. Om zes uur passeer ik de boei. De zeilen gaan naar beneden en de motor aan, op weg naar de haven. In de haven lig ik naast de Anne Sophie. Ook De Lupa Maris ligt aan de zelfde steiger. Gedrieën drinken we wat. Na het eten samen nog een kop koffie en een oorlam. Uiteraard wordt de tactiek voor morgen besproken. Wat wordt het, vannacht om 3 uur vertrekken om zodoende rond 10:00 uur bij het begin van het Molengat (bij Texel) te zijn? Of toch tot morgenmiddag wachten tot de wind naar NW is gedraaid? Han denkt erover het laatste te doen. Ik besluit vannacht mijn hoofd eens buiten de kajuit te steken om te zien of er wind is. Als dat zo is, vertrek ik in de nacht. 200 Mijls Solo 2003 (deel 1) Vanmorgen om half zes ging de wekker. Het opstaan ging niet gemakkelijk. Gisteren met een groep deelnemers Chinees gegeten, daarna naar het palaver, waar we het logboek, het fototoestel en de pet kregen uitgedeeld. Daarna de onvermijdelijke discussie over het weer en welke route dan het het handigst zou zijn. Iedereen heeft er een eigen mening over. Ed en ik hebben samen de routes doorgenomen. We kiezen voor een gewaagd plan: route 2, over de Wadden. Route 1, over de Noordzee, valt af. Reden hiervoor is het feit dat donderdag weinig wind wordt verwacht en we dus op woensdag zoveel mogelijk mijlen willen zeilen. Om bij de Noordzee te komen moeten we door Amsterdam over het Noordzeekanaal naar IJmuiden. Die 25 mijl tellen niet mee voor de wedstrijd, maar kosten 5 à 6 uur. De routes over het IJsselmeer zijn gesneden koek, die hebben wel al zo vaak gevaren. Blijft over de Waddenzee, inclusief avontuur (wellicht ’s nachts varen) over. ’s Morgens is het een drukte van belang in de Stichtingshaven in Muiden. Rond de 60 schepen vertrekken. Gezamenlijk, in een lange sliert, varen we naar de M1, de eerste boei die op de foto moet worden gezet. Vandaar richting MN1GZ2 (voor de Gouwzee, bij Volendam). Er staat een lekker windje, 4 à 5 uit het oosten. Vanaf de MN1GZ2 via de NEK naar de OVD3 bij Lelystad. Na meer dan een uur wachten, kunnen we eindelijk de sluis in. Met dertig à veertig soloschippers de sluis in gaat verbazingwekkend rustig en gedisciplineerd. Na de sluis gaat het gas erop. Op de motor zo snel mogelijk naar de EZ27, waar de wedstrijd weer verdergaat. Bij de EZ27 varen de meeste anderen door. Zij kiezen dus voor route 3 of 4. Alleen Ed en ik slaan af. We krijgen dus weinig gezelschap op de Waddenzee… Onderweg naar Kornwerderzand neemt de wind af tot 3 Bf. De boot gaat wat rustiger varen, mooi moment om het eten klaar te maken. Na de afwas is ben ik al bijna bij de VF4 bij Kornwerderzand. Enige tijd later komt ook Ed aan. Han Beijersbergen komt nog weer even later aan. Alledrie gaan we voor anker, dan hebben we dat alvast gehad. Waarschijnlijk gaan we morgen pas rond de middag weer weg. Dan loopt het tij gunstig om in één keer buitenom Vlieland en Texel naar Oudeschild te varen. Bij Ed aan boord nog een borrel en dan te kooi.

Verslag Otto Maitimu

Verslag Otto Maitimu (2003)5 oktober 2003

De wekker gaat om 05.30u voor de laatste etappe. De wind fluit door het want en ik zie 24 knopen wind op de meter staan. Buiten zal het wel harder waaien. Gauw een kop thee zetten, een boterham met pindakaas naar binnen proppen, een snelle inspectieronde over het schip en om 06.00u gooi ik los. Boven de dijk zie ik twee zeillichten in de richting van de OVD3 bewegen. Ik ben niet de enige die hier overnacht heeft.

Inge heeft gisteravond om twaalf uur nog gebeld voor het laatste weerbericht. In de ochtend N 5 tot 6 Bft, om ca. 09.00u draaiend naar NW en later in de middag verder krimpend tot W. In buien winstoten tot 15 m/s.

De wind zit inderdaad in de noordhoek en dat is prachtig, want nu is de NEK bij Hoorn bezeild. Om hoog aan de wind te blijven zeilen kan de stuurautomaat niet gebruikt worden. Om stroom te sparen staat hij enigszins ruim afgesteld, zodat hij niet op iedere graad koersverandering reageert. De consequentie is dat je een beetje zwabbert en dat is normaal niet erg, maar niet voor hoog aan de wind. Het sturen tegen wind en golven vraagt enige concentratie om snelheid te houden en zo hoog mogelijk tegen de wind op te sturen.

Bij de eerste bui die overkomt, waait het 7 tot 8 Bft over dek. Als je daar tegenin staat te kijken, waaien de lenzen bijna uit je ogen.

Om 08.24u ben ik bij de NEK en vrijwel direct na het ronden van de boei draait de wind en valt hij nagenoeg weg. De snelheid valt terug tot soms onder de 3 knopen. Ik dacht prima op tijd te zijn, maar als dat zo doorgaat, wordt het nog spannend of ik voor de deadline van 12.00u de M1 bij Muiden kan passeren. Een paar mijl voor Volendam komt er toch weer wind en lopen we weer vlot over de 7 knopen. Maar ook dat is even later voorbij. Ik rond het Paard van Marken zo dicht mogelijk langs de dijk met één oog op de dieptemeter, want ik steek 1,90m. Gelukkig genoeg water. Het begint nu toch echt penibel te worden met de tijd.

Richting de PH boei voor Zuidelijke Flevoland gaat het weer een beetje waaien en kan ik goed halve wind varen. Het zit er nog steeds in, maar de wind mag nu niet meer wegvallen.

Om 11.30 mag de M1 niet verder weg zijn dan 3,25 mijl anders is het verkeken. Het is 3,18 mijl en we lopen nog steeds tegen de 7 knopen over de grond. Om 11.40 wil ik max 2,2 mijl tot de M1: het is een beetje minder. Om 11.45 is het nog 1,6 mijl. In het laatste stukje valt de wind eerst nog even weg, maar trekt dan toch weer aan. Ik ben van nature geen nagelbijter, maar je zou het spontaan worden. Om 12.00 exact (satelliettijd op de GPS) fotografeer ik de M1. Na het solo zeilen ben ik nu aan het solo juichen.

Bij het inleveren van het logboek en de fotocamera hoor ik dat ongeveer de helft van de deelnemers is uitgevallen. Dat is heel spijtig, maar het was ook een rare race. Je moest eigenlijk alle dagen ’s-avonds en ’s-nachts varen om de mijlen te kunnen maken en je overdag niet druk maken.

Jan Luyendijk, weer bedankt dat ik mee heb mogen doen. Tijdens een windstilte las ik in het reglement dat oud-deelnemers voorrang hebben bij de inschrijving en daar kan ik van harte mee instemmen. Mij kun je alvast noteren voor volgend jaar.

4 oktober 2003

Het is een kort nachtje geworden. Nadat ik om half drie had vastgemaakt, wilde ik nog even het bericht van 3 oktober afmaken en verzenden, maar dat laatste lukte niet via de GPRS. Om half vier heb ik het opgegeven en het licht uitgedaan. Om kwart over acht wakker en nu een gewone telefoon verbinding gemaakt met de mobiele telefoon en dat werkte wel.

Na alle nachten geankerd te hebben is het nu wel luxe om op de jachthaven even te douchen en te scheren. De wind verwachting is NW 5 tot 6, maar als ik buiten kom waait het hooguit 4. Het rif van gisteravond zit er nog in, maar dat kan er wel uit. Het grootzeil is net weer helemaal gehesen of er komt een hagelbui over met 34 knopen wind. Rif er dus weer in.

Om 10.50u passeer ik weer de V15 op weg naar de VZ1 bij Stavoren. Halverwege zakt de wind weer in, dus rif er uit. Dit herhaalt zich vandaag een paar keer. Ik hoef niet naar de sportschool om calorieën kwijt te raken: solozeilen is al voldoende.

Vanaf Stavoren gaat het richting Makkum en helaas draait de wind verder door naar NNW en moeten er slagen gemaakt worden. Onderweg weer een paar stevige buien, maar af en toe ook windstiltes. Van Makkum naar Hindeloopen gaat de genua er weer bij en die kan blijven staan tot Lelystad. Als we bij het Vrouwenzand richting de EZ21 gaan, gaan we plat voor het laken en kan de genua te loevert gezet worden op de spinakerboom. De achteropkomende golven lopen onder het schip door en van tijd tot tijd zit er een hogere golf tussen. Op zo’n golf kun je een stukje surfen en loopt de snelheid flink op. De hoogst snelheid op de klok is 8,9 knopen. Dit is wel kicken. Vlak voor de EZ21 valt de wind opnieuw weg en lig ik weer een uur te drijven. Dat is wel balen.

En natuurlijk, als je dan eindelijk de ton gepasseerd bent, gaat het weer stevig waaien.

De sluiswachter bij Lelystad heeft kennelijk iets goed te maken, want hij doet het licht op groen zodra ik aankom, laat de bellen rinkelen voor de slagbomen, doet direct achter mij de sluisdeuren weer dicht en zonder vast te hoeven maken, kan ik onder de brug door en aan de andere kant weer door de inmiddels geopende sluisdeuren.

Met NW 5 tot 6 heb ik weinig trek om te ankeren achter de leidam en tegen twaalven loop ik de jachthaven van Lelystad binnen om te overnachten. Morgen moet er gefinished worden, dus dat wordt vroeg op.

3 oktober 2003

Gisteravond zijn Michiel Tasseron en Peter Mueller langszij komen liggen. Michiel trekt een fles wijn open en nodigt ons uit voor een borrel. Met zijn mobiel belt hij iemand die achter de computer zit en zo horen we de laatste stand van zaken. Momenteel lig ik op de 16e plek en ben ik dus een plaatsje omhoog geschoven. Michiel en Peter willen morgenochtend om 6 uur weg, maar dat lijkt me veel te vroeg aangezien het morgenochtend nog nauwelijks zal waaien.

Ik wens ze succes en vraag ze om heel zachtjes te doen.

Om kwart over zes word ik wakker. Michiel heeft de marifoon loeihard staan en ik kan het weerbericht van de meldpost IJsselmeer letterlijk volgen in mijn kooi. Dan roept Michiel naar Peter of hij het ook gehoord heeft. Peter heeft vast zelf geen marifoon aan boord.

Om acht uur sta ik op en zie dat Breezanddijk leeggelopen is. Alleen Bart Boosman ligt er ook nog. Tegen half tien waait het nog steeds nauwelijks, maar ik ga toch maar op weg. De onverlichte V15 boei bij Medemblik wil ik liever bij daglicht aanlopen en ik wil niet het risico lopen dat ik hem in het donker niet kan vinden. Bovendien wordt er voor later vandaag regen voorspeld, dus dat maakt het zoeken naar een dunne staak in het donker extra moeilijk.

Bart blijft liggen tot het gaat waaien. Hij doet route 4 en heeft de V15 dus al gehad. Hij baalt van de windstille dag van gisteren en vindt dat hij het heeft verprutst doordat hij veel te vroeg vertrokken was.

Aangekomen bij mijn startton van vandaag, is de wind helemaal weggevallen. Dit heeft natuurlijk geen zin en ik besluit om de start maar uit te stellen totdat er wind komt. Tegen half twaalf is er nog steeds geen wind en trekt het dicht van de mist. Het zicht is niet meer dan 500 meter. De centrale meldpost IJsselmeer meldt dat de actuele wind in Lelystad ONO 2 Bft is, dus ik kan wel aannemen dat het nergens waait waar ik moet zijn. Dan maar koffiebonen malen en een vers bakkie koffie zetten. Ik heb geen anker uitgegooid, maar lig gewoon te drijven. Om half twee lig ik nog op 300 meter van de de Sport B. Dan gaat het een klein beetje waaien en ik gok het erop. Om 14.03 passeer ik de ton en loop met een gangetje van 3 tot 4 knoop richting Stavoren. Na anderhalf uur is de wind op en heb ik alweer spijt dat ik vertrokken ben. Langzaam komt Stavoren dichterbij en daarna zet ik koers naar Urk om de UK16 te ronden. De meldpost IJsselmeergebied blijft maar ieder uur roepen dat het windkracht 4 tot 5 wordt, maar voorlopig is het nog niks.

Zo’n 2,5 mijl voor de UK16 komen er een stuk of 5 solozeilers mijn kant op. Die moeten van dezelfde route zijn, want in route 4 ligt de UK16 al veel eerder in het schema. Zij liggen dus ca. een uur op mij voor, maar zijn wel 7 uur eerder vertrokken uit Breezanddijk. Dat geeft de burger moed.

Vlak voor de UK16 verwissel ik de genua voor de high aspect, zodat ik zo dadelijk wat hoger aan de wind kan lopen, want de V15 ligt precies tegen de wind in.

Om 20.34 ben ik bij de UK16 en een kwartier later begint het plotseling zo te waaien dat ik een rif moet steken. Dan komt ook de beloofde regen. Steeds als er een bui overkomt, geeft de windmeter 25 tot 30 knopen wind aan (6 à 7 Bft en als de bui weer over is 14 tot 18 knopen (4 Bft). Na twee keer rif steken en weer loshalen, hou ik het voor gezien. Het rif blijft erin en ik varieer de hoeveelheid zeil met het in- of weer uitrollen van de fok.

Onderweg bedenk ik een strategie om de V15 in een keer te vinden. Met de radar moet ik hem kunnen zien, maar het probleem is dat er meer schepen in de buurt zullen varen om dat ding te vinden en dan zie ik op de radar allemaal stippen, waarvan er maar één die ton kan zijn.

Ik meet de positie van de ton zo nauwkeurig mogelijk in de kaart. Weer een probleem: sinds dit jaar is de kaart 1810 van het IJsselmeer een dubbele kaart die gevouwen wordt. En natuurlijk ligt de V15 precies op de vouw en na een seizoen open en dicht vouwen kun je niet meer precies zien waar die ligt. Zo goed als het gaat, meet ik de positie en zet die in de GPS. Ga eens met de muis over de rechter foto, hij is te zien …

De stuurautomaat stel ik in op deze positie en ik zorg dat ik 1,5 mijl voor de ton een dusdanige koers heb, dat ik niet in de wind kan komen te liggen. Dan blijf ik op de radar kijken en de ton moet dan al recht voor liggen. Alle andere stippen zijn schepen, die van plaats veranderen. Als ik tot op een halve mijl genaderd ben, draai ik de fok in en zet de grootschoot wat losser, zodat ik niet teveel vaart loop.

De strategie werkt als een trein en ik heb de ton direkt te pakken. Ik roep naar de andere schepen waar de ton ligt en houd mijn zaklantaarn erop gericht. In mijn logboek noteer ik 01:31u. Nu snel een ligplaats zoeken in het regatta center in Medemblik en om 02.30 lig ik vast en aan de walstroom om de accu’s bij te laden. Nog snel een borrel en ik ga slapen.

2 oktober 2003
Omdat er weinig wind voorspeld is voor vandaag, heb ik maar besloten om een beetje uit te slapen. Even na achten ben ik wakker en er is inderdaad zo weinig wind ,dat het helemaal geen zin heeft om uit te varen. Na een uitgebreid ontbijt, de afwas van gisteren en het wisselen van de high aspect voor de genua maak ik tegen 11.00u toch maar aanstalten; ik kan toch ook niet de hele dag in Enkhuizen blijven liggen. Het eerste rak van vandaag leidt van de KG2 naar de Sport B bij Breezanddijk. Bij de KG2 aangekomen liggen er nog een stuk of 5 schepen te wachten tot er wat wind komt. De foto van de boei moet binnen 4 meter afstand van het schip genomen worden en ik ga zo langzaam dat ik hem pas neem als ik er 4 meter voorbij ben. Scheelt toch gauw 5 minuten in aanvangstijd.

Als na enige tijd de wind begint te ruimen naar ZO weet ik dat ik het voor vandaag wel kan schudden. Met licht weer is op een ruimwindse koers een spinaker een absolute must.

Een uur na de start valt de wind helemaal weg en wordt het een drijfpartij. Op een gegeven moment ligt de boeg weer richting Enkhuizen, omdat het schip niet meer naar het roer luistert door gebrek aan snelheid. Dan draait de wind door naar NNO en is Breezanddijk ineens niet meer bezeild. Het is een weinig enerverende dag, maar het positieve is dat het prachtig nazomerweer is. In korte broek en blote bast is het absoluut genieten in deze tijd van het jaar.

Als je de mogelijkheden van de wind combineert met de routes 3 en 4, dan zullen er vanavond waarschijnlijk heel wat schepen de vluchthaven van Breezanddijk opzoeken.

Om 19.25u passeer ik eindelijk de Sport B na een tocht van zo’n 7 uur over een stukje van 17 mijl. Dat is niet goed voor het gemiddelde, maar ik troost me met de gedachte dat de anderen er evenveel last van hadden.

Mijn lieve echtgenote heeft mij ruim voorzien van proviand en voor vanavond kies ik de chili con carne. Moest nog wel even naar huis bellen om te vragen waar ze de bonen verstopt had.

Bij het afwassen ga ik me toch enige zorgen maken over de watervoorraad. Voor vertrek uit onze thuishaven in Lelystad had ik de watertank helemaal gevuld. Gisteren tijdens het aandewindse rak van Hoorn naar Lelystad kwamen de golven schuin van voren in en kreeg ik het idee dat de gevulde watertank mij parten speelde. De tank bevat maximaal 120 liter water en is geplaatst in het vooronder. Bij iedere golf moet die 120 kg omhoog en door de beruchte korte golfslag van het IJsselmeer klapt die massa weer in de volgende golf, waardoor het schip behoorlijk afremt. Het leek me beter om wat van dat gewicht kwijt te raken, maar ik geloof nu dat ik daar wat te enthousiast in geweest ben en de kraan te lang opengelaten heb. Als eerste zullen we nu het afwassen inperken om water te sparen. Wil bijtijds mijn kooi in, want morgen moeten er weer mijlen gemaakt worden.

1 oktober 2003
Vanochtend gestart in de achtste editie van de 200 mijls solo race. Als om 6 uur de wekker gaat, is het steenkoud aan boord.

Ik kruip mijn kooi uit en doe de verwarming aan. Althans dat was de bedoeling, maar na 10 minuten komt er nog steeds koude lucht uit de uitblaasopeneningen van de hetelucht verwarming. Als het dan ook nog naar diesel gaat stinken, zet ik hem maar gauw uit. Dat moeten we maar eens onderzoeken bij daglicht.

Tegen half zeven begint er iemand in zijn handen te klappen. Die wil er kennelijk uit, maar kan dat niet omdat hij ligt ingeklemd. De kleine Stichtingshaven in Muiden ligt dan ook propvol met boten van de 69 deelnemers.

Om 07.32 passeer ik de groene M1 boei die voor de haveningang van Muiden ligt, fotografeer hem met de meegekregen camera, noteer de passagetijd in het logboek en ik ben weg. Er ligt al een behoorlijk veld voor me, maar ik ben zeker niet de laatste die vertrekt. Voor alle deelnemers is het eerste deel hetzelfde: eerst naar Volendam, dan naar Hoorn en vervolgens naar Lelystad. Daar moet je je keus maken uit één van de vier routes. Voor mij valt route 1 af, de route die o.a. van IJmuiden naar Den Helder leidt. Dit stuk is een goede 32 mijl en als je dat niet in één tij haalt, heb je een probleem. Voor donderdag wordt weinig wind verwacht, dus er is een risico dat het tij tegen gaat lopen voordat je bij Den Helder bent en bij weinig wind wordt je misschien wel achteruit gezet en ga je negatieve mijlen maken.

Route 2 gaat o.a. via Harlingen buitenom Vlieland en Texel naar Kornwerderzand. De tijden van hoogwater en laagwater op 2/3 oktober zijn echter dermate ongunstig dat die route ook afvalt. Het zal dus route 3 of 4 worden.

De wind is ONO 4 Bft en dat maakt dat alle rakken tot Lelystad bezeild zijn. Het schiet lekker op en tegen de tijd dat ik bij Lelystad ben, ben ik nog niet helemaal “en tête de la course”, maar ik heb er al veel ingehaald en ben zelf door twee schepen voorbij gelopen. De plaats in het veld zegt echter helemaal niets over de klassering, want de Content is een snel schip (theoretisch) met een lage handicap (en dat is realiteit).

Bij de boei OVD 3 kies ik voor route 3, omdat ik dan naar verwachting de meeste mijlen kan maken vandaag. Bij de sluis in Lelystad loopt het echter tegen, want er is kennelijk maar één sluiskolk beschikbaar. Nadat de sluiswachter ons een uurtje heeft laten dobberen, besluit hij om toch ook de andere kolk maar open te zetten. Inmiddels heeft een groot deel van het veld zich bij de kopgroep gevoegd en als de sluisdeuren eindelijk voor ons opengaan, wordt de sluis bijna geheel gevuld met deelnemers van de 200 mijls solo.

Van Lelystad gaat het naar Den Oever en ik zie dat vele anderen voor route 3 gekozen hebben. De wind staat nog lekker door en ik vaar regelmatig boven de 7 knopen. Als de wind in de loop van de middag wat gaat inzakken, vervang ik de High Aspect fok voor de lichtweer genua, vliegend gehesen, dwz het voorlijk is niet aan de voorstag bevestigd, maar alleen tophoek en halshoek zijn bevestigd. Dit heeft het grote voordeel dat de fok op de furlex kan blijven zitten en dat de genua snel gehesen en gestreken is. Tegen het einde van de middag zakt de wind nog verder in. De schepen met spinaker vliegen me voorbij.

Naast me zie ik de Ami Bai een halfwinder hijsen, die echter niet helemaal ontplooit. Hij bolt bovenin en onderaan, maar in het midden zit een knoop. De schipper doet verwoede pogingen om het zeil goed te krijgen, maar het wil niet lukken. Ik kan hem niet horen, maar hij zal wel achteruit bidden. Uiteindelijk laat hij het spinakerval een eind vieren en kan hij de zaak klaren.

Om 18.43 u kom ik aan bij de WV14 voor Den Oever. Het is nog een goed uur licht en ik besluit om nog niet een haven op te zoeken, maar door te varen naar Enkhuizen. De zonsondergang boven Noord-Holland geeft een prachtig gekleurde hemel. Ik vaar goed vrij van het nieuwe vogeleiland voor de kust van Medemblik, maar heb nu de vaargeul tussen mijzelf en de baggerschepen die daar aan het werk zijn. Door de vele lichten op de baggerschepen zijn de lichten van passerende binnenvaartschepen pas laat te zien en moet ik goed uitkijk houden. Tegen 21.30 laat ik het anker vallen in de havenkom van de Compagnieshaven in Enkhuizen en lees op het log dat ik bijna 80 mijl gevaren heb.Voorwaar een goede start. Voor tussentijdse klasering, zie www.200myls.nl.

Otto Maitimu

Jacqueline van Amstel

Het was, net zoals vorig jaar, weer een geweldig evenement. Ik heb ervan genoten. Natuurlijk heb ik onderweg tijdens de race ook wel heel andere emoties gevoeld. Niet alleen genieten, maar ook een heleboel spanning, frustratie, hoge up’s als de boot als een speer liep, diepe down’s als de wind weer eens wegviel, onmacht toen de spi in een dikke bui eraf moest, stress als er net bij een boei weer een dikke bui met veel wind over me heen kwam, onzekerheid over wat de vol- gende dreigende lucht brengen zou, voldoening als ik weer een etappe goed afgelegd had en trots bij de finish. Naast emoties voel ik nu spierpijn! Ik vraag me wel af waarom de stortbuien met 25 knopen wind elke keer bij het ronden van een boei naar beneden komen. Is dat door de orga- nisatie als extra handicap zo gepland? Dat is dan goed gelukt. Met grote verbazing heb ik het resultaat gezien. Het is een voorlopig resultaat, maar ik kan nog niet goed geloven dat ik zo hoog geeindigd ben. Natuurlijk had ik mezelf als doel gesteld de klassering van vorig jaar te verbeteren, maar dit is boven verwachting.Jacqueline, Xinia 06 oktober 2003

200 myls ‘SOLO’- 2003 met de Lady A door Frits Brattinga

200 myls ‘SOLO’- 2003 met de Lady A

Even spande het er om dat ik in verband met mijn gezondheid mee kon doen, maar nadat ik rustig naar Muiden was gezeild besliste ik, dat indien het niet te zwaar zou worden, ik de race wel uit kan zeilen. Winnen zit er dit keer echt niet in, dit door gebrek aan conditie.

Daags voor de race kwam ik in Muiden aan waar het al gezellig druk op de haven was. ‘s Avonds met een grote groep wezen Chinezen. Daarna naar het altijd weer gezellige palaver.
Hierna naar de kooi, nadat de wekker op 5 uur 45 was gezet.

1-10-03
Om 5.45 schrik ik me rot, wat een herrie op de vloer, er kruipt een lichtgevend en trillend ding rond. Als ik mijn ogen uitwrijf blijkt het mijn telefoon te zijn die ik als wekker gebruik. Snel koffiezetten en wassen en scheren, hierna de zeilen aanslaan. Om 6 uur 30 lig ik samen met de meeste deelnemers klaar. Uiteraard is er weer een slaapkop die de zaak blokkeert. Na drie keer roepen en kloppen komt er heel voorzichtig beweging in de beste man. (had hij wakker geweest hadden we met de eerste schutting mee gekund nu hebben we twee en een half uur verspeeld). Eerst blijkt dat er geen wind is maar buiten de haven valt het dik mee. Om 7 uur 16 zet ik de M1 op de foto waarna mijn race is gestart. Een mooie aan de windse koers naar het paard van Marken. Bij de geul even uitwijken voor een zandschip. Na Marken een ruim rak naar Volendam.. Als ik water op de koffie wil gieten breekt spontaan het handvat van de ketel en krijg ik kokend water over mij heen, ik heb het geluk dat ik mijn zeilkleding aan heb en mij niet brand. Na de GZ 2 , is de koers naar Nek, ook dit rak is te bezeilen. Dan richting OVD3. Om 11 uur 46 passer ik de OVD waarna de motor aan kan richting sluis, deze draait net voor onze neus dicht.

Drukte in de Houtribsluizen

Om 14 uur 39 start ik op het IJsselmeer door de EZ 21 op de foto te zetten, ik kies voor route 4 richting Medemblik, samen met 5 anderen die de zelfde route hebben gekozen.
Schitterend weer maar iets te weinig wind. Om 17 uur 39 rond ik de staak V 15. Het is te vroeg om te overnachten dus op naar Urk. Op de weg erheen kom ik nog drie anderen tegen, voor mij liggen de Chil Out en de Xinia. Eerst maar een nassie maaltijd maken, na het eten lig ik dwars van Enkhuizen. De avond valt vroeg in oktober het is pikkenacht als ik eindelijk de UK 16 om 20 uur 49 rond. Na mij komt Bart Boosman met de Fransman over de streep. Ik meer eerst af, of is het aanmeren, in de verenigingshaven maar dat is niks, in de almanak ontdek ik dat er meer naar het stadje toe ook ligplaatsen zijn. Hier meer ik naast de Chil Out. Het is nog lekker weer dus we blijven nog even in de kuip zitten kletsen en dan naar de naar de kooi.

2-10-03
Om 8 uur 30 wakker als ik mijn hoofd uit het luik steek ontdek ik de Xinia, de Fransman en de Little Sarah aan de andere kant van de haven. Na het ontbijt, eieren met spek, even water tanken en op weg voor een nieuwe ketel. Een paar inboorlingen van Urk verwijzen mij naar de lokale galanterie waar ik de keuze heb uit drie ketels. 1 van 2 liter van RVS, een andere van 2 liter van RVS en nog een andere van 2 liter van RVS. Uiteindelijk kies ik er een uit van 2 liter van RVS, want die vond ik toch wel de mooiste.
Als ik terugkom willen de Oosterburen waaran wij zijn afgemeerd die IJsselsee op, zodoende zoeken de Chil Out en de Lady gezamenlijk een andere oever op en liggen we naast de andere solozeilers.
Om 11 uur begint het zowaar een beetje te tochten en worden er hier en daar lichtweer zeilen aangeslagen.
Ik overweeg om eerst nog 6 uur te ankeren, maar als Bart Boosman samen met de Xinia en de Little Sarah vertrekt ga ik mee. Snel de Spi zetten maar deze moet ik al snel verwisselen voor de bolle jan. Als ik de Uk 16 heb gerond zeilen de Xinia en de Fransman voor mij. De Xinia draait redelijk snel terug richting Urk zodoende zijn de Fransman, de Little Sarah en de Lady A de enigen die doorzeilen. De Little Sarah haal ik redelijk snel in (Little Sarah, voortaan de zeilen maar ietsje losser zetten met licht weer) hierna op weg naar de Fransman.
Langzaam maar zeker loop ik op hem in en loop ik hem voor bij. Bart is boosman. Steeds stuivertje wisselend drijven we richting Breezanddijk ( ik hoop dat ik dat voor de winter haal want ik heb wel skeelers aan boord maar geen schaatsen en nik heb zin in een Magnum).
Hoera een snelheidsrecord -0,08 knopen, ik zeil achteruit.

De Fransman in de blakte

Een eindje verder zeilen de Catootje en de Easy Going, Ik herken Frits Bartels van verre aan zijn rode broek, hij is druk aan het spinakeren, dus ik bel hem even op zodat ik hem stoor tijdens dit zware werk het waait ook een 1 knoop dus Frits heeft het zwaar. Hij beweert dat hij ’s morgens zeven knopen heeft gevaren ( op de motor vanuit Breezanddijk naar Sport B).
Als ik weer in de kuip verschijn licht de Fransman weer op kop, dus er moet wat gebeuren. Ik hijs weer mijn Spi en loop hem weer voorbij. Even latere verschijnt de Xinia ook weer aan de horizon, vrouwtje van Amstel ment de boot als een kerel. Onder de Friese kust ontdek ik zowaar een nieuw eiland. Net als ik overweeg om de vlag te planten zie ik dat het eiland uit duizenden aalscholvers bestaat. Om 15.00 uur een opleving van Aeolus zowaar 5 knopen wind ja ja. De Xinia loopt mij voorbij, dus ik moet beter mijn best doen. Ondertussen lig ik een mijl voor op de Fransman. Om 16 uur 46 rond ik eindelijk de VZ 5, dus nu op weg naar mijn Magnum bij de benzinepomp op de dijk.

Hoe meer ik naar het noorden zeil hoe meer solozeilers ik ontdek. Zouden ze allemaal in de vluchthaven op de dijk overnachten? Ondertussen heb ik verschrikkelijk last van mijn knie en mijn liezen gekregen ik hoop dat het weer afzakt anders zie ik problemen voor de rest van de race. 17.00 uur eindelijk wind we lopen weer 5 knopen “sa moat ut” zeggen we in Friesland. Om 20 uur 07 rond ik Sport B, dik voor Bart Boosman als ik de zeilen opruim komt hij langs om mij te feliciteren, maar morgen pakt hij mij, tenminste dat beweert hij. We zullen zien. In de kom is het druk, veel boten voor de wal en voor anker, ik kan mijn anker nog net ergens tussen prikken. Als ik alles heb opgeruimd komt Henk Euvelman tegen mij aan liggen, onder het genot van een borrel en een hapje bespreken we onder andere de dag en de tocht tot nu toe.

3-10-03
Om 4 uur 15 wordt ik wakker van de wind, snel toilet maken en anker op. Dit valt enorm tegen mijn heup doet zeer en ik kan niet op mijn knie zitten, shit. Na veel geploeter ligt het anker aan dek, spoelen en in de bak. Buiten de haven de zeilen omhoog. Om 5 uur 13 zet ik Sport B weer op de plaat en lig ik een koers voor richting LC 9, dit is een mooi beloopbare koers en ik klok regelmatig 6 knopen op de GPS. Om 5 uur 35 passeren twee schepen elkaar in de nacht ik op weg naar LC 9 en hij op weg naar Sport B. Gelukkig doet mijn automaat het uitstekend zodat ik niet hoef te sturen en iets kan uitrusten van het gedoe met het anker (ik lijk wel een oude kerel). Ondertussen pruts ik wat aan mijn log want dat heeft de geest gegeven, uiteindelijk doet hij het weer. Ik hoop dat de gegevens nog kloppen dit moet Jan maar controleren aan de hand van het logboek. Om 7 uur 22 passeer ik de LC 9, ik had gehoopt dat de wind zou ruimen maar hij krimpt en de SB 10 is krap te bezeilen (is het niet zo dat krimpende winden en uitgaande vrouwen niet zijn te vertrouwen), om 10 uur moet ik kruisen om de boei te bezeilen. In de verte zie ik hem aan de vale horizon maar kruisend met 2 knopen per uur schiet niet op om 10 uur 15 nog 25 meter, om 11.00 nog 15 meter, om 11 uur tien op de plaat en wat voor plaat dit is kunst een rode boei zwevend in de lucht.

Een rode boei zwevend in de lucht

Ik bel de weerlijn, deze beloven me wind dus ik zet door richting KG 2. Ondertussen is het zicht slecht. Al drijvend vorder ik gestaag maar over de 10 mijl doe 4 uur. Bij de KG 2 drijft Ids Witteveen ook rond via de marifoon hoor ik dat hij veel leest dat hij hoopt om tijdens de nacht op de Friese te zijn.
Ik hijs de spi, het waait zo hard dat de elastiekjes om welke ik gebruik bij het spi hijsen niet eens knappen.

Om een uur of vier verschijnen er rimpels op het water en om vijf uur heb ik moeite met de spi, dus de Genua er weer op. Na deze actie zit ik te puffen als een oude locomotief. Ik besluit om de nacht in Hindeloopen te blijven. Om 19 uur 21 rond ik de H2, bekaf. Vlak voor de haven loop ik ook nog vast, met moeite kom ik los. Eindelijk in de haven, ik hoop dat ik me morgen beter voel.
De hele nacht het heen en weer naar het toilet, als ik eindelijk slaap rammelt de wekker aan mijn oor. Doodmoe en met een pijnlijk lijf maak ik de boot klaar, dit wordt een zware dag. Verstandige mensen haken nu af, ik probeerde race toch af te maken. Als ik de H 2 weer rond zeilen in de verte nog 2 deelnemers, vlak bij de LC 9 gaat het lichtje bij me uit en offer ik mijn ontbijt aan de vissen, ik besluit dat het genoeg is geweest en keer terug naar Stavoren. In de haven liggen veel skûtsjes de bemanning hiervan zien dat mijn krachten op zijn en vangen mij bij de sluis op (bedankt), door het Johan Willem Friso kanaal scharrel ik naar Sneek en meld mij af.

Deze keer geen voltooide tocht helaas, maar ik hoop in 2004 weer mee te doen.

Frits Brattinga
S/YLady A

200 myls ‘SOLO’- 2003 met de Indra door Eric-Jan Wiebenga

200 myls ‘SOLO’- 2003 met de Indra Door Eric-Jan Wiebenga Achter m’n bureau zit ik nog steeds na te genieten van 5 schitterende solo dagen. Menig moment hebben we de wind gewenst die momenteel over Neder-land raast, maar ik vind het eerlijk gezegd wel prima zo. De kachel staat hier op kantoor op de laagste stand alweer een beetje bij, een bakje koffie en sigaretje, laat maar stormen.Groot was de voldoening toen Bart mij op de zondag namiddag informeerde over de weliswaar voorlopige 8ste plaats, niet minder trots was het vijf dagenlang belangstellende thuisfront hierover. Nog steeds mijmerend over de gehele tocht, bezoek ik de schitterende doch enigszins trage 200 myls website. Vreemd genoeg betreur ik nauwelijks m’n totaal gescheurde spi. Volop heb ik genoten van de laatste 20 minuten van haar bestaan, waarbij een 10-ton zware Indra in een dreigende bui met zeker een West 5, met een (door mij) nog nooit eerder ervaren rompsnelheid van maar liefst 7,9 kn werkelijk richting de EZ27 werd gesleurd! Absoluut jammer dat er toen niet iemand in de buurt was om een fotosessie te kunnen maken; het hadden ongetwijfeld de mooiste en meest spectaculaire foto’s geworden van alle 200myls solo tochten tezamen !! Imponerende hekgolven van zeker 80 cm hoog, flankeerden de Indra met bulderend geraas. Terwijl ik bij gebrek aan ieder zuchtje wind, een uur daarvoor diezelfde spi nog had vervloekt, aangezien ik het niet eens voor elkaar kreeg haar vol te krijgen. Met m’n mobieltje onder handbereik van de helmstok, belde ik verrukt het thuisfront om ze enigszins een indruk te kunnen meegeven van mijn beleving op dat moment. “Of ik wel voorzichtig was en geen onverantwoorde dingen zou doen” was de enigszins bezorgde reactie. Een half uur later vroeg ik me af hoe ik m’n gescheurde spi zou gaan uitleggen… Wel baal ik stevig van het feit dat ik diezelfde ochtend bij de start voor die (zater)dag bij de SB10 (Lemmer) bij het hijsen een enorme scheur in mijn slechts 2 jaar nieuwe kotterfok trok. Het voorlijk had klem gezeten in de onderste leuver. Dat was mooi klote, want juist de vrijdag en de zaterdag zou het hard gaan waaien en is het zo’n prachtig mooi zeil als onderdeel van de totale trim mogelijkheden. Als alternatief heb ik maar het stormfokje erbij gezet. Mijn lijst aan gescheurde zeilen had overigens nog dramatisch langer kunnen worden, toen in het donker rond 05.15 uur zondag ’s ochtends, plots van de overigens zwaar bevochten NEK ton op de weg terug richting Volendam, op slechts 10 meter afstand de eerste van de drie onverlichte staken op dit traject passeerde. Ondanks m’n besef van de aanwezigheid van deze onverlichte staken, passeerde ik het met hun vervaarlijke driehoekpuntige radarreflector op giekhoogte, toch altijd weer onverwachts akelig dicht langs mijn wijd uitstaande grootzeil. Om mijn verslag dan toch maar bij het begin te beginnen, de eerste (woens)dag was het ook al zo’n schitterende zeildag, min of meer tegen de weersverwachtingen in. Op het water bleek een dikke NW 4 soms 5 te staan. Volgens mij hebben alle deelnemers van deze eerste (start)dag volop genoten. Hoog aan de wind waren de rakken tot en met de OVD3 voor de meesten maar net bezeild en moesten sommigen een slag maken. Als een ware armada vertrokken de meeste deelnemers ’s ochtends al vroeg richting Volendam. Aangezien het deelnemersveld toen nog redelijk dicht bij elkaar lag, werd onderling de eerste nog zichtbare strijd uitgevochten. In de sluis van Lelystad had het grootste deel zich weer verzameld, om gelijktijdig geschut te worden. Vanaf de EZ21 dan wel de EZ27 betrof het dan ook eigenlijk een nieuwe start, waarbij de onderlinge krachtmetingen zichtbaar konden worden voortgezet. Op dit moment bleek ook dat het merendeel klaarblijkelijk voor route III had gekozen, mijn keuze was route IV. Als een David tegen Goliath haalde ik tot groot genoegen op weg naar de V15 (Medemblik) onder spi de ‘Little Sarah’ in, een 50 voet Puffin. Jan Kees Lampe die naar hij later verklaarde nogal had zitten worstelen met het condoom van zijn halfwinder af te krijgen (zou ie daar altijd zo onhandig in zijn …?), had deze op dat moment eindelijk net vol staan waardoor we gelijktijdig op de V15 afvoeren. Toen de aandacht van Jan Kees even door z’n mobieltje werd afgeleid, dook ik mooi achter de Little Sarah langs, waardoor ik loef ervan kwam te liggen. Bij het gelijktijdig ronden van de V15 ging het bijna mis en had ik bijna de Litle Sarah midscheeps geraakt…. maar daar hebben we het niet meer over. De weg terug naar Urk was aanvankelijk maar net bezeild. Ter hoogte van Enkhuizen rond de klok van 20.00 uur kwam ik nog 2 route IV collega’s tegen, in het donker op weg naar de V15. Niet zonder enig leedvermaak geef ik toe, heb ik ze veel succes toegewenst, aangezien ik vorig jaar ondanks alle moderne navigatiemiddelen ten spijt, in het donker zeker een dik uur naar deze onverlichte luciferprik heb gezocht. Wat mij betrof hadden ze hem toen zeker de Fucking15 mogen noemen ! Wat een drama was dat toen. De overweging om deze eerste dag ook nog maar het traject richting Breezanddijk (de Sport B) te gaan doen, lieten we (na mobiel overleg met buurman Bart) bij nader inzien maar voor wat het was. De wind zwakte rond 21.30 u. dusdanig af, dat dit deel net zo goed de volgende dag afgelegd zou kunnen worden, zo was onze redenatie. Een uur later meerde ik moe maar voldaan over de eerste dag, af in de haven van Urk. Bij het uitblijven van iedere vorm van wind, werd ’s ochtends (donderdag) uitgebreid ontbeten, en, op zoek naar een bakker, Urk als een toerist met de handen in de zakken slenterend sight seeing bekeken. Ik kon me niet heugen wanneer ik hier ooit voor het laatst ben geweest. Toen a/b van de ‘Little Sarah’ onder het genot van bak koffie en verse punt boterkoek werd geconstateerd dat het een beetje begon te waaien, werden we (we= Jan Kees, Bart, Jacqueline en ik) weer zenuwachtig. 2 tellen later hadden we de touwtjes losgegooid teneinde de route Urk-Breezanddijk aan te vangen. Als snel bleek dat dit een ‘lange zit’ zou gaan worden aangezien Stavoren niet eens bezeild was en de wind het volledig liet afweten. Nog net op tijd besloot ik mijn start nog maar even uit te stellen, in afwachting van een iets harder zuchtje wind.Bart en Jan Kees waren toen tot hun grote spijt al wel gestart, en ‘uren’lang kon ik ze in de verte nog zien drijven. Dit zou ze punten kosten ! Anderhalf uur later besloot ik toch ook maar te starten, het moest er toch van komen. Wachtend op die ene rimpeling in het water, ronde ik 13.38 uur de UK16. Meteen daarna ging het al mis: de weinige wind die er stond viel bak in m’n genua, waarop ik te laat reageerde en ik dus ongewild overstag ging. Tergend langzaam kreeg ik mijn langkieler weer overstag, teneinde mijn route voort te kunnen zetten. Met een gangentje van maar liefst 2 knoop, moest ik een half uur later uitwijken voor twee vrachtschepen die zowel van bb als van sb aankwamen op weg van en naar Lemmer en Enkhuizen. Naïef hoopte ik nog op hun begrip voor mijn hopeloze wedstrijd situatie, zodat ze keurig voor me zouden uitwijken. Toen dit er natuurlijk niet naar uitzag moest ik maar voor hun wijken, terwijl de Indra juist zo lekker liep. Het zag er niet naar uit dat het vandaag tot heftig zeilen zou komen, en dus besloot ik dat het nu een mooi moment was te beginnen aan een 18 cm lange en 18 mm dikke Romeo & Julliat ( één van de drie echte Cubaanse sigaren zo heb ik me laten vertellen) die ik van een zakenrelatie ( moet je nog altijd duidelijk in zijn op het moment dat je het over sigaren van deze omvang én afkomst hebt) had gekregen toen zij daar afgelopen zomer tijdens haar vakantie was. Zorgvuldig sneed ik oneerbiedig met een stanleymes het puntje ervan af, zoals je ze dat in de film zo vaak ziet doen, rolde het een paar keer heen en weer en bewoog de Cubaan in lengte richting over een vlammetje. Na de nodige tevergeefse pogingen dat enorme ding in de fik te krijgen, had ik, ongetwijfeld versterkt door de frustratie over het uitblijven van enige (bezeilde) wind, de neiging dat ding op te vreten in plaats van genoegzaam op te roken. Het genoegen van zo’n enorme Cubaan was klaarblijkelijk niet aan mij besteed, en dus pakte ik maar een vertrouwde Meharis van 20 stuks voor vier Euro en nog wat, die wel zo lekker smaakte. Rond 21.00 uur begon het lekker te waaien, WNW krachtje 3 later even 4. Toen Sport B om 22.07 uur eindelijk werd gerond (bijna 8 uren over 25 mijl ….), besloot ik van deze kostbare wind nog maar even gebruik te maken en terug te varen naar Stavoren, waarbij ik zelfs eventjes de 6,2 knoop heb mogen noteren. Om 00.27 uur (inmiddels vrijdag 3 oktober), werd de LC9 op mijn Kodakje als bewijs van passeren ervan, vereeuwigd. Een uur later dreef ik achter m’n ankertje voor het gemaal in Stavoren. Vrijdags werd wegens het ook voor deze dag een tekort aan wind, noodgedwongen een rustdag. Dit kwam mij niet verkeerd uit want ik voelde me alles behalve optimaal. Met een beetje koorts lag ik praktisch de hele dag zwetend in bed. Aangezien de spelregels dit jaar waren aangepast, moest er deze dag nog wel een onderdeel van de route afgelegd worden, en dus ging ik 18.30 uur anker op. Onder Spi, gr.zeil en kotterfok werd de LC9 om 19.28 uur andermaal gefotografeerd. Met een 4.5 knoop ging het in aanvang niet echt spectaculair. Maar na een dik uur trok de wind aan door een achterop komende bui. Enigszins op mijn hoede voor de weersverwachtingen voor de komende twee dagen, deed ik mobiel een beroep op de nautische en meteologische ervaring van buurman Bart, voor zijn consult die op dat moment net een half uur in Stavoren lag. Deze stelde mij gerust dat het slechts om een bui zou gaan met even iets meer wind. Ik liet de Spi dus staan en nog geen 10 minuten later liep ik met 7.3 knoop met nog 3 mijl te gaan richting de SB10 (Lemmer). Ik denk dat er maar weinig deelnemers vandaag deze snelheid hebben mogen noteren. Gokkend op een niet al te grote sluitertijd van het wegwerp Kodakje, ging het in het donker fotograferen van de SB10 met 7.3 knoop snelheid onder spi, met het hart in de keel nog goed ook. Een dik uur later meerde ik af in Lemmer. De zaterdag werd gekenmerkt door harde wind en geen wind uit alle hoeken, behalve de voorspelde constante hoek NW. Hierdoor was de Enkhuizen nog maar net bezeild en Stavoren zelfs net niet. Aangezien nog bijna de helft (90 mijl) van de totale route moest worden afgelegd, was het einde voorlopig nog niet in zicht. De verwachting met een dikke NW5/6 in de loop van de avond de MI (Muiden) te passeren, vervloog als snel toen bleek dat ook deze dag de nodige windstiltes in petto had. Over mijn laatste spectaculaire momenten van mijn spi, heb ik hierboven al verslag gedaan. Rond 21.00 uur werd ik samen met de ‘Lightning’ (een waarschip 1010) en de ‘True Blue’ (een Jaguar 22) geschut. De PH ton was vanaf de OVD3 met een ZW3 eerst maar nauwelijks bezeild. Bart Boosman lag op dat moment slechts 3 mijl voor mij aangezien hij had mogen profiteren van een van de vele windstiltes. Ruim een half uur later na de OVD3 trok de wind weer aan en ruimde deze richting W , even later NW waardoor de PH ton helaas ruim bezeild was. Helaas, aangezien ik nog weer terug moest naar de NEK ton. Op weg hier naar toe bleek al snel dat de wind nog meer ruimde waardoor ik weer linea reacte naar Lelystad terugvoer. Dat was niet de bedoeling e n dus ging de zeilen over bb. Even hoger dan ter hoogte van het Paard van Marken, bleek na een blik op de kaart dat ik met deze koers nu regelrecht de haven van Edam in zou varen. Ook daar moest ik echter niet toe. Het compleet wegvallen van de wind, maakte de frustratie op dat moment compleet. Het einde van dit liedje was dat ik pas om 04.54 uur de NEK ton passeerde: maar liefst 5 en half uur over 11 mijl ….!!! Te gek voor woorden. Gelukkig trok de wind uiteindelijk toch weer aan tot een stevige NW5. Met ruime wind konden nu de MN1-GZ2 (Volendam), de BVK (Bloq van Kuffeler) en de M1 ton (Muiden) voorspoedig worden gerond, op weg naar de finish. 08.26 uur werd de M1 gefotografeerd. Yes, I did it ! Heren Luyendijk, hartelijk dank voor dit geweldige evenement ! Groeten,  Eric-Jan Wiebenga s.y. ‘Indra’

De 200 myls ‘SOLO’ – 2003 door Jacqueline van Amstel

De 200 myls ‘SOLO’ – 2003Door :Jacqueline van Amstel, PZV Zeezeilen – December 2003Thuis staat de fraaie trofee van de 200 myls te pronken in de woonkamer. Als in maart de uitnodiging van Jan Luijendijk, de enthousiaste organisator van dit leuke evenement komt, hoef ik dan ook niet lang na te denken en geef mezelf spontaan weer op om de 8e 200 myls te zeilen.
Al snel blijkt dat ik ook dit jaar als enige vrouw ingeschreven ben. Zijn er bij de PZV vereniging geen enthousiaste zeilsters, die volgend jaar met mij om de troffee willen strijden??

Er zijn mannen die wat afgunstig reageren en opmerken, dat ik de race alleen maar uit hoef te zeilen voor de trofee. Dat gaat mijn eergevoel toch te na. Ik wil meer dan alleen maar de wedstrijd uitzeilen, ik wil in elk geval mijn prestatie van afgelopen jaar verbeteren.

Daarvoor hebben we dus maar een sneller schip aangeschaft. De Xinia, een spiksplinternieuwe X-362, deze zomer opgehaald op de werf in Haderslev, Denemarken.
Een nieuw schip brengt echter heel wat nieuwe uitdagingen met zich mee. Kan ik deze snelle 11 meter lange boot wel alleen zeilen? Een pessimistische voorbijganger op de steiger in Muiden, voorspelt dat ik de boot niet alleen zal kunnen zeilen. Dat zullen we nog wel eens zien, en ik probeer stoer te kijken, inwendig voel ik me nog wat minder overtuigd.

Er zijn wel wat aanpassingen nodig aan de boot:

• Er wordt een stuurautomaat geïnstalleerd….met afstandsbediening nog wel.
• Als iemand denkt dat er aan een nieuw schip niets meer hoeft te gebeuren(dat dacht ik dus ook!) dan blijkt dat dus helemaal niet waar. Blokken die slecht lopen, of te klein zijn voor het schip worden gesmeerd of vervangen. Met name de rolfok installatie werkt superzwaar is een aanslag op mijn kracht. Met een beetje wind krijg ik de fok niet ingerold. Na een middagje klussen en nog een extra investering werkt het soepel.
• Tijdens de 200 mijls gaat op de meeste boten de spi erop. Daarmee kan ik dus niet achterblijven. We instaleren blokken en lijnen voor de assymetrische toerspinnaker. Deze spi is wat kleiner als een echte, wel gemakkelijker te hanteren en zowel als halfwinder, met schoothoek op het dek, alsook als spi te voeren op de boom.
  Gijpen is door de schootvoering eenvoudiger alleen uit te voeren. Naast de aanschaf van de ATS hebben we een carbon spinakerboom bij de boot laten leveren. Dat scheelt een heleboel gewicht en dus meer bedieningsgemak.

Naast aanpassingen aan de boot, is wat oefening ook geen onbelangrijke factor bij de voorbereiding. Belangrijk of niet, de tijd om veel te oefenen is er niet, en als er al tijd is, dan laat de wind het afweten.
Dit gebrek aan oefening en ervaring met de boot, kan me er toch niet van weerhouden van start te gaan. Proberen kan ik het toch? Opgeven kan altijd nog. Uiteindelijk heeft het oefenen met het lichte weer dat we deze zomer hadden, toch zo z’n resultaat opgeleverd.

Tijdens het palaver voor de start werden we ervoor gewaarschuwd dat het halen van de finish een uitdaging zou worden, niet vanwege harde wind, maar door gebrek eraan. Dat hebben we geweten.

Woensdag 1 oktober,
de startdag was een fantastische zeildag, zon en wind. De boot is echter zo snel en bewerkelijk dat ik vergeet logstand en tijd op te schrijven bij het ronden van de eerste boei. De definitieve baankeuze moet in de loop van de dag gemaakt worden. Bij deze keuze is van belang zoveel mogelijk bezeilde rakken te hebben en mogelijk stroomvoordeel.Voor stroomvoordeel is er de keuze uit baan 1(Noordzee) of baan 2(Waddenzee). De superlichtweervoorspelling van donderdag en vrijdagochtend, doen mij van deze keuze af zien. Als de stroom draait, voor je een rak beëindigd hebt, heb je niets aan het stroomvoordeel. Na intensief telefonisch overleg met Wim is de de keuze op baan 4 gevallen, met als reden de windvoorspelling vanaf vrijdag middag: Noordwest 4 tot 6 BFt. Dan wil je geen kruisrakken achter in de baan. Er zijn slechts weinig deelnemers die voor deze baan kiezen. Baan 3 blijkt in de praktijk favoriet.

De 2e en 3e dag van 200 mijls kenmerkten zich door afwezigheid van de wind.
Logboek: Als ik bij Urk over de dijk kijk is het water spiegelglad, een horizon is niet te zien. Eén groot blauwgrijs gat. Nu ben ik in het voordeel.( Dat blijkt echter pas achteraf. Zelf ben ik die dag erg ontevreden, zie logboek, waarin ik met grote letters schrijf: SUPER SLECHTE MIJLEN) De Xinia blijkt een geweldige boot en als om me heen de concurrentie stilligt, ga ik nog vooruit. Niet spectaculair, maar genoeg om winst te behalen.

Als ik verslagen van medezeilers lees over deze windstille dagen, staat erin vermeld over de dikke boeken die ze onderweg lezen uit verveling. Op de Xinia verveel je je niet. Niets boeken lezen. Trimmen, elk zuchtje wind benutten, op het juiste moment in een windbaan overstag. De winst op die dagen heb ik echt niet kado gekregen, ik heb er hard en geconcentreerd voor gewerkt.

Regelmatig is er telefonisch overleg met Wim over de wind. Wanneer gaat het nu eens waaien? Wim kan echter ook geen wind maken. De omslag komt pas vrijdag tegen donker, als ik de spi op heb staan en een boei moet ronden! Ineens is er wind(en regen), en niet zo zuinig ook. Uit het logboek: Gevecht geleverd op voordek en gewonnen van de spi!

Vrijdagavond weet Wim te vertellen dat er, tot mijn verbazing , op dag 3 al veel hebben schepen opgegeven. Zij denken de eindstreep niet op tijd te gaan halen.

Ik moet dan nog 80 mijl en heb daar dan de zaterdag en zondag tot 12 uur voor. Het plan is zaterdag 60 mijl te zeilen en zondagochtend de laatste 20 mijl. De voorspelling van 5 tot 6 Bft komt uit, alleen zijn de weersdeskundigen vergeten te vertellen, dat dat alleen in buien zo is. Tussen de buien door is het veel rustiger. Reven hebben we nog nauwelijks geoefend. Nu draai ik er mijn hand niet meer voor om.

Alle gebrek aan oefening is in 1 dag ingehaald. Eigenlijk ziet het IJsselmeer er op zaterdag fantastisch uit, als ik er nu thuis achter de PC zittend, aan terug denk. Het begint zonnig, dan wordt de lucht inktzwart en verschijnt er een prachtige regenboog. Vervolgens in proberen te schatten of de bui wel of niet over me heen zal gaan en het juiste moment beslissen om te reven.
Dan volgt er dus die bui, waarin alle denkbare nattigheid in striemende vlagen naar beneden komt en dan keert de rust weder en is het weer zonnig.

Of dit onderdeel uitmaakte van de wedstrijd, dat heeft de wedstrijdleiding me nog steeds niet verklapt, maar de buien met regen, hagel en 25 knopen wind vielen steeds neer bij het ronden van een boei, als een soort extra handicap.

Lastig ook waren de grote windshifts tijdens de buien. Tip van Wim: Ga (op kruisrak) een bui in over bakboord. Dat heb ik dus uitgeprobeerd en het klopt. Zaterdag avond ben ik moe van de lange inspannende zeildag en het constante reven. De geplande 60 mijl zitten er keurig op. Liefst wil ik niet in het donker zeilen, nu het weer een omslag heeft gemaakt. Overdag zie je de buien goed aankomen en geven ze al genoeg spanning…

De laatste dag vergt onverwacht nog het meeste van mijn zenuwen. Rond 7 uur in de ochtendschemering ga ik vanuit Hoorn op weg voor de laatste mijlen.. De halve vloot lijkt zich hier op dit tijdstip verzameld te hebben voor een eindsprint. Het water is vlak. Dat kan niet! Er was harde wind voorspeld.

Tergend langzaam dobber ik vooruit, 2,5 knoop op de log, gefrustreerd bel ik Wim. Wat was dat voor weersvoorspelling? Ik moet me even af reageren. Arme Wim, hij zit net zo in spanning als ik. Met om me heen, net als de dag ervoor, dreigende buien durf ik de spi er niet goed op te zetten. Moet ik het risico wel nemen? Daarvoor heb ik nog niet genoeg ervaring met deze boot.

Logboek: gisteren baalde ik van een bui, nu wil ik niets liever dan een bui. Een bui betekent wind, en dat is wat ik nodig heb om te finishen.
Om 11.13 uur maak ik de verlossende laatste foto van de M1 bij Muiden.
Een hele blije en opgeluchte Wim staat me daar, dit jaar met 2 prachtige rode rozen, op te wachten.

Jacqueline van Amstel
Xinia
oktober 2003

De 8ste 200mijls Solo door Barend Peters

De 8ste 200mijls SoloDe (bijna) 200 Mijls 2003 Door : Barend Peters – True Blue – Jaguar 22 In dit voorjaar een inschrijfformulier gekregen van Jan Luyendijk voor de 200mijls 2003. “Oud” (niet oude :-) ) deelnemers krijgen een voorrangspositie bij inschrijven en heb me uiteraard weer ingeschreven want het is gewoon een leuke happening. Echt “zenuwachtig” ben ik er niet meer voor daar het al weer de 3de keer is dat ik meedoe.. Ook heb ik eigenlijk niet echt veel voorbereidingen getroffen in de periode voor de start. Alleen in de weken voor de start heb ik dmv het programma WaypointGPS alle routes en waypoints aangemaakt en alle 4 de routes in m´n GPS gepompt, incl. een boeien bestand van route 1 die via IJmuiden en Den Helder leidt. Deze route heeft net als vorig jaar mijn lichte voorkeur. Waarom? Op het IJsselmeer vaar ik al zo vaak en de voorgaande jaren ook al de IJsselmeerroutes gevaren. Vorig jaar had ik ook de intensie om buitenom naar Den Helder te gaan maar door de windstiltes de eerste dag zoveel tijd verspeeld dat deze zeeroute 1 niet meer haalbaar was. Leuk is, dat mijn zeilmaatje Frans Hoving ook de kans heeft gezien om zich in te schrijven en hij vaart met zijn Waarschip kwarttonner “Iguana Iguana”. Dinsdag 30 september:  Ben de hele dag al vrij en heb dus alle tijd om bootschappen te doen naar de haven te gaan. Ga even bij Appi langs en koop waarschijnlijk weer veel te veel.. Pasta en nog eens pasta… Lekker en makkelijk. Als ik in Naarden ben spreek ik nog even met mijn vriendin af om haar auto alvast in Muiden te zetten zodat ze s’avonds na het palaver terug naar huis kan. Ja, ze zou graag meegaan maar dat mag helaas niet (ook niet als verstekeling in het vooronder … Samen varen we met mooi rustig weer eind van de middag naar Muiden, een kleine 3 kwartier stomen. Foto : Bron 200 myls.nl – Jan Luyendijk Het is druk in de Stichtingshaven bij het Muiderslot. Op aanwijzingen van Jan zoek ik een plekje bij mijn scheepslengte genootjes.. Enkele 26-27-en 24 voeters liggen op een rijtje en sluit daar bij aan. Ik lig nu langszij Arie Petrus die ik nog van voorgaande jaren ken. Enthousiast begint ie te vertellen van het de reis “Driehoek Noordzee” die ie afgelopen zomer heeft gevaren. Had dit verslag al op zijn Internet site gelezen. Ja, gaaf… Dat zijn leuke dingen.. Dit wil ik ook nog wel eens doen. Maar ja, waar haal ik de tijd vandaan? Baankeuze: Thuis nog even goed de weersberichten bekeken. Het wordt spannend. Woensdag ZO 3/4, Ik hou baan 1 (via IJmuiden) nog steeds als optie. Het is een drukte in de haven, groet medezeilers. Een enkele is er voor de eerste keer. Met Iddo, mijn zeilmaatje van 2 jr. geleden, Andrea, Frans – mijn bijna vaste zeilmaat – en Henjo gaan we naar Ome Ko voor een biertje en aansluitend naar Graaf Floris voor een hapje eten. 18:30 aan tafel en pas om 20:00 wordt het eten na lang “zeuren opgediend”. Iddo werd al ongeduldig en wilde bijna opstappen om op tijd bij het palaver te zijn.. Geweldig druk is het bij Ome Ko. Jan heeft het woord, verwelkomt iedereen en deelt logboeken, caps en camera´s uit. Het gesprek is denk ik el het weer en welke baan. Na testen van de camera gaan we richting steiger. Neem een foto van de spiegel voor identificatie van het filmrolletje. Mijn vriendin gaat naar huis en wenst me veel sterkte. Zet de wekker om 06:30, wacht op het weersbericht van 23:05 en ga en ga op tijd slapen. Weerbericht blijft hetzelfde: woensdag goede wind, donderdag O-NO -1-2-3: Niet goed dus. Foto : Blue Ribbon Woensdag 1 oktober 2003:  06:15 wordt er flink aan dek gebonkt. Opstaan, opstaan is het sein..He, balen zo vroeg. Op de schepen is al een bedrijvigheid, iedereen is al aan het klaarmaken om te vertrekken. Ik zet eerst koffie en thee en eet iets. De rij schepen achter mij dringt aan om te vertrekken en wurmen zich langs mijn schip. OK, ik begrijp het signaal. Ik maak los en ga naar de Koninklijke om daar even te meren. Zie Frans nog net weggaan, wens succes en zwaai ´m uit. Iddo met zijn “Blue Ribbon” komt even langszij om een praatje te maken. Koffie en thee zijn klaar en ga richting M1 die ik om 07:52 en met deze klik is mijn wedstrijd voor 2003 begonnen. Wind O 3-4 en ga met een goede snelheid richting Paard en GZ2. Mooi gezicht zo´n sliert zeiljachten!.. Om 09:21 passeer ik de GZ2 bij Volendam, op naar de Nek boei die ik om 11:10 rond. Strak aan de wind naar de OVD3 bij Lelystad. Wind neemt iets toe en net voor de Nek boei heb ik een rif in het grootzeil gelegd om na de Nek boei hoger aan de wind te varen. In een rechte lijn naar de OVD3 lukt terwijl andere schepen, waaronder Frans van de Iguana Iguana, lager varen en een slag moeten maken. Baankeuze: Op dit rak moet ik dus een keuze maken welke route!. Baan 1 is een gok, baan ” is ongunstig voor de tijden van de stroom, baan 3 en 4 al gevaren voorgaande jaren. En uiteraard het IJsselmeer de halve zomer al gezien. Bel Jolanda voor het laatste (Internet) weersbericht, luister om 13:05 naar de Kustwacht en bel een collega in IJmuiden. Zo krijg in een goed beeld van het weer. Bel even met Frans en die heeft ook trek in IJmuiden en buitenom. Het weer voor de donderdag blijft een gok. O-NO 2-3. Aan de wind in het ongunstigste geval missen we het tij bij Den Helder. We nemen de gok! Wie niet waagt: Iddo wil niet over zee en kiest voor baan 3. Voor zijn mee-eet uitnodiging voor die avond moet ik dus helaas bedanken. Na de OVD3 die ik om 13:22 passeer en fotografeer voor de wind naar de P15 bij Amsterdam. Spi lag al klaar en staat snel. Vaar 6 knopen en vaar precies gelijk op met de Jade, een Contest 34 die een passaatvlinder voert.. Frans ligt een stuk achter me vanwege de slag die ie moet maken.. Om 16:49 passeer ik de P15 boei. De gevaren wedstrijdafstand is nu 42 mijl. Ga al zeilend verder naar de Schellingwouderbrug die pas om 18:00 draait. Wacht even langszij de Jade en gezamenlijk gaan we naar de Oranjesluis. Om 18:20 meer ik even op de remming binnen de sluis en zal op Frans wachten. Spreek af dat we samen eten en ga vast koken. Als Frans langszij komt is het eten net klaar. Doen de afwas en varen richting IJmuiden. Frans moet nog een beetje benzine regelen en dit is dus in heel de Amsterdamse haven niet te krijgen. Ook de Havendienst weet geen adresje. Een vriend komt wat benzine brengen achter het centraal station. We gaan naar IJmuiden.Om 22:10 schutten we en liggen om 23:50 gemeerd in Seaport Marina. We besluiten om uiterlijk 6 uur bij de Baloeran boei te zijn, en wekker om 05:00Donderdag 2 oktober 2003:  De wekker loopt om 05:15 af. He, vroeg L, :-(.. Hoofd buiten het luik, en geen wind!.. Varen, niet varen?? Wat is wijsheid? We moeten voor 13:00 in Den Helder zijn anders missen we het tij. Roep even met de de verkeersdienst op CH61 voor een actuele wind; Shit, Noord Oost 2!. Altijd vriendelijk die mensen daar J ). Met 2 bft. Is te zeilen, zeker met stroom mee. OK, losgooien om 06:20 en varen naar de Baloeran wrakboei die om 06:48 gepasserd wordt en de wedstrijd begint weer. Snelheid valt mee, en de wind neemt later wat af. Ga bewust iets mee naar buiten om vrij te blijven van de luwte van de duinen. Zie de “Francis” meer onder de kust zeilen en later de gele Mallemok van Adriaan van Berkel. Het zeilt lekker op zee, nauwelijks golfslag, iest deining vanuit het Nwten. Omdat ik In IJmuiden en straks op et Wad mijn accu’s kan laden gebruik ik de stuurautomaat volop. Sturen is saai voor zo´n lange tijd. Maak schip schoon, eet en snoep, neem biertjes, bekijk de kaarten, noteer de weersberichten nauwkeurig. Wind zakt iets in en halverwegewordt duidelijk dat we het tij missen. OK, misschien hebben we geluk. Bij Petten zit ik 6 mijl uit de kust en maak een slag naar binnen. Ik zie de “Jade” achter me de zeilen strijken en op de motor varen: Die geeft dus op!.. Jammer, dat ie niet meer geduld heeft denk ik. Weinig wind is jammer maar geen tegenslag.. OK, voor de wedstrijdtijd misschien J. Kom weer in de buurt van de “Iguana Iguana”, de lichtgroene “Jade” motort net achter ons. Het tij begint tegen te lopen. Gr$%#&grrrr$&%&#Grrrr.. Nee, moet niet klagen want dit risicio wisten we gisteren al. De verkenner Schulpengat is in zicht Tussen de Grote Kaap en Kijkduin vaar ik qua hoogte de stroom dood maar de zet me langsaam 1,5 mijl naar buiten richting Noorderhaaks. De wind neemt nog meer af. Tegen Note wind en stroom is met 5-6-7 knopen wind niet tegen in te zeilen. deze wind. Dwars van de S5 en S6 boei net onder de Noorderhaaks meetpaal gooi ik om 16:20 het anker uit. Stroom is nu 2,7 knopen tegen volgens de log. Ben moe en ga een tukje doen. Wachten tot de stroom minder word. Frans doet hetzelfde een stukje verder op. Om 19:30 is de stroom nog 1,4 mijl en ga ankerop, de wind is iets toegenomen tot NNO 3. Op naar de MH4 boei en kruisen met 4,5 knoop het gat binnen, en als we Kijkduin passeren is het al donker. De MH boei is moeilijk te vinden, en blijkt gedooft te zijn maar de GPS positie klopt. Zal ik dit doven nog melden aan TC Den Helder? Nee, dit weten ze vast al. Even verdenk ik de wedstrijdleiding dat ze dit expres hebben gedaan om het moielijker te maken. Of een medezeiler die “doe het licht uit achter je kont” te letterlijk nam? Dit geldt in de huiskamer of in de kajuit maar niet met boeien, begrepen!!.. De “Iguana Iguana” zit net achter me en als ik de boei aanloop moet ik even uitwijken voor d´r. Ik mis de boei en vaan voor de wind terug met 2,5 mijl stroom tegen. Vaar bijna 10 min. om stapsvoets bij de boei te komen. Om 21:48 fotografeer ik deze zonder flist. Hij is gedooft, op de foto dus ook. Frans praait of ik naar Den Helder ga of Oude Schild. Ga liever naar Oude Schild nu er nog wind is.. Frans gaat dit ook doen al is ie best wel moe. Het stukje naar Oude Schild is mooi halve wind zeilen en gaar lekker, ik geniet dus.. Er vriegen helikoters af en aan op de rede. Is het een zoekactie of een Marine oefening wat meer op grote-jongens-stoer-spelen lijkt ? Uitluisteren CH 62 ( het nieuwe kanaal dus) geeft geen uitsluitsel. Om 22:42 passeer ik de onverlichtte staak T14-OS1 en hiet stopt mijn wedstrijdtijd omdat ik in Oude Schild ga rusten. Heb nu 79 mijl in de weddsttijd gevaren en totaal 106. Ik denk dat ik een nieuw (diepte9 record heb gevaren tussen IJmuiden en Oude Schild. 37,6 nm in 15,9 uur is een gemiddeld van 2,3 nm/uur.. Knap toch! Om 23:10 meer ik af in de nieuwe passantenhaven van Oude Schild. Drink nog een borreltje/biertje bij Frans aan boord en “bespreek de dag” en het weer van morgen..Wind ziet er niet goed uit. Ga vermoeid maar voldaan slapen. Bron: 200myls.nl                                       Vrijdag 3 oktober  Volgende ochtend om 8 uur op, weerbericht van 08:05 luisteren, even douchen en koffie zetten. Wind voor vandaag Oostelijk 2-3.. Er liggen meer Solo schepen, en zie de Frequent Flyer, en de Bandos van Dik, de Jade en komen de schippers tegen op de kade. Rond 09:15 zouden we voor de stroom eigenlijk moeten vertrekken richting Korwerderzand maar er is geen wind en het is mistig. Gelukkig staan allen boeien in m´n GPS en kan op het kleine schermpje varen als het moet. De windmolens beginnen te draaien en in gooi los, wind is zuidelijk. Frans doet hetzelfde. Loos Alarm als we in de monding zijn en kijk Frans aan. Het is weer windstil en mistig. Ik schat zo´n 5 kabels (0,5 nm) zicht op het Wad. De volgende boei zou net (steeds) te zien moeten zijn. Frans maakt een gebaar wat zegt: Koffie drinken in de kroeg. Ik zoek een plekje achter in de vissershaven en de “Iguana Iguana” komt naast me liggen en gaan naar het havenkroegje waar we over het mistige wad kunnen kijken. We lopen rond, vervelen ons. Tegen twaalven vertekken we en het is nog steeds bijna windstil. De “wind” krinpt van zuidelijk naar NW, dus een goed teken. Foto: “Frequent Flyer” met 1 bft Ook de ObeliX van Theo ligt buiten op wind te wachten. Ik ga nog even naar binnen om te tanken. Binnen 20 min. Weer buiten. OK, laat ik maar gaan, want het tij loopt nog de goede kant op. Om 12:52 begin ik weer bij de T14 boei. Het is noordenlijke wind, en zet de spin bij.. Het gaat langszaam en verder op komt er iets meer wind. We drijven samen met de “I I”, “ObeliX”, “Frequent Flyer”, Waarschip “Lighting” en de Mallemok richting Kornwerderzand. Ik hoor Dik Geurts een harde gil geven waarschijnlijk uot wanhoop, of een noodkreet om wind. Zouden ze dit vroeger op de tropsiche Paardenbreedtes ook zo doen? Met 1 tot 2 knopen varen we verder.. Het is mooi weer en geniet in korte broek. 2 dagen later zou ik klappertandend in de kuip zitten.. Tja, het Nederlandse weer.!!.. Tegen de tijd dat de stroom tegen begint te lopen komt er iets meer Nwtelijke wind, gelukkig uit de goeie hoek. Krijg zo meer vaart en de spi gaat z´n werk doen. De wind trekt aan tot WNW 4-5 en even zelfs 6. Snelheid met spi is nu goed, zo´n 6 knopen. Vaar precies gelijk op met de tweemaster Mallemok. Foto rechts een kleurige “Mallemok” op het Wad Maak nog een foto van dit kleurige schip (gele romp, bruine zeilen met signaalorange toppen tegen een grijze achtergrond. Hij maakt ook nog een foto van mijn boot onder volle spi. (zou deze graag willen hebben want foto met spi heb ik nog niet). Ik nader de BO4 boei en zie dat dit geen verlichtte boei is terwijl ie zo wel in de kaart staat. Ik ga dwars uit, laat de spi klapperen en maak snel een foto. Hebbes!! Tijd 19,21. Ik heb nu 96 baanmijlen gevaren, en 138 op de GPS. Berg de spi en vaar naar de sluis. Bel Frans even om dit van die BO4 te melden.. Later hoorde/las ik dat meer schippers zich daarin vergiste of zelfs de BO6 of BO8 (wel een lichtboei) fotografeerde. Tussen 19:45 en 20:05 passer ik de sLorenzsluis. Even wil mijn BBmotor niet starten en Waarschip “Lighting” sleept me de sluis uit. De dodemansbeveiliging zat er niet goed in en start de motor. Ik bedank Gilles. Op de remming ga ik even rustig liggen om te eten en te kijken wat ik ga nu en vooral morgen ga doen. Het begint er op te lijken dat het krap word met de nog te varen mijlen. Dus in ieder geval vroeg gaan varen, wind is er in ieder geval. Het is nu 20:15. Doorvaren naar de V15? Voorgaande jaren heb ik die (Fucking)V15 ook steeds in het donker gevonden dus waarom nu niet. Een goede GPS lat/long helpt J. Nee, ik ben moe en ga ten anker. Gooi los vaar de strekdam om en gooi om 20:30 ten ZO-ten van de sluis de spijker erin, neem een borrel en zet de wekker om 03:00. Slapen en vroeg op. Zaterdag 4 oktober:  Om 03:00 loopt de wekker af en sta moeizaam op. Roep de Lorenzsluis op voor een windkracht en riching; WNW 6. V(Fucking)15 is bezeild. Haal spijker eruit, zet rif en fok en begin de wedstrijd weer om 03:37 bij de VF4, samen met de Bandos van Dik Geurts die zelfs even moet wachten op mijn fotopoging. De wind lijkt minder aan het worden WNW4-5 en passeer de V15 om 07:18 (113 baanmijlen gevaren, 157GPS mijlen ). Maak een paar foto´s van een wel hele rare, maar mooie luchtcombinatie.. Foto rechts Vreemde kleuren van het IJsselmeer, s’morgens vroeg. Bijna modderkleurig IJsselmeer een een rode gloed in de wolken. Ga nu op ruime koers richting Hindelopen, de H2 die ik om 10:12 passeer (125 mijl gevaren). Bij het ronden loopt de “Francis” me op en zwaait. Wind en golven in deze hoek zijn lastig, en moet nu en kruisrak naar de Sport-B bij de afsluitdijk gaan doen L(.. Fok en rif dus, maar vaar wel scherp aan de wind blijkt uit de GPS track later. De “Francis” 36 voeter ligt er beter in de golven dan ik: Even later belt Hans nog voor een praatje en vroeg zich af hoe wij het bij Den Helder hadden gedaan. Ook ten anker net als hij dus.. Hans blijkt voor de “Francis” ook een 22 voeter te hebben gehad maar is nu blij met die 14 voeten extra, zeker met NW5-6. J. Het is mooi helder weer, mooie stapelwolken en zonnetje afgewisseld met buien. Passeer om 12:58 de Sport-B (132 baanmijlen gevaren, 170 op de GPS). Nu afvallen richting de LC6-VZ1. Ik weet nu bijna zeker dat ik niet voldoende tijd heb om de hele baan uit te zeilen. Dus besluit op dit rak het volgende aan de windse rak naar de WV14 (11 mijl) bij Den Oever te laten vallen. Dit zou uren (3-4 uur) aan de wind zijn en 2 uur terug dus 5-6 uur. Vaar nu voor wind, spi bij en de luchten om me heen zij prachtig. Alle soorten bewolking zijn aan de horizon te zien. Grote stapelwolken, donkere alto-cumulus, aanbeeld vormige bewoling, enz. Wind NW4 met af en toe een bui waarin de wind opliep tot een dikke 6. Je zag de donkergrijze buien als een muur aan de horizon op je af komen. Procedure; tussen de buien de spi op, als de wind maar iets toenam snel spi laten zakken, rif in grootzeil, snel zeilpak aan en de bui over je heen laten komen. Na de bui, wind kracht 3 tot 4, rif eruit, fok weg, spi bij, zeilpak uit. En dit zeker zo´n 4 keer op deze prachitge zaterdagmiddag. Foto : Frits Bartels – bron 200myls.nl De LC6-VZ1 fotografeer ik om 15:16 en heb nu 142 baanmijlen, 181 GPS mijlen gevaren. Wind wisseld NW 3-4 tot een dikke 6 in buien. Menko Poen van de “Launching Gull” vertelde later dat ie vanaf de WV14 bij Den Oever tot de EZ21, zo´n 22 mijl continu in 1 bui heeft gevaren, gewoon met de bui mee dus.. Klinkt leuk!.. Speedrecord : De “Indra” van Eric Jan, een tweemaster vaart onder spi gelijk met me op, of loopt me heel langzaam in. Dit is een leuk rak, en in de buurt van Urk bij de begint de wind door te zetten. M´n spii staat nog, die van de Indra die naast me vaart ook. De snelheid neemt toe en het is precies pal voor de wind naar de EZ21 boei. Wind NW dikke 5. Als ik iets ruimer zou moetne varen zou de spi het schip te veel loeven en ik d´r niet meer kunne houden. Het gaat goed. Snelheid neemt toe tot 7 en 7,5 knopen.. Spannend.. Boot lijkt heel even te planneren en in een vlaagje loopt de snelheid op tot 8 knopen op de log en 7,9 als max. Speed GPS. Dit is kicken….. In de buurt voor de EZ 21 moet ik uiteindelijk toch iets loeven en dit trekt de boot niet meer, valt plat en tijd om de spi te strijken… In de verte zie ik dat Eric Jan ook geen spi meer vaart.. Later in de sluis blijkt dat de de spi van Eric Jan aan gort is geblazen in deze buitjes.. Da´s is balen.. Ook hij was verbaasd van de snelheid die zijn “Indra” liep. Ook 8 knopen, een een persoonlijk scheepsrecord. Later zag ik thuis bij het drogen van de spi dat mijn spi ook een scheurtje in het doek had en eentje op de naad.. Dus ik heb geluk gehad.. Mijn spi had ook aan flarden kunnen scheuren.. Ach, “zonder geluk vaart niemand wel” wil ik nogwel eens zeggen J.. bron : 200myls.nl In vaar uiteindelijk nog op de verkeerde boei af, had me blijkbaar vergist in tellen vanaf de EZ15… Maar ja, door de adrealinestoot van de 8 knopen is mijn hersenactiviteit beinvloed zeker ;-). Zie de EZ21 niet, ook zijn lichtje niet.. Volgens Centrale Meldpost is ie niet gedooft gemeld. Ik fotografeer de boei om 19:13 ( ik heb nu 207 mijl gevaren en door het missen van het WV14 rak weet ik niet precies hoeveel baanmijlen ik heb gevaren). Nu snel richting Houtribsluis, en vaar er met een goede snelheid naar toe. Groet nog even het rode Waarschip 1010 “Fast Good” die dichtbij oploopt. De sluis staat klaar en kan gelijk doorvaren. Meer af langs de “Indra” en maak even een gesprekje met Eric-Jan. Hij is verbaast dat zo´n “klein” bootje meedoet, dat ie OOK 8 knopen loopt en dan ook nog route 1 buitenom kiest… Grappig.. Tussen 20:35-20:55 een snelle schutting door de sluis en meer even af op de westelijke remming om te eten en een rif te zetten want het waait toch best wel. Een strenge sluismeester roept op de VHF dat ik daar niet mag liggen maar voor “10 min” is het OK.. Schijf logboek in, eet wat en kleed me warm aan. Bel even met het thuisfront om mijn “planning” door te geven wanneer ion ongeveer zou kunnen finischn in Muiden..Ze wacht me daar dan op. Op naar de OVD3 en om 21:40 begint de wedstrijd weer. Het waait stevig zo´n NW 5 met een kleine 70-80 cm golven aan lagerwal. De bedoeling is om naar de Nek boei te varen en bij Wijdeness ten anker even te slapen en morgenochtend vroeg weer het laatste stukje te doen. De NEK boei is net niet bezeild, en uurtje later als de wind naar het NNW ruimt kan ik meer oploeven en bijna rechtstreeks aan de boei.. De snelheid is goed, 5 – 5,5kn. aan de wind. Zondag 5 oktober:  Zie toch nog ook wat andere zeilschepen die niet op de soloroute varen.. Opmerklijk zo laat in het jaar en midden in de nacht.. Maar ja, dat denken hun waarschijnlijk van ons ook… Uiteindelijk duurt het toch iets langer had gepland omdat rond middernacht de wind minder wordt, weer hoogte verlies en rond half 1 valt op 1,5 mijl van de boei de wind geheel weg. En een paar uur geleden waaide het nog bft. 5!.. Dit Nek-t me dus, zo in de buurt van de Nek boei. Ik zie meer schepen drijven.. Ook vast en zeker solozeilers.. Dit is balen want dit betekend dat mijn nachtrust in gevaar komt.. Het is koud en ril. Ik ga binnen op de bank liggen en val in slaap. Laat de boot en de zeilen wat het is en van in slaap. Als het gaat waaien merk ik dit wel weer denk ik. Om 03:50 voel ik de boot bewegen en ga aan dek… Het waait weer.. Ben toch 1,8 mijl ZZW van mij eerste positie afgedreven. He, dat ook weer erbij opkruisen ;-( Het is koud, met 3 lagen fleece zelfs. Uiteindelijk om 05:16 passeerd ik de boei en ga de zuid in. 07:37 uur over 10,6 mijl is weer een absoluut record, 1,4 mijl gemiddeld het record van Ijmuiden – Oude Schild (2,3nm/u) weer gebroken. Het is koud en ga warme soep maken en vaar rustig richting Paard. Mijn verwachtte aankomsttijd in Muiden ( in vaktaal ETA ) is rond 09:00 zegt de GPS… Heb geen zin om de spi te hijsen want qua snelheid maakt het toch niet zoveel meer uit.. En later in Muiden ivm het opwachten van mijn vriendin is ook wenselijk. foto : Jaap Homan, bron 200 myls.nl Nu kom ik dus een paar uur eerder aan vanwege windstilte!?. Raar, om dit als zeiler te zeggen. Meestal is het andersom… Wind is Nw-lijk 3-4. SMS mijn aankomst tijd naar het thuisfront, passeer om 07:20 het Paard van Marken en fotografeer de M1 boei om 08:58!.. Einde wedstrijd…GPS afstand 260 nm, de baanafstand laat ik aan Jan over. Tuig af, ruim rommel op en vaar rustig naar Muiden.. Het is nog druk in de haven, veel schepen zijn laat gefinished.. Even iedereen groeten op de steiger. Als Jolanda komt gaan we even naar Ome Ko om met koffie en appelgebak het logboek rustig in te vullen en bij te kletsen.. Lever de camera, logboek in bij Peter Capel, bedankt gebroeders Luiyendijk, hun vader en wil naar Naarden gaan.. Tegen 11en komt de Iguana Iguana van Frans binnen.. Ik had verwacht dat ie al richting A´dam was. Er zijn schepen die op precies 12:00 bij de M1 zijn, Bart Boosman passeert om 12:15 de M1, wat zal ie een “boos – man” zijn geweest, even.. Leuk om ´m nog even te zien.. Kletsen even bij, en gaan richting Naarden.. Tussen de buien door varen we nog even een stukje op het Gooimeer om de zeilen te drogen en meren rond 14:30 de boot op haar plek. Ruim op en ga moe maar voldaan en tevreden naar huis.. Weer volbracht dus. Een wedstrijd totaal anders dan voorgaande jaren, veel wisselend weer en stroom tegen.. Het zal wel een slechte wedstrijdstand worden.. Vorig jaar was het 28 ste van de ruim 50 schepen.. Geen spijt dcat ik, of we samen met Frans dus, de risicovolle -qua wind en tij dan- buitenom heb gekozen.. Het Wad leuk zeilen, het weer was goed, het Wad is leuk en bij de eerste “10” kan ik toch niet komen. (andere boot !). In de dagen voor de prijsuitreiking wisselt de stand nog wel iets en eindig uiteindelijk op de 35ste plaats met 170 baanmijlen (260nm op de GPS!) en Frans op de 36ste plaats met 165 baanmijlen. Een 200 mijls met veel uitvallers door marteriaalpech, opgeven door te weinig wind, het besef de wedstrijd toch niet uit te kunnen varen enz.. Bij deze een welgemeende dank aan de 200mijls organisatie die weer geweldig was dit jaar! Van de 69 ingeschreven schippers is de situatie: 36 schippers hebben de 200 mijls reglementair uitgevaren 2 schippers zijn niet gestart (DNS) 4 schippers hebben de route afgekort (AFK) 30 schippers hebben zich tijdens de race afgemeld (RET) 2 schippers passeerden net te laat de M 1 (FTL) 1 schipper kon niet meedoen door een brugstremming De uitslag, verslagen te lezen op: www.200myls.nl Met vriendelijke zeilersgroet, Barend Peters s/y “True Blue” startnummer #42 eind uitslag plus logboektijden

2003 Gemelde posities route 1 Barend Peters True Blue – Naarden 01/10 – 07:52 – M 1 – Muiden – 0 01/10 – 09:51 – GZ 2 – Volendam – 10 01/10 – 11:10 – NEK – Hoorn – 17 01/10 – 13:22 – OVD3 – Lelystad-Z – 28 01/10 – 16:49 – P 15 – S/N.zeekanaal – 42 02/10 – 06:48 – B’RAN – S/N.zeekanaal – 42 02/10 – 21:48 – MH 4 – Den Helder – 75 02/10 – 22:42 – T 14 – Oude Schild – 79 03/10 – 12:52 – T 14 – Oude Schild – 79 03/10 – 19:21 – BO 4 – S/Kornwerderz. – 96 04/10 – 03:37 – VF 4 – S/Kornwerderz. – 96 04/10 – 07:18 – V 15 – Medemblik – 113 04/10 – 10:12 – H 2 – Hindelopen – 125 04/10 – 12:58 – SPORT B – Breezanddijk – 132 04/10 – 15:16 – VZ 1 – Stavoren – 142 04/10 – 19:13 – EZ 21 – S/Lelystad-N – 173 04/10 – 21:40 – OVD 3 – S/Lelystad-N – 173 05/10 – 05:16 – NEK – Hoorn – 184 05/10 – 08:58 – M 1 – Muiden – 200 Wedstrijdbaan afgekort ( 170 mijl ) eindstand 35

200myls Solo 2003 door Arie Petrus – Fighter

200myls Solo 2003

Door : Arie Petrus – Fighter

Ook dit jaar waren natuurlijk de gebruikelijke voorbereidingen getroffen. De BAZ’tjes (Bericht aan Zeevarenden) waren van internet gehaald, de kaarten bijgewerkt en de weerberichten waren met argusogen gevolgd, i.v.m. de keuze van 1 van de 4 te kiezen routes.

Route 1

Een route via een rondje op het Markermeer (Muiden, Volendam, Hoorn, Lelystad naar Amsterdam), dan via het Noordzeekanaal naar de Noordzee, om dan via Den Helder en Texel door de sluizen bij Kornwerderzand terug te keren naar het IJsselmeer (Kornwerderzand, Medemblik, Hindelopen, Breezandijk, Stavoren, Den Oever en Lelystad) en dan bij Lelystad weer naar het Markermeer (Lelystad, Hoorn en Muiden) om uiteindelijk bij deze laatste haven te finishen.

Route 2

Een route via een rondje op het Markermeer (Muiden, Volendam, Hoorn, Lelystad), dan via het IJsselmeer naar de sluizen bij Kornwerderzand, om daar de Waddenzee op te gaan waar een rondje gemaakt moest worden langs Harlingen, Vlieland, Den Helder en Texel en dan weer terug naar het IJsselmeer (Kornwerderzand, Hindelopen, Medemblik en Lelystad) en via de sluis bij Lelystad terug te keren naar het Markermeer waar dan uiteindelijk gefinished moest worden in Muiden.

Route 3

Een route via een rondje op het Markermeer (Muiden, Volendam, Hoorn, Lelystad), om vervolgens een route op het IJsselmeer (Lelystad, Den Oever, Enkhuizen, Breezandijk, Urk, Medemblik, Stavoren, Makkum en Hindlopen) en dan via de sluizen bij Lelystad terug het Markermeer om dan via Hoorn, Volendam en Pampushaven weer terug te keren naar Muiden.

Route 4

Een route via een rondje op het Markermeer (Muiden, Volendam, Hoorn, Lelystad), om vervolgens een route op het IJsselmeer (Medemblik, Urk, Breezandijk, Stavoren, Enkhuizen, Hindelopen en Lelystad) en dan via de sluizen bij Lelystad weer naar het Markermeer (Lelystad, Pampushaven, Hoorn, Volendam en Blocq van Kuffler) terug naar Muiden om daar te finishen.

Het maakt dus nogal verschil of je kiest voor een route over de Noordzee, de Waddenzee of de routes op het IJsselmeer.

Bij route 1 kan men gebruik maken van de langdurige stroming langs de Nederlandse kust en vervolgens van de stroming op de Waddenzee.

Bij Route 2 maakt men nog meer gebruik van de sterke stromingen op de Waddenzee, waar natuurlijk veel winst kan worden geboekt. De keuze van route 3 en route 4 hadden deze voordelen van de stromingen dus niet. Bij de keuze van de route is de windrichting en de windsterkte en het moment een belangrijke factor. Bij b.v. wind uit NW, N of NO is route 1 natuurlijk niet haalbaar. Nu was echter de verwachting dat de wind de 2e dag zwakker zou worden. Ook dit is natuurlijk een handicap.
Dit gold op alle routes, maar met name op de routes waar men te maken heeft met stroming kunnen dit soort dingen finaal verkeerd uitpakken.

De keuze tussen route 3 en route 4 is altijd moeilijk. Hier moet dus een keus worden gemaakt aan de hand van de wind op een betreffende dag.
Dit jaar zou er voor alle routes worden gekozen.

In de loop van de week en uiterlijk dinsdagavond waren de meeste al met hun schip in Muiden gearriveerd. Na een voortreffelijke maaltijd bij de lokale chinees of bij Graaf Florisz ging het richting palaver.
Tijdens dit palaver, bij Ome Ko in Muiden, werden de visjes uitgegooid. Welke route neem jij? En jij dan? Hier werden de al vooraf gemaakte keuzes nog dikwijls bijgesteld.

Er moest worden gestart op Woensdag tussen 07.00 uur en 10.00 uur. Ik passeerde om 07.28 uur de startlijn, bij de de boei M1 bij Muiden, en was dus de 200mijls Solo 2003 voor mij begonnen. Het 1e rak naar de boei MN1GZ2 bij Volendam was prima bezeild en om 09.18 uur werd deze 2e boei van het traject gerond.
Doordat de wind de eerste dag niet erg sterk was, waren de verschillen tussen de kleinere en grote schepen, de kleinste 22 ft (6m60), en de grootste 50 ft (15m), niet zo groot als andere jaren.
Het was dan ook een prachtig gezicht die hele rij schepen, als een lang gerekt lint langs de Noordhollandse kust van Volendam tot aan Hoorn te zien varen.
De volgende boei van de wedstrijd was de Nek, de boei in de buurt van Hoorn. Deze werd om 10.30 uur gerond en kon aan het laatste stuk op het Markermeer worden begonnen. Om 12.07 uur werd de boei OVD3 bij Lelystad gerond en was het 1e deel van de wedstrijd achter de rug. Hier moest er door iedereen dus de keus worden gemaakt welke route men zou kiezen.

Voor mij was dit jaar de keuze op route 3 gevallen.

Bij aankomst bij de sluis in Lelystad lagen bijna alle schepen nog voor de sluis te wachten, wat inhield dat de sluis nagenoeg geheel gevuld werd met deelnemers aan de 200 mijls Solo. Na het verlaten van de sluis was ook nu weer het verschil in grootte tussen de schepen zichtbaar, want hoe groter hoe meer motorvermogen en des te sneller werd de 9 NM, die naar de startboei voor dit deel moesten worden gevaren, overbrugd.

De 1e boei EZ21, ten noorden van Lelystad, van het 1e rak op het IJsselmeer, werd om 15.03 uur gepasseerd en gingen we met ruime wind, al snel werd de spinnaker er weer bijgezet, naar de boei WV14, bij Den Oever. Na het ronden van de de WV14, ging het richting EZ1KG2 de boei bij Enkhuizen. In verband met het opbouwen van het Vogelrustgebied voor Medemblik was er een druk verkeer van zandschepen, die af- en aanvoeren en door welke de deelnemers dan ook regelmatig in een felle schijnwerper werden gezet.
Na het ronden van de boei EZ1KG2 bij Enkhuizen ging het richting Compagnieshaven waar de nacht achter anker in de havenkom werd doorgebracht. Tientallen schepen van de 200 mijls Solo hadden hetzelfde idee gehad, want de havenkom lag redelijk vol met van die Japanners. (voor niet watersporters: De deelnemers moeten de vlag die het getal 1 vertegenwoordigd voeren. En deze vlag is een witte achtergrond met een rode bol, dus net de Japanse vlag. Vandaar!!!)

Op Donderdag wilde ik vroeg starten. De wekker stond om 05.45 uur maar er was geen zuchtje wind, dus maar weer de luiken gesloten en nog even in de slaapzak gekropen. Om rond 10.30 uur vertrok ik toch maar uit de havenkom bij Enkhuizen. De wind was op dat moment slechts 1,5 knoop (dit is windkracht 0 tot 1) en dit zou pas in het eind van de middag veranderen en dan zou het nog bij zeer weinig wind blijven. Maar dat viel gelukkig nogal mee.
Om 11.03 uur werd de EZ1KG2 opnieuw gepasseerd en was de 2e dag officiëel begonnen. Nu moesten we naar de Sportboei B, bij Breezandijk, in het midden van de afsluitdijk. Deze boei werd om 19.17 uur gepasseerd.

De 2e dag kenmerkte zich dus door zeer weinig wind en regelmatig dreven de schepen dan ook met een snelheid 0,0 over het IJsselmeer en werd menige schipper tot wanhoop gebracht. Ook de 2e nacht werd voor anker doorgebracht. Wederom met vele metgezellen.

De Tam Tam van Jan Luyendijk op weg naar Sportboei B

Op Vrijdag liep de wekker om 07.00 uur af en werd de Sportboei B om 08.27 uur gepasseerd voor het volgende traject. Ook nu was er weer niet veel wind. Dit veranderde gelukkig weer in de loop van de dag en ’s avonds zou er zelfs in de buien windkracht 7 Bft kunnen ontstaan.
De volgende boei was de UK16, bij Urk. Deze werd gerond om 19.32 uur en toen was de wind al aardig aangezet en diverse zeilers die nog door zeilden, gingen met gereefde zeilen naar de volgende boei.
Voor mij was het even afgelopen. Door problemen met de elektriciteit aan boord moest ik mijn accu’s gaan opladen. Dus aan de kade in Urk en een patatje met bij de snackbar.

Zaterdag wederom de wekker om 06.00 uur gezet en met volle accu’s werd om exact 08.00 uur de UK16 opnieuw gepasseerd. De vierde dag was begonnen en het zou een lange dag worden.
Nu moest ik naar de boei V15, nou ja, boei!!, bij Medemblik. Deze boei lag precies achter het nieuw gebouwde vogelrustgebied, zodat de keus moest worden gemaakt, onderdoor of bovenlangs.
Zij die onderdoor gingen maakten eerst een slag richting Enkhuizen om dan richting Medemblik te varen en zij die bovenlangs gingen gingen eerst richting Stavoren en dan richting Medemblik. Ik maakte de keuze boven langs en achteraf gezien was dit misschien een verkeerde keuze, omdat ik richting Stavoren tegen de toch redelijke golven heb moeten hakken.

op weg van de V15 naar de LC6VZ1 De V15 werd gerond om 13.40 en het ging weer richting Stavoren naar de LC6VZ1, die om 14.48 uur werd gerond om nu naar de noordelijkste boei van mijn traject te gaan de VF4 bij de sluis van Kornwerderzand.

Als het plaatsje Makkum is gepasseerd, komen er een paar gigantische windvlagen terwijl er gelijktijdig een draaiing in de wind was en met een klap werd mijn Genua aan flarden geblazen.
Na het vervangen van de Genua valt vervolgens met nog een paar honderd meter te gaan, naar mijn meest noordelijke boei, de wind helemaal weg en heb ik meer dan een uur liggen dobberen voor de friese kust.
Door de stroming die daar heerst door de spuisluizen bij Kornwerderzand werd ik weer helemaal teruggezet tot voor bij Makkum. Stom natuurlijk!! Ik had even mijn anker uit moeten gooien. Maar ja, je zit op wind te wachten en je denk dat die elk moment kan komen.
Als de wind dan weer terugkomt, wordt om klokslag 20.00 uur alsnog de VF4 gerond. Nu gaan we weer aan de terugweg beginnen en de volgende boei is de H2W1 de aanloopton voor Hindelopen. Op enige afstand van de ton zie ik dat 2 medestrijders de H2W1 op grote afstand passeren. Ik ben om 21.30 uur bij de H2W1.
Nu nog de laatste ton op het IJsselmeer de EZ21, ten noorden van Lelystad. Want, als ik het wil halen zal ik de hele nacht door moeten zeilen.

Op Zondagnacht om 02.00 uur ben ik op 100 meter van de EZ21 en dan valt de wind helemaal weg en lig ik daar 1,5 uur lang te dobberen met dat groene knipperlicht op 100m en verder niemand in de buurt. De moed zakt je in de schoenen en denk je, zal ik hem starten, die motor. Maar je doet het niet, want je bent een wedstrijd aan het zeilen en als dan uiteindelijk er weer een paar buien overkomen en er dus weer wind komt is het bijna 04.00 uur en om 03.51 wordt de EZ21 alsnog gepasseerd.

De motor met de hand gestart om electriciteit te sparen, wat inhoudt; motorluik open, plunjer verwijderen, motorolie in de opening spuiten en met de plunjer de olie in de verbrandindingsruimte van de cylinder persen en dan vervolgens de motor met een handle aanslingeren en dan natuurlijk oppassen voor de terugslag. Maar, dat gaat prima.
Bij het naderen van de Houtribsluizen bij Lelystad staan de sluisdeuren aan mijn kant open en kan ik direct naar binnenvaren, de deuren gaan dicht, de brug open en de andere deuren weer open. In nog geen kwartier ben ik de Houtribsluizen gepasseerd.
Gauw op weg naar de OVD3, ten zuiden van Lelystad, want het rak OVD3 naar de Nek, bij Hoorn, is bezeild.
Dan vallen plotseling mijn instrumenten en de navigatieverlichting uit. Dat is schrikken, want je kunt je niet voorstellen hoeveel licht die instrumenten en je navigatieverlichting toch nog geven.
Inmiddels is het 05.00 uur en nog hartstikke donker en ik vind het onverantwoord om zonder instrumenten en navigatieverlichting het IJsselmeer over te steken. Ik besluit terug te gaan om te zien wat er aan de hand is.
Het blijkt dat beide accu’s sluiting hebben, waarschijnlijk door te ver ontladen. Ook de dynamo was al defect, dat had ik al eerder geconstateerd, omdat mijn accu’s in de motortijd naar de sluis toe niet werden bijgeladen.

Het is nu bijna 07.00 uur en het begint weer een beetje te dagen. Nu nog het hele traject zeilen is niet meer mogelijk. Dus afkorten.
Om 07.10 uur passeer ik de OVD3 en ga op weg naar de PH, bij Pampushaven, welke boei ik om exact 09.00 uur passeer. Nu nog naar de finishboei, de M1, bij de haveningang van Muiden, deze wordt om 09.58 uur gepasseerd.

Nu nog het laatste deel van het logboek invullen en dan samen met de fotocamera, waarmee de verplicht geronde boeien zijn gefotografeerd (als bewijs van passage), inleveren.

Om 12.00 uur, het moment dat de wedstrijd sluit, blijkt dat van de 67 gestarte deelnemers er slechts 32 op regelementaire wijze en op tijd zijn gefinished. 2 deelnemers waren slechts enkele minuten te laat en het is altijd zuur als je dan in het zicht van de finish toch nog strand. 4 deelnemers hebben gebruik gemaakt van een afkorting en waren daardoor voor 12.00 binnen en 29 deelnemers hebben zich tijdens de wedstrijd teruggetrokken.

Ondanks de problemen (weinig wind en technische problemen), het daardoor moeten inkorten van de wedstrijd en het dus niet reglementair uitvaren, kan ik met voldoening terugkijken op een prachtige en voor mij vreemde tocht. Nog nooit heb ik zoveel passages op exacte hele uren en dat dan echt op de minuut af meegemaakt.

Voorlopige uitslag van de 200 mijls Solo 2003

Arie Petrus
Fighter

Van Vlieland naar Den Helder door Han Beiersbergen

Nico Benink

Goeiemorgen Jan,Eigenlijk bedoel ik de gehele familie Luyendijk, wanneer ik wil bedanken voor een werkelijk fantastisch georganiseerde 200 myls solo. Uit ervaring weet ik dat het gehele gezin eronder “te lijden” heeft als pa zijn evenement weer gaat organiseren. Dus nogmaals dank hiervoor. Mijn tweede solo was net zo mooi als de eerste, maar duidelijk wel enerverender door het afwisselende weer/wind. Met mijn S-spant betekent geen of weinig wind gelijk het zeil aanpassen, anders is de vaart er helemaal uit. Bij omstandigheden met meer wind is er het voordeel dat ik over het algemeen de zeilen iets langer kan laten staan, dan een lichtere boot. Goed, over de voor en nadelen van de verschillende scheepstypen in verschillende weersomstandigheden en de bijbehorende S.W. factoren kunnen we als rechtgeaarde zeilers nog uren bomen, en dat brengt mij nu juist op het onderwerp van deze E-mail. “Bomen of het voortbewegen van het schip op spierkracht is toegestaan, echter het gebruik van de motor levert strafpunten (in tijd) op”, staat er te lezen in het reglement van “de beurtveer”. Afgelopen week werd ik gevraagd om de verantwoording voor de navigatie en het logboek op mij te nemen tijdens het verzeilen van de beurtveer. Wat ik ook verzin, dit soort aanbiedingen kan ik niet weerstaan, oke we hebben het traagste schip (alweer) van de vloot (De vrouw Leentje, een Zeeuwse poon uit 1891, met te weinig zeil en te veel gewicht is het een beetje een Rubens type) maar we gaan voor het aankomen, en de lol natuurlijk. Het reglement is helemaal toegespitst op het zeilen zoals het in de tijd van de zeilende handelsvaart gebruikelijk was, hetgeen garant staat voor spectaculaire manouvres in havens als Medemblik waar je met een windje 7 op de kont binnen komt, en recht tegen de wind in weer weg moet! Bijna begin ik met een pleidooi om ook de 200 myls te voorzien van een paar restricties op noviteiten, maar dat doe ik niet, de 200 myls is al uniek in zijn soort en dat moet zo blijven.(en ik heet geen Reid) Helaas betekent het voorgaande wel dat ik niet aanwezig kan zijn bij de prijsuitreiking in Huizen, en dat spijt mij wel. Om mijn logboek weer in m`n bezit te krijgen, kunnen we vast wel ergens iets afspreken (ben je vaak in het clubgebouw van de AVOH?, ik las laatst iets over het verdwijnen van een wedstrijdboeitje van jouw hand). Ik doe hierbij alvast de groeten aan mijn mededingers in de 200 myls (aan mijn eindstand te zien heb ik ze het weer niet moeilijk gemaakt), en ik zie ze graag volgend jaar weer. Het was weer een prachtige tocht. Nico “Brandaen”

Met “Myrlette” op 200 myls estafette in 2003 door Gerrit Schuur

Met “Myrlette” op 200 myls estafette in 2003
Door: Gerrit Schuur

Voor het eerst meegedaan aan deze “happening”, mag ik toch wel zeggen.
Begint uit Harderwijk naar Muiden op dinsdag 30-09 en bij aankomst lag de haven al aardig vol , maar zoals je kan verwachten met
zo`n stel enthousiastelingen , er wordt soepel een plekje voor iedereen “geregeld”.
Om 2030 Palaver bij – – -Ome Ko – – – dus bij binnenkomst meteen maar een pilsje in de hand – – -en zie daarna dat bijna iedereen aan “koffie met gebak” zit- – !

Goed ,daarna mij aan wat mensen voorgesteld , want je merkt echt , dat zowat iedereen , iedereen kent en er heerst een zeer gemoedelijke en gezellige sfeer.
Na Jan Luyendijk bedankt te hebben voor de uitnodiging , (want het valt niet mee om bij die hechte groep te komen!) laat ik alles wat gelaten over me heen denderen en luister daarbij slecht naar de uitleg van de bediening der foto-camera, waardoor de eerste drie foto`s dus grandioos mislukken (geen flits).
Lichte paniek slaat toe als ik zie dat er “maar” 27 opnamen opzitten en sla dus snel aan het tellen hoeveel ik er in totaal moet maken!!
Het blijkt nog voldoende te zijn , dus ,nadat iemand mij nog eens heeft uitgelegd hoe het wel moet ,de volgende morgen op weg naar de M1, met kloppend hart!
Het werkt en de eerste foto is binnen.
OK – – de wedstrijd is begonnen realiseer ik me nu – – (was nog duidelijk meer met de camera bezig – -!!) en nu moet er maar eens flink aan getrokken worden!!!
Eerste gedeelte loopt voor iedereen gelijk t/m OVD3 , hier valt de eerste “master decision”, of door de Houtrib , of stuurboord uit voor route 1.
Echt , op “instinct” heb ik toen voor ROUTE 3 gekozen en er valt verder ook niets uit te leggen.

Die eerste zeildag en nacht zijn geweldig , veel met de ATS (asymm.spi) gewerkt , waarbij vermeld dat de schipper v/d “CATOOTJE” te veel achterom kijkt , waardoor hij ziet dat ik flink op hem inloop en hij dus een “geheim wapen” nl. een grote spi bijzet – – jammer dus !!
Bij Enkhuizen aangekomen zie ik er toch nog een paar naar Breezandijk sluipen – – dus ik ook , want de omstandigheden zijn nog goed , en ben dus van plan om in Breezandijk te ankeren of aan te leggen, doch, aangekomen bij ” SPORT B” besluit ik toch nog maar “URK” te pakken en zo gezegd zo gedaan!
Na “UK16” geflitst te hebben naar Urk om eens wat te rusten (was toen ongeveer 23 uren in touw geweest) “Heerlijk slapen”, denk ik nog en ben weg van die heerlijke zeilwereld – – – – – tot er om 0815 zeer nadrukkelijk op mijn scheepje gebonst wordt – – – “de havenmeester , goede morgen1”

Daarna komt er van slapen niet veel meer en rommel wat rond , daar er bijzonder weinig , tot geen wind is.
Doch tegen de middag kan ik met m`n ATS aan een heel dun lijntje toch naar Medemblik scharrelen en weet net voor het donker wordt de onverlichte boei bij Medemblik te “kieken”.
In overleg met de havenmeester aldaar N. van de oude haven geankerd en perfekt geslapen – – Heeeeerlijk dat ankeren , geen havenmeesters meer!!!

De volgende morgen blijkt er nog een “windje 3″ te staan uit gunstige hoek voor Stavoren , dus ,”op weg”!!
Na 5 uren echt martelen kan ik eindelijk de boei bij Stavoren op de camera zetten en besluit weer te ankeren in Stavoren in afwachting van meer wind.
Besluit klaar te maken voor de nacht , doch om ongeveer 1815 steekt er een mooie wind op uit West – – – -gunstig voor Kornwerderzand , immers , die wind moet gaan ruimen naar NW volgens die “weergoden” , dus snel weer “anker op” en weer op weg – – – – .
Nu wordt het echt het vermoeiendste van die hele 200 myls .
Het foto`s maken wordt (voor mij tenminste) nu soms een echt avontuur , zo binnen 4 m. langs die grote tonnen scheren met een nogal vlagerige wind op automaat en in de nacht!!
Dan sta je daar te balanceren dicht bij die ton – – “oh ja , denk aan doordraaien en laat die flits op – -!!”, en dan wil je natuurlijk net afdrukken en dan gaat die , inmiddels heel grote lamp van die verd. boei aan en zie je niet veel meer , dus druk je af als een soort “Guus Geluk”!!
Zo kom ik inmiddels , nog steeds aardedonker , bij de Houtrib aan om weer te schutten (voor mij erg onbekend terrein) en zoek voorzichtig mijn weg , waarbij ik echt 2x verrast wordt door twee grote vrachtboten , die mij gelukkig WEL gezien moeten hebben maar ik NIET – – -!!
Neem maar van mij aan dat ik echt goed uitkijk maar zag ze gewoon te laat door al die omgevingverlichting!!
Na `t schutten het “gat” voor het Markermeer vinden – – – heb maar gewacht tot een groot schip het me mooi voordeed en toen op weg naar Hoorn , 2 riffen, 1 rif , 2 riffen , geen rif etc. etc.
Moet echt het hele stuk laveren , waarbij de wind ruimt of krimpt , juist als het helemaal niet uitkomt – – (heb IK dat nou alleen???)

Het is nu al zaterdag en weer licht dus besluit om dat laatste “kleine “stukje dan maar af te maken vooral omdat ik weer met de ATS kan spelen- – Nou , `t wordt dan ook echt “spelen” – – – hijsen/zakken/hijsen/zakken etc. etc., vanwege de zeer frequente buien die overtrekken , waarbij het moeilijk inschatten is hoeveel wind er in die bui zit , een paar keer gaat het goed en kan ik de ATS laten staan , maar vraag echt op deze manier om moeilijkheden – – en krijg die dus volop !! “Kunt je nagaan” op weg naar de M1 , nog steeds met de spi op , behoorlijk aan de wind , achter een mooie Dehler 36 aan , die me net voorbij gelopen is , onderschat ik nu toch echt een forse bui – – – nou dat heb ik geweten – – veeeeeel te veeeel wind en aan lagerwal en er was niets meer met de boot te beginnen , de spi-zak liep na 1/3 zakken vast – – –
Na veel gerommel en geklooi waarbij de spi zo ongeveer onder de boot verdwijnt , krijg ik toch alles weer aan boord (wist niet dat ik nog zo sterk ben!!)
Goed , lik m`n wonden , hijs eerst de reef-genua om vaart te maken en dan in de wind om grootzeil te zetten en als dat klaar is zie ik dat we toch nog redelijk opkoers liggen voor de laatste foto van de M1!!
En dan komt ook weer een bui langs met zo giganties veel wind en water , dat mij niets anders rest dan het grootzeil naar beneden te halen , wat op te binden en de foto , met de reefgenua alleen op, snel te nemen – – !!

Bij het afmeren in Muiden worden “MYRLETTE” en ondergetekende geholpen door een zeer hulpvaardige havenmeester en , als ik me nog goed herinner , door Jan Luyendijk, want alleen vastmaken – – , dan was ik er nu nog mee bezig geweest – – – -zo moe was ik!!

Maar vond het allemaal prachtig en hoop volgend jaar weer mee te mogen doen , da`s zeker !!

Met vr. zeilgroet aan U allen

Gerrit Schuur en “MYRLETTE”

Een Bries in de 200 myls ‘SOLO’ – 2003 door Menko Poen

Een Bries in de 200 myls ‘SOLO’ – 2003
gepubliceerd in Bries Brief 2004

De “200myls” 2003 werd verzeild van 1 t/m 5 oktober. Van de 69 inschrijvingen finishten maar 36 schippers reglementair.
Als eerste is Han Beijersbergen geëindigd met zijn Anne Sophie, een Bavaria 37.
De Laughing Gull II werd 24-ste. Hoewel het op grond van de weersverwachtingen voor de hand lag om voor een Route op het IJsselmeer te kiezen, koos ik toch voor Route 1. Zee op!

Verdaagd in een oefening van onze Marine
Route 1 gaat via het IJsselmeer naar IJmuiden, vervolgens over zee naar Den Helder en via het Wad verder naar Kornwerderzand om vandaar over het IJsselmeer naar de finish te gaan in Muiden.
De weersomstandigheden varieerden van lichte NO wind en zeer dichte mist tot krachtige NW wind met flinke regenbuien met windstoten. In totaal legde de Laughing Gull II 265 M af in iets minder dan vier dagen. Langs de kust en op het Marsdiep was een grote, internationale oefening van de Koninklijke Marine aan de gang. Ratelend afweergeschut, fregatten en mariniers die vanuit helikopters neerdaalden op kleine bootjes. Door de slechts lichte NO wind vorderde de Laughing Gull II onvoldoende om met het staartje van de vloedstroom Den Helder te bereiken. Hierdoor lag ik, na de kentering, urenlang in het Marsdiep met bijna-geen-wind (door de wind op stroom) te kruisen! Waardoor ik weer extra lang kon genieten van de verrichtingen van onze Marine!

Aan de grond tussen de havenhoofden
In Den Helder trof ik de Scheerling, de Francis, de Lightning en de Mallemok. Wegens de zeer dichte mist konden we de volgende ochtend pas relatief laat vertrekken. Pal naast het westelijk havenhoofd was de (Belgische!) visser Stephanie in de mist aan de grond gelopen. Doordat ik het laatste stuk op weg naar Kornwerderzand opnieuw stroom tegen kreeg – wederom door de lichte wind – ging ik pas ‘s avonds laat door de sluis.
Ik koos ervoor om meteen door te zeilen naar Lelystad en om daar mijn laatste verplichtte rustperiode van acht uur door te brengen.

Onbemand op drift
Om het mezelf makkelijk te maken bij het aanleggen had ik op de genuarail een afneembare kikker – als middenbolder – bevestigd. Behoedzaam manoeuvreerde ik de Laughing Gull II richting steiger en stapte met een landvast aan wal. Ik maakte vast. Maar tot mijn ontsteltenis stond ik plotseling met een “losse” landvast in mijn handen met daaraan bungelend de afneembare kikker!! Mijn scheepje dreef – onbemand – de havenkom in! Ik spurtte naar de boot vóór mij die een pikhaak in de verstaging had hangen. Deze was echter gezekerd alsof het het goud van de Bank van Engeland betrof en wilde – ondanks mijn wild gesjor – niet loslaten. De Laughing Gull II dreef inmiddels midden in de havenkom met zijn motor rustig stationair draaiend alsof er niets aan de hand was. Ik zette het nu op een lopen naar de lage wal waar enkele bewoonde binnenvaartschepen lagen. En daar waren de goden weer met mij want de zoon van één van de schippers had toevallig zijn rubberboot vaarklaar liggen en met zijn hulp meerde ik de Laughing Gull IItenslotte keurig af. Zonder schade!
Ik had hem wel willen zoenen (maar heb dat toch maar niet gedaan).

Eind goed al goed
Om zondag op tijd te kunnen finishen, had ik alle tijd hard nodig en moest ik dus zo vroeg mogelijk bij de OVD 3 zijn. Dat betekende reveil midden in de nacht.
Op weg naar de Nek kreeg ik nog een indrukwekkende bui met veel wind(stoten) over me heen.
Een toepasselijk einde van deze weer geweldige “200myls”. Ik behoor inmiddels weer tot de gelukkigen – bijna uitverkorenen – met een startbewijs voor de “200myls” 2004!

Menko Poen, SY Laughing Gull II
februari 2004

Bij deze het beloofde E-mailtje van Gilles van Delft

Bericht van Sander Bakker

Dakar, 17 oktober 2003

De 200MYLS ervaring door Henjo Ruiter

Door: Henjo Ruiter
Gepupliceerd bij wsv Bestevaer, Medemblik en bij wsv De Kreupel te Andijk

DE 200MYLS ERVARING.

Even een introductie: de 200mijls is een solo presta- tietocht met een wedstrijd karakter die begin oktober gevaren wordt.
Het evenement staat open voor kajuitboten van klein tot groot en er wordt gevaren op handicap en wel de oude SW factor. De start is op woensdag tussen 07.00 en 10.00 uur. Alle deelnemers moeten de zondag erna voor 12.00 uur weer gefinisht zijn. De start en finish zijn in Muiden.
Tijdens de wedstrijd ben je verplicht 27 rust uren te nemen waarvan 3x 6 uur aaneengesloten, waarbij er 1x 6 uur geankerd moet worden.
Met een fotocamera die door de organisatie ter beschikking wordt gesteld, moet je de boeien van de te zeilen baan fotograferen en de tijden van het ronden van de boei in je logboek noteren. Bij diverse boeien is de wedstrijd stil te leggen door de boei bij het vertrek weer te fotograferen. Er kan naar eigen inzicht gekozen worden uit 4 routes: 2 IJsselmeer routes, 2 IJsselmeer / Wad / Noordzeeroutes.

De ervaring: we hebben met 4 Medemblikker boten ingeschreven, waarvan 3 clubleden
Adriaan van Berkel ( lid) met een Sabina 2 – een 11.50 m stalen S-spant
Gerben Bos (lid) met een F en F95
Iddo Schenk met een Contest 30
Henjo Ruiter (lid),de schrijver van dit epistel met een Meridian 25.

De maandag voor de wedstrijd ben ik richting Muiden gevaren en daar s’avonds aangekomen.
De dag voor de start heb je dan nog de tijd om met diverse oude bekenden van vorig jaar bij te praten en nog wat laatste voorbereidingen te treffen.
Dinsdagavond om 20.00 uur palaver bij café Ome Ko in Muiden. Hier worden onder het genot van koffie en gebak de logboeken en de camera’s uitgedeeld.
Na het officiële gedeelte wordt er door diverse schippers druk overleg gepleegd over de te volgen route, weersvoorspelling en andere wetenswaardigheden. Hoe lang varen we door de eerste dag, waar stoppen we, waar ankeren en vooral wat doet het weer. Iedereen denkt te weten. Hoe het zit? Welnu zoals altijd, weten we dat zondag na de finish.

Woensdagochtend om half 6 op: wassen, eten, koffie zetten. Koffie en brood maken voor onderweg. De eerste boot op de rij uit zijn bed getrommeld. De man dacht kennelijk dat hij de enige was dus hij maakte zich niet zo druk. Er liggen namelijk in de stichtingshaven in Muiden 68 deelnemers. Dat is wel erg overbevolkt en uitermate gezellig maar ook frustrerend als je op tijd om 07.00 wilt starten. Maar goed, door deze slaapkop start ik dus pas om half 8 door de M1 te fotograferen

Er staat een matig briesje uit ono, op weg naar Volendam om de GZ 2 te ronden. Dan door naar de Nek. Richting OVD3, de genua verwisselt voor de ha fok Onderweg nog even het thuisfont gebeld voor de laatste weers- verwachting. Bij de OVD 3 moet er beslist worden welke van de vier banen er gevaren wordt en mijn voorkeur gaat uit naar route 1. via IJmuiden naar Den Helder en via Konwerd weer het IJsselmeer op.
Hoewel, als de voorspelling blijft zoals die is en niet verandert, is dat geen optie omdat er geen wind voorspeld wordt en je het dus niet redt om in één een tij in Den Helder te komen laat staan in Konwerd, wat met een beetje wind uit de goede richting wel te doen is.
Nog even gebeld met Adriaan van Berkel en gevraagd wat die gaat doen. Adriaan gaat toch maar route 1 varen. Zijn motivatie is: Dan kan ik jou zondag vertellen wat je gemist hebt! Ik besluit om route 3 (IJsselmeer route) te nemen. Staat er geen wind dan word je in ieder geval niet achteruit gezet door de stroom en je hebt meer mogelijkheden de wedstrijd stil te leggen . De ovd3 op de foto, de zeiltijd stopt, de motor aan door de sluis en op weg naar de EZ 21 waar de wedstrijd weer verder gaat .
Op weg naar de WV 14 bij Den Oever spinaker erop en als de wind zo blijft, is het hele stuk bezeild. Maar helaas, zoals altijd, de wind draait naar het wnw en neemt ook nog af. Je kunt niet alles hebben in het leven!

Via de marifoon Iddo opgeroepen en die blijkt ook voor route 3 gekozen te hebben en zit ongeveer een mijltje voor me. Ondertussen wordt het donker en met het laatste streepje licht rond ik de WV 14 op weg naar de EZ1_KG2 bij Enkhuizen. Ondertussen is de wind weer gedraaid, ssw en nog verder afgenomen en dus blijft de SPI beneden.
Om 22.50 uur gaat de EZ1 op de kiek, de motor aan, de wedstrijd stopgezet en op weg naar Enkhuizen om in de kom van de Compagniehaven te ankeren.Warme maaltijd bereid, de wekker gezet op half 5 zodat ik om half zes weer bij de EZ1 kan zijn zodat ik precies 6 uur rusttijd heb. Donderdagochtend half 5 rinkelt de wekker. Als ik mijn hoofd uit het vluchtluik steek, constateer ik dat er helemaal geen wind staat, dus weer gauw de kooi in.
Om 8 uur nog steeds geen wind. Ik zie Iddo liggen en ik bel hem op en even later komt hij langszij. De rest van de solozeilers die er liggen, hebben ook geen haast want er is toch geen wind. Dan maar weer een uiltje knappen want je weet nooit wanneer je weer kunt slapen en om half twaalf brult Iddo, “Er komt wind!!”

Dus snel anker op en naar de KG2.Hier wordt de wedstrijd hervat en onder uiterst variabele omstandigheden op weg naar de sport B bij Breezanddijk. De wind draait regelmatig 360 graden en varieert van 0 tot 2 bft. Dit is erg vermoeiend zeilen: spi erop, spi eraf en ga zo maar door. Tegen de avond begint het wat te waaien uit het zuidoosten en tegen kwart voor negen avonds ronden we pas de sport B. Nog even overwogen om hier de wedstrijd weer stil te leggen en voor anker te gaan maar er staat nu wind, dus dan maar door naar de UK16. De wind draait nog wel maar blijft wel doorstaan, nou ja doorstaan, 1 a 2 bft.

Vrijdagochtend om 4uur de UK16 gerond en nog steeds wind, dus dan toch maar door naar de V15 bij Medemblik. Iddo roept mij op. Hij stopt en gaat naar Urk om te slapen. Ik wens hem geluk en zeil onder spi richting V15. De wind blijft lekker door staan. Het gaat goed! Bij de Ven begint de wind weer kuren te krijgen en wordt steeds zwakker. Ik doe een schietgebedje: als de wind er maar in blijft tot de V15!!! Dit gebed wordt bijna verhoord maar ongeveer 300 meter voor de V15 valt de wind er echt uit. En dan ook echt! Dit worden de langste 300 meter van de hele race en ik doe er 45 minuten over om de V15 te ronden. Het is halftien vrijdagochtend en ik zet ik de wedstrijd stil, vaar naar Medemblik voor de volgende 6 uur rust mag dus om half vier weer starten bij de V15. Ik ga wat boodschappen doen en dan naar huis om te douchen, scheren en een tukje te doen.

Om kwart voor drie ‘s middags vaar ik weer richting V15 als ik de haven uitvaar, zie ik de boot van Iddo in zijn box liggen met de cijfervlag 1 uit het want gehaald. Hij heeft dus opgegeven. Om halfvier fotografeer ik de V15 weer en de wedstrijd is weer begonnen. De Catootje van Bauke Ytema, een winner 950 komt net aan en vertelt mij:” Toen de wind weg zakte van ochtend was ik net bij de Ven”. Hij heeft er dus bijna zes uur over gedaan om van de Ven naar de V15 te varen. Tel uit je winst! Het gaat nu richting Staveren om de VZ1 te ronden. De weersverwachting is drastisch veranderd en er wordt een wnw wind voorspeld, regenbuien met windstoten en een toenemende wind in de nacht en ochtend tot 6 a7 btf. Ondertussen heb ik kontact gehad met Adriaan. Hij en de meeste anderen die ook route 1 of 2 twee gekozen hebben, waren in de problemen gekomen omdat ze niet in één tij in Den Helder konden komen en dus onderweg moesten ankeren om het tegenlopende tij af te stoppen. Voor een aantal zeilers die te ver uit de kust zaten was dat ook niet mogelijk zodat ze met een vaartje van 1 tot 2 mijl terug gezet werden.
Onder spi richting VZ1 met een zwaar naar regen hangende lucht die er behoorlijk dreigend uit begon te zien, maar goed, zolang de wind niet verder toenam ging het nog wel. Het zicht werd ook steeds minder zodat de boeien niet meer van ver te zien waren een gps doet dan wonderen. Persoonlijk maak ik zomin mogelijk gebruik van het apparaat om mijn gevoel voor richting via wind en golven niet kwijt te raken. Maar nu toch de gps maar aangezet.

De VZ1 gerond en op weg naar Makkum om daar om de VF4 heen te varen. De wind neemt nog wat toe en is onder tussen 3btf geworden en draait ook weer, maar nu eens een keer de goede kant op. Makkum is onder spi prima aan te lopen maar helaas niet voor lang. De wind ruimt een graad of 20 en begint toe te nemen, dus spi eraf, Genua erop.Ondertussen is het donker geworden wanneer de VF4 in zicht komt. Nu wordt het wel even heftig. De eerste bui komt over met aardig wat geweld, zodat er eigenlijk te veel zeil gevoerd wordt, maar goed, eerst een foto van de boei maken en dat gaan we toch met bakstagwindje richting H2W1.

Bij de VF4 ligt een zeilboot met klapperende zeilen en deklichten aan. De bemanning blijkt erg geschrokken van de vlagen in de bui een probeert de zeilen te strijken als ik de boei fotografeer. Plotseling hoor ik iemand schreeuwen: “Wie fotografeert er nou boeien in het donker met dit weer en doe wat aan je zeilen. Straks gaat het fout!! Na wat geruststellende kreten van mijn kant ben ik alweer uit het zicht verdwenen en op weg naar Hindelopen. Onder tussen is de mist verdwenen en de wind steeds verder toegenomen maar wel uit de goede richting NNW en het gaat dus eindelijk als een speer. Het log geeft voor het eerst in deze wedstrijd meer dan 5 knopen aan. Na het ronden van de H2W1 neemt de wind nog verder toe en gaat het halve wind met groot zeil en genua, wat eigenlijk te veel zeil is, richting Lelystad. De telefoon gaat. Annemiek m`n vriendin of het nog goed gaat en of het nog leuk is. In Medemblik waait en regent het vreselijk! Nou bij Staveren ook en ik vermaak me prima, roep ik haar toe door het mobieltje . Nou ja, ze had altijd al gedacht dat er ergens iets niet met mij in orde was. Bij Staveren doe ik een schietgebedje in de trant van: laat me aub niet tegen een blinde ton eindigen. Dit gebed wordt wonderwel verhoord maar zoals alles heeft het wel een prijs. Na Staveren gaat het plat voor het laken richting EZ21. De wind doet er nog een tandje bij en de boot graaft zich in een golf en verdwijnt tot aan de mastvoet onder water. Goed, dan toch maar reven en nu mis ik mijn deklichten toch wel. Die had ik eigenlijk dit voorjaar willen monteren! De lucht is schoon gewaaid, het is nieuwe maan dus helemaal donker is het dan ook toch niet. De schoten losgegooid omdat de stuurautomaat het onder deze omstandigheden af laat weten.

De boot is eigenlijk zwaar overtuigd voor dit weer. Een rif gestoken in het grootzeil, de genua eraf, HA fok erop en de stuurautomaat neemt het nu weer over zodat ik even tijd heb voor wat drinken en een boterham. Ik installeer mij op het achterdek met de verrekijker en heb daar uitgebreid de sterren bestudeerd wat een wonderbare ervaring is omdat er bijna geen lichtvervuiling optreed. Op zaterdagochtend om kwart voor drie wordt de EZ21 gerond en kan de laatste rustperiode van 6 uur beginnen. Eerst de sluis door en naar Lelystad haven marina gevaren en daar een warme maaltijd gemaakt. De wekker gezet op halfzeven zodat ik om een uur of 8 bij de OVD3 kan zijn.
Ik ga te kooi en kan nog even 2 uurtjes slapen. Als ik wakker word, gooit een collega solo zeiler net de trossen los en ik hoor hem roepen “je lichten branden nog”.
Dat zijn dus mijn navigatielichten. Helemaal vergeten uit te zetten.

Maar goed, nog een uur of wat en het zit er op. Even ontbijten, koffie maken en dan gauw richting OVD3. De weersverwachting voor vandaag is: wind wnw, draait noord met veel buien en in de buien af en toe onweer met zware windstoten, kracht 6 met een storm- waarschuwing 7, dus de HA fok erop en met 2 reven gestoken van de OVD 3 op weg naar de NEK. De luchten zijn prachtig met al de buien rondom, de wind draait van west naar noord en terug naar zuidwest, voor de bui afzakkend tot 2 btf, op de nadering toenemend en ruimend in de bui, uitschietend naar storm 7 tot 8, dan weer afzakkend tot 2. Zo gaat het door tot Volendam. Vanwege de zeer uiteenlopende windsnelheden, de reven maar weer uit het grootzeil gehaald, grootschoot in de hand tijdens de buienpassages en de stuur- automaat eraf. In de windstoten vier ik de grootschoot helemaal uit zodat de boot alleen op de fok zeilt. Ik gebruik het grootzeil alleen als een trimflap om zoveel mogelijk hoogte vast te houden. Soms lijkt het, als de bui over is en de wind wegvalt, dat ik eigenlijk de genua er wel op zou kunnen zetten maar dat vind ik toch te riskant dus zet dat idee uit mijn hoofd. Na het ronden van de Nek is het bezeild naar de GZ2 bij Volendam. De buien zakken er nu ook uit, het weer wordt een stuk stabieler en de wind draait naar west noord west kracht 3. Na Volendam richting P_H boei en als ik het Paard van Marken rond, vaart er een charterschip op ram koers met de strekdam en ja hoor, het schip schuift de droogte op en zit muurvast.
De passagiers vinden dit wel prachtig want ze lachen en joelen dat het een lieve lust is.

De schipper vraagt via de marifoon om sleepboothulp. Adriaan belt met de mededeling dat hij op weg is naar Den Oever. Hij moet nu nog dik 60 mijl varen, waarvan het grootste deel kruisen. Ik probeer hem wat moet in te praten, maar zeg hem wel dat hij volgens mij, om op tijd te finishen zondagochtend om ongeveer 3 uur bij de OVD 3 moet zijn. Dan heeft hij nog een kans als er tenminste wind genoeg is om op tijd te finishen. Anders kan hij volgens mij nu beter opgeven en naar Medemblik, zijn thuishaven varen. Daar zit hij toch dicht bij. De P_H boei wordt om halfvier gerond, nog een klein stukje naar Muiden en we zijn er bijna.
Bijna in het zicht van de haven ten onder gegaan! Een zandschipper zit hier ver uit de geul en komt mij achterop lopen maar geeft geen waarschuwingssignalen of wat dan ook. Hij passeert mij rakelings. Ik had wat ik meestal doe, af en toe achterom moeten kijken, maar helaas bijna” foutje bedankt”. Het weer is helemaal opgeklaard. Het is nu een prachtig laatste stukje zeilen, zonnetje en een lopend windje. Ik finish om 16.28 uur met het nemen van de laatste foto van de M1.
Als ik in de haven kom, blijk ik de vierde gefinishte boot te zijn en dat is toch wel heel mooi!
Ik ga nu mijn logboek nog even bijwerken en inleveren bij het finishschip, samen met de foto- camera. Dan uitgebeid bijpraten met de al gearriveerde deelnemers onder het genot van een pilsje en andere versnaperingen.Er blijken al vele deelnemers opgegeven te hebben omdat de finish toch niet meer haalbaar was, is de moed hen in de schoenen gezakt.
Ik bel met Annemiek Zij komt morgen met Ria en Frank, die met mij terug zal varen naar Medemblik. Zondagochtend, na een boeren nacht van dik 14 uur slaap, blijkt de haven toch weer redelijk vol te liggen met deelnemers die tijdens de nacht gearriveerd zijn.
Als ik samen met Frank Muiden uitvaar zo tegen een uur of twaalf, komen we nog diverse mede solozeilers tegen die de finish niet meer op tijd zullen halen. Het is wel heel zuur om na 200 myl zeilen net te laat te arriveren maar goed dat is onderdeel van het spelletje
Nu nog even de uitslagen van de vier Medemblikkers. De rest kunnen jullie opzoeken op www.200myls.nl .
Gerben Bos (ons clublid) met de Frequent flyer wordt 3de overall. Dit is wel een geweldige prestatie want het is ook de eerste keer dat hij mee doet. Adriaan van Berkel met de Mallemok heeft opgegeven omdat hij toch niet meer op tijd in Muiden kon zijn.
Iddo Schenk met de Blue Ribbon heeft al eerder opgegeven. Hij had o.a. stuurautomaat problemen.
De schrijver van dit stukje wordt 13de overall.
Van de 67 deelnemers hebben er 27 opgegeven, 3 hebben de baan afgekort en 2 zijn er te laat gefinisht.

Groet Henjo Ruiter
s/y Cras factum est

200 myls ‘SOLO’ viel bijna in duigen!

200 myls ‘SOLO’ viel bijna in duigen!

redactie | 20-09-03

De achtste 200 myls ‘SOLO’ viel bijna in duigen wegens het BAZ bericht 480-489, dd 04-09-03, (bericht aan zeevarenden) over de aankondiging van de stremming eind september t/m begin november van de sluis van Den Oever. Waren het twee jaar geleden de extreme schietoefeningen nabij Breezanddijk, waardoor geen der routes konden worden verzeild en er op het laatste moment een noodroute/baan moest worden geschreven. Nu zijn het er twee, die gebruik moesten maken van deze sluis. De organisatie kon echter net op tijd, voor het drukken van de logboeken, door noeste arbeid de wedstrijdbanen wijzigen. Het knappe is dan weer dat er ook na deze wijziging er weer 4 keuze-routes zijn van exact 200 mijl elk.Vraag is wie het bedenkt om zomaar een sluis af te sluiten, hetgeen voor de scheepvaart een enorme omweg via Kornwerderzand betekent en zelfs in het IJsselmeergedeelte extra gevaar wegens ondieptes en/of schietoefeningengebied …Meer informatie: www.200myls.nl

Jan Luyendijk 27-09-03 In ons staatje moet je wel heel wat bellen en ….inderdaad lezen. Maar wat de hh. ambtenaren beslissen en vanzelfsprekend vinden (en dan is er een verschrikkelijke boel te bellen en te lezen) vindt de gewone burger echt nog niet zo vanzelfsprekend. Je gaat zomaar geen sluis afsluiten …….. en vooral niet tijdens de 200 myls ‘SOLO’. Rene Bakker 26-09-03 Of je doet een bel rondje langs de vaarweg beheerders deze hadden je vorig jaar al kunnen vertellen dat dit onderhoud eraan zat te komen (vorig jaar is de sluis in KWZ aangepakt).Niets is vanzelf sprekend, ook niet dat een sluis geopend is voor de scheepvaart. R.Bakker. Sfinx 23-09-03 Stel nou dat er geen water zou zijn …… Ice 23-09-03 Of zoals een Etap 28 ooit een paar jaar geleden geflikt heeft. Deze vaarde pardoes door de kering heen wanneer deze helemaal open stond bij bijna laag water.aan boord: “kijk schat wil je even wakker worden daarnet zaten we nog op de Noordzee en nu op de Oosterschelde zonder de sluis in te varen, maar waar is die mast nou?” Johan B 22-09-03 Misschien maar van de hele dijk een sluis maken, alleen gaat het sluizen dan een beetje lang duren!! piet bakker 22-09-03 Schietoefeningen omkeren van Breezanddijk richting Kornwerderzand zodat niemand meer door de dijk kan!

Oude koeien van 2002

• Ik ben nog steeds bezig met de 200-mijls ‘SOLO’, in mijn slaap kruip ik mijn bed uit omdat ik denk dat mijn logboek nog ingeleverd moet worden. Ik zoek naar de lichtschakelaar. Ik kan de lichtschakelaar niet vinden. Ik stoot niet mijn hoofd (!) maar wel mijn teen tegen een drempel. Ik begin te dromen dat ik thuis ben; als ik wakker wordt blijkt mijn droom waar te zijn (uniek!) ik bén thuis en begin te piekeren: Hoe zat het ook al weer? Loop ik nu met de wallen onder mijn ogen rond. Zegt iedereen: Je kunt aan die kop van hem wel zien dat die 200 myls een zware tocht is geweest……
• In de eerste plaats graag de complimenten voor de organisatie van de 7e 200myls solo. Ik vaar veel (team)wedstrijden en ken dus het verschil tussen een goede en een slechte organisatie. Ik heb genoten van de afgelopen wedstrijd en de organisatie eromheen.
  Ik zou graag mee doen aan de 8ste editie van de 200 myls ‘SOLO’ wedstrijd. Ik maak graag gebruik van de mogelijkheid een uitnodiging te ontvangen voor deze wedstrijd (zoals nu op de website staat). Eens kijken of ik er met de ervaringen van dit jaar een beter resultaat uit kan persen.
• ‘Dat voelt fantastisch, ik ga finishen !’
• Mijn stemming wisselt tussen :’Wat ben ik toch in hemelsnaam aan het doen?’ en ’ Wie krijgt er zomaar de kans met zo’n zooitje te pielen op het IJsselmeer, terwijl heel Nederland aan het werk is !’
• Ik merk, dat ik moe word door m’n onvriendelijke dialogen met mijn stuur – automaat, zelfs als die uitstaat.
• Bij de KG 2 neem ik de foto van m’n leven. Van een blauwe Contessa 32 met een blauwogige blonde kapiteinse, daarna 3x uit het roer gelopen; ’n jaloerse Scampi ?
• Om 23.15 kan ik hem dan eindelijk fotograferen, althans ik hoop dat het de goede is, want als het groene licht 2 seconden aan is, zie ik niks en als het vervolgens 2 seconden uit is, ben ik nog verblind.
• Ik heb 2 nieuwe varianten gezien van spinaker strijken.
  De vissersmethode : val los, de spi doorweken en dan opvissen
  De vliegermethode : je maakt ergens iets los en dan nog iets, en plotseling waait de spi aan het topje van de mast.
• Eet bij Urk tagliatelle met spek en oesterzwanschen in een port en roomkaassaus ?
• M’n GPS doet ’t niet meer, wel avontuurlijk. ’s-nachts breek ik me daar ‘t hoofd over of er een inter-instrumentale relatie kan bestaan tussen de GPS en de stuurautomaat, misschien kunnen die elkaar niet met elkaar overweg
• ‘Overweeg de camera een zeemansgraf te geven, nadat die met nog 9 plaatjes erop weigert verder te transporteren.’
• Voor Pampus valt de wind weg.(natuurlijk, anders kun je er ook niet liggen.)
• Surf regelmatig in de 10 knopen, max 12. Af en toe voordek onder water.’ ‘Harder kon ik echt niet !’
• Heerlijk gezeild. Weinig krachten verspild, door rechtop te zeilen, op tijd te reven, de genua in te rollen en de juiste tactische beslissingen te nemen.
• ‘Wat gaat het schip tekeer………. Ik hoor van alles binnen knallen.’ De knipperende H2 is al een half uur te zien. Ik neem het draaiboek nog eens door. 10 minuten ervoor windgenerator uitzetten. Cap en bril af. Flitser aanzetten. 5 minuten ervoor grootzeil omlaag halen en 3 minuter ervoor de stuurautomaat uitschakelen en op de hand gaan sturen. Jezus, wat dwangmatig allemaal. Doe ik dit echt voor de lol ?
• Ik fiets in de stromende regen in Medemblik naar het Yachtcenter en moet wachten op een Duitser met een hoog IQ ?
• De e-mails die u mij vanaf deze zonsopkomst zendt, zullen helaas niet meer gelezen worden. Ik heb namelijk geen e-mail aan boord. Dit klinkt weliswaar wat ouderwets, maar het zich op windkracht voorbewegen is dat ook!
• Spi gijpen in je eentje bij de LC 9 … Ook een heel aparte beleving … belevenis. En natuurlijk ook een foto van de boei. Je wordt steeds handiger.
  Vraagje : ‘Wat ontbreekt er dan nog aan geluk ?’
• ‘Zeil zo strak langs het paard, dat de schilders op de trap, die daar bezig waren, opzij moesten springen’
• Quote: “Dit is geen zeilwedstrijd, maar een zenboedistische zwemwedstrijd in nederigheid”.
• In het nachtelijk duister ruim een uur naar de V 15 gezocht. Van mij mogen ze hem ‘ V(ucking) 15 ‘ noemen.
• Bijzonderheden : Ben buitengewoon agressief en soms ook zo gezellig.
  Spinaker graag bij 25 knopen, maar hou ook van een kabbelend zeetje.
• De eerste dag heeft een hoog gin-palace-gehalte.
• Na diversen pogingen is het per e-mail gedaan en om ongeveer 06:00 uur hoogstpersoonlijk bij Jan in de brievenbus gestopt. En ja hoor ‘s morgens om 8 uur stond ik tussen de deelnemers! Ik mocht meedoen met de 200-myls solo!
• Wat is nou een 200 myls zonder kanongebulder op de dijk? Het was inmiddels traditie geworden. Alstublieft generaal: Al is het maar één schot!!!

Ingeschreven solo-schippers – 2002

Banen – 200 myls ‘SOLO’ – 2002

Banen – 200 myls ‘SOLO’ – 2002

Muiden M 1 0 Muiden M 1 0 Muiden M 1 0 Muiden M 1 0 Volendam GZ 2 10 Volendam GZ 2 10 Volendam GZ 2 10 Volendam GZ 2 10 Hoorn NEK 17 Hoorn NEK 17 Hoorn NEK 17 Hoorn NEK 17 Lelystad-Z OVD3 28 S/Lelystad-Z OVD 3/EZ 27 28 S/Lelystad-Z OVD 3/EZ 21 28 S/Lelystad-Z OVD 3/EZ 21 28 S/N.zeekanaal P 15/B’RAN 43 Stavoren VZ 1 44 Den Oever WV14 50 Medemblik V 15 45 S/Kornwerderz. VF 4/BO 12 58 Enkhuizen KG 2 64 Urk UK 16 63 Den Helder MH 4 75 Harlingen BO 44 63 Breezanddijk SPORT B 81 Breezanddijk SPORT B 88 Oude Schild T 14 79 W. Terschellin VL 6 78 Urk UK 16 106 Stavoren LC 9 100 S/Den Oever VG 17/WV 14 88 Oost Vlieland ZS 13 81 Medemblik V 15 124 Lemmer SB 10 109 Urk UK 16 110 Den Helder T 5 112 Stavoren VZ 1 130 Enkhuizen KG 2 120 Breezanddijk SPORT B 135 S/Den Oever VG 17/WV 14 120 Makkum VF04 143 Hindelopen H 2 134 Hindelopen H 2 131 Hindelopen H 2 150 S/Lelystad-N EZ 27/OVD 3 158 Enkhuizen KG 2 153 Medemblik V 15 144 S/Lelystad-N EZ 21/OVD 3 172 Pampushaven PH 169 Stavoren LC 9 159 Lemmer SB 10 159 Hoorn NEK 183 Hoorn NEK 180 S/Lelystad-N EZ 21/OVD 3 173 S/Lelystad-N EZ 27/OVD 3 173 Volendam GZ 2 189 Volendam GZ 2 187 Hoorn NEK 184 Hoorn NEK 184 Pampushaven PH 195 Blocq V.Kuff. BVK 193 Muiden M 1 200 Muiden M 1 200 Muiden M 1 200 Muiden M 1 200

Verslag 2002 > DE ZEVENDE

Woensdag, 16 oktober 2002 22:00 uur

3e. prijs                 Vrouwentrofee      1e. prijs             2e. prijs Albert                       Jacqueline              Dik                  Jan Kees Broshuis                   van Amstel          Geurts                 Corts

Na het welkomswoord tot de deelnemers, die van heinde en verre gekomen, aanwezig waren, veelal met hun partners en het bedanken van de sponsors werd er een overzicht gegeven van de race, het weer en de routekeuze.

Er werd gesproken over de weersomstandigheden tijdens de race. De schitterende start met een lange rits spinakers tot aan de horizon. De langzaam aan toenemende wind op de dagen erna tot een dikke 6 a 7 Bft. op de finishdag. Het grote voordeel voor de solo-schippers was dat de wind op woensdag zuidelijk was en daarna draaide naar de Noordwesthoek.

Het was de eerste maal, dat alle de 4 routes werden bezeild, 2 schippers besloten voor, buitenom, dus route 1, te verzeilen. 4 namen de wadden-route 2, via Harlingen, Stortemelk en om de eilanden Vlieland en Texel heen. 23 solisten bleven op de IJsselmeer-route 3, terwijl de route 4, welke eigenlijk was bedoeld als reservebaan, om in het uiterste geval het schietoefeningengebied op ’t Noordelijk IJsselmeer te omzeilen, door 26 schippers werd verzeild.
Wat de gevolgen van hun tactische (route)keuzes waren, was duidelijk te bemerken uit de uitslag.

Verder, ondanks de prachtige fotosessies, zowel van de gepasseerde boeien, alsook van de deelnemers onderling, werd de wens uitgeproken om voor bewijsvoering, dus kloktijd van de gepasseerde merktekens, zoals in het internationale vrachtverkeer tegenwoordig gebruikelijk is, ook ooit een dergelijk systeem bij de 200 myls te kunnen toepassen.

Er waren talloze positieve en ….. vooral sportieve reakties vanuit het deelnemersveld en het ook thuisfront, getuige de vele bezoeken (in 3 weken ruim 21.000) op deze website. Veel van deze bezoekers hielden de wedstrijdstanden van hun favorieten nauwlettend in de gaten :

Ook werden er wat logboeken behandeld met daarin de diverse humoristische annekdotes van deelnemers. Heel wat verhalen hoorden we. Veel foto’s werden getoond en onderling weggegeven.

	2002
Iedere deelnemer kreeg zijn her- inneringsplaatje,    alsook  ’t log- boek met het  foto-printje  terug. Daarna de prijsuitreiking,   waarin de  tinnen borden aan de 3 prijs- winnaars werden uitgereikt. Ook Jacqueline kreeg haar trofee.	De Kodak  Flash Fun  foto-printjes gaven deze keer wat onduidelijke nachtfoto’s weer, vooral in de pittige buien.  De dagfoto’s daarintegen waren weer van  uitzonlijke kwaliteit   (zie ver- slag) en werden uitgebreid gecontroleerd met loops  en de  echte voorbeelden   bij de hand door Gerda en Piet    Bakker.
Barend Peters   kreeg van Stichting Schildpad  een setje  van 3 handge- schilderde  drinkmokken,    vanwege zijn enorm  positieve  instelling,  als doorzettersprijs.      Voor hem  geen tactische  wachttijden of  terugkeren naar een rustboei.  Voor Barend was dit zijn 2e. 200 myls SOLO’.	Alle boeien van de 4 verzeilde banen werden in groter formaat  afgedrukt en opgehangen Piet Bakker   had een speciale benaderings- theorie :      ‘Je legt er dan maar bij aan om ’n goede foto van het merkteken te nemen.’
UITREIKING DAMESWISSELTROFEE Wim Schreurs ontwierp en maakte speciaal voor de dames een wisseltrofee, die het aan zouden durven de 200 myls ‘SOLO’ – 2002 mee te verzeilen. Het kreeg zijn gevolg ! Vanavond werd deze damestrofee uitgereikt. Jacqueline van Amstel zeilde niet alleen de wedstrijd uit, maar bewees zich zelfs als ’n geduchte tegenstandster. Zij bereikte de 23e. plaats.

Ook diegenen , die tijdens de wedstrijd veel werk hadden verzet, kregen een fles en/of bloemen.

Uitgebreid bedankt werden :
wsv AVOH voor de voorlopige adoptie van de 200 myls ‘SOLO’ – 2002 en het vertrouwen, dat het hierin stelde.
Bob Luyendijk voor de kontakten/passagemeldingen met de schippers en de uitslagverwerking.
Marco Luyendijk, die een groot gedeelte van onderstaand ‘Nieuws tijdens de race’ en foto’s voor z’n rekening nam, alsmede met scripts en internet-ondersteuning/supervisie de webmaster van de 200 myls ‘SOLO’ is.
Piet Bakker, vanwege de algemene werkzaamheden, zoals kontrole foto’s etc., etc.
Peter Capel, de start- en opnameschipper, alsook de schipperse voor hun gastvrijheid en ontvangst voor de uitgezeilde solisten op de M/Y Capella.
Jan Luyendijk als organisator, kreeg ook nog een flesje, dat al op de tafel stond. Deze heeft hij echter toch maar aan de plaatsvervangend havenmeester Wim Dercksen van de Stichtingshaven Muiden geschonken, vanwege z’n extra inzet om de maximale in- en uitstroom van jachten voor en na de 200 myls ‘SOLO’ in goede banen te leiden.

Bob vertelt over de telefonische meldingen,	Herman Tieman geeft Harmen Veenstra z’n prijs

De barbediening van de wsv AVOH te Huizen was weer het toonbeeld van gastvrijheid en zorgde ervoor dat iedereen het prima naar de zin had. Al met al een heerlijke avond, waar alle kontakten weer eens stevig werden aangehaald.

Jan Luyendijk, Huizen,
16 oktober 2002

door : Marco Luyendijk

Zondag 06 oktober 2002 12:00 uur Einde wedstrijd !

Ondanks de harde wind en pittige buien zijn alle solo-schippers gefinished of hebben zich afgemeld. Dus pure enthousiasme en teleurstelling, ’t hoort er allemaal bij. De mening van de meeste schippers was, dat ze deze zevende 200 myls ‘SOLO’ een pittige, tactisch lastige wedstrijd vonden, vooral door de windschiftingen gedurende de gehele wedstrijd. De wind heeft werkelijk vanuit elke hoek gewaaid en er zaten stukken bij van 0 tot een dikke 7 bft.

In totaal kwamen er 45 schippers over de finish, 2 deelnemers konden op zondag de finish niet meer halen, 15 vielen er uit en zijn er 6 niet gestart.

De haven van Muiden ligt alweer vol met gefinishde schepen.

Zondag 06 oktober 2002 07:00 uur

Rob Jaspers en z’n Connector	Dik Geurts en z’n Bandos	Martin Selles en z’n Kim

Vroege zondagochtend. Veel schippers moeten nog finishen. Foto’s : Jaap Homan Foto van Jaap als achtergrond van de achtste 200 myls ‘SOLO’

De meldpost IJsselmeer geeft aan, dat er een windkracht 7 staat. Er dient nog gefinisht te worden door nog 18 schippers. Gelukkig komt de wind uit het Noord-westen, zodat de zeilers met een beetje geluk de haven van Muiden in komen waaien, want 12:00:00 is het einde van de wedstrijd en dienen al de logboeken, fotocamera’s bij het opnameschip te worden afgegeven.

De verslagen van Otto Maitimu (06 oktober 09:50) vind je onder de button ‘oude koeien – 2002’,
alsook de verslagen van Erik Jan Hardonk en Jaap Homan

Zaterdag 05 oktober 2002 20:30 uur

Er zijn nu nog heel wat schippers onderweg. Het is al pikkedonker. Veel dikke buien met vlagen van een windkracht 6 a 7 Bft. De doorzetters, koud tot in het bot in hun natte regenpakken, trotseren dit weer en lopen tot midden in deze barre nacht Muiden binnen.

Zaterdag 05 oktober 2002 15:30 uur

Piet Bakker in z’n Balder	Bauke Jager met z’n Mira

Zaterdag 05 oktober 2002 11:40 uur

Paul Heijmerink voer de sluis in en had zijn niet altijd even betrouwbare stuurautomaat aanstaan. Hij was zijn stootwillen vergeten uit te gooien, dus moest dat nog snel even gebeuren. Terwijl Paul op zijn dek staat, besluit z’n stuurautomaat naar stuurboord te gaan. Zijn Etap 26 komt tegen de sluiswand aan en zijn boegspriet is daardoor kapot. Gelukkig is er verder geen schade.
Vannacht is even voor half 3 Frits Brattinga gefinished. Anjo Veerman is met z’n Aurum rond kwart over elf vanmorgen gefinished en in de Stichtingshaven gearriveerd.

Vrijdag 04 oktober 2002 23:40 uur

De eerste zeiler is over de finish en heeft de zevende 200 myls ‘SOLO’ volbracht. Ruud Kapteyn heeft met zijn Mango, de IMX 38 zijn 200 mijlen erop zitten en z’n camera, alsook ’t logboek afgegeven bij opname-schipper Peter Capel.

Vrijdag 04 oktober 2002 22:00 uur

De sneltste 200 mijlers worden tussen 22:00 uur en 01:00 uur verwacht bij de finish!! Hierover zullen wij gelijk, als het mogelijk is, berichten via deze website!
Een prachtige dag, mooie luchten en een lekker windje, de schippers hebben geen klagen over het weer.

Vrijdag 04 oktober 2002 07:30 uur

Het blijkt nu, dat alle 4 de routes worden bezeild. Dat betekent, dat alle merktekens dit jaar worden/zijn gefotografeerd. Wil je het weten klik dan op : Alle merktekens van de 200 myls ‘SOLO’ – 2002

Via onze email hebben we weer een verslag gekregen:

• Otto Maitimu (03 oktober 23:13)
  

Donderdag 03 oktober 2002 23:10 uur

Anjo Veerman met z’n Aurum heeft zichzelf nog op de tweede plaats weten te zetten, hij heeft 06 mijl gevaren en daardoor is Henk Steltenpool naar de derde plaats gegaan. Tot nu toe hebben 5 solisten zich afgemeld bij het regattabureau en zijn de wedstrijd gestopt, totaal doen er nog 57 zeilers mee. Gert Kuik is gestopt vanwege te weinig wind en kwam niet meer vooruit, hij probeerde Den Oever te bereiken wat helaas niet is gelukt en heeft aan het einde van de middag opgegeven.

Donderdag 03 oktober 2002 23:00 uur

Ruud Kapteyn uit Muiden wil snel weer over de finish vlak bij zijn thuishaven, hij staat na de tweede dag zeilen aan kop. Tot nu toe heeft hij de meeste mijlen van iedereen gezeild en zit op 2/3e van de race met een totaal van 130 mijl. Henk Steltenpool met z’n ‘Little One’ is hierdoor naar de tweede plaats verwezen.

Donderdag 03 oktober 2002 21:00 uur

Het weer was vandaag een winkrachtje 3 a 4. Vele schippers hebben alweer een haven opgezocht om de nacht door te brengen. diverse zeilers zijn bezig een gat in de nacht varen!

Via onze e-mail hebben we verslagen gekregen van de zeilers :

• Erik Jan Hardonk (02 oktober 09:04)
• Otto Maitimu (03 oktober 13:16)

Enkele plaatjes van:	Frits Bartels

Cees de Wit spinakert in de Foetsi, z’n Scampi 30′ De witte spinaker van Herman Tieman met z’n Nan Foto’s : Harm Veenstra

Dik Geurts Bandos	Foto’s en de spi van Albert Broshuis Scheerling	Egbert v/d Waal Fast Good

Foto: Gio Schouten. Heeft iets met tweemasters. Is dit solo ? Frits Brattinga’s Lady A & de Tam Tam van Jan Luyendijk

Gio Schouten met z’n Freedom 44, Airborne	De Gib’sea 84 van Kees Riemer met halfwinder

Wim Schreurs met z’n Mon ami en Bauke Jager met z’n Mira onder spinaker

Bouke Yntema op zijn ‘Catootje’ weer vol in de strijd met z’n opnieuw verstaagde mast en neemt op het rak naar de NEK de ‘Tam Tam’ 2 maal op de kiek

Woensdag 02 oktober 2002 23:00 uur

De eerste plaats wordt na een dag zeilen aangevoerd door Henk Steltenpool in een First 305. Hij is eerst naar de Nek gevaren en heeft rond het middaguur een rustpauze genomen om in de avond weer verder te varen. De eerste dag van de 200 myls’SOLO’ was er weinig wind en zelfs een tijdelijke totale windstilte. 17 schippers brengen de eerste nacht door in Lelystad, waarschijnlijk wordt het daar weer zeer erg gezellig!
Woensdag 02 oktober 2002 7:00 uur

	De haven in Muiden is vol,  overvol.  7 dik lig- gen de schippers klaar om te vertrekken voor de 7e editie van de 200 myls ‘SOLO’. Ze heb- ben er allemaal erg veel zin in.   Enkele minu- ten voor zeven gaat  de eerste solist al in de richting van de eerste boei,  het startmerkte- ken de M 1,  alwaar hij zeilend met de motor uit, een foto van moet maken  als bewijsvoe- ring, dat hij is gestart.   De passagetijd dient de schipper dan exact in z’n logboek te note- ren. Iedereen heeft zijn eigen taktiek en  dat is belangrijk,  vooral  nu er  bijna  geen wind staat  en dit ook niet  is voorspeld  voor van- daag.
Ook Jacqueline spinakert naar de start- passage, de M1, de haven van Muiden uit.
Onder het voeren van een spinaker of	bolle jan vertrokken de meeste deelnemers

Dinsdag 01 oktober 2002 20:30 uur

Het palaver wordt weer gehouden in cafe Ome Ko te Muiden. Jan Luyendijk brengt de sfeer er weer in. Volgens de voorspellingen van Frits Bartels (met microfoon op foto links onder) gaat het tot morgen met een zuidelijk windje niet echt hard waaien, maar komt er vrijdag een behoorlijk guur front aan met een stevige noordelijke wind. Verder legt Piet Bakker (zittend op foto links onder) de werking van de Flash Fun van Kodak uit.
Foto rechtsonder : Opnameschipper Peter Capel houdt de presentielijst nauwkeurig bij.

Dinsdag 01 oktober 2002 15:00 uur

Peter Capel, de oud voorzitter van het KNMC, en echtgenote assisteren, blijkt later, op een bijzonder
gastvrije wijze de 200 myls ‘SOLO’ als opnameschipper op hun Valkvlet ‘Cappella’.Maandag 30 september 2002

De gastvrijheid van Albert Broshuis van de Scheerling kent geen grenzen

Het is al gezellig in Muiden. Dik Geurts maakt ook het onderwaterschip van Albert Broshuis schoon !

De 200 myls ‘SOLO’ – 2002

Door :Jacqueline van Amstel, PZV Zeezeilen – December 2002

Onze PZV-‘ster’ Jacqueline zeil-de de 200-mijls wedstrijd SOLO-2002 en won de damestrofee. En dat niet alleen, zij bleek ook voor de mannen een geduchte tegenstander, door te eindigen op de drieëntwintigste plaats in een veld van achtenzestig.Lees hier haar verslag en kijk ook op www.200myls.nl hoe mooi het was.Welkom bij de ex-mannenclub… “Neem je volgend jaar vijftig vriendinnen mee?” “Als er één schaap over de dam is….” “Jij bent al zeker van de beker (een beetje jaloers misschien?).” “Veel vrouwen trekken wel eens aan de touwtjes…” “Vrouwen krijgen vaak de boot niet mee van hun man!” Dat hoor ik zoal om me heen als ik voor de start van de zevende “200-mijl solo” met de overige deelnemers kennis maak. Na een oproep in het blad Zeilen, waarin vrouwen worden gezocht voor de race, vaar ik dit jaar als eerste en enige vrouw mee in een race waarbij in vier en een halve dag tweehonderd mijlen afgelegd moeten worden. Hierbij heb je de keuze uit vier banen. Eenmaal de keuze gemaakt, vaar je de overige dagen die baan ook uit. Niet het eerste finishen is van belang, maar de 200 mijlen zo snel en tactisch mogelijk afleggen, is waar het om draait. Dus zo weinig mogelijk proberen te laveren en zo veel mogelijk wind om veel snelheid te maken, is wat je wilt.

Er zijn deelnemers die tevoren voor alle vier de banen een schema gemaakt hebben met de te zeilen koersen in percentages en mijlen om zo, op grond van de meest recente weerberichten, een baankeuze te kunnen maken. ‘s Avonds laat voor de start ga ik dat ook uit zitten werken. Helaas is juist het weer altijd de meest onvoorspelbare en onbeïnvloedbare factor.2 oktober, de startdag 06.00 uur De wekker loopt af, een beetje overbodig, want ik ben al klaar wakker en aan het leven op de steiger te horen niet als enige. Eerst even door het luik naar buiten kijken. Hoe is het weer en nog belangrijker: de wind? Helaas klopt de voorspelling van ZO 2 en naar meer ziet het er ook echt niet uit. De tactiek voor dag 1: zo laat mogelijk starten, de wind neemt als het goed is iets toe en na het eerste rak meteen een rustpauze nemen. 12.00 uur: Frustratie. De wind valt volkomen weg. Was ik maar een uurtje eerder gestart, flitst het door me heen. Die negatieve gedachte helpt me niet. Het verandert niets aan deze situatie. Positief blijven en zorgen dat de boot vooruit gaat. Ik lig hier tenslotte ook niet alléén te dobberen, al is dat een schrale troost. Dit zijn superslechte mijlen! Van mijn streven om geen mijl

onder de vijf knopen te maken, komt zo niets terecht. Vier uur varen over tien mijlen. Wat een slecht begin. Bij het eerste merkteken bij Volendam ga ik dus meteen gebruik maken van m’n eerste rustperiode. Mooi en perfect weer om te ankeren, en – veel belangrijker – om weer anker op te gaan. Dat is met weinig wind een stuk makkelijker. Tijdens de race moet je verplicht minimaal zevenentwintig uur rusten. Er dienen minimaal drie verplichte rustperiodes van tenminste zes uur te worden genomen, waarin er één periode geankerd moet worden. Op het palaver, de avond voor de start, krijgen alle deelnemers een wegwerpcamera mee en een logboek. Met de camera moeten alle verplichte boeien van de baan gefotografeerd worden. Tevens noteer je zelf de tijd en bijzonderheden over omstandigheden, weer en andere deelnemers in je logboek. Bij elk van die verplichte merktekens kun je besluiten de wedstrijd tijdelijk te verlaten voor een rustperiode. Na zo’n rust neem je opnieuw een foto van die boei. 15.00 uur Olieglad is het IJsselmeer. Een dun laagje mist vormt zich over het water met op de achtergrond het silhouet van Volendam er doorheen. Vredig ligt de helft van de deelnemers hier voor anker. De interne spanning is te groot om er echt van te genieten, helemaal opgeladen om zo snel mogelijke mijlen te zeilen, niet om hier te liggen wachten. Ook geduld is blijkbaar een onderdeel van het racen. Voor mij een persoonlijke uitdaging. Geduld… om te wachten op de juiste wind. 3 oktober 06.30 uur Het is schemerdonker. Het olielampje aan de giek is net gedoofd, lichte rimpels op het water, gelukkig weer een beetje wind.

Zeventien uren verstreken zonder mijlen te maken. Nu moet ik wel gaan zeilen, anders kom ik nooit op tijd bij de finish.
Razendsnel aankleden en het anker lichten. Zo snel mogelijk naar de boei Nek bij Hoorn. Zo snel mogelijk betekent dus de spi erop en reachen. Dit heb ik alleen met heel licht weer (2 Bft) geoefend. Ik laat me natuurlijk niet kennen. Achter me gaat overal de spi erop. Ik kan niet achterblijven. Hoe ik straks moet gijpen en hoe ik de spi er in m’n eentje weer af krijg, is een zorg van later.

komen, hebben in het algemeen snellere mijlen gemaakt en dus een betere eindklassering gehaald.Van de 68 deelnemers zijn er uiteindelijk vijf niet gestart en achttien niet gefinisht. Op handicap( SW) ben ik op de drieëntwintigste plaats geëindigd, met een totale gezeilde tijd van 40,44 uur en een gemiddelde snelheid van 4,9 knoop.

Solo in de 200 myls – 2002 door Jos Valkering

Gepubliceerd bij De vereeniging van Waarschippers en bij de A.R.Z.V.
Solo in de 200 myls – 2002door : Jos Valkering, MAGIC

In 1995 werd ik besmet met het zeilvirus. Hiervoor deed ik niets aan watersport, wel een keer meegevaren op een motorboot maar dat domweg slaapverwekkende rondjes varen (sorry motorboot eigenaren) vond ik maar niets.
Totdat ik op een zeilbootje terechtkwam en ontdekte dat hier toch even meer te doen was dan alleen sturen. Na wat informatie bij collega’s en kennissen opgehaald te hebben kocht ik mijn eerste zeilboot, een Kolibrie 560 en al snel deed ik ook met de SW-wedstrijden mee van de ARZV. Twee jaar later schafte ik een Waarschip 725 aan, een ware ¼ tonner, sterk verwaarloosd maar gaaf. Na een wintertje klussen was het weer een juweeltje. Het schip ging vanaf dat moment onder de naam Magic. Om mijn horizon te verbreden ging ik mee doen aan de 24-uurs van Medemblik, de 16-uurs van ABN AMRO en de Nacht van Spakenburg. Hier heb ik diversen trofeeën mee binnengesleept, ook bij de ARZV viel ik met regelmaat in de prijzen, het ging me zogezegd voor de wind.
Tijdens een Waarschippers-evenement zat ik tijdens de maaltijd naast Harris Visser, natuurlijk werd er over zeilen gesproken. Harris vertelde over de 200-myls solo en dat noemde hij pas een echte uitdaging. Daar had ik ook wel oren naar: een nieuwe uitdaging kon ik wel gebruiken. Inschrijven voor 2000 ging niet meer – die was al vol – dus moest ik nog een jaartje wachten.
Ik wachtte te lang want binnen een week was de lijst met deelnemers weer vol dus moest ik weer een jaartje wachten. Nu zat ik er bovenop. Ik heb regelmatig op de website van 200myls.nl gekeken, maar er was iets vreemds met de aanmeldingsformulieren en ik belde de organisator Jan Luyendijk op om opheldering over hetgeen wat ik gevonden had. Na wat over en weer gepraat te hebben en vertelde ik hem dat ik een Waarschip had, waarop hij vertelde dat er al een heel nest Waarschepen meededen. Dat was in 2002 zeker het geval, meer dan 10% van de deelnemers voer met een Waarschip. Jan gaf nog een tip om een geslaagde aanmelding te doen dus zat ik op 1 maart op 0.00 uur met mijn vinger bij de knop om het aanmeldingsformulier te verzenden, maar dat deden op dat moment waarschijnlijk meer mensen want het ging fout aan de andere kant: het werd niet ontvangen. Na diversen pogingen is het per e-mail gedaan en om ongeveer 6 uur hoogstpersoonlijk bij Jan in de brievenbus gestopt. En ja hoor ‘s morgens om 8 uur stond ik tussen de deelnemers! Ik mocht meedoen met de 200-myls solo!
Voor diegenen die niet helemaal weten wat de opzet is, hier een kleine uitleg. Solo: dus alleen 4 ½ dag zeilen: woensdagmorgen starten en zondagmorgen voor 12.00 uur de finish. 27 uur verplicht rusten en daarin zitten 3 periodes van 6 uur en 1 daarvan moet je voor anker. Je hebt keuze uit 4 routes, 2 op het IJselmeer, 1 via de Noordzee en 1 over het Wad..

Maandag 30 september
Na enige voorbereidingen zoals het aanvullen van de watervoorraad, accu’s laden en diversen dingen nog even nalopen vertrek ik met mijn vrouw Marian met de Magic via de Zaan richting Muiden en na de Schellingwoudebrug hijsen we de zeilen. Er stond niet veel wind maar met een gangetje van 4 knopen was het toch aangenaam vertoeven zo op het eind van het seizoen. Na nog een rondje om Pampus heen gezeild te hebben zijn we richting Muiden gegaan. Daar in de Stichtingshaven aangemeld, kregen we een plaatsje toegewezen waar ik me letterlijk in moest persen, na de boot te hebben afgemeerd zijn we opgehaald en naar huis gegaan.

Dinsdag 1 Oktober.
Rond een uur of drie laat ik me door Marian naar Muiden brengen, bij aankomst zijn de meeste deelnemers aanwezig en is het in de haven overvol. Na de laatste spullen aan boord gestouwd te hebben en alles nog even te hebben nagelopen op de hoop dat ik toch maar niets zal vergeten, ga ik een ommetje maken om hier en daar kennis te maken. Even later kom ik terecht bij de afdeling hout. Met totaal 5 waarschippers (jammer genoeg zijn er 2 afgehaakt) zitten we bij Egbert v/d Waal op zíjn Waarschip 1010 aan de koffie en hebben het – hoe kan het ook anders – over de routes en tactiek. In de avond is er palaver in het café van Ome Co en daar krijgen we nog het een en ander uitgelegd onder het genot van koffie met gebak.
Tevens krijgen we het logboek uitgereikt; daar moeten alle gegevens in genoteerd worden. Daarnaast ook een fototoestel van Kodak waarmee elke gepasseerde boei op de foto gezet moet worden en ook de felbegeerde 200-myls cap om het hoofd warm te houden. Wat later ga ik terug naar de boot, zet de wekker en ga de kooi in.

Woensdag 2 oktober
Om 6 uur gaat de voor dit evenementaangeschafte bellenwekker af en zit door die teringherrie rechtop in mijn bed. Na het in de kleren hijsen maak ik een lekker ontbijtje klaar en ga daarna de boel voorbereiden. Er is in de haven bijzonder weinig wind en ik besluit maar om op het meer te gaan kijken of daar wat meer wind is. Ik wring mij uit de te krappe ligplaats en vaar de haven uit. Het is zover, nog even en we gaan starten.
Er zijn ondanks windkracht 2 toch al diverse boten gestart en het is een fleurig gezicht zo met die gekleurde spinakers. Ik zelf zet een halfwinder, neem een foto van de boei M1 en ben daarmee gestart.De vaart zit er aardig in want met ruim 4 knopen ga ik richting het Paard van Marken. Ik word al snel opgelopen door Jan v/d Weide maar daarna is het dan mijn beurt en “pak” ik ook een paar deelnemers. Naar Volendam is het plat voor het laken.Aangezien er geen restricties zijn wat zeilvoering of hulpmiddelen betreft haal ik een geheim wapen voor de dag en heb daardoor de mogelijkheid er ook nog een spinaker bij te zetten samen goed voor 70 m² felgekleurd spinakerdoek en dat op een ¼ tonner.
Nu naar Hoorn, weer loop ik een paar boten op terwijl ze op handicap sneller zouden moeten zijn dan mijn Magic. Dit is echt genieten! Tegelijk met de Poespas van Kees Riemer kom ik bij NEK. Het wordt hoog tijd voor zeilwissel en verbaas me er over zo snel als ik de halfwinder strijk en de Genua weer heb staan. Ik ben net op tijd om samen met Kees de boei te ronden. We binden de strijd aan maar ik loop net iets hoger dan Kees en na een paar uur ligt Kees een aardig stuk onder mij. Maar dan wordt het compleet windstil, alsof ik voor anker lig. Na ±45 minuten komt de wind terug maar wel uit een totaal andere hoek. We liggen nu beiden over de andere boeg en omdat ik voor de windstilte lekker hoog kon zeilen moest ik nu nog een extra slag maken. Nu is voor Kees de boei bezeild en is er daarom ook 10 minuten eerder dan ondergetekende. Het is 17:41 als ik voor deze dag de laatste foto maak. Nadat we geschut zijn in de sluis van Lelystad zoeken we een plaatsje aan de noordkant en gaan voor anker. Op de wind na was dit een schitterende dag en tot nu toe was de praktijk makkelijker dan de inschrijving voor de 200-Myls.

Donderdag 3 oktober
De wekker gaat zo rond een uur of 6, ik verwen mezelf met een eenvoudig doch voedzaam ontbijt en nadat ik alles weer aan kant heb, wordt het tijd om de boot zeilklaar te maken. Het is nog schemerig als ik de motor start en naar de EZ21 vaar. Het is 9 over 8 als de tijd weer loopt, er is gelukkig iets meer wind dan gisteren maar wel heiig en verre van warm. Het is een klein wereldje om me heen, de instrumenten moeten mij de weg wijzen dus geef ik het roer over aan m’n “maatje”; die houdt beter de koes aan dan ik. Om half tien komt de zon er doorheen maar warmte zit er niet in. De route gaat naar Medemblik en vlak voor de V15 komt Gert Vink in het zicht. Maar hij zal toch na mij de boei op de gevoelige plaat zetten. We hijsen beide de spinaker en gaan naar Urk.
Gert is natuurlijk ruim voordat we bij Urk zijn al uit het zicht verdwenen. Het is 15:12 als ik er aankom, ik heb dit rak gezeild met een gemiddelde van ruim 5 knopen. Ik ben dan ook dik tevreden met dit resultaat en ga nu op naar Breezanddijk. De boot ligt op koers, vol tuig, een knik in de schoot en schitterend weer, wat wil een mens nog meer?

Jammer was deze situatie maar van korte duur, na 20 minuten ruimt de wind naar het NW en is het een kruisrak geworden. De wind trekt aan tot 5Bft en veel te laat wissel ik de Genua voor de Fok dit kost me denk ik een mijl. Het begint langzaam donker te worden en ik doe de navigatie verlichting aan. Het is echt donker als ik Sport B zie oplichten, je denk – nog even en dan zijn we er – maar dat even duurt heel lang. Als het licht is vind je die boeien slecht maar bij nacht zie je ze van mijlen ver, tenminste als het achter de boei donker is. Het is 22:15 als het rak ten einde is. Voor de veiligheid strijk ik eerst de zeilen want dat scherpe witte licht verblind je en als het uit is zie je de boei niet meer, het is veel te link met deze wind en onder zeil op 4 meter afstand die foto te moeten maken, vaar terug op de motor en vereeuwig Sport B. Ik ga naar de Afsluitdijk en ontdek het seinlicht van de vluchthaven. Het is er pikdonker; als je hier naar toe moet vluchten door zwaar weer en je ziet geen hand voor ogen is het toch raar binnenlopen. Ik meer af aan de Tawhiri van Hinse Koning waardoor ik dan ook wordt geholpen met het afmeren. Als nieuweling kon ik Hinse niet en dat bleef op dit moment ook zo want het lampje op zijn hoofd verblinde mij totaal. Na de inwendige mens versterkt te hebben met een flinke hoeveelheid snert vul ik het logboek in, neem nog een paar berenburgers en ga plat.

Vrijdag 4 oktober
Het is 4 uur als ik wakker word en ook niet meer kan slapen, als alle nodige dingen gedaan zijn is het 5 uur, wat nu? Het meer maar op en starten, dus maak ik de boot los start voorzichtig de motor en vertrek met stille trom. Het is tegen zessen als ik een foto neem van Sport B en ik ga richting Stavoren, er staat een windje 4 die half binnen komt. De Genua wil ik verwisselen voor de halfwinder om er nog een ½ mijltje meer uit te persen – je bent tenslotte met een wedstrijd bezig – maar het is nog stikdonker. Na veel wikke en wegen gaat hij er dan toch op en alles verloopt voorspoedig. Bij het krieken van de dag zijn er twee watervogels die me stomverbaasd aanstaren. Ik zie ze denken: “goeiemorgen, idioot” en misschien hebben ze gelijk. Van Stavoren naar Lemmer, dan naar Enkhuizen. Er komt halverwege dit rak een donkere lucht aanzetten en ik besluit te reven. Dit gebeurd op tijd want er zit een bult wind in die ook nog ruimt naar het NW, dus met een knik in de schoot ga ik met hoge snelheid naar de KG2. Daar aangekomen heb ik er 120 mijl opzitten, zet de boei op de foto noteer de gegevens voor in het logboek en groet ondertussen een Duitse schipper met zijn vrouw. Daarna ga ik overstag en dit alles wordt nauwlettend in de gaten gehouden door de Duitsers. Als ik dan de zeilen trim komt er snelheid in de boot en als ik nog even achterom kijk staan die mensen me uit te zwaaien, een heel grappig gebeuren. Op het rak naar Hindelopen moet er flink geknepen worden maar is bezeild, voordat ik bij de H2 ben word ik opgelopen door Frits Bartels, een snelle jongen met zijn Contest 40S. Na het ronde van de H2 nog een rak van maar liefs 24 mijl naar Lelystad. Met de stevige wind van 5 Bft moet dat lukken voor het donker wordt. Na het Vrouwenzand geef ik het roer over aan mijn “maatje”, wissel de fok voor de Genua en ga met vol tuig surfend naar de EZ27. De laatste paar mijl zwakte de wind wat af en had ik mooi even de kans om mijn stijven spieren wat los te maken. Met een gemiddelde van exact 6 knopen maak ik om 19:20 de laatste foto voor die dag. Vandaag 70 mijl afgelegd en met een schitterende zonsondergang word het langzaam donker. Na het strijken van de zeilen ga ik op de motor naar de sluis, het duurt even voor de sluiswachter aan de gang gaat maar als dit gebeurd is vind ik een steiger om de nacht door te brengen.

Zaterdag 4 oktober Pluk de dag, dus de wekker gaat om half zeven, dan weer het bekende ochtendritueel en voor je het weet leg ik onder vol tuig op het Markermeer klaar om van start te gaan. Het is een kruisrak naar Pampushaven, er staat een bries van tegen de 5 Bft. Ik verwissel toch maar de Genua voor de werkfok. Het is me nog te gek en moet uiteindelijk ook nog een rif zetten; om 8:10 gaat de tijd weer in. Ben samen gestart met Henjo Ruiter, moest flink mijn best doen maar liep dan ook wel bij Henjo vandaan. Het mooie weer van de laatste dagen is overgegaan in smerig nat weer. Soms regent het flink hard, maar het zeilt fantastisch, alleen moet er door het kleine wereldje wel constant op de instrumenten gestuurd worden. Buiswater en regen water het houd niet op totdat het wat lichter wordt en het zo goed als stopt met regenen.
Dit is een rak van 10 mijl en om 11:12 kom ik aan bij de PH, na 3uur lang gebokst te hebben tegen de golven en dat heeft toch wel wat. Zeker als je later aan de weet komt dat je het 48 minuten sneller hebt gedaan dan Henjo die zelfs een iets gunstiger handicap heeft dan de Magic. Dan op naar Hoorn, met een bakstag windje van dik 5 Bft haal ik omgerekend gemiddeld toch weer 6 knopen. Na Hoorn terug naar Blok van Kuffellen, daarna nog 7 mijl naar de finish bij Muiden. De windmeter geeft een totaal verkeerde richting aan, zal vocht de oorzaak zijn? Voordat ik bij de finish ben word ik nog even getrakteerd op een plensbui.

Maar als de M1 op de foto gaat, is de wedstrijd gestreden. Een tevreden gevoel gaat door me heen, afwachten wat de uitslag is, zit ik bij de eerste helft ja of de nee? Ik strijk de zeilen voor de laatste keer, alleen is alles zeiknat dat belooft dus een vochtig nachtje te worden. Als achtste kom ik de haven binnenlopen en daar staat tot mijn grote verbazing Marian op de steiger te wachten. Dat wordt thuis lekker douchen en in een droog bed. De Magic meerden we af aan het startfinish-schip van Peter Capel. Ik moet nu nog even de laatste gegevens in het logboek noteren en na het inleveren bij Peter Capel,
konden we huiswaarts gaan.Al met al is de wedstrijd bijzonder meegevallen want lees je voorgaande verhalen dan hebben de schrijvers het over “bekaf zijn” of er is er een in slaap gevallen achter het roer en komt tegen de dijk tot stilstand, weer een ander word net optijd wakker om de boei te ronden.Daar heeft ondergetekende totaal geen last van gehad en bedankt bij deze de organisatie voor dit mooie zeilevenement.

Zondag morgen zijn we weer in Muiden om de Magic op te halen. Als we de haven uitgaan en het meer opvaren staat er windkracht 7 en of ik de afgelopen 4 dagen nog niet genoeg gezeild heb zet ik de zeilen en gaan we boksend tegen de golven in naar huis!

Jos Valkering ,
S/Y MAGIC

200 myls ‘SOLO’ – 2002 door Hinse Koning

2003, het clubblad van de Nederlandse Marieholm Vereniging door : Hinse Koning  200 myls ‘SOLO’ – 2002.

Vorig jaar las ik in het blad “Zeilen” een artikel over de “Single handed”, een solo race/prestatietocht over een afstand van 200 mijl, op het IJsselmeer, de Wadden- en Noordzee. Dit leek mij wel een uitdaging, maar op dat moment maakte ik daar geen werk van. Je kent het wel, veel woorden, maar geen daden.
Zo’n half jaar later vroeg een vriend van me of ik hem kon helpen een boot met motorproblemen naar Workum te varen. Deze boot was van zijn vader die met een defecte motor was uitgevallen tijdens de “200 myls solo”, ongeveer net zo’n race als de “Singlehanded”. Zo begon het balletje weer te rollen wat resulteerde in deelname met mijn Marieholm 26 “Tawhiri” aan de “200 myls solo 2002”.

Wat is de 200 myls?
De naam zegt het al, het is een wedstrijd voor solozeilers over een afstand van 200 mijl. Door de organisatie zijn er 4 routes uitgezet van elk 200 mijl, met start en finish in Muiden. De eerste 28 mijl van de 4 routes zijn identiek, daarna moet er een keuze gemaakt worden uit één route. Route 3 en 4 beperken zich tot het Marker- en IJsselmeer, route 1 en 2 gaan ook over de Wadden- en Noordzee. Tijdens de race moet je minimaal 27 rusturen kunnen aantonen, waarvan tenminste 3 maal, 6 uur aaneengesloten, waarvan tenminste één van deze periodes ten anker. Kom je hier niet aan dan worden er strafpunten in rekening gebracht. De start is woensdagochtend tussen 07:00 en 10:00 uur. De wedstrijd sluit zondag om 12:00 uur. Om het verloop van de wedstrijd te kunnen controleren en registreren wordt iedere deelnemer uitgerust met een wegwerpfotocamera en een logboek. Met de camera moet ieder waypoint (boei) van de route worden gefotografeerd. In het logboek moet bij elk waypoint de datum, tijd, logstand, windkracht en -richting, barometerstand en zeilvoering worden genoteerd. Eveneens moet je iedere deelnemer die je gedurende de race tegen-komt noteren. De deelnemers zijn te herkennen aan de seinvlag nummer 1 in het achterstag, in plaats van de nationale vlag.
Elke avond moet tussen 18:00 en 22:00 uur het laatstgepas-seerde waypoint en tijd worden doorgegeven aan de wedstrijd leiding. Dit wordt verwerkt in een tussenstand die via internet te bekijken is op www.200myls.nl, leuk voor de thuisblijvers.

Woensdag, 2 oktober 2002.

06:30 Opgestaan, ontbeten en koffie gezet.
Tussen 07:00 en 10:00 uur kan er door de 68 deelnemers gestart worden. Door dit aantal schepen, variërend van een Jaquar 22 tot een Freedom 44, ligt de Stichting Haven van Muiden, bij het Muiderslot, bomvol. Dit heeft tot gevolg dat ik behoorlijk ingesloten lig en pas laat kan starten. Ondanks dat ik graag vroeg had willen vertrekken is het geen straf, het is een leuk gezicht om druppelsgewijs de deelnemers te zien vertekken voor hun tocht.
09:39 Een beetje nerveus maak ik mijn eerste wedstrijdfoto, van de M1, mijn 200 myls is gestart. Het eerste waypoint is de GZ2 bij Volendam. De wind is ZO 2, een beetje weinig, maar zeer geschikt om de spinnaker te zetten. Van Muiden tot Marken is het één lint van bont gekleurde spinnakers, je moet dus wel wil je een beetje mee komen. Ik ben nog maar nauwelijks onderweg en het eerste probleem dient zich al aan. De windex boven in de mast blijft maar in één positie staan en dat komt niet door de wind. Ik vermoed dat een spin zich afgelopen nacht uit de naad heeft gewerkt in dienst van de concurrentie en mijn windex in zijn web heeft gevangen. Het zuchtje wind dat er op het moment staat is te weinig om hier verandering in te brengen, het is geen onoverkoombaar probleem, maar toch wel een handicap.
10:38 De “Bandos”, een FF110, loopt me op en passeert me zo dichtbij dat z’n spinnaker mijn zaling toucheerd. Hij heeft geluk dat ik de uiteinden van de zalingen heb beschermd en afgetaped. Had ik dat niet dan was de kans groot dat hij zijn spi aan flarden had getrokken.

13:00 Net het Paard van Marken gerond. Het beetje wind dat er stond is in de loop van de ochtend helemaal verdwenen, het Markermeer ligt er rimpelloos bij en zelfs de spinnaker hangt moedeloos slap naar beneden. Afgezien van de wind is het weer heerlijk, geen wolkje aan de lucht, zo’n 23 graden en ik zit in alleen m’n zwemshort in de kuip, en dat begin oktober! Een paar honderd meter aan bakboord van me dobbert de “De Franschman”, de winnaar van vorig jaar. Zo te zien is hij deze drijfpartij zat, hij springt overboord en gaat z’n boot onder slap hangend grootzeil en spinnaker zwemmend voort trekken. Tot mijn grote verbazing houdt hij dit wel een half uur vol en zwemt hij langzaam bij me weg.

13:57 GZ2. Een groot aantal schepen voor me besluit hier te wachten op meer wind. Dat was ik ook van plan, maar op het moment dat ik de boei rond neemt de wind toe en loop ik weer meer dan 3 knopen, ik besluit door te varen naar de NEK, Hoorn. Een half uur later zakt de wind weer helemaal in en baal ik behoorlijk.
17:10 NEK. Aangezien het nog steeds zeuren is met de wind, windkracht 0 tot 2 ga ik hier de eerste rust nemen en wachten op wind. Achteraf gezien had ik al in Volendam moeten blijven, over het stuk GZ2 – Nek, van 7 mijl heb ik 3 uur en 13 minuten gedaan. Bij de NEK boei liggen 4 medestrijders ten anker. Ik voel er echter weinig voor om hier, midden op het Markermeer, te ankeren. Regelmatig denderen hier grote binnenvaarders voorbij en die verwachten natuurlijk geen ten anker liggende jachten midden op het Markermeer. Ik vaar 3 mijl door en anker in de buitenhaven van Hoorn. Ik ben niet de enige, er liggen nog drie deelnemers. Nu ik hier ten anker lig heb ik alle tijd om mezelf eens culinair te verwennen. Hier steek ik echter niet veel tijd in, daarvoor heb ik mevrouw Struik meegenomen. Zo in de pan, zelfs zonder boter, even opwarmen en klaar is de jachtschotel. Ideaal als je aan het zeilen bent en niet veel tijd hebt, en ik moet eerlijk toegeven dat het nog redelijk smaakt ook. Vandaag heb ik 17 mijl gevaren, in 7 uur en 31 minuten, dat is een gemiddelde van 2.3 knopen. Ik hoop van harte dat het de komende dagen wat harder gaat waaien anders ga ik de 200 mijl niet eens halen.

Donderdag, 3 oktober 2002.

03:00 Opgestaan.
03:40 Anker op.
04:22 NEK gefotografeerd, weer in de race. De eerste foto van een boei in het donker. Ik moet zeggen dat het niet mee valt om met een wegwerpfotocamera solozeilend onder vol tuig in het donker een herkenbare foto van een boei te maken. Het flitsbereik van zo’n onding is ongeveer 4 meter, dat is knap dichtbij als het een beetje waait. De wind is gelukkig wat sterker dan gisteren, zuid 3, 4 knopen op het log. De handicap van gisteren heeft zichzelf opgelost, de windex doet het weer, hoera! Het is wel heiig. In het 04:00 radiojournaal waarschuwden ze het autoverkeer voor mist. Hier, boven het relatief warme Makermeer water valt dat dus mee.

06:51 OVD3, Lelystad Zuid. De dag is goed begonnen, behoorlijke winst gepakt op schepen die gisteren in het lichte weer zijn doorgevaren naar Lelystad. Met het fotograferen van de OVD3 is mijn wedstrijdtijd gestopt. Deze gaat weer lopen als de EZ21, ten noorden van Lelystad, op de gevoelige plaat wordt vastgelegd. Lelystad is de plek waar een keuze gemaakt moet worden uit de vier verschillende routes. Route 1 valt bij mij als eerste af. Ik heb geen zin om m’n tijd te verdoen op het Noordzeekanaal (Achteraf bleek dit de meest gunstige route). Route 2 laat ik ook schieten. Ik mag graag op stromend water varen, maar omdat dit m’n eerste 200 myls is wil ik dat “rustig” aan doen, ook om de thuisblijvers gerust te stellen.
De keuze tussen route 3 en 4 is niet gemakkelijk, Medemblik of Den Oever? De meerdaagse windverwachting helpt me ook niet echt verder. Ik besluit de keuze aan de wind over te laten. Op het moment is deze zuid/zuidwest en de voorspelling is dat die later op de dag gaat ruimen naar het noordwesten. Als Den Oever nog te bezeilen is als ik ter hoogte van Medemblik ben dan kies ik voor route 3 en vaar door naar Den Oever. Zit de wind al in het noordwesten als ik ter hoogte van Medemblik ben dan wordt het route 4.

De OVD3 was nog redelijk te vinden in de heiige duisternis, maar als ik dichter in de buurt van land (Lelystad) kom gaat de heiigheid over in echte mist. Vanaf de OVD3 is het volgende boeienpaar niet te zien, laat staan de havenhoofden. In deze situatie is de GPS, naast het kompas, een zeer welkome bron van informatie.
Ik heb geluk met de sluis, als ik ter hoogte van de Bataviawerf vaar zie ik dat de deuren van de westelijke sluiskolk nog open staan. Het lijkt wel als of ze op me gewacht hebben. Zodra ik binnenvaar gaan de deuren achter me dicht en meer ik af achter de “Sybarite”, een ¼ tonner Waarschip, een medestrijder in deze 200 myls. Na de sluis start de race weer bij de EZ21, dit is 7 mijl ten noorden van de sluis, dik een uur varen, wat een takke stuk. De mist begint gelukkig wat op te lossen, het zicht is alweer een mijl en ondertussen is het ook licht geworden.
09:15 EZ21, wind, zuidwest 4, de “Tawhiri” loopt lekker, ruim 5 knopen, iets hoger dan halve wind. Nu maar hopen dat de wind de komende uren nog in die hoek blijft zitten, mede omdat ik toch een lichte voorkeur heb voor route 3.
12:00 De wind draait langzaam naar het westen met als gevolg dat het nu aan de wind is richting Medemblik.
Ter hoogte van Medemblik zit de wind nog niet in het noordwesten en is Den Oever nog te bezeilen.
Hier besluit ik definitief voor route 3 te kiezen, door naar Den Oever. Al het hele rak word ik langzaam opgelopen door twee concurrenten, deze gaan beide overstag richting de V15, Medemblik, en kiezen dus voor route 4.
14:10 WV14, Den Oever. De wind zit nog steeds in het westen maar is wel iets toegenomen tot kracht 5 en het is beginnen te regenen. Het volgende waypoint is de KG2 bij Enkhuizen. Dit is wel een leuk rak omdat het zo ongeveer 180 graden tegengesteld is aan het vorige en ik zo verscheidene deelnemers ontmoet die op tegenkoers liggen, o.a. het Waarschip waarmee ik in de sluis lag, hij rondt de boei een paar minuten na mij evenals een Contrast 362. Ook kon ik nog even zwaaien naar een Contessa 32 met de enige deelnemende vrouw aan boord. Ondertussen zit de wind in het noordwesten kracht 5. Na de KG2 moet koers worden gezet naar de SPORTB bij Breezanddijk. Aangezien dit rak niet te bezeilen is, en de “Tawhiri” onder fok iets hoger loopt dan onder de genua, voer ik vlak voor de KG2 een voorzeilwissel uit. Ruime wind varend op de stuurautomaat is dit, ondanks het rolfokprofiel goed te doen.
17:05 KG2, met nog steeds het Waarschip en de Contrast vlak achter me. Op weg naar Breezanddijk wat niet te bezeilen is. Het waait nog steeds NW 5 en ik heb er nu al spijt van dat ik de genua voor de fok heb verwisseld. Op vlak water was het waarschijnlijk wel een goede keus geweest, maar in de korte steile golfslag van het IJsselmeer kom ik voortstuwingskracht te kort. Het Waarschip loopt bij me weg.
Ik begin zo langzamerhand trek te krijgen en ga eerst maar even kokkerellen. Ondertussen laat ik het sturen over aan Ela. Dit is een stuk elastiek die ik als “stuurautomaat” gebruik op koersen van halve wind tot hoog aan de wind. Als de boot goed is getrimd doet het elastiek niets onder voor een electrische stuurautomaat. En het grote voordeel is dat Ela geen aanslag doet op de accu capaciteit, dat is wel zo praktisch als je nog veel in het donker moet varen, licht moet voeren, en je niet weet of er zich een gelegenheid voordoet om de accu’s te laden. Op de rakken ruimer dan halve wind doet Ela niet zo haar best en vervang ik haar door de electrische stuurautomaat.
Ondertussen begint het te schemeren en wordt het tijd om het driekleurenlicht aan te zetten. Als ik weer in de kuip zit en naar boven kijk is het nog steeds donker in het topje van de mast. Ik weer naar binnen en de schakelaar een paar keer aan- en uitgezet, dit mag niet baten, het blijft donker. De binnenverlichting geprobeerd, die doet het wel. Multimeter opgezocht en accuspanning gemeten, 12.6 volt, oké. Schakelaar doorgemeten (wat niet mee valt, op een aan de wind stampend schip met hoofd vooruit de hondekooi in te kruipen), deze werkt goed. Het probleem kan nog in de stekker aan dek zitten, of verder in de mast. De mast kan ik alleen sowieso niet in en er komt teveel water over om de stekker aan dek door te meten, dat moet morgen dan maar.
Dit is even een tegenvaller. Vanochtend deed ie het nog. Ik besluit door te varen zonder licht en als ik andere schepen zie naderen dan doe ik de stoomlichten wel aan. Ik heb nog even geprobeerd om continu onder stoomlicht te varen. Dit was geen succes omdat ik enigszins wordt verblind. Het zicht vooruit wordt minder door de straling van de boordlichten die op de preekstoel gemonteerd zijn, hierdoor zie je de onverlichte boeien niet meer op tijd. Eveneens is het een aanslag op de accu’s, er branden dan 4 lampen in plaats van 1. Door de wind is de hemel schoongeblazen van wolken en het is vrij helder. Breezanddijk is niet te bezeilen, ik kan net Kornwerderzand halen. Dat is een tegenvaller, dit leed wordt enigszins verzacht door het plaatje rond om me heen. Ik vaar ter hoogte van Hindelopen en kan de “zwaai” van de vuurtorens van Texel, Vlieland en Terschelling zien, onder een heldere sterrenhemel.
22:13 Na een pittig aan de winds rak de foto van de SPORTB. Ik heb het wel een beetje gehad en vind het wel mooi geweest voor vandaag. 81 Mijl afgelegd van de 200, dat is weer te overzien, na de slechts 17 mijl van gisteren. Ik wend de steven richting het haventje van Breezanddijk. Hier ben ik nog nooit geweest, en er is weer die gezonde spanning van een nieuwe haven aanlopen in het donker. Als ik met m’n handschijnwerper het “haventje” rond schijn zie ik dat ik hier niet alleen ben, er liggen een stuk of 12 medestrijders en om 22:45 uur meer ik als 4e in de rij af langszij de “Razendebol”, een ½ ton’s Waarschip.
Na het logboek te hebben bijgewerkt is het tijd om de inwendige mens te verzorgen. Ik ga onder de bakboordsbank opzoek naar mevrouw Struik, die tref ik daar al zwemmend aan. Ik schrik er zelfs van hoeveel water daar staat en pieker me suf via welke weg dat daar kan zijn gekomen. Ik heb mijn Marieholm 26 nu voor het 3e seizoen en denk haar al aardig te kennen, maar dit water blijft voorlopig een raadsel.

Vrijdag 4 oktober 2002.

05:45 Gewekt door de concurrentie die willen gaan vertrekken. Dit is een goede stok achter de deur om ook weer op tijd te gaan varen.

07:20 SPORTB, de wind is west 4, voor vertrek de fok weer gewisseld voor de genua en onder genua en grootzeil op weg naar Urk.
De stekker van het driekleurenlicht aan dek plus de kabel in de mast doorgemeten, stekker is goed maar de kabel in de mast geeft een oneindige weerstand, daar zit dus ergens het probleem en daar ga ik alleen niet bij komen, einde verhaal wat het driekleuren licht betreft.
09:40 Rond het Vrouwenzand, van hier is het ruime wind richting Urk. Het waait nog steeds west 4 en er is nauwelijks een wolkje aan de lucht, strak blauw, vol op zon en een graad of 15, heerlijk zeilweer. Ik besluit de Spinnaker te zetten wat wederom flitsend gaat. Voordat ik aan de 200 myls begon was ik wat huiverig om solo zeilend te spinnakeren. Het zetten en strijken is voor één persoon een heel gedoe, maar als je alles goed voorbereid is het goed te doen.
10:00 Net een sociaal praatje gemaakt met de “Balder”, een Maxi 77, ik liep hem voorbij op praai afstand, hij was nog bezig zijn spi op te tuigen.

12:10 UK16. Het volgend waypoint is de V15, ten noorden van Medemblik. Dit gaat een pittig rak worden, recht in de wind die is toegenomen tot 5 à 6. Ik vaar onder grootzeil en genua en dat gaat super, net even meer power om door/over de golven te gaan dan gisteren onder grootzeil en fok. Ik weet al dat het een lang kruisrak gaat worden, maar het belangrijkste is dat ik de V15 nog bij daglicht bereik. De V15 is namelijk één van de twee onverlichte boeien, nou ja boei, stok op een drijvertje. Ik had al ../fotoos/foto2002/ gehoord en gelezen dat er in het verleden al meerdere deelnemers zijn geweest die deze boei in het donker niet hebben gevonden. En ook dit jaar waren er weer een paar.
Terwijl ik even binnen zit om een positie in de kaart te zetten en de tactiek in dit kruisrak te bepalen, over bakboord zeilend, windkracht 5 à 6, aan de wind stevig stampend, zie ik af en toe water uit de kraan komen. Het lijkt er op dat dit wordt veroorzaakt door de stampende beweging van de boot.
Aangezien ik zeilende altijd de afsluiter van de afvoer van het wasbakje dicht zet kan dit water niet weg met als gevolg dat de wasbak vol loopt en als de boot een haal maakt loopt dit water via het “aanrechtblad” naar bakboord waar het onder een plint verdwijnt en via de binnenkant van de romp in de kastjes onder de bank belandt. Gisteren in het donker viel dit natuurlijk niet op,……. Hoera !!!, bij deze het waterprobleem achterhaald. Helaas ook weer een punt op de altijd groeiende werkzaamhedenlijst, namelijk een kogelkraantje in de waterleiding plaatsen.
17:52 V15 “Ik ben helemaal blij” dit is de letterlijke tekst van mijn dictafoon. Bijna 6 uur hakken aan de wind op het IJsselmeer waar met het fotograferen van de V15 een einde aan komt. Op de finishboei na was dit de meest voldane foto. Op naar de VZ1, Stavoren, heerlijk ruime wind, een uurtje relaxen en even tijd om wat te eten.
19:07 VZ1, wind west/noordwest 5 à 6, op naar de VF4 bij Makkum, die ruim te bezeilen is. Tot nu toe gaf het varen in het donker geen moeilijkheden. Bij Makkum (VF4) is het wel flink oppassen, hier liggen namelijk een behoorlijk aantal boeien waarvan maar een klein deel verlicht is, de VF4 moet worden gevonden en af en toe komt er een groot schip uit de sluis van Kornwerderzand die je pas ziet als het de havenhoofden verlaat. Daar bij komt dat het nog steeds stevig waait en het ondertussen bewolkt is geworden, dus ook geen hulpverlichting in de vorm van de maan, maar echt donker. Ook moet er nog een herkenbare foto van de VF4 worden gemaakt zonder deze te raken. Ik krijg het dus weer druk.
21:35 VF4, hij staat er op. Na dit “getob” zie ik het niet zitten om met dit weer Hindelopen aan te lopen (volgend waypoint). Lager wal, een slecht verlichte smalle aanloop en een aanzienlijk aantal onverlichte tonnen weerhoud me hiervan. Ik ga rust pakken in de Verenigingshaven van Makkum.
22:15 Gemeerd, 143 mijl van de 200 mijl zijn al onder de kiel doorgespoeld. Wederom lig ik hier niet alleen. Ik spreek nog even met de schipper van de “Foetsie”, een Scampi 30. Hij vertelde dat hij vlak voor de haven een aanvaring met een onverlicht drijfbaken heeft gehad, gelukkig zonder al te veel schade.
Eenmaal gemeerd neem ik het er van, ik verwen mezelf met een warme douche, dit is de eerste gelegenheid hiervoor in drie dagen, en nodig ook.

Zaterdag 5 oktober 2002.

De wind is in de nacht nog wat toegenomen, er staat nu een dikke 6 uit het west/zuidwesten. Het lijkt me verstandig om de genua te vervangen voor de fok, dit doe ik dan ook voor vertrek.
06:06 Ontmeerd.
06:47 VF4, na enig gekloot in verband met lagerwal, wind, golven en duisternis, toch weer de VF4 weten te fotograferen. Onder fok en grootzeil gaat de “Tawhiri” als een speer en ik krijg het gevoel dat ik vandaag kan gaan finishen.

07:48 H2, 7 mijl afgelegd in 1 uur en 1 minuut, yeah, ik wist dat het hard ging maar een gemiddelde van bijna 7 knopen heb ik nog niet eerder meegemaakt. Op naar de EZ21, het laatste waypoint op het noordelijk deel van het IJsselmeer. Maar zover is het nog niet, eerst nog rond Stavoren. Dit is hoog aan de wind en het zal er omhangen of ik dat zonder overstag te moeten ga halen. Het weer wordt er niet beter op, het is stevig beginnen te regenen. Eén ding is echter wel leuk, het is net licht geworden en vlak achter me ligt de “Foetsie”. Ik geloof dat we elkaar qua snelheid niet veel ontlopen en het gaat weer echt een wedstrijd worden.
08:54 Met hangen en wurgen rond de havenhoofden van Stavoren gekomen. Dit stuk, van Hindelopen naar Stavoren, aan de wind aan lagerwal is een anti climax na de geweldige start van de dag. Nog steeds gaat het gelijk op met de “Foetsie”, hij is op het aan de windse rak iets ingelopen. We kunnen nu iets afvallen richting het Vrouwenzand. Mijn concurrent ligt zo’n 100 meter aan lij van me en ik kan hem dus goed in de gaten houden. Op een gegeven moment begint hij sterk af te vallen en is er niemand in de kuip te zien. De boot blijft maar afvallen totdat de wind van de andere kant in het grootzeil komt wat een rare klapgijp tot gevolg heeft. Ik blijf die boot voor de zekerheid in de gaten houden en zie de schipper uit de kajuit komen, overstag gaan en z’n oorspronlijke koers vervolgen. Hij steekt nog even z’n hand omhoog als bevestiging van alles oké. Na het Vrouwenzand kunnen we nog wat afvallen en gaat het iets ruimer dan halvewind richting Lelystad. Het waait nog steeds een stevige 6 uit west/zuidwestelijke richting met zo nu en dan een regenbui. Dit heeft windvlagen tot gevolg en in die vlagen begin ik me toch een beetje zorgen te maken of ik niet te veel zeil heb staan. De wijzer van het log bevindt zich continu in het gebied tussen de 6 en 9 knopen.
Onder deze omstandigheden doen zich ook een aantal praktische problemen voor. Probeer maar eens een kop koffie in te schenken, of te plassen in een kermisattractie. Met Ela op de helmstok houdt “Tawhiri” wel koers, maar de koffie blijft door het geslinger niet vrijwillig in de mok en het kost behoorlijk wat moeite om je evenwicht te bewaren, puts vast te houden en de inhoud van je blaas in de puts te doen belanden, ook nog gehinderd door een volledige zeiloutfit. Dit ging dus ook wel eens mis, maar daar zal ik niet verder over uitweiden. Ik vraag me af hoe de vrouwelijke schipper dit doet als het een man met hulpstuk al zoveel moeite kost. Halverwege het Vrouwenzand en de EZ21 liggen er zomaar 3 schepen ten anker, midden op het IJsselmeer! Ik begin me af te vragen wat daar aan de hand kan zijn tot het moment dat ik daar ook een wedstrijdboei zie liggen en aan mijn stuurboordzijde uit de regen een hele armada platbodems zie opdoemen, de Bolkoppenrace. Het is maar goed dat ik daar niet een kwartiertje later was, dan was ik namelijk midden in het veld terecht gekomen. Alhoewel ik over bakboord lig vraag ik me af of ik ook het recht van de weg zou hebben gekregen. Niet veel later ligt er een zeiljacht op tegenkoers die me wel heel bekend voorkomt, niet het schip maar wel het ontwerp. Het is een Marieholm 26 met zeilnummer 16, die onder fok en dubbel gereefd grootzeil aan de wind vaart. Altijd leuk om een “soortgenoot” tegen te komen ook al doet die niet mee aan de race.
11:52 EZ21, mijn directe concurrent was daar een paar minuten eerder, maar op handicap maak ik dat ruim goed. Wat een heerlijk rak. Nu op weg naar de sluis, het Markermeer op voor de laatste 28 mijl. Op weg naar de sluis zet ik het eerste rif in het grootzeil, dit lijkt me geen overbodige luxe voor het aan de windse rak richting de NEK boei bij Hoorn. In de sluis kom ik weer een deelnemer tegen, het is de “Tumlare”, een Freedom 35, wel een aparte verschijning, een tweemaster zonder voorzeilen maar met een soort windsurfgiek en zeilen. Hij vaart route 4 en moet na de sluis richting Pampus haven.

14:30 OVD3, ik start ongeveer gelijktijdig met de “Catootje”, een Winner 950, die de zuid in gaat en dus ook route 4 vaart. De wind is zuidwest 6 met zo af en toe een bui. De NEK is helaas niet te bezeilen. De foto van de OVD3 was een behoorlijke klus. Wederom aan lagerwal wat met deze wind weer een aanzienlijke golfhoogte oplevert, weer flink stampen. Het gaat zelfs zo te keer dat de fluitketel uit de borgklemmen van het kooktoesel vliegt en met inhoud en al door de kajuit gaat. Zo wordt het nog een grotere puinhoop dan dat het al was. In het weerbericht wordt gemeld dat de wind in de loop van de dag naar het noordwesten gaat ruimen. Dat doet hij ook, maar niet zomaar. Onder invloed van een grote bui neemt de wind eerst af tot 3 à 4. Na een half uur draait de wind 40 graden en neemt toe tot 5, waarna die inzakt tot kracht 2 als ik de NEK nader. Eerste rif er maar weer uit.
18:06 NEK gerond samen met de “Rapaz”, een Etap 26 en een niet te identificeren concurrent. De wind neemt weer toe tot een stevige 5 en nestelt zich eindelijk in het noordwesten, ruime wind richting Volendam.

19:17 GZ2, nog 11 mijl en 2 foto’s te gaan, op naar Pampus haven. Ter hoogte van het Paard van Marken wordt het voor de laatste keer deze race donker. Dit wordt in eerste instantie veroorzaakt doordat de avond valt, maar het wordt versneld door een dikke bui. De Rapaz zet onder spinnaker koers naar het Blocq van Kuffeler (route 4), ik wens hem er veel succes mee in het donker en de dreigende bui ik hoop voor hem dat er niet teveel wind uit komt. Ondanks dat het regent en donker is geworden is m’n stemming super. Ik weet dat ik binnen 2 uur ga finishen.
20:19 PH, het laatste rak naar Muiden is ingezet, nog 5 mijl te gaan. De laatste foto zal niet eenvoudig worden. De M1 is namelijk de tweede onverlichte boei. Voor Muiden liggen 4 onverlichte boeien en wederom is het bewolkt, dus goed donker, ik hoop dat ik niets ga raken. Ondanks het getuur in het donker en af en toe een flits met de handschijnwerper, schrik ik me rot als er op een paar meter aan bakboord de M2 voorbij schuift. Het heeft echter ook een voordeel, ik weet waar ik ben, ik lig op koers en nog zo’n 200 meter te gaan. Met de schijnwerper speur ik de duisternis voor me af, volgens het gevoel moet de M1 in het zicht komen en heb ik al lang 200 meter afgelegt, maar die boei komt maar niet, totdat ik hem recht voor de boeg in de schijnwerper vang en zie dat ik er nog 50 meter van verwijderd ben. Voor de laatste keer cameracheck, doordraaien, flits aan en ….. klik.

21:07 M1, wat een voldaan gevoel, mijn eerste 200 myls zit erop. Deze 200 wedstrijd mijlen leverde als gevolg van kruisen op niet te bezeilen rakken, sluizen en havens aanlopen, 240 mijl op het log op. Na het controleren van de logboeken, het ontwikkelen van de wegwerpcamara’s en het toepassen van de SW factoren ben ik 36e geworden in de einduitslag. Ik vond het een geweldige ervaring om de 200 myls te zeilen, organisatie bedankt, volgend jaar ben ik er weer bij.

Hinse Koning,
S/Y “Tawhiri”.
Balk

De Tweehonderd Mijls Solo
Gepubliceerd in Kaagnieuws – 2003

door : Jeroen Groenendijk, “Swan of Tuonela”

Het is woensdag 2 oktober 2002.
Terwijl ik me afvraag waarom zoveel andere deelnemers na de GZ-2, bij de ingang van de Gouwzee, voor anker gaan, maak ik mijn eerste en grootste strategische fout van deze wedstrijd. De oostenwind is zwak en haalt nauwelijks de twee Beaufort, maar ondanks die geringe wind zit er nog net voortgang in de boot. Ik zeil dus door, halfwinds onder spinnaker naar de NEK-boei bij Hoorn en vervolgens met een lang aandewinds rak naar Lelystad, waar ik halverwege de avond in het duister arriveer. Pas later, in een helder moment, daagt het besef: de rest wacht op meer wind, haalt daardoor een hogere gemiddelde snelheid, en zal dus hoger op rating eindigen dan ik. OK; het leven is één leerproces.

Terwijl heel de Leidse regio zich in de draaimolens en de suikerspinnen werpt doe ik mee aan de Tweehonderd Mijls Solo, een zeilwedstrijd waarvan de naam al voldoende zegt. Tweehonderd mijl zeilen in je eentje, via een route die naar keuze over het IJsselmeer, IJsselmeer en Wad, of IJsselmeer, Wad en Noordzee loopt. Iedere route ligt tevoren vast, en je krijgt een wegwerp-camera mee om de geronde boeien vast te leggen – als bewijsmateriaal achteraf. Je hebt vier en een halve dag de tijd. In totaal moet minimaal 27 uur rust worden genomen; sluis- en brugpassagetijden en de vaartijd tussen boei en ligplaats gelden ook als rusttijd. Het is een eenvoudige formule die aanslaat. De race kent een gestaag groeiend aantal deelnemers.
Ditmaal verzamelen zich zo’n zestig schepen voor de start in Muiden – drie jaar geleden was dat nog de helft. Het varieert van relatief kleine maar degelijke toerschepen als een 26-voets Wibo uit 1972, tot een gracieuze Koopmans van 12 meter en een hitsige IMX-38. De opvarenden verschillen al evenzeer als de schepen: van baardige scheepsbonken met pijp tot nerveuze epoxyfanaten, en zelfs een elegante Zeeuwse schone die haar “mannetje” staat. Het is overigens voor het eerst dat een vrouwelijke deelnemer zich heeft aangemeld. . Van onze vereniging neemt ook Wim Schreurs met zijn “Mon Ami” weer deel. Jammer genoeg komt hij nèt voor de finish nog onzacht in aanraking met de PH-boei voor Pampushaven. Het is gewoon pech, en het kan de beste overkomen. Kop op, Wim!

De eerste dag heeft een hoog gin-palace-gehalte: een vriendelijk zonnetje, een vlak Markermeer en zoals gezegd weinig wind.

Voor alle deelnemers loopt het begin van de tocht van Muiden via het Paard naar de ingang van de Gouwzee, dan de NEK-boei en door naar Lelystad. Daar maak je effectief pas de keus voor de route die je verder wilt zeilen. Omdat de windverwachting ook voor de volgende dag gering is, wagen de meeste deelnemers zich niet aan de routes over stromend water. Bij Beaufort-2 maak je tegen het tij immers absoluut geen voortgang met een relatief zwaar schip – zoals de “Swan of Tuonela” bijvoorbeeld. Later blijkt de wind nog alleszins mee te vallen, en uiteindelijk zijn degenen die wel over zee of het Wad zijn gegaan vooraan in het veld te vinden (dat zijn niet toevallig ook de lichtere en snellere schepen). In het donker laat ik na de sluis bij Lelystad tegen de dijk het anker vallen, om de volgende ochtend vroeg wakker te worden in de mist.
Er is weinig wind. In de loop van de dag wordt het zicht beter en neemt de wind toe tot een mooie westnoordwestelijke Beaufort 4-5. Het wordt buiig weer en af en toe valt wat regen. Maar het is ruim genieten. Ik maak een pannetje soep en eet er het restant pasta bij, probeer het logboek nauwgezet bij te houden. Het aardige van solozeilen is, dat je overal zelf verantwoordelijk voor bent – van de navigatie en de zeilvoering tot het maken van een maaltijd en de communicatie. Elke beslissing ligt helemaal bij jezelf.
Echt moeilijk is het niet; met enkele basisvoorzieningen kom je een heel eind. Lastig is soms het aanleggen in sluizen of havens en de spinnaker-handling – vooral als het stevig waait. Het is een kwestie van zo goed mogelijk voorbereiden en vooruitdenken bij alle handelingen die zich aandienen. “Prepare for the worst, expect the best”, zeggen de Engelsen.

Lelystad, Medemblik, Urk, Vrouwenzand, Stavoren – het gaat kris-kras het IJsselmeer over en het loopt lekker. De Navik stuurt de boot, het is bewolkt en prima zeilweer. De deelnemers die elkaar soms tegenkomen begroeten elkaar uitbundig zwaaiend. Ze zijn allen herkenbaar aan de “1”-wimpel in het achterstag – officieus signaal dat het gaat om een solozeiler. De mijlen stapelen zich geduldig op.
Gelukkig kan ik de exuberante betonning van het Vrouwenzand nog net ronden bij het laatste stukje licht. De zon verdwijnt met veel lawaai van oranje, geel en rood bij Medemblik achter de kim. Wanneer ik daarna in het duister noordwaarts ga, schiet het voorlijk van de genua uit het rolfokprofiel. Mijn eigen stommiteit – het profiel is al lang aan vervanging toe maar ja… één van de klusjes die al te lang op het lijstje staan. Zonder voorlijk maak ik onvoldoende hoogte voor het aandewindse rak naar Breezanddijk, en ik besluit daarom in Stavoren binnen te lopen voor reparatie, en daar maar gelijk mijn rustperiode te nemen. Ik ben niet bekend met de zuidelijke haven en verlies bij de aanloop het zicht op de havenhoofden tegen de achtergrond van de honderden lichtjes op de wal. Als ik dicht bij de ingang ook nog bijna in de netten verstrikt raak is mijn humeur tot een nederig niveau gedaald. Dat wordt er niet beter op als ik, in de inmiddels stevige wind, op zoek ga naar het steigertje dat op de kaart staat aangegeven. Midden in de havenkom ligt een onverlicht schip voor anker, dat de doorgang flink belemmert. En iets verder blijken allerlei onverlichte palen in het vaarwater te staan. Na veel rondjes draaien en gehannes met de schijnwerper vind ik de ligplaats en kan ik de boot weer ship-shape maken.
De volgende ochtend, tegen de schemering, vaar ik weer weg en constateer dat ik veel meer manoeuvreerruimte had dan ik dacht. Weer wat geleerd. De zon komt met evenveel geweld op als-ie de avond daarvoor was ondergegaan.

Bij Breezanddijk trekt vanaf het Wad een enorme bui over – zo’n laaghangende wolk die zich als een loodgrijze deken langzaam over je heen spreidt. Net na het ronden van de boei valt de wind eerst helemaal weg, om even later met een vlaag uit een 90° andere richting terug te komen. De spi, die ik net gezet heb, draait zich met nog veel meer graden om het voorstag. Gelukkig krijg ik hem weer los, en daarna gaat het met een bakstagwind kracht 5 zuidwaarts. Onderweg grote groepen aalscholvers, die zo laag vliegen dat het lijkt of de horizon beweegt. Bij het Vrouwenzand moet ik gijpen en opsteken richting Lemmer. Vanwege de golfslag kan ik de manoeuvre niet goed voorbereiden, en de gijp gaat jammerlijk de mist in. Alle lijnen zijn verward, de spi zit in de knoop en trekt de boot halfwinds scheef, de Navik heeft er op deze koers al he-le-máál geen zin in, en juist hier en nu lijkt zich de halve scheepvaart van het IJsselmeer te verzamelen. Het publiek kijkt ongetwijfeld meewarig toe. Bij het strijken belandt de spi in het water en liggen we stil als een huis. Omdat de wind toch ook noordelijker blijkt in te vallen dan ik dacht gaan we verder op genua en grootzeil en maken alsnog een heel acceptabele knoop of zes.

Van Lemmer door naar Enkhuizen – ook bezeild – en daarna aandewinds weer naar het noorden om de boei bij Hindeloopen te ronden. Ik kom de andere Contessa 32 tegen, de “Wandering Moon” van Jacqueline van Amstel. Zij ligt op ongeveer twee uur achter mij omdat zij tijdens de windstilte, gisteren, heeft afgewacht. Heeft daardoor wel een hogere gemiddelde snelheid – zoiets blijft natuurlijk knagen.

Na Hindeloopen valt het donker weer in, en pal voor de wind zeil ik het lange rak naar Lelystad. Het zicht is goed en boven mij ontvouwt zich zelfs een sprankelende sterrenhemel. In de verte zie ik de horizon oplichten boven Lemmer, Enkhuizen en Stavoren. Het is een fantastisch gezicht. In de verte wenkt de vuurtoren van Urk. De boeien zijn goed te zien, net als meer naar het zuiden de twee enorme schoorstenen van de centrale bij Lelystad – bijna mooi van lelijkheid. Af en toe kruist een ander schip mijn koers; ik kan niet zien of het een deelnemer is. Het is knap lastig in het donker de verplichte boeien te fotograferen. De wegwerp-camera heeft een flitsbereik van vier meter, en dat is verrassend weinig op een hobbelend schip met de helmstok tussen je knieën en één hand om je camera vast te houden.
Tegen middernacht maak ik vast in de jachthaven ten noorden van de sluis. Ik ben bekaf.

Bijtijds de volgende ochtend vaar ik tegelijk met een andere deelnemer de haven uit. De wind is toegenomen tot een WSW-5/6 en het zicht is beroerd. In de sluis worden we gemaand snel door te varen tot helemaal vooraan; de brug die over de sluiskolk ligt staat al open. Een visserschip volgt ons op maar een paar meter afstand. Na de sluis zetten we zeil in het vlakke water achter het dijkje, om daarna flink stampend naar buiten te gaan.
Er volgt een lang kruisrak, de trechter in richting Pampushaven. Het zijn lange slagen langs de Oostvaardersdijk en korte naar het westnoordwesten. Op de dijk trekken de auto’s lange waaiers stuifwater achter zich aan. Gelukkig kan ik – zeker aandewinds – het sturen prima overlaten aan de Navik. Regenbuien trekken als gordijnen over. Na de PH-boei volgt een lang halfwinds rak langs het Paard naar de NEK-boei. Boterhammen en gebakken eieren, een pak melk erbij. Het is zaterdagochtend en er is nog aardig wat scheepvaart. Van de andere deelnemers zie ik niemand meer. In de buien is de NEK-boei niet te vinden. De GPS meldt stellig dat hij op een halve mijl moet liggen. Mijn verrekijker wordt voortdurend nat en biedt geen soelaas. Maar zoals gebruikelijk valt het oog ook nu pas op de boei als je er vlak náást kijkt. Vlak voor het ronden neemt de wind verder toe. Ik zet een rif, dat er een uur later weer uit kan. Het houdt je aardig van de straat, dit gedoe.

Na wederom de Gouwzee-boei, de Blocq van Kuffeler- en de Pampushaven-boei te hebben gerond ben ik eind van de zaterdagmiddag, tegen half zes, bij Muiden. Als bewijs van de finish fotografeer ik de aanloopboei, de M-1, en strijk de zeilen.

Na het logboek en de camera te hebben ingeleverd bij de organisatie maak ik de boot in orde. Ik blijk als negende binnen te zijn. Uiteindelijk halen 43 van de 60 starters reglementair de finish. Mijn plaats op SW-rating, die een paar dagen later volgt, is tamelijk ontnuchterend: een 33e. Een schrale troost is dat de IMX-38 op rating nog tien plaatsen lager staat…

Gekheid natuurlijk. De Tweehonderd Mijls zeil je niet voor de knikkers maar voor het spel. Het geeft je de motivatie het water op te gaan als je dat normaal misschien niet zou doen, en te zien hoe je schip en jijzelf het er vanaf brengen als er eens wat andere eisen worden gesteld. En laten we wel zijn: solozeilen doe je niet in de eerste plaats voor de gezelligheid – al heerst er voor de start en na de finish een heel bijzondere sfeer van saamhorigheid. De uitdaging zit ‘m in het feit dat je er gewoon helemaal alléén voorstaat. Zo af en toe is dat best leuk. Als het fout gaat valt niemand anders iets te verwijten, als het goed gaat mag je daarvoor ook alle credits nemen. En verder is het gewoon een kwestie van simpelweg genieten – en daar gaat het natuurlijk om.

Jeroen Groenendijk,
S/Y Swan of Tuonela

Hans Pietersma strijdt met de elementen

Waterwederwaardigheden Hans Pietersma strijdt met de elementen Wie via de e-mail aankondigt dat hij meedoet aan een grote zeilwedstrijd vraagt erom dat we dan ook willen weten hoe het hem vergaan is. Hans Pietersma deed mee aan de 200 myls race en bracht het tot de vijftiende van de zestig deelnemers. De 200 myls is een solo zeilrace, je zeilt dus alleen. Als schipper heb je keuze uit vier routes, twee blijven op het Marker- en IJsselmeer en twee routes gaan ook nog over het Wad en Noordzee. De routes lopen langs een aantal tonnen, die tonnen moet je fotograferen en tevens de tijd noteren. De foto’s de tijdnotering en je logboek vormen het bewijs dat je de route ook werkelijk gevaren hebt. Even voor het beeld, 200 zeemijl is gelijk aan de afstand retourtje Nederland – Engeland over de Noordzee. Omdat de deelnemende boten erg van elkaar verschillen, wordt de zeiltijd middels een handicap verrekend en zo vergelijkbaar gemaakt.

Twee oktober om 9.55 uur fotografeer ik de eerste ton, de M1 en daarmee start mijn race. Je mocht tot 10 uur starten, en ik heb zo lang mogelijk gewacht in de hoop dat het zou gaan waaien. De eerste 10 mijl voert naar Volen- dam langs het paard van Marken, de meest gefotografeerde vuurtoren van de wereld. Mijn boot heeft er ruim een uur stil gelegen, het waaide absoluut niet en ik heb hem heel goed kunnen bekijken. Na vijf en een half uur “varen” ben ik bij Volendam voor anker gegaan, om een aantal verplichte rusturen op te nemen. Hoog aan de wind De donderdag start ik vroeg, ik wil de route varen over het Wad en moet in verband met

het getij s’avonds in Harlingen zijn. Gelukkig waait het een windkracht 4 en vaar ik s’avonds om 8 uur in het donker het Wad op voor de laatste 5 mijlen tot Harlingen. Ondertussen waait het 5 beaufort, hoog aan de wind varend in het donker tussen deels onverlichte tonnen is mijn hartslag hoger dan normaal. Later blijkt dat ik iets geraakt heb, bij de boeg heb ik lakschade en een deuk ter grootte van een A4tje. Er ligt nu ergens een ton met een deuk of er zwemt een zeehond rond met hoofdpijn. De vrijdag vroeg gestart in verband met het getij, ik heb berekend dat ik met afgaand water de stroom mee moet hebben tot voorbij Vlieland. Ongeveer tussen Vlieland en Texel op de Noordzee zal het tij kenteren, en moet ik met opkomend water het Wad weer opspoelen tot Den Oever. Het komt allemaal uit, alleen de wind is hard ca. 5 á 6 beaufort en moet ik boven Vlieland in 3 meter hoge golven de Noordzee opkruisen. Hierna gaat het geweldig met ruime wind helemaal tot Den Oever.Snacken en plassen Vervelend is alleen dat ik de boot continu met de hand moet sturen. De stuurautomaat is namelijk kapot, eten wordt snacken en plassen doe ik in de gelukkig zelflozende kuip. In Den Oever na de sluis eet ik moeiteloos een driepersoons instant maaltijd op en ik vind het nog lekker ook.

Opnieuw in het donker vaar ik het IJselmeer op en loop om drie uur s’nachts Medemblik binnen. In de nacht zeilen blijft een hele aparte ervaring. Zonder maan en omgevingslicht zie je de hele melkweg. Ik zag zelfs een komeet in een rechte lijn tot op het water, het licht verlichtte de zeilen van de boot.Hondsmoe Na slecht en kort geslapen te hebben start ik zaterdag voor de laatste 56 mijl. Met windkracht 5 a 6 vaar ik onder bijna vol tuig richting Muiden. Ik wil persé zaterdag finishen want zondag moet ik de boot weer naar mijn thuishaven Kampen varen. En dat lukt, om half één s’nachts fotografeer ik de aanloopton van Muiden de M1 en daarmee ben ik gefinisht Resultaat : hondsmoe, alle eelt van mijn handen, zweetvoeten en een voldaan gevoel. Bovendien heb ik het nog lang niet slecht gedaan. Van de 60 boten hebben er 14 opgegeven, 2 hebben te weinig mijlen gevaren en ik heb op handicap een 15 de plaats behaald. Volgend jaar bij de eerste tien !. Intercom – Veenendaal, Jaargang 4, december 2002 Hans Pietersma –S/Y Francis

200 myls ‘SOLO’ – 2002 door Joep Homan

Een Bries in de 200 myls ‘SOLO’ – 2002 door Menko Poen

Een Bries in de 200 myls ‘SOLO’ – 2002 gepubliceerd in Bries Brief februari 2003Vorig jaar deed ik met de Laughing Gull II mee met de 200 myls ‘SOLO’ van Jan Luyendijk, die werd verzeild van 2 tot en met 6 oktober. De schippers kunnen kiezen uit vier routes, waarvan 2 op zout water. Met het oog op de veiligheid gelden er strenge veiligheidseisen. Er zijn geen restricties wat betreft zeilvoering, navigatieapparatuur, stuurautomaten en andere hulpmiddelen. Er geldt een verplicht minimum aantal rusturen. Van de 68 inschrijvingen finishten slechts 44 schepen. De Laughing Gull II werd 30e. en was een van de slechts vijf schepen, die voor een route over zee hadden gekozen : dit waren allemaal schepen van 10 meter en langer ! In vier dagen tijd legde ik totaal 267 mijl af en sliep ik slechts iets meer dan 20 uur. Na de start vanuit Muiden was de eerste haven, die ik aanliep Vlieland, na 30 uur en 96 mijl zeilen in meest licht weer. Gaandeweg de wedstrijd nam de wind toe en de laatste dag hadden we Noord dikke 7. De finish bij Muiden was lagerwal ! Mijn gemiddelde snelheid over de hele afstand van 267 mijl was 4,2 knoop i.t.t. ‘normaal’ ruim 4,5 knoop: dit werd veroorzaakt door het lichte weer in het begin van de race. Van doorslaggevend belang is de eigen interpretatie van de weersverwachting voor de komende vier dagen; die speelt immers een grote rol bij de keuze van een Route. Ik vertrok met wind uit zuidelijke richtingen tussen nul en 2 Bft en moest in die namiddag een (definitieve) route kiezen. Ik ging er daarbij vanuit dat die nacht de wind zou toenemen, zodat ik op tijd Kornwerderzand kon bereiken om nog met de vloedstroom richting Harlingen te zeilen. Hoewel ik op tijd bij de sluis was, dreigde het toch nog mis te gaan, omdat de sluis i.v.m. dichte mist niet schutte. Een halfuur voordat mijn tij verliep was ik pas buiten ! Net op tijd ! Eenmaal buiten had ik ZW wind nodig om de tocht over het wad naar Vlieland bezeild te hebben: ook dat kwam uit ! Na ruim 30 uur zeilen meerde ik af op Vlieland. De volgende dag vertrok ik buitenom richting Den Oever (en verder) met -zoals gehoopt- een frisse bries kracht vijf uit NW richting: als de wind minder ruim was geweest. had ik het niet bezeild gehad en kruisen had de gemiddelde snelheid flink gedrukt. Mijn verwachting kwam gelukkig uit ! Bij Den Oever ging ik weer het IJsselmeer op om met inmiddels flink toegenomen wind de race te vervolgen. Na korte stops in Medemblik en Hoorn finishte ik te Muiden, terwijl de wind was toegenomen tot een dikke zeven! Het was een fantastische race geweest en ik werd ingehaald door mijn gezinsleden, die op de dijk op me stonden te wachten. Voor de 200 myls 2003 heb ik me alweer ingeschreven. Een echte aanrader! Menko Poen SY Laughing Gull II oktober 2002

Dik Geurts wint solowedstrijd over 200 mijl

Dik Geurts wint solowedstrijd over 200 mijl MUIDEN – Dik Geurts uit Valburg heeft met zijn boot Bandos (een FF110) de zevende editie van de ‘200 mijls solo’ op handicap gewonnen. Bij de zeiltocht van 2 tot en met 6 oktober, die een echt wedstrijdkarakter heeft, stond met name op de laatste dag een harde wind. Van de 62 gestarte schepen kwamen er 45 reglementair over de finish. Jan Kees Corts uit Huizen eindigde met zijn Jean Dix (First 305) als tweede en Albert Broshuis werd met Scheerling (Winner 950) derde. Evenals Dik Geurts voer Broshuis een zeer tactische wedstrijd in een route buitenom via IJmuiden en Den Oever. Enkele maanden voor de race had organisator Jan Luyendijk een oproep aan vrouwen gedaan om zich als soloschipper in te schrijven. Daarop reageerde Jacqueline van Amstel uit Dintelsas die de tocht met een Contessa-32 maakte. Zij werd voor haar 23ste plaats in het eindklassement beloond met een speciale damestrofee. Op donderdag voer Ruud Kapteyn uit Muiden met zijn jacht Mango (IMX-38) na twee dagen zeilen aan kop. Hij lag met 130 mijl al op tweederde van de race en verwees de snelste zeiler op de eerste dag, Henk Steltenpool met zijn Little One (First 305) uit Spakenburg, naar de tweede plaats. Anjo Veerman uit Amstelveen wist zich met Aurum (Dehler 39 CWS) in de avond voor Steltenpool te nestelen. Veerman lag 6 mijl voor op Steltenpool, die nu op plaats drie voer. Donderdagnacht hadden vijf zeilers de wedstrijd gestaakt, waardoor er nog 57 zeilers op het water waren.Het was al weer de zevende keer dat de wedstrijd voor solozeilers over 200 mijl op het IJsselmeer en de Waddenzee plaatsvond. De race startte op 2 oktober met het fotograferen van de M1-boei voor de haven van Muiden. Er waren dit jaar weer vier routes waaruit de zeiler kon kiezen. Twee waren uitgezet op het IJsselmeer, één route had een uitwijkmogelijkheid op de Wadden en het laatste traject liep via het Noordzeekanaal naar Den Helder en dan verder over het IJsselmeer kruisend naar Muiden. Elke soloschipper kreeg een wegwerpcamera mee om geronde boeien of andere merktekens te fotograferen en moest een logboek bijhouden. Iedereen kreeg 27 rusturen waarbij verplicht was om minstens drie keer zes uur achtereen te slapen. Bij een windwaarschuwing van 7 Beaufort of meer of tijdens mist met een zicht minder dan 1000 meter mag niet verder worden gevaren en moet een haven worden opgezocht. Meerdere schippers gebruikten bij voordewindse rakken de spi om zo snel mogelijk te gaan. De solotocht kent geen enkele beperking met betrekking tot de zeilvoering, navigatieapparatuur, stuurautomaten of andere hulpmiddelen. De uitslag wordt berekend aan de hand van de SW-handicapformule. De line honours waren voor Ruud Kapteyn, die vrijdagavond om 21.44 uur met zijn IMX-38 als eerste zeiler over de finishlijn bij de M1-boei voor de kust van Muiden kwam. Op plaats drie lag op dat moment Jaap Homan met Almare (Spirit 32) met nog 28 mijl te gaan. Hij meldt op zaterdag: Het is echt herfstweer. Regenbuien en vooral te veel wind. Het rak naar de NEK blijkt gelukkig bezeild. Daarna met stevige windbuien naar de finish. Om 14.06 uur als zesde boot binnen”. De deelnemers zijn verplicht om zich voor zondag 13.00 uur te melden in de haven van Muiden. De meeste zeilers druppelden echter in de loop van de zaterdag binnen. Jan Kees Corts arriveerde om 09.36 uur en organisator Luyendijk finishte met zijn Tam Tam (Sun Light 30) om 22.30 uur en kwam uit op plaats 12. De winnaar van vorig jaar, Bart Boosman, kwam zondag om 10.57 uur aan en steeg naar 7 in het klassement. Om 13.00 uur kon de balans worden opgemaakt. Door de steeds meer oplopende windkracht, met op zondag tot 7 Beaufort aanzwellende wind en stevige buien, waren er dit jaar in totaal 17 uitvallers. De prijzen werden na controle van de logboeken en foto-opnames op 16 oktober in het clubgebouw van de watersportvereniging AVOH aan de oude haven van Huizen uitgereikt. Icif Koeling

Zwakke tot harde wind in de 200 myls ‘SOLO’

Zwakke tot harde wind in de  200 myls  ‘SOLO’Dik Geurts heeft met zijn FF 110 Bandos de 200 myls  ‘SOLO’ gewonnen. Na con- trole  van de  logboeken  en  de  foto’s van de  gepasseerde  boeien  bleek hij op handicap de snelste van de  61 zei- lers te zijn.  De 200 myls  ‘SOLO’  werd van  2 tot en met 6 oktober op het IJs- selmeer,  de Waddenzee en  de Noord- zee verzeild. Deelnemers  kunnen kiezen uit  4 rou- tes die elk  200 mijl lang zijn.  De wed- strijd begon   met een  zwakke zuiden- wind,  waardoor  de  solozeilers  op de eerste dag  niet veel mijlen  in het log- boek konden aantekenen. Gaandeweg de week  begon  het  echter  harder te waaien, op de slotdag kregen de deel- nemers zelfs een  noordoost 7  te ver- duren.  Ruud Kapteyn,  de winnaar  op line honours  was al ruim  voor die tijd binnen. Met zijn  IMX 38  Mango  finishte hij op vrijdag  4 oktober  om 21:44 uur.  Een solozeiler was een dag kwijt.  Toen de organisatie  hem op  zondag om 12:00 uur belde  met de  vraag  waar hij bleef, antwoordde hij:   “Maar het is  vandaag toch zaterdag?”  Van de  61  schippers kwamen er 45 over de finish. De enige vrouwelijke deelnemer eindigde op han- dicap op de 23ste plaats. Zeilen 11, november 2002 WinnaarDik Geurts met z’n FF 110 de Bandos op de heen- en terugweg in zijn 6e. 200 myls ‘SOLO’

Dik Geurts wint 200 mijls solotocht door Icif Coelingh

de Uitkijk – Nieuwskrant van de Waterkampioen – 25 oktober 2002 Dik Geurts wint 200 mijls solotocht

De zevende 200 myls SOLO door Barend Peters

Van 0 tot 7 B04

Verslag van de 200 mijls Solo wedstrijd van 2 t/m 6 oktober: Route : 4 / Scrip : “True Blue” en Jaguar 22 / Schipper : Barend Peters Start : woensdag 2 oktober, Finish uiterlijk zondag 6 oktober 12:00

Een paar dagen voor de 200 mijls wedstrijd ga ik naar mijn boot om alles nog even op te ruimen, accu’s te laden en nog een paar dingen aan het tuig te doen. O.a. plaats ik een achterstagspanner om tijdens het zeilen me mast toch wat makkekijker te kunnen kromtrekken. Kan handig zijn als het per ongeluk wat meer zou gaan waaien. Gezien het hele grote hogedrukgebied wat er nu boven Europa hangt is het niet te verwachten. Maar ja, je weet het ‘tuurlijk nooit met het Nederlandse weer. OK, het schip is opgeruimd, schoonschip gemaakt en alles wat ik niet nodig zal hebben is goed opgeborgen of vastgezet en voor de rest werkt alles zo te zien. Hoef alleen nog maar boodschappen te doen en die op te ruimen en ben dan klaar. Een keer niet eens alles op het allerlaatste moment!

Dinsdag 1 oktober 2002
S’ middag ga ik nog even shoppen bij AH en op m’n gemak naar Muiden. Het is mooi weer en weinig wind. Heb geen zin om de zeilen te hijsen en laat ze netjes ingepakt zitten. In Muiden staat Jan Luyendijk, de organisator van de wedstrijd op de steiger een plaatsje aan te wijzen. Ga langszij Arie Petrus z’n boot liggen die ik nog van vorig jaar herkende. Het is passen en meten om iedereen een plekje te geven maar het lukt toch allemaal. Een drukte op de steiger van mensen die elkaar blijkbaar goed kennen. Even later bestuiten we met enkele andere zeilers om bij Graaf Floris te gaan eten. Er zit al een grote groep aan een lange tafel en hebben gelukkig nog een paar plekken over. Gezellig en lekker eten met natuurlijk het gebruikelijke praatonderwerp, zeilen en boot. Tegen achten gaan we gezamenlijk naar Ome Ko waar het gebruikelijke palaver zal plaats vinden. Uitleg en bijzonderheden van de wedstrijd en de uitreiking van logboek, de pet en de Kodakfotocamera. Koffie en gebak van het 200 mijls “huis” is mede de bijdragen van sponsors weer prima geregeld. Nog even bijpraten met oude bekende w.o. mijn zeilmaatje van vorig jaar, Iddo en enkele zeilers die ook uit Naarden komen en die ik herken van de woensdagavond wedstrijden. S´avonds na het palaver ben ik gaan slapen om voldoende uit te rusten

Woensdag 2 oktober 2002 te Muiden: Schip in het weiland?
S‘morgens werd ik wakker en blijkt mijn boot in het weiland tussen de bomen achter de dijk te liggen! Hoe kan dit nu, ik heb toch de hele nacht aan boord geslapen en er helemaal niets van gemerkt. Toen ik van boord stapte stond ik helemaal verbaasd in het gras. Wat was dit een geintje van de wedstrijdleiding? Kon de humor er niet van inzien, ik was hier om een zeilwedstrijdje te varen, ver. . . . . . brr!ç!&”èbr@@è’(éé@é‘à§à(@§”é&§.. Piep piep piep piep piep Piep piep piep piep piep piep; het wekkertje van mijn mobiel wekt me. Verbaasd word ik wakker en sta op. Gelukkig voel ik mijn boot bewegen en ligt gelukkig gewoon in het water. Wat een rara droom, zou deze een betekenis hebben en wat zou de boodschap zijn? Terug naar de orde van de dag. Mijn hoofd boven het luik uitstekend blijkt er helemaal geen wind te zijn. Buren besluiten al om nog niet te vetrekken. Enkele vroege starters zijn teruggekomen. Na de broodnodige koffie besluit ik dan toch maar zeilklaar te maken en rond 9 te vertrekken. Tijdens het naar buiten varen een harde gil van mijn BB kant en het blijkt Iddo Schenk te zijn. Iddo is mijn zeilmaatje van vorig jaar die toen ook met een Jaguar 22 de 200 mijls voer. Hij lag met zijn nieuwe boot ( een Contest 30 ) bij de Koninklijke te liggen. Schiet even langszij om zijn schip te bewonderen en te feliciteren met zijn nieuwe aanwinst. Na een kort praatje ga ik richting de startboei M1. Het waait iets maar houd niet over, de wind in SE kracht 2. Om 09:20 maak ik een foto van de M1 boei en dan is mijn wedstrijd begonnen. Bijna 95 procent van het veld vaart net als ik met een spi. Een leuk gezicht en waag er een paar foto’s. Tussen het Paard van Marken en de GZ2 boei valt de wind helemaal weg en zie meerdere solozeilers nabij de GZ2 ten anker gaan. Ook besef ik dat doorgaan een negatieve invloed heeft op de wedstrijdtijd. Een voordeel is dat ik met deze “op de windwachtperiode” ik/we de in de wedstrijdbepalingen opgenomen verplichte ankerperiode al hebben gehad. Tegen 20:00 gaan enkele na 6 uur ten anker te hebben gelegen varen maar er staat nog steeds (te?) weinig wind. Wat is wijsheid??? Gaan varen of niet? Uiteindelijk besluit ik het nog af te wachten en later in de avond/nacht te kijken of er meer wind zou komen. Later besefte ik dat dit een foute beslissing zou zijn. Want heb nog maar 10 mijl gevaren en al 23 uur onderweg. Gedurende de nacht heb ik meerdere keren de wekker gezet om even het weer te checken. Elke keer als ik uit het luik kijk nog steeds bijna geen wind.

Donderdag 3 oktober:
In de ochtend rond 08:15 als ik zeker 4 a 5 keer wakker ben geweest zie ik dat iedereen al weg is. Ik heb me verslapen dus en ga als een gek het anker lichten en de spi hijsen en snel richting de Nek boei die ik rond 10:35 ( 17 mijl gevaren) en ga richting Lelystad. De wind is nu WSW 3. Onderweg naar Lelystad moest ik gaan nadenken over de route die ik zou gaan volgen. Voor het begin van de wedstrijd had ik rekening gehouden om via IJmuiden buitenom te gaan. Deze route 3tijdens een rondje Noord Holland meerdere malen gevaren ook solo zelfs. Daar IJmuiden mijn thuiswater is het geen probleem dit zelfs s’nachts te doen. Maar met de windstilteperiode bij Volendam heeft zoveel tijd gekost dat de optie via IJmuiden niet meer interessant is. De wind gaat al van SW naar NW draaien en toenemen. Zou nooit meer op een gunstig tijdstip qua stroom betreft in IJmuiden zijn en daar wachten op de stroom mee heb ik geen tijd meer voor. OK, dan maar een IJsselmeer route. Gezien de Noordelijke wind die verwacht kies ik voor route 4. Deze heeft een rak richting Lemmer wat dan gunstiger wou zijn met de N op NW wind. Baan 3 heeft is m.i. meer kruisrakken. Om 13:06 passeer ik de OVD3 boei ( 28 mijl gevaren) en neem de beslissing om naar het IJsselmeer te gaan.

Ga nu richting sluis en ga langszij een medesolozeiler liggen, de “Indra” een stoer stalen 11mtr. van Wiele schip. Na een snelle schutting gaan we beide op de motor richting de EZ27 waar de wedstrijd weer begint om 15:27. De wind is NWtelijk wat een lang kruisrak zou worden richting de V15 nabij Medemblik. Het is wel redelijk rustig zeilen wen kan dus nog varend koken. Tgv de lange anker periode bij Volendam moest ik wat tijd inhalen en zeker vanavond lang doorvaren. Wind is inmiddels NW 4/5 en bewolkt met af en toe een bui. Om 21:08 fotografeer ik de V15 ( 45 mijl gevaren) en noteer de tijd. Ga op weg naar de UK16 nabij Urk wat dus een voordewinds rak is. Gezien de windkracht en de duisternis besluit ik maar geen spi te zetten en vaar met de genua uitgeboomd. Heb nog niet zo heel veel meer wind spi-ervaring dus neem maar geen risico maar de snelheid is goed. Mooi zeilweer in een donkere nacht, laat de automaat soms sturen en schijf het logboek bij. Nog een beetje bellen met vrienden en het thuisfront en ‘tuurlijk niet vergeten de tijden aan het regattabureau door te geven. Besef dat ik pas laat in Urk zal zijn en is het dan nog de moeite om even te rusten in Urk? Het duurt zeker een uur na de UK16 voordat ik in Urk vast lig en uiteindelijk in bed. Dus 4 uur slapen en dan weer vroeg op? Als avondmens na 4 uur opstaan en weer voor dag en dauw vertrekken lukt me nooit. Nachtje doorvaren naar de Breezanddijk en daar ff slapen?

Vrijdag 4 oktober:
Om 01:24 passeer ik de UK16 ( 63 mijl gevaren), wind nog steeds NW 4/5 en stuur de True Blue richting Sport B nabij Breezanddijk. Gezien mijn onregelmatige werktijden ben ik ook wel gewend om een nachtje door te staan. Bij Breezanddijk kan ik altijd nog een paar uur slapen. Richting de Spoort B boei is het een aan de winds rak en maar eerst een lange slag richting de Rotterdamse hoek en dan een kortere slag tot aan de Enkhuizerzand boeienroute. Het gaat goed en de snelheid aan de wind is niet verkeerd, ong. 5 knopen. S’morgens dwars van Stavoren krijg ik toch wel slaap en ga een beetje dommelen in de kuip terwijl de automaat aanstaat, met een stootwil als kussen. Volgens het GPS schermpje zouden er voorlopig geen boeien komen. Dus die gok maar wagen;-0..

Na 2 uurtjes “rust” voel ik me weer fit en heb eigenlijk niet eens behoefte om bij Breezanddijk te gaan slapen. Om 10:03 keer ik de boeg bij de Sport B boei ( pas 88 mijl gevaren) ga weer richting LC9 wat de volgende boei is. Wind bij Breezanddijk is NW 4 en het is mooi zonnig zeilweer met hoge stapelwolken aan de horizon. Besluit even later toch om de spi te hijsen. Let even niet op en de spi-val schiet los en de mast in, shit… shit… straks weer de mast strijken. OK, de fokkeval heb ik nog. Ze in de verte ook een collega-zeiler met zijn spi klungelen want het duurt wel heel erg lang daar op het voordek. Nadeel van solozeilen dus. Dwars van Stavoren trekt de wind aan naar NW 5 en is mijn spi eigelijk te veel. Een paar keer oploeven met water in de kuip omdat ik d’r niet meer kan houden is het gevolg. Noemen ze dit nu een Chinese gijp? Ga de spi binnenhalen en hijs de genua. Een rif is nog niet nodig op het volgende rak. Om 12:37 passeer ik de LC9. Bij deze boei heb 100 mijl gevaren en dus precies halverwege de wedstrijd berekend volgens de wedstrijd baan, de log geeft 133 mijl aan. Het rak naar de SB 10 boei is een mooie ruime koers en ga als een speer, een dikke 6,5 – 7 knoop gaaf zeilweer “Cool-vet” als ik mijn dochters taal gebruik. Door het vlakke onderwaterschip van mijn boot is ze op deze ruime en voor de windse rakken wel snel. Op de aan de windse rakken lever ik daar weer dik op in ;-((… Haal zelfs enkele andere grotere schepen wat wel leuk is. Na 14:32 als de SB10 gefotografeerd ( 109 mijl gevaren) en gerond is ga ik even bijliggen een rif zetten met deze aantrekkende wind. Het wordt een aan de winds rak richting de EZ1KG2 ( 120 mijl gevaren) bij Enkhuizen. Strak aan de wind zeilend kom ik daar precies uit om 16:49. Wind nog steeds NW 5. Zet nu koers naar de H2W1 ( 134 mijl gevaren) bij Hindelopen wat weer strak aan de wind zeilen naar Stavoren en dan iets ruimer naar Hindelopen. Kom de Contessa 32 met de mooie naam “Wandering Moon” van Jacqueline van Amstel nog tegen, onze enigste vrouw in het wedstrijdveld Besluit eigenlijk om in Hindelopen te gaan rusten maar luister het weerbericht op VHF kanaal 83 om 19:05 en hoor de voorspelling voor de volgende dag; NW 7!!. He, balen want heb niet zo’n zin in een lagerwal met NW7. Doorzeilen naar Lelystad heb ik eigelijk niet zo’n zin meer ik maar er is eigelijk geen optie over als Hindelopen afvalt. Wordt wel weer nachtwerk dus. Passeer om 19:33 de H2 en ga direct de zuid in en bij de Trintelhavendroogte draai ik de kiel omhoog en ga er maar gewoon overheen. Dit scheelt weer iets tijd.

Zaterdag 5 oktober
Het is een donkere nacht, zware bewolking maar lekker zeilweer als ik de EZ27 om 00:27 ( 158 mijl gevaren) fotografeer en log. Vermoeidheid valt mee ondanks dat ik een nacht heb gemist maar een goede nachtrust zou wel wenselijk zijn al is dit nog zwak uitgedrukt. Zeil snel richting Houtribsluis en wil eigelijk aan de zuidkant van de sluis gaan slapen. S’nachts schutten gaat snel dacht ik nog… Fout, fout, fout dus. Roep ze even op over de VHF maar krijg geen antwoord. De westelijke kolk staat open en vaar de sluis binnen en een paar minuten later gaat de deur achter me dicht. Ga even binnen opruimen, m’n verstopte toiletje even openmaken en klaren. Na een 30 – 40 minuten is er nog geen beweging in de brug of sluisdeur. Roep de Houtrib op CH 20 en krijg een chagrijnig antwoord van ze “Wie zit er met de marifoon te spelen”. Ben een beetje pissig om deze opmerking daar ik in mijn dagelijkse werkzaamheden al ruim 20 jaar de VHF gebruik en zou dan niet fatsoenlijk kunnen aanroepen??? Vaak maak ik mee dat ik als jachtschipper aanroep en de sluis of brugmensen en zeggen ze; “we zien u niet, waar zit u dan? Ohhh, u bent een jacht!” Ze moeten me nog schutten en vraag vriendelijk of ze nog “ergens op wachten” omdat het zolang duurt. Verbaast zeggen ze me niet te zien, terwijl overal camera’s hangen. Geïrriteerd en kortaf geef ik antwoord dat ik al meer dan een half uur in de westelijke kolk lig en graag verder de zuid in wil. De sluiswachters hebben geen zin om te schutten midden in de nacht, dat is wel duidelijk. Denk even om as maandag even met hun leidinggevende te bellen over deze manier van werken. Doorgaans hebben deze mensen min of meer een hekel aan jachten weet ik uit ervaring van mijn eigen werkomgeving in IJmuiden. Dit is niet klantvriendelijk werken zo. Later in de week vergeet ik om over deze klacht te bellen en vergeet het voorval maar. Na de “snelle“ schutting (45 minuten ;-) ga ik naar de passantensteiger waar meerdere solozeilers liggen en zet om 02:15 de motor af. Ben wel moei maar voldaan duik ik snel m’n kooi in voor m’n verdiende nachtrust. Volgende ochtend slaap ik redelijk languit omdat ik niet zo’n ochtendmens ben en sta om 11:00 pas op. Na de koffie en het ontbijt even een babbeltje met medesolozeilers die er ook nog liggen leg ik een rif in het grootzeil. Ga even wat kopen bij de bootwinkel en vertrek rond 13:30 richting de OVD3 boei. Wind is WSW 4/5 en zal later NW 5/6 worden volgens de voorspelling. Heb nu nog zo’n 42 mijl te gaan en nog 23 uur voor het einde van de wedstrijd te gaan. Tijd genoeg dus maar moet nog een rustperiode van minimaal 6 uur houden volgens de reglementen, zonde om hier strafpunten voor te krijgen. Ff kijken hoe het loopt maar het zal wel de laatst mogelijke rusthaven Block van Kuffelen worden. Passeer de OVD3 boei om 14:14 en ga richting de PH boei. Helaas is dit net niet bezeild en moet een paar korte slagen maken richting de dijk van Lelystad. Enkele andere solozeilers met grotere schepen varen sneller en hoger aan de wind dan ik. Verder op schift de wind blijkbaar iets en is het bijna bezeild volgens de GPS track. Uiteindelijk kom ik net iets beneden de PH boei uit en ga overstag en passeer ‘m om 17:01 ( 169 mijl gevaren).

Lig nu gelijk op koers naar de Nek boei wat gelukkig net bezeild is en ga strak aan de wind varen. Snelheid is goed zo’n 5 – 5,5 knopen. Het is een zwaar bewolkte lucht met regelmatig buien en dus beetje triest weer maar het gaat lekker. Om 19:24 de Nek boei gerond ( 180 mijl gevaren) en zet koers naar de GZ2 boei bij Volendam. Tijdens dit stuk valt stuurautomaat en later mijn GPS uit en baal een beetje.. OK, zonder lukt ook maar het is gewoon handig. Tijdens het bijwerken van mijn logboek binnen zie ik dat de accuspanning sterk is gedaald en sluit een reserve accu aan. Lampjes branden weer fel en GPS en automaat doet het gelukkig weer. Word nog opgelopen door een groter schip die een schijnwerper op me zet en brullend vraagt wie ik ben. Ik kan zijn scheepsnaam niet lezen en zijn naam niet goed verstaan en groet schreeuwend terug. Later bleek dit Jan Luyendijk met zijn Tam Tam te zijn. Bij de GZ2 boei gaat Jan richting Muiden wat dus betekend dat ie route 3 vaart. De GZ2 passeer ik om 20:46 en zet koers richting de BVK boei die ik om 21:55 passeer. Wind is NW kracht 5/6 maar op ruime koersen is dit geen probleem. Bel nog even met het regattabureau om de passagetijden van de merktekens door te geven en spreek deze in op het antwoordapparaat van Bob. Dan kunnen ze mijn wedstrijdverloop op internet bijwerken voor het thuisfront. Ga nu richting de Block van Kuffelen waar ik mijn laatste rustperiode zal houden. In de haven schuif ik aan op het passantensteigertje in het begin van de haven. Eindelijk eens op een redelijke fatsoenlijke tijd langszij ;-).. Even wat eten en een flinke borrel voor het slapen gaan.

“Rusthaven” in de Block van Kuffelen;
Om 23:05 het weerbericht geluisterd op ch 83 en deze geeft ; N – NW 5/6 mogelijk 7 ruimend N – NO later afnemend 3/4. Ik heb alleen een probleempje wat mijn nachtrust aardig zou verstoren. Tijdens het zeilen in mijn mobiele telefoon blijkbaar nat geworden en het belletje werkt niet meer. Nu werkt ook de wekker die ik voorheen gebruikte niet meer. Nu moet ik morgenochtend wel op tijd wakker worden!. Tijdens het luisteren naar het VHF weerbericht van 23:05 bedacht ik opeens iets “slims”. Ik laat de VHF aanstaan op ch 83 en dan word ik morgenochtend om 08:05 gewoon wakker van het volgende weerbericht. OK, ik ga heerlijk slapen en rond tweeën schalmt een stormwaarschuwing door de VHF luidspreker even later gevolgd door een navigatiewaarschuwing wat me alweer wekt.

Zondag 6 oktober
Tegen vieren voel ik het schip nogal rijen langs de steiger maar hij hangt in de trossen en bonkt niet tegen de steiger. Dit betekend dus dat de wind naar het NO is gedraaid. Het schip begint meer en meer te rijden en komt er zelfs buiswater over en dit terwijl ik gemeerd lig. Tegen zessen en na verschillende storm en navigatiewaarschuwingen sta ik op, trek iets warm aan en ga aan dek. Blij dat ik s´avonds aan deze kant van de steiger ben gaan liggen want aan de andere kant zou ik toch een probleempje hebben gehad. Het is misschien slecht zeemansschap op met dit weerbeeld in het begin van de haven te gaan liggen maar daar heb ik s´avonds niet bij stilgestaan.. De wind is inmiddels naar het NNO gedraaid en is een dikke 6 begin 7 volgend meldpost Lelystad en de golven staan recht in de havenopening. Op de enkele andere scheepjes die langszij de steiger liggen zijn ze druk bezig om meer trosjes te zetten. Enkele lopen zelfs met houtjes-touwtjes knopen over de hele steiger heen. Mijn boot ligt prima en trossen zijn dik genoeg, leg alleen de lus om de hele paal ipv alleen door de ring voor de zekerheid. Ga nog even naar m’n kooi maar van slapen kot niets meer. Gelukkig lag ik er gisteravond op tijd in want na vieren niet meer geslapen. Voel me een beetje gebroken.. Een “rusthaven” noemt de wedstrijdleiding dat, niks rusten dus!!… Tegen zevenen sta ik maar op en ga even ontbijten en koffie zetten. Ga aan dek en de genua en fok opruimen want die heb ik niet meer nodig denk ikJ.. Voor de eerste keer in jaren gebruik ik de stormfok en zet het tweede rif. Wil eigenlijk aan de steiger al zeilzetten want de stuurautomaat houdt mijn scheepje nooit op koers… Ga opkorten en maak een lange lus om de paal vanaf de voordekkikker. Heb mensen van een andere boot gevraagd of ze even willen helpen met losgooien.

Mensen kijken verbaasd op en zeggen iets van “onverantwoord om te gaan zeilen”, “moeilijkheden opzoeken” enz.. Mensen zien je als een gewone “huis-tuin-en keuken zeiler” wat ik ´tuurlijk ook ben. In mijn vorige baan (als kapitein op zeeschepen) kwam ik wel eens na een zeereis met veel zwaar weer op kantoor terug met de melding “Wel slecht weer gehad daar en daar, zus en zo” dan kreeg ik steevast het antwoord “daarom hebben we jouw ook naar dat schip gestuurd”J. Ben dus niet echt bang van wat meer wind en zeegang. Maar dit staat gelukkig niet op mijn voorhoofd geschreven. “Bescheidenheid siert de mens” zegt men wel eens en zou het hier eigenlijk ook niet moeten schijven, haha..

Als de zeiltjes (want er blijft weinig zeiloppervlak over) staan en alles is opgeruimd en vastgezet houdt ik de stormfok bak om zeker te zijn dat de kop de goede kant opwaait. Mensen gooien los en gooien deze aan dek en zwaaien vriendelijk. Ik zie geen vinger naar hun voorhoofd wijzen maar dit denken ze waarschijnlijk alleen.. Met enkele slagen en killend grootzeil ga ik gewoon de haven uit en het geeft wel een goed gevoel om zo zelfverzekerd te zeilen met dit wee. Motor uit en uit het water en op naar de BVK boei die ik dan om 0855 fotografeer en log en ga aan mijn laatste 9 mijl beginnen. 193 wedstrijdmijlen en 243 mijlen volgens de GPS log. De golven schat ik op 1 tot 1,5 mtr want zittend in de kuip (ooghoogte 1 mtr) kijk ik soms tegen de bergjes op. Voor de wind richting Muiden en snelheid valt een beetje tegen moet ik zeggen voor een NNO 7, zo´n 5,5 – 6 mijl. Weken geleden deed op dit stuk met NNO 4 en onder voltuig met een spi halve wind het hele stuk Lelystad – Naarden 6,5 – 7 mijl. Binnen no time ben ik nabij Muiden en fotografeer de M1 boei om 10:16.. Einde wedstrijd, ik heb het weer volbracht!..

Een fikse bui komt over en besluit maar om niet af te tuigen maar direct naar mijn thuishaven Naarden te gaan, met deze wind een 3/4 uur varen.. En wil dan op de terugweg met de auto even afmelden en het logboek afgeven.. Ik bel het regattabureau en krijg Bob aan de lijn die dan zegt dat ik voor 12 uur het logboek moet inleveren.. Shit, daar heb ik niet aan gedacht, en ging er van uit dat de M1 tijd de sluitingstijd was. Dus snel naar Naarden, boot vooraan in de haven meren en in de auto springen dan maar. Onder de Hollandse brug maakte ik nog even een vreemd fenomeen mee, en lag daar opeens stil met een ruime windse koers onder de brug door met 6 tot 7. Kijkend naar de brugpeilers zie ik een noordgaande stroom lopen.. Het “hele” Gooimeer loopt leeg en ze zijn waarschijnlijk flink aan het spuien waarschijnlijk om het Gooi-, en Markermeer op winterpeil te brengen. Met deze wind en dan niet tegen de stroom in kunnen lijkt toch beetje vreemd over tekomen. OK, de wind schift natuurlijk tussen de pijlers maar ben toch verbaasd. Snel start ik de motor en ga op de autopilot sturend volgas naar de haven en strijk ondertussen de zeilen. Met een noodgang “gooi” ik de boot tegen de kant, spring met logboek, fototoestel en zeilpak en al in de auto richting Muiden. Na 10 min. – 15 min loop ik de steiger op waar alle soloschepen liggen en begeef me naar het schip van Peter Capel die de start en opname schipper is. Nog even de laatste gegevens in het logboek schrijven en lever het in.. Een gezellig praatje met de wedstrijdleiding en collega-zeilers en heelrijke koffie en cake maakt dat ik de 200 mijls met een goed gevoel afsluit.. Ga terug naar de boot om allens op te ruimen en leg d´r in de box.. Moe maar voldaan ga ik huiswaarts..

7 oktober 2002 prijsuitreiking in Huizen
Woensdagavond 7 okt is de prijsuitreiking in het clubgebouw van wsv AVOH in Huizen. Deze vereniging heeft de 200 mijls solo “geadopteerd”. Jan Luyendijk verwelkomt iedereen en alle medewerkers die voor, tijdens en na de wedstrijd veel werk hebben verricht hebben hun bevindingen even verwoordt. De bijzonderheden waaronder het weerbeeld en de opmerkingen uit de logboeken werd besproken en de logboeken en herdenkingsplaatsjes werden aan ieder uitgereikt. De derde, tweede en eerste prijs werden respectieverlijk uitgereikt aan Albert Broshuis, Jan Kees Corts en Dik Geurts. De jaren geleden in het leven geroepen Dameswissel trofee werd aan Jacqueline van Amstel uitgereikt die met haar mooie Contassa 32 “Wandering Moon” als eerste schipperse de wedstrijd voer. Ze heeft zelfs nog een hele mooie wedstrijd gevaren gezien de eindstand. Zelf werd ik ook nog even vernoemd en kreeg de doorzetters prijs uitgereikt omdat men vond dat ik een enorme positieve insteling had en lang moest doorvaren. Dat heb je met eenmaal met een kleiner scheepje, dan “mis” je een klein stukje waterlijn

De prijs bestond uit drie handgeschilderde mokken met afbeeldingen van schildpadden. Later begreep ik dat dit Bob Luyendijk zijn grote passie is. Opmerkelijk was te horen dat Bob die toch zoveel werk voor de 200 mijls verzette zelf helemaal geen zeiler is. En dit terwijl ie uit een door en door gewinterde zeilersfamilie komt.. Zijn organisatie is te zien op www.schildpad.nl .. en www.turtleinfo.com.

Ben niet ontevreden met de behaalde 28ste plaats, een middenmoot dus.. Vorig jaar eindigde in op een 38ste plaats en had toen zoiets van “als ik de wedstrijd uitvaar ben ik al tevreden”.. Mede door het varen met een spinaker waarschijnlijk toch iets meer snelheid of ben ik misschien iets meer tactisch gaan denken..

Bij deze wil ik iedereen van het regattabureau, fam. Luyendijk, Piet Bakker en Peter Capel bedanken voor hun inzet en de professionele begeleiding van deze wedstrijd.. Hou me aanbevolen voor de 200 mijls 2003. Jan, mag ik dan weer een inschrijfformulier?

Barend Peters S/y “True Blue” Inschrijfnummer 39

Gemelde posities route 4 Barend Peters True Blue – Naarden 02/10 – 09:20 – M 1 – Muiden – 0 02/10 – 13:29 – GZ 2 – Volendam – 10 03/10 – 09:02 – GZ 2 – Volendam – 10 03/10 – 10:35 – NEK – Hoorn – 17 03/10 – 13:06 – OVD 3 – S/Lelystad-Z – 28 03/10 – 15:22 – EZ 21 – S/Lelystad-Z – 28 03/10 – 21:08 – V 15 – Medemblik – 45 04/10 – 01:24 – UK 16 – Urk – 63 04/10 – 10:03 – SPORT B – Breezanddijk – 88 04/10 – 12:37 – LC 9 – Stavoren – 100 04/10 – 14:32 – SB 10 – Lemmer – 109 04/10 – 16:41 – KG 2 – Enkhuizen – 120 04/10 – 19:33 – H 2 – Hindelopen – 134 05/10 – 00:27 – EZ 27 – S/Lelystad-N – 158 05/10 – 14:14 – OVD 3 – S/Lelystad-N – 158 05/10 – 17:01 – PH – Pampushaven – 169 05/10 – 19:24 – NEK – Hoorn – 180 05/10 – 20:46 – GZ 2 – Volendam – 187 05/10 – 21:55 – BVK – Blocq V.Kuff. – 193 06/10 – 08:55 – BVK – Blocq V.Kuff. – 193 06/10 – 10:16 – M 1 – Muiden – 200Wedstrijdstand 28

Barend Peters,
S/Y True Blue

200 mijls solo race – woensdag 2 oktober 2002 – door : Otto Maitimu

Vanochtend om 08.51 gestart met de 200 mijls solo race vanaf de ton M1 bij Muiden. Na het palaver gisteravond in het café van Ome Ko werd al snel duidelijk dat een groot deel van de 68 deelnemers zou kiezen voor route 3 uit de voorgeschreven routes.

Route 1, bij IJmuiden naar buiten en via Den Helder weer terug, heeft het risico dat je door het lichte weer niet met één tij Den Helder kunt aanlopen. Route 2 gaat via Harlingen en Oost-Vlieland buitenom Vlieland en Texel naar Den Helder. De wind is nu nog zuidoost, maar zal naar verwachting in de komende dagen naar zuidwest tot west draaien en dan heb je het risico dat je naar Den Helder moet kruisen. Route 4 tenslotte, oogt niet aantrekkelijk door het heen en weer jojo-en over het Markermeer aan het einde van de race. Voor mij dus route 3.

Het deelnemersveld is verder in tactisch opzicht gesplitst in twee kampen. Een deel wil zo vroeg mogelijk vertrekken (reglementair mag er tussen 07.00u en 10.00u gestart worden) om te proberen vanavond in Den Oever te liggen.
Dit was ook mijn eerste plan. Maar de verwachting is dat het vandaag niet veel gaat waaien en dus kun je beter weinig mijlen maken deze eerste dag en dat goed maken verderop in de week als het harder waait. De andere deelnemers zullen dus later vertrekken en ik sluit me daarbij aan door de wekker op 07.45u te zetten.

Bij de start blijkt het eerste deel starters al uit het zicht te zijn en de rest is kennelijk van plan om zo laat mogelijk te starten, want ik zie maar éen boot voor me en één achter me bij de M1.

Nog geen 10 minuten na de start begint het een beetje te waaien. Met halve wind staat er al snel 10 knopen op de windmeter en onder genua en grootzeil loopt het scheepje bijna 6 mijl per uur. Dat schiet lekker op. Helaas zakt de wind na een uur weer in en even later is de wind helemaal op.

Om 12.32 kom ik langszij de GZ2, de rood/groene scheidingston voor Volendam, die gefotografeerd moet worden als bewijs van de gevolgde route. De gezeilde tijd is 3 uur en 41 minuten over een afstand van 10,2 mijl; een gemiddelde snelheid van 2,78 knoop. Dat is te weinig en ik besluit om voor Volendam voor anker te gaan. In de 2 uren daarna komen de latere starters langs en praktisch iedereen houdt het na de GZ2 voor gezien en gooit het anker uit. We liggen met zo’n 20 boten voor anker en boven de dijk naar Marken zie ik nog ca. 10 masten uitsteken. Als die er ook bij horen, ligt het halve deelnemersveld hier.

Ik lig wel lekker, maar het zit me niet lekker. We hebben op de eerste dag maar 5% van de totale route afgelegd en donderdagmiddag draait de wind misschien al naar NW. Dan moeten we vanaf Lelystad kruisen en dan gaat de tijd erg dringen. Tegen 16.45 besloten om ankerop te gaan en toch nog in Lelystad zien te komen. Eerst moet de “Nek” nog gerond worden bij Hoorn en daarna kruisen naar de OVD3. Na de Nek gaat het lekker; 4 soms 5 knopen bij nog steeds een lichte tot matige wind.

Onderweg warm ik de meegenomen ” chili con carne” op, met echte Taco kruiden en kikkererwten. Het glaasje wijn sla ik maar over en ik neem een blikje koude Spa blauw.

Bij de OVD3 ton aangekomen kom ik helaas niet goed uit met mijn slag en moet nog een extra slag maken; dat scheelt gauw 15 minuten. Een passerende binnenvaartschipper begrijpt niets van de manoeuvre en zet me vanaf 200 meter in het daglicht met 2 enorme zoeklichten. Om 23.15 kan ik hem dan eindelijk fotograferen, althans ik hoop dat het de goede is, want als het groene licht 2 seconden aan is, zie ik niks en als het vervolgens 2 seconden uit is, ben ik nog verblind.

Het schutten in de sluis bij Lelystad gaat vlot en om 00.30u laat ik het anker vallen even ten noorden van de Deko Marina.

200 mijls solo race – donderdag 3 oktober

Omdat het de avond ervoor nogal laat geworden is, zet ik de wekker om 08.30u. Hoewel ik af en toe wakker wordt door de golfslag van passerende vrachtschepen, slaap ik als een blok. Na een goed ontbijt en het wassen van de vaat van gisteren, gaat om 09.15u het anker omhoog en tuf ik op de motor naar de EZ21.

Het is rustig weer, WZW 3Bft, soms niet meer dan 500 meter zicht, maar toch ook af en toe een zonnetje.

Vlakbij de EZ27 zie ik Adriaan van Berkel met zijn gele tweemaster op een bijna haakse koers. Die is kennelijk vanaf de EZ27 vertrokken voor route 2. Het lijkt erop dat hij ca 315 graden voorligt en ik probeer me voor te stellen wat zijn vaarplan is. Zo te zien gaat hij uitkomen bij de Trintelhaven, maar dat kan toch niet de bedoeling zijn? Voor route 2 moet hij na de EZ27 naar Stavoren en dat is bij deze wind prachtig bezeild, dus geen reden om te kruisen. Uiteindelijk kom ik tot de conclusie dat Adriaan helemaal niet route 2 zeilt, maar route 3 en dat hij zich vergist heeft tussen de EZ27 en de EZ21. Als ik hem een halve mijl voorbij ben, zie ik dat hij van koers verandert en mij achterna komt.

De voorspelling is dat in de middag de wind naar NW draait. En daar ligt ook Den Oever waar ik de WV14 moet vereeuwigen. Omdat de wind nu nog steeds WZW is, besluit ik om na de ondiepte van het Enkhuizer Zand zo hoog mogelijk aan de wind te zeilen om wat reserve te hebben voor het geval de wind al gaat ruimen voordat ik bij de WV14 ben. Het loopt lekker bij deze wind met genua en grootzeil; er is nog weinig golfslag en we varen regelmatig meer dan 6 knopen bij 11 tot 14 knopen schijnbare wind.

Aan het begin van de middag ziet het ernaar uit dat we het niet langer droog houden. Zeilpak aan, laarzen aan en reddingsvest om. Nog snel even wat eten, want het gaat nu ook harder waaien.

Als ik nog 3 mijl van de WV14 ben, moet ik uitwijken voor een charterschip, daarna kan ik de koers weer vervolgen, maar tot mijn schrik merk ik dat de koppeling van de stuurautomaat niet pakt. Dat is lelijk, want de stuurautomaat is onontbeerlijk in het solo zeilen. Tot overmaat van ramp blijkt de stuurwiel blokkering niet echt te blokkeren. Het stuurwiel kan wel wat stroever gezet worden, maar van vastzetten is geen sprake. Omdat de genua het schip tamelijk loefgierig maakt (meestal varen we met de high aspect fok) kun je met maximaal vastgedraaide stuurwiel blokkering niet langer dan 20 seconden bij het stuur weg.

Voorlopig zit er niets anders op dan op deze aandewindse koers met de hand te sturen tot de WV14 en daarna kunnen we met ruime wind richting Enkhuizen nadenken over de situatie.

Het ronden van de WV14 moet nauwkeurig gepland worden. De camera had ik binnen neergelegd in verband met de regen. Roer vastzetten, luik open, naar binnen storten, camera grissen, omhoog, luik dicht en weer bij het roer. Het regent nog steeds, dus de camera gaat in de jaszak. Vlakbij de boei pak ik de camera weer en zit er allemaal troep uit mijn jaszak op de lens. Met natte vingers probeer ik zo goed mogelijk de lens een beetje schoon en doorzichtig te krijgen. Ondertussen lopen we een kleine 7 knopen en ligt het lijboord bijna onder water.

De WV14 ligt voor mij aan de stuurboordskant van de vaargeul en na het ronden van de boei moet ik zien zo snel mogelijk de vaargeul over te steken om aan de andere kant weer terug te varen. Een tegemoetkomend schip van de bruine vloot, de vaargeul aanhoudend, moet ik dan nog net voor kunnen blijven bij die manoeuvre.

Nu moeten er veel dingen in kort tijdsbestek gebeuren: de boei fotograferen, tijd en log aflezen en onthouden, overstag, stuurboord genuaschoot los, grootschoot uitvieren, bakboord genuaschoot aan, tegemoetkomend schip in de gaten houden, daartussendoor steeds het roer corrigeren en tot slot de passagetijd en de logstand noteren in het logboek. Dit is leuk voor een keer, maar een kruisend rak wordt niets.

In de 2,5 uur tot Enkhuizen heb ik telefonisch contact met het thuisfront en overleg ik de opties. Er moet gerepareerd worden, maar waar? Den Oever had ik al overgeslagen, want het winkeltje van de havenmeester lijkt mij absoluut ontoereikend. Enkhuizen is de eerste optie, gevolgd door Stavoren als tweede optie en Medemblik als laatste in volgorde van plaatsen langs de route. Na een half uur belt Inge weer terug. In Enkhuizen is wel een Yacht Service, maar geen onderdelen voor een Autohelm ST4000. Ook niet in Stavoren, maar wel in Medemblik waar een dealer zit van Autohelm. Dat schiet dus niet echt op. Eigenlijk voel ik er weinig voor om door te zeilen naar de VZ3 bij Stavoren – mijn doelstelling voor vandaag – omdat ik daar in het donker ga aankomen en er een rijtje onverlichte tonnen op mijn route liggen. Dat is normaal geen probleem, de radar pikt ze wel op, maar daar heb ik nu niets aan, want die is binnen en ik ben buiten.

Ik besluit om even voorbij de KG2 bij Enkhuizen voor anker te gaan en te proberen of ik de zaak zelf kan repareren. Al snel is het probleem duidelijk. De koppeling bestaat uit een excenter dat een getande riem strak trekt rond een krans die bevestigt is op het stuurwiel. Door het excenter loopt een asje dat vastgezet is met 2 minuscule pennetjes. De pennetjes zijn versleten en daardoor draait het excenter over het asje en is er geen koppeling.

Na 2 uur heb ik alles weer gemonteerd met omgedraaide pennetjes. Hoera, het werkt. Inmiddels is het 19.00u en het lijkt me verstandig om eerst maar wat te eten. De ankerplek is niet ideaal. De wind is inmiddels NW en regelmatig 5 Bft. De golven lopen vanaf Den Oever op tegen het Enkhuizer Zand waar ik nu voor lig. Het is net of je in de branding voor anker ligt en ik zie vanuit de kajuit dat het stuurwiel enorme slagen maakt en soms hoor ik het roer slaan. Ik zet het stuurwiel in de middenstand en zet hem vast met de koppeling van de stuurautomaat. Althans, dat was het plan want de pennetjes in het excenter houden het weer niet en de bedieningshandle draait zonder weerstand in mijn hand (%$#@!!)

Dat wordt dus niks meer vanavond. Ik kan nog kiezen tussen 10 mijl tegen de wind in motoren naar Medemblik in de wetenschap dat ik morgenochtend om 8 uur geholpen kan worden door de dealer, waarna ik weer 2 uur terug moet varen naar de KG2 om de draad weer op te pakken, of Enkhuizen binnenlopen en hopen dat de klus hier morgenochtend geklaard kan worden. Eigenlijk heb ik het helemaal gehad voor vandaag en ik kies voor het laatste. Voor mijn part lassen ze dat asje aan het excenter; ik heb nooit om pennetjes gevraagd.

200 mijls solo race – vrijdag 4 oktober

Om 08.15 ben ik gedouched en geschoren en hang ik aan de lijn met Yachtservice Medemblik. Na uitleg van het probleem blijkt het gevraagde onderdeel niet in de revisiekit te zitten, maar wel aanwezig te zijn bij de Yachtservice in Enkhuizen. Dat is geluk hebben! Ze blijken zelfs gevestigd te zijn op de Compagnieshaven waar ik nu lig.

Om 10.00 uur is alles weer gefixed en als ik om 10.38u de KG2 weer gefotografeerd heb, ben ik weer in de race. Na een uur zijn er toch weer problemen met de stuurautomaat, want de bedieningshandle wil niet in gekoppelde toestand blijven. Met een elastieken zeilbandje is dat opgelost, maar het is nu dubbel opletten op schepen op een kruisende koers omdat je het stuurwiel nu niet snel kunt ontgrendelen.

Het eerste rak gaat naar Breezanddijk en is krap aan bezeild. Onderweg komen diverse andere deelnemers me op enige afstand tegemoet, die het keerpunt bij de Sport B ton al gemaakt hebben. Om 14.09u rond ik de Sport B en vliegen we ruime wind richting Urk, soms meer dab 8 knopen over de grond. De wind is aangetrokken tot een dikke 5 en inmiddels is er wat zeegang opgebouwd voor de kust van Friesland zodat de stuurautomaat hard moet werken om het schip op koers te houden in de achterop lopende golven.

Om 18.01u rond ik de UK16 en begint het kruisrak naar Medemblik, mijn volgende bestemming. Ineens merk ik dat het nu goed mis is met de stuurautomaat want ik zie het stuurwiel grote zwaaien maken in de golven. Ondanks dat de handle in de vergrendeling staat, kan ik het stuurwiel met gemak heen en weer bewegen; kennelijk slipt de tandriem over de krans. Dit is goed waardeloos.

Bij het doormelden van mijn positie aan het regattabureau hoor ik dat ieder jaar 5 tot 10 deelnemers uitvallen door problemen met de stuurautomaat.

Aangezien de Yachtservice Medemblik dealer is van ” Autohelm” besluit ik door te varen naar Medemblik. Met een rif in het grootzeil draai ik de genua zover in totdat het schip goed in balans is en praktisch zichzelf vaart op een aandewindse koers. Er zijn wel groter dan normale koersuitslagen, maar in de wind draaien is er nauwelijks bij.

Tegen twaalven ben ik in de buurt van de V15 ton bij Medemblik; de ton is onverlicht en het is knap donker door een boven ons hangende wolk. Ik probeer zo aan te sturen dat ik de lichtjes van Medemblik op de achtergrond heb in de hoop dat ik de ton zal zien.

Dat gaat niet lukken, ik denk dat ik de ton pas zie als ik ernaast lig. Ik laat het roer het roer en ga binnen op de radar kijken of ik wat zie. In totaal zie ik 4 stippen, 3 van andere zoekende deelnemers en de laatste moet dan de ton zijn. Maar wat is wat? Als ik inzoom op 0,5 mijl zie ik dat 1 stip kleiner is dan de andere en heb ik de ton snel gevonden. Gelukkig is de wind afgenomen tot een kleine 3 wat het zoeken en manoeuvreren vergemakkelijkt. Vlak voordat ik de foto met flits neem, roep ik heel hard in de richting van de andere boten: HIER-IS-T-IE.

Om 00.45 meer ik af in een box in de buitenhaven van Medemblik. Morgen weer een dag.

200 mijls solo race – zaterdag 5 oktober 2002

Om 09.15 sta ik in het havenkantoor op het Regatta Center in Medemblik om te informeren wanneer de Medemblik Yacht Service (MYS) opengaat. Op zaterdagen is dat hier om 14.00 uur, maar misschien dat er in de hoofdvestiging elders in Medemblik iemand vanaf 10.00u aanwezig is. Shoot! De havenmeester belooft te bellen en te komen melden indien ik er terecht kan. Omdat het regent, verwacht ik niet dat de havenmeester op de steiger komt en om 10.15u ben ik weer op het havenkantoor; hij was vergeten te bellen, maar doet het nu onmiddellijk. Er is een juffrouw die de telefoon aanneemt en die meldt dat om 10.30u een directeur aanwezig is. De havenmeester biedt mij een fiets aan en in de stromende regen fiets ik zo hard ik kan in mijn zeilpak naar de andere kant van Medemblik. Onderweg bedenk ik me dat als iemand mij zal vragen of ik veel regen gehad heb onderweg, ik moet antwoorden: alleen op de fiets; dat gelooft toch niemand! Bij aankomst ben ik binnen mijn zeilpak net zo nat als er buiten, maar het zal blijken dat ik tijd genoeg heb om op te drogen.

De directeur, Bouwe Hiemstra, is in gesprek met een Duitser die –overigens op beschaafde toon- vrij omstandig zijn ongenoegen komt uiten over een rekening en de kwaliteit van de uitgevoerde reparaties. Gedurende 20 minuten ben ik getuige van het gesprek en zit ik op een bankje geduldig te wachten. Hiemstra schat ik in als een man met hoog EQ, die goed meebeweegt met de klager, hem niet tegenspreekt maar belooft de zaak te zullen onderzoeken. Zijn aanpak heeft duidelijk een de-escalerend effect, maar wanneer de twee als goede vrienden beginnen te spreken over het voorbije vaarseizoen en de dingen des levens, interrumpeer ik met: ” Heren, ik wil niet onbeleefd zijn ….”.

Om 12.30u heb ik de meegenomen onderdelen weer gemonteerd en kan ik weg. Eerst wil ik nog even mijn inktzwarte handen wassen met garagezeep. Echt schoon worden ze niet, maar ik wil er niet teveel tijd aan besteden; de rest gaat er wel af in bed.

Om 13.38u passeer ik opnieuw de V15 en ben ik op weg naar Stavoren. Na passage van de VZ1 gaat de tocht naar Makkum. De wind zit in de NW hoek en ik moet opboksen tegen een dikke 6 Bft; gelukkig is het net bezeild. Na Makkum gaat de tocht naar Hindelopen en met de ruime wind en achterop lopende golven wordt dit de ultieme test voor de gereviseerde stuurautomaat: hij houdt het prima. Na Hindelopen moet ik om het Vrouwezand bij Stavoren en vaar ik weer richting Lelystad. Inmiddels is het donker geworden en ik geniet met volle teugen van de wind, het zeilen en de snelheid die tegen de rompsnelheid van het schip ligt. Ik maak een warme maaltijd klaar en denk aan het liedje van Henk Wijngaard: “met de vlam in de pijp”. Dit is dan wel niet de Brenner, maar het IJsselmeer en geen 30-tonner diesel, maar een zeilboot, maar ik scheur wel en voel me ook in m’n sas.

Even na 21.00u fotografeer ik de EZ21 en begin ik aan de sluispassage. In totaal is dat zo’n 10 mijl dus dat duurt nog wel even. Vanaf de EZ21 ligt er een aantal onverlichte tonnen precies op mijn koerslijn, maar die moet ik met de radar kunnen omzeilen.

Terwijl ik binnen op de radar zit te kijken valt ineens alles uit: accu’s leeg. Dat is natuurlijk ook stom. Ik ben onderweg sinds woensdagochtend, heb nauwelijks gemotord, nergens aan de walstroom gelegen, heb geen windgenerator of zonnepanelen, maar wel 24 uur per dag de koeling aan, de stuurautomaat gebruikt als die het deed, de radar zeer frequent gebruikt, nacht- en ankerverlichting gevoerd, etc. Ik storm naar buiten en laat het schip eerst afvallen zodat ik uit de tonnenlijn kom. Omdat ik nu eigenlijk voor deze koers en wind teveel zeil voer, rol ik de genua in en start de motor zodat de service accu’s weer bijgeladen worden.

Om 23.00u laat ik het anker vallen ten zuiden van de sluis bij Lelystad en bel ik nog even naar het thuisfront.

200 mijls solo race – zondag 6 oktober 2002

Om 05.00u gaat de wekker voor de laatste etappe. Ik houd er rekening mee dat de wind nog steeds NW zal zijn, zodat ik het eerste stuk naar de Nek bij Hoorn moet kruisen.

De Centrale Meldpost IJsselmeergebied meldt een actuele wind in Lelystad van 7 Bft. Hoewel ik goed geslapen heb, heb ik inderdaad wel gemerkt dat de wind fors door het want floot. De harde wind heeft het CQR anker diep ingegraven; inderdaad very secure, maar hoe krijg ik het er nu weer uit? Ik heb geen ankerlier dus er zit niets anders op dan het anker met handkracht proberen te lichten. In het donker is vanaf de stuurstand niet te zien waar de ankerlijn loopt, dus op goed geluk vaar ik op de motor een stukje vooruit in de hoop dat ik zo wat loos in de ankerlijn krijg. Het laatste stuk van de lijn is een voorloop van 10 meter ketting en die moet toch echt met de hand naar binnen gesleurd worden. Het valt echter niet mee om een schip van 6.000 kg tegen windkracht 7 naar voren te trekken. Na een worsteling van 20 minuten is de klus geklaard en zijn we onderweg. Om 05.55u passeer ik de OVD3 en start mijn volgende etappe.

De Nek is niet helemaal bezeild, maar volgens de verwachting zou de wind naar NO draaien, wat inderdaad om ca. 07.00u gebeurt, zodat ik de Nek alsnog kan aanlopen.
Wanneer ik onderweg op de windmeter 37 knopen zie staan, denk ik dat ik niet goed zie; maar het is toch echt zo. De schijnbare wind, de wind over het dek, is een dikke 8 Bft. Het wordt me nu toch een beetje te gortig en met dubbel gereefd grootzeil en weggedraaide fok loop ik nog steeds een ruime 6,5 knoop aan de wind.

Omdat ik niet zeker weet of de draaiing van de wind tijdelijk is of permanent besluit ik om over te gaan op handbesturing om zodoende maximaal hoogte te winnen. Het nadeel daarvan is wel dat ik achter het stuurwiel sta en bij tijd en wijle buiswater in mijn gezicht krijg. Overigens is het prachtig om de dageraad te zien aanbreken boven het Markermeer.

Na de passage van de Nek gaat het ruime wind langs Volendam en het Paard van Marken richting Muiden, alwaar ik na het aanlopen van de M1 ton om 10.36u finish en de 200 mijls solo is volbracht.
Uiteraard ben ik benieuwd naar mijn classering, maar toch overheerst de voldoening van het uitzeilen van deze prestatietocht. Jan Luyendijk, bedankt dat ik mee mocht doen en als het even kan, ben ik volgend jaar weer van de partij!

Otto Maitimu
o.b. S/Y Content

Online verslag door Erik Jan Hardonk

Dit jaar doe ik weer eens mee aan de 200 myls Solo. Deze start op woensdag 2 oktober vanuit Muiden. Omdat onze boot, de Nescio, in Lemmer ligt, ga ik dinsdag al op pad om de boot naar Muiden te varen.
Na het bowlen op maandagavond (waarbij ons team heeft gewonnen van CSS) meteen naar Lemmer gereden om op de boot te overnachten. Kan ik vroeg vertrekken. Om 6 uur gaat de wekker. Koffie zetten, ontbijtje maken. In de kajuit is het fris (12 graden), buiten is het nog donker en koud.
Om kwart voor zeven de motor gestart. Het waait nauwelijks, dus het eerste stuk wordt motoren. Lemmer ligt er donker en verlaten bij als ik uitvaar. Na de Friese Hoek gaat de steven naar het zuidwesten. Er steekt een mooi windje op, dus de zeilen kunnen omhoog. Uiteindelijk loopt de boot nog 6 knopen. Intussen is de zon al weer een tijdje op. Het lijkt een prachtige dag te worden.

Ter hoogte van Urk draait de wind verder naar het zuiden en neemt weer af. Uiteindelijk moet ik toch de motor maar weer starten. Lelystad komt langzaamaan in zicht.
Bij Lelystad heb ik een vlotte sluispassage, de sluisdeuren stonden al open. Ruim tien minuten later vaar ik op het Markermeer, richting Pampushaven. Het is inmiddels rond 12 uur ’s middags en inderdaad een prachtige dag.
De wind laat het afweten, dus vaar ik nog steeds op de motor. Nu kan dat nog, morgen mag dat niet meer. Rond 14 uur vaar ik langs Pampus, nog een paar mijl naar Muiden. Eenmaal in Muiden blijkt de haven al behoorlijk vol te liggen met deelnemers. Een handje schudden, bijpraten (veel van de deelnemers kennen elkaar nog van vorige edities of van andere wedstrijden). Er wordt druk gespeculeerd over het weer, de te volgen route.
’s Avonds palaver in het Café van Ome Ko. We krijgen allemaal een kop koffie, appelgebak en natuurlijk een camera, logboek en pet uitgereikt.

Woensdagochtend, 6:00 uur.Iedereen is druk in de weer. Vanaf 7 uur mag er gestart worden. Ik moet even ruimte maken voor mijn buurman, die al vertrekt. Achter hem aan vaar ik naar de start, om even te kijken hoeveel wind er op het water staat. Niet veel (een kleine Bf 2). Omdat ik tot 10:00 uur mag starten, ga ik weer terug naar de haven. Wachten op iets meer wind.
Anderen kunnen niet wachten en starten toch. Wie weet haal ik ze later nog in.
Woensdag 2 oktober
VERVOLG Ik vaar mee naar de start, om te kijken naar de mensen die wel starten en of er wat wind staat. Die staat er niet, dus ik ga weer terug naar de haven (je mag starten tot 10:00 uur). Uiteindelijk ben ik om 9:45 uur gestart.
Dit lijkt een goede keuze, er staat iets meer wind dan ’s morgens vroeg. Meteen de spinaker gehesen, de boot loopt toch nog zo’n 4,5 knopen bij 7 knopen wind.

Naarmate het Paard van Marken dichterbij komt, neemt de wind steeds verder af. Na het Paard van Marken afvallen richting Volendam. Meteen is de vaart uit de boot, er staat erg weinig wind hier. Over de laatste 2,5 mijl doe ik ruim een uur. Na de GZ2 haal ik de spi naar beneden. Ik ga bij Volendam alvast mijn verplichte ankerrust nemen. Hopelijk trekt de wind in de tussentijd wat aan. Er zijn meer deelnemers die dit van plan zijn, we liggen intotaal met tien schepen voor anker.
Bij Ed aan boord van de Lupa Maris eet ik een deel van zijn voorraad op. Hij heeft nog Lapskaus uit het ruim opgeduikeld, die maken we soldaat. De rest van de dag steekt er geen wind op, dus we brengen ook de nacht door achter het anker. Vandaag slechts 10 van de 200 mijlen gemaakt. Dat wordt doorvaren de komende dagen.

Donderdag 4 oktober
Vanmorgen om 6 uur even buiten gekeken naar de wind. Nog steeds niks. In overleg met Ed besloten om om 8 uur te vertrekken. Eerst een kop koffie, eieren met spek etc.
Om 8 uur waait het dan toch een beetje. Spinaker weer omhoog, MN1/GZ2 op de foto en op naar de NEK. Ook richting Lelystad kan de spi erop blijven. Bij Lelystad moet de eerste keuze gemaakt worden. Amsterdam is niet bezeild, dus route 1 (over de Noordzee) valt af. Wie weet is route 2 aantrekkelijk. Moet je wel vanavond bij Kornwerderzand zijjn. We zullen zien. In de sluis een weerberichtje beluisterd. Ook route 2 valt af (ongunstige wind op het Wad).
Dan blijven 3 en 4 over. Vanwege de voorspelde NW wind en het geringe aantal NW rakken in route 4 kiezen we (Ed en ik) voor 4. Jammer van de Wadden, die bewaren we voor een volgende keer.
Vanaf Lelystad richting Medemblik. Krap over het Enkhuizerzand (je hoeft er niet helemaal omheen). Het laatste stuk naar Medemblik moet er toch gekruist worden. De wind is inmiddels toegenomen tot 5 Bf.Na de V15 gaan we richting Urk. De spi kan er weer op. De stuurautomaat doet het prima, dus ik kan de kajuit in om eten klaar te maken. Na de afwas zijn we alweer bij Urk. In het donker de spi naar beneden gehaald, ging niet helemaal vlekkeloos.
Uiteindelijk zit de spi dan toch in de zak. In Urk liggen nogal wat deelnemers, ik leg aan naast de Tumlare. Na schoon schip gemaakt te hebben, komt Ed nog wat drinken. Daarna te kooi, morgen weer vroeg op. Vandaag ruim 60 mijl afgelegd.

Vrijdag 5 oktoberOm 6 uur gaat de wekker. Na het ontbijt en de koffie de zeilen aanslaan, trossen los en varen. Na de foto van de UK16 op naar de Sport B (bij Breezanddijk, halverwege de Afsluitdijk). 25 mijl aan de wind, met het Vrouwenzand bij Stavoren ertussen. Ik heb geen zin om daar een grote omweg voor te maken. Met flink opletten en danzij de GPS kan ik er vlak langs, met slechts 20 cm water onder de kiel.
Vanaf de Sport B naar Stavoren. Hoewel het inmiddels hard waait, probeer ik toch te spinakeren. Als je wilt winnen moet zoiets wel. Dit keer gaat het niet goed. De combinatie van harde wind en flinke golven is de stuurautomaat teveel. Als ik op het voordek bezig ben de genua te ruimen, loeft de boot op en gaat behoorlijk schuin. Is dit nou een zogenaamde broach?
Snel naar achteren, stuurautomaat uit en loefschoot los. Daar wappert de spi aan de mast. Vrij makkelijk krijg ik hem uiteindelijk naar beneden. Dan maar weer de genua erop. De Nicky Deux en de Jean Dix hebben weer een mooi schouwspel gehad.
Van Stavoren naar Lemmer en daarvandaan naar Enkhuizen. Ed is uit het zicht verdwenen.
Later belt hij op met de melding dat hij wat schade heeft en voor reparatie in Enkhuizen blijft. Ik ga door naar Hindeloopen. In het donker rond ik de boei en besluit door te gaan naar Lelystad. Daar kom ik uiteindelijk om 00:15 bij de verplichte boei. Een uur later lig ik in de Houtribhaven. Vandaag ruim 90 mijl gevaren. Morgen naar de finish.
200 mylsSolo, deel 3

Zaterdag 5 oktober
Vanmorgen iets na 8 uur vertrokken uit de Houtribhaven (Lelystad). Gelijk met de Almare van Jaap Homan door de sluis. Jaap heeft route 3 gekozen en kan vanaf Lelystad zo naar de NEK zeilen. Omdat ik route 4 heb, moet ik eerst naar Pampushaven. Dat blijkt recht tegen de wind in te zijn, dus ga ik bij Lelystad Haven weer naar binnen. Kan ik meteen kijken of ze daar een stekkertje voor mijn GPS hebben. Tegen het eind van de ochtend heb ik even contact met Ed. Hij blijkt vannacht om 1 uur vanuit Enkhuizen te zijn vertrokken en is nu bij de sluis van Lelystad. Als hij aankomt is er koffie, soep en suikerbrood.
Zo mooi als het gisteren was,
Zo grijs is het vandaag

Uiteindelijk is het een uur of twee ’s middags voordat de wind ver genoeg gedraaid is. Met vliegende vaart (het waait W 5 à 6 Bf) gaan we op Pampushaven af. Dan blijkt dat er meer mensen hebbe gewacht, overal zijn zeiltjes te zien die dezelfde kant op gaan en bij dezelfde boeien keren.
Vanaf Pampushaven naar de NEK. Er komen af en toe zware buien over drijven. In de regen die daarbij hoort is er weinig zicht. Soms wordt het water helemaal vlak geslagen door de regen. Heeft ook wel wat, maar op een gegeven moment is het wel genoeg met die regen. De wind zakt wat in dus het tweede rif kan eruit. Even later volgt het eerste rif en vaar ik weer onder vol grootzeil. Vanaf de NEK naar de boei bij Volendam gaat in een uurtje. Voor mij zitten een stuk of drie schepen, achter volgen er een stuk of zes. De vaart zit er goed in en de boot loopt als een trein. Nauwelijks druk op het roer, dus de zeilen staan goed getrimd.
Vanaf Volendam plat voor de wind naar de Blocq van Kuffeler. Daarvandaan de laatste etappe naar Muiden. Net op dat moment geeft de GPS er helemaal de brui aan. Lekker als je net die ene onverlichte ton moet vinden (het is inmiddels een uur of negen ’s avonds. Vlak voor ik er moet zijn, slaat de GPS weer aan. Het was echter al wel duidelijk waar de boei moest liggen, want af en toe ging er een flitslicht af van weer een foto die ervan gemaakt werd.
Om iets voor tien uur maak ook ik mijn laatste foto.
De wedstrijd zit erop. In de haven is het gezellig druk, je kan overal aan boord voor een kop koffie of een drankje. Nita komt aan boord om morgen het stuk terug naar Lemmer te varen.

Zondag 6 oktober
Niet al te vroeg opgestaan. In de haven is het druk. Ik krijg het nieuws dat ik op een voorlopige tweede plaats sta, Ed op acht. Dat stemt tot tevredenheid!

Erik Jan Hardonk
o.b. S/Y Nescio

In feite door Marjolein Brandt

De 200 myls ‘SOLO’ en de Singlehanded

In oktober gaan  2 befaamde solotochten van start :   de  200 myls  ‘SOLO’
en de Singlehanded.    De eerste wordt voor  de zevende keer verzeild, de
tweede voor de 26ste maal.   Beide zijn solotochten op het IJsselmeer, de
Waddenzee en de Noordzee. Wat zijn de overeenkomsten en verschillen?

Nog één keer knallen door Henriëtte Kuipers

Nog één keer knallen door Henriëtte KuipersMUIDEN     –     “Op mijn         uitslagen- blaadje passen pre- cies 68 namen.   En dus beperkt de 200 myls ‘SOLO’ zich tot dat aantal”,       laat Jan  Luijendijk    we- ten.   Volgens de or- ganisator van de 5- daagse solozeilwed- strijd op het IJssel- meer,   Wadden en de Noordzee, is de belangstelling voor de race in de afgelo- pen jaren enorm ge- Jan Luyenijk, organisator van de populaire 200 myls ‘SOLO’ Een van de deelnemen- de schepen de Balder.   groeid. Een paar honderd schippers staan te trap- pelen om mee te zeilen,  maar Luijendijk is onver- murwbaar. Vol is vol.  Want anders loopt het eve- nement uit de hand. “Veel schippers willen graag even knallen,   voordat hun hun schip naar de winterstal- ling gaat. De vrouwen zijn in het najaar toch uitgezeild en dus  ruiken de mannen  hun kans om er nog een weekje alleen  op  uit  te  trekken. Sinds de stoere zeilverhalen van  de  deelnemers aan de 200 mijls ook op internet ver- schijnen en nauwkeurig door de familie en vriendenkring kunnen   worden   gevolgd, spreekt de wedstrijd gewel- dig tot de verbeelding”, al- dus de initiatiefnemer van de 200 myls ‘SOLO’Logboek De  zevende  editie van deze zeilwedstrijd die jaarlijks wordt georganiseerd, gaat op 2 oktober nabij Muiden van start. De deelnemers kunnen kiezen uit 3 routes. Twee van de routes zijn uitgezet op het IJsselmeer. Wie liever op zee zeilt heeft daartoe alle gelegenheid. Want de andere 2 routes gaan via de Noordzee en de Wadden. Aan elke schipper wordt vooraf een logboek en een fototoestel uitgereikt om de passagetijden te noteren en de verplichte merktekens te fotograferen. De zeilprestaties moeten dagelijks tussen 19:00 en 22:00 telefonisch worden doorgegeven aan het regattabu- reau, m’n zoons Bob en Marco. “Solozeilers hebben altijd meer te melden dan alleen hun positie”, zegt Luijendijk la- chend. “Zodra er gebeld mag worden heeft Bob het razend druk. De schippers moeten tijdens de wedstrijd verplicht drie keer een rustperiode van zes uur naleven. Omdat Bob aan de wal ’t meeste werk verricht, komt hij beslist slaap tekort. Maar Bob heeft ’t er erg graag voor over. Marco schrijft voor de internetsite ‘Nieuws tijdens de race’. Als ik na af- loop van de race de logboeken doorlees, dan is het toch lang nagenieten. Want de deelnemers beleven veel zaken, die door- gaans met enige fantasie worden beschreven.Formule De uitslag van de 200 mijls wordt berekend aan de hand van de zogenaamde SW han- dicapformule. Dit omdat de deelnemende kajuitzeiljach- ten enorm van elkaar verschil- len qua grootte en gewicht. Met het oog op veiligheid moeten de schippers zich zorg- vuldig houden aan allerlei strenge veiligheidseisen en geldende wedstrijdreglemen- ten. Er zijn geen restricties wat betreft zeilvoering, na- vigatieapparatuur, stuurauto- maten en andere hulpmidde len. “In voorafgaande jaren mocht onder bepaalde omstandighe- den de motor worden ge- bruikt. Die regel werd echter door elke schipper anders be- oordeeld. Daarom mag de mo- tor nu alleen nog maar ge- bruikt worden als de veilig- heid van het schip in gevaar komt. Verder is het ook verbo- den om tijdens de wedstrijd de nationale driekleur te voeren. Dat is immers niet gebruike- lijk tijdens een zeilwedstrijd. De vaarkrant, Telegraaf dd. 28 september 2002 door Henriëtte Kuipers

Eenzaam maar niet alleen door Willem Melching

Eenzaam maar niet alleen

Het is weer zover : de 200 myls ‘SOLO’. De 24-uursrace is natuurlijk reuze stoer, maar echte mannen doen het solo. Dat wil zeggen, ze varen groepsgewijs, maar zijn alleen op hun bootje. Van 2 tot en met 6 oktober is de krachtmeting en alles is goed te volgen op de eigen website. De bedoeling is om zo snel mogelijk 200 mijl af te leggen. Tussentijdse rust is verplicht en aan veiligheid worden hoge eisen gesteld. De lijst met veiligheids- eisen is zeer leerzaam voor iedereen die wel eens op het IJsselmeer of ruimer water bevaart.

Wxtide. Gebruikers van Apple-computers kunnen ook heel goed aan hun trek ken komen op het internet. Een leu- ke site met veel programma’s en nog wat zinvolle links naar andere Apple- sites. Ook nautische spelletjes zijn er volop te vinden.

de Uitkijk, Nieuwskrant van de Waterkampioen
Nummer 18, 27 september 2002

Oude koeien van 2001

• Dit weekend alles flink van me af te laten waaien, en… vast lekker ingezeild voor de zesde tocht der tochten. Misschien blijf ik een middenmooter, het wordt wel weer genieten.
• Bij hoge uitzondering mag jij iemand extra meenemen in het topje van je mast en als hij bij Breezanddijk nog leeft, volgt de rest. Als we maar niet dwars door het schietgebied varen zeg ik dan maar !!!
• Maar het zijn net oefeningen, dus je zult nooit weten hoe die kolonialen richten en…………….. zeker niet hoe die solo-schippers zullen zeilen?
• “Ik solo ?” “Welnee, je weet ’t, een schrizofreen zeilt nooit alleen !”
• Na het uitgebreide ééngangen menu kan ik me voor de verandering weer eens helemaal op het sturen concentreren. Langzaam valt de avond in en wordt het donker op het water. De rustieke IJsselmeerdorpjes tekenen zich af door bundeling van lichten. Het zicht is goed en ik geniet van deze dag en avond. In de verte zie ik de oude vuurtoren van Urk met zijn heldere lichtbundel wenken, zoals hij dat al meer dan honderd jaar doet vanaf het oude eiland. “Kom maar hierheen” lijkt hij aan te geven. Ja, ik ben al onderweg.
• Met m’n stalen knikspant loop ik niet zo hard. Maar voordat ik te kooi ging had ik eerst ’n goed gesprek met Johnny Walker en heb met ‘m afgesproken, dat we er morgen samen 7 knopen p/u uit zullen persen.
• Weergoden bedankt, als ik iets terug moet doen, laat maar weten.’
• M’n bootje lelt er doorheen, maar nu neem ik als lunch een tonijnsalade met bosui en komkommer op toast.
• Ik lig in Pampushaven naast ’t zendschip. Met m’n accukabels los komt er muziek uit het luidspeakertje van m’n oliedruk-alarm en alle LED’s branden.
• Hij zwaaide, net als al die anderen. ‘De 200 myls is precies geschikt voor ons (mens en boot).’
• Bij de GZ 2 halfwinder erop, loopt als de brandweer. Bij de Nek halfwinder eraf, bijna ziekenwagen nodig.
• De mensen op die platbodem gaan met hun rug naar m’n in drie dagen ongeschoren tronie staan.
• Valt op dat teveel solisten overtuigd varen. Juist als solozeiler dien je het weer voor te zijn.
• Veel zeilwisselingen, waarna elke keer weer de inhaalslag wordt gevoerd, want wisselen kost meters en die moet je terughalen
• Tijdens het palaver kwam er meteen een bommelding. Alle routes werden geschrapt en vervangen door een alternatieve baan. Wat zit hier achter ? Een teleurgestelde deelnemer ? Iedereen weet, dat er veel belangstelling voor de 200 myls is. Men zegt, dat de BVD de zaak in onderzoek heeft.
• Het wordt een prachtige zeildag.’ De meesten hebben het maximale zeilopervlak staan en geven geen meter cadeau !
• Na het fotograferen van de boei, startte ik de motor op weg naar m’n rusthaven , vanwege de wind op de kop. Wat ik ook trok aan de val, ik kreeg het grootzeil niet naar beneden. Vastgelopen blok? Ik besloot het grootzeil voorlopig maar met de spinakerval om de mast te binden en in de haven te kijken wat er echt loos was. In de haven aangekomen vertelde ik aan een mede 200 myler wat er aan schortte. Hij keek naar boven, schudde z’n grijze kop en zei :”Ik zou, als ik jou was, bij het neerhalen van je zeilen voortaan wel aan de juiste vallen trekken” Met een kop als een biet kon ik inderdaad met de juiste val, soepel als het hoorde, het grootzeil naar beneden halen. Vermoeidheid ?
• Het weer zit in de lucht en niet in de radio.
• M’n windmeter is kapot, maar weet niet of ik ’t erg vind.
• Ik heb genoeg eten bij me. ‘1e. dag pasta met ham, 2e. dag pasta met ham, 3e. dag pasta met ham en de 4e. dag pasta met ham,
• De wind valt nagenoeg weg. Het stukje naar de Nek kost me de nek.
• De automaat is stuk sinds de eerste passage van het paard van Marken. Ik heb een vriend nog nooit zo vervloekt en in de armen gesloten. Dan doet ie ’t wel, dan doet ie ’t niet.
• Ik krijg in Urk les in wappen, sms en nummerherkenning onder genot van een Beerenburg met bilgewater.
• Ik zou wel willen, dat m’n in ’t verleden verreden kilometers konden worden omgezet naar zeemijlen in de toekomst !
• Ik loop aan de wind over bb een mijl harder, dan over sb. Bij het weghalen van de radarreflector blijkt de spleetwerking weer herstelt te zijn en loop over elke boeg weer even hard.
• Op ’t rak van Urk naar Breezanddijk: ‘Gedverdemme, wat is dit lekker !’

Ingeschreven solo-schippers – 2001