Oude koeien van 2006

• Alles doet wel zeer, zelfs de pijn in mijn hart nu ik besef dat het weer voorbij is en het weer een jaar duurt.
• Maar hoe krijg je dat ding naar beneden. Dat heb ik gemerkt, ik gooi de loefschoot los, maar het blijft net even hangen. Slaat de boot plat, zelf water over de kuiprand, de val snel los en toen kwam de boot weer rechtop. Hehe, wat een gedoe
• Mijn stuurautomaat moet wel vrouwelijk zijn. Ze doet net iets anders als wat ik wil en als ik er wat van zeg, houdt ze er mee op.
• Als je ankert en je blijft één of twee knopen doorvaren, anker je dan ook?? We zagen het maar konden hierover niets vinden in het reglement.
• Heb extra vaak geklikt, zodat mijn gesprekspartner kon zien waar ik op dat moment zat. Dit is een supersysteem Jan,
• Tussen de Sport E en Hoorn spelen we wat met de afstandsbediening van de stuurautomaat. Terwijl ik aan boord van de Scheerling zit zeilt de Bandos no-handed de haven van Hoorn binnen. Over 10 jaar de 200 mijls zeilen via remote control, kunnen we dan als oude lullen toch aan dit spelletje blijven meedoen.
• Ik word doodziek van zijn spi. Dat ding komt steeds dichterbij….
• Oh ja, we treffen het, waarom, wel het heeft geregend. Ja, en? Nou regent het in september, dan valt de kerst in december.
• Piet baalt, die heeft volgens hem de nieuwe gasleiding in de schroef.
• De ontvangst vrijdag ’s nachts op het Markermeer tussen Marken en Muiden was overweldigend. Het weerlichten was niet van de lucht. Toen volgde die bui, die hoosbui met zijn verblindende bliksems en donder. Alles werd zo voor de finish bij de IJM18 boei nog even flink schoongespoeld. Je moet netjes gewassen thuiskomen, heb ik vroeger altijd geleerd. Poe, poe…..!
• Het zou misschien een suggestie zijn om in de convocatie nog te vermelden dat zeilen op het wad de boeien (alle boeien) aan vaarwaterzijde gepasseerd moeten worden.
• Op de website sta ik nu wel: rechtstreeks van OVD3 naar Den Helder over land en zee gezeild. En Jan had nog ze gezegd dat dat niet mocht.
• OK, ik word dan geen eerste, maar hopelijk kom ik straks wel heel aan
• Dus iedereen start, ik ook. Plots doemt iets zwarts op onder mijn spi, een binnenschip? Nee een steiger. Hoe kan dat nu weer… Bijna had ik pampus overvaren. Toch maar even uitgeweken
• Supertocht over zee, ’t wad, lijkt meer op surfen.
• De wind werkte precies tegen en hield zich slecht aan de voorspellingen
• Mijn broer belt – ik heb er een 2e nichtje bij gekregen vanmiddag
• De nacht was nog mooier, een prachtige sterrenhemel met vallende sterren, waarin Donar zich uitleefde met zijn strijdwagen. Gelukkig hield hij zich aan de randen van dit prachtige schouwspel. Ook heb ik weer een paar nieuwe sterren ontdekt…., volgens mij.
• De veerboot heb ik 3 keer zien passeren, ik heb maar gezwaaid, want hij zal wel gedacht hebben, waarom start die eikel zijn motor niet.
• Om 12:45 uur zit ik in een onweersbui bij Stavoren. De wind valt praktisch weg en tolt rond. Na 1½ uur ben ik 1 mijl opgeschoten in de verkeerde richting.
• Volgens de kaart ligt hier maar 1 rode ton. Controleer snel de positie en zie dat die niet goed staat in het logboek. Kan gelukkig nog bijsturen.
• What an amazing race!. A true test of a single handed sailor – seamanship, navigation, weather, tides and all condensed in four busy days with hot competition amongst the best of comrades. Thank you very much
• De barometerstanden heb ik niet vermeld in ’t logboek, doordat de aanwezige barometerstand sedert 2000 op tres sec (droog) staan.
  Daar dit de opvarenden immer in een goede stemming brengt, is het instrument niet vervangen.
• Was weer een geweldige tocht. Ik heb zaterdagnacht door gevaren onder een prachtige sterrenhemel omzoomt door zware wolken met aan alle kanten onweersflitsen. Het was een geweldig gezicht.
• First to say a very big thank you for another great race best one so far you organised some lovely weather this year. At the end of the race I wanted it to be the 300myls race as I did not want to stop I was having such a nice time.
• Op het gevaar af dat ik als een beroepszeiker wordt gezien
• Dit scheelt namelijk 5 minuten waardoor ik een plaats zak en elke plaats is er één.
• Tijdens het onweer draaide de wind 45 graden en nam sterk toe. Ziehier de winst! Wel heftig zeilen! Maximaal 38 knopen wind, helse regen. Vol zeil gehouden. Vervolgens doorgevaren tot Lelystad. Tot Nek geen slag hoeven maken.
• Mijn doel was uitzeilen, in een stuk wat betreft zowel boot als schipper, en het in elk geval tot zondag rekken, hoe eerder je arriveert hoe korter de lol nietwaar?
• Verrassing van het uur: de windmeter doet het niet. Het wiel draait boven in de top, maar het display is dood. Dus zeil ik zonder wind …(informatie) verder. Achter mij en gigantisch onweer, en voor mij strakke blauwe lucht.
• I enjoyed it very much and I learnt a lot. Everyone was very friendly and helpful, typical of solo sailors everywhere?
• Wat wel jammer is (te denken geeft) is dat de GPS units blijkbaar niet zo betrouwbaar zijn in het doorgeven van data, of zijn veel zeilers gewoon lui in het klikken? Zo ja, dan geeft dat ook weer te denken.
• man ,man ,wat heb ik weer genoten, zoals je misschien weet heb ik dit jaar best veel wedstrijden gevaren, en daarbij wat betreft avontuur niet de minste, zoals b.v.een vuurschepenrace winnen met 40knopen wind, maar dit was voor mij weer de absolute topper!
• Eigenlijk nog steeds niet helemaal weer gewend aan het normale bestaan na een weekje uitwaaien.
• Ik heb weer genoten van deze 200 myls en bij het weg varen uit Muiden had ik alweer de kriebels voor volgend jaar! ”t is toch niet tegeloven!
• Overigens heb ik nog nooit zo een volledige website gezien, met een perfecte dynamische uitstraling.
• Waar is de M1. Ik kijk op de GPS. Die moet vlak voor me liggen. Ik zie een aantal boten onder zeil, op de motor en onder vol tuig met spi, maar ik zie geen boei. Ah daar is ze, een spi schuift vlak voor langs me heen. Net zo als in een spookfilm. Die schijnt dus te zijn gestart.
• Ik vertrek dus met een lege accu, een warme koelkast en kokend van binnen aan de start naar de 200myls. (Eten vanuit een warme koelkast, dat is is simpel, kan ik weggooien, maar warm bier als beloning voor een dag hard zeilen ?? Neen, dat gaat mijn voorstellingsvermogen te boven).
• Ik begrijp nu dus, hoe in het verleden de spook- en zeeman’s-verhalen tot stand zijn gekomen. Je ziet niet wat je ziet, maar wat je denkt te zien – dus ook spoken.
• Wish I was there for the beer and Dutch chat – what a great race!
• Je geeft haar wel een merkwaardige handicap. Dat is niet onze boot en dus ook niet onze handicap.
• Maar als ik eraan denk dat ik eventueel de 200 Myls moet missen word ik bijna misselijk.
• Normaal zeur ik niet over handicaps maar ….
• Is 87 deelnemers een mooi aantal? 88 of 99 is toch veel mooier.
  En ik wil nog graag mee doen. Kan dat?
• Eigenlijk ben ik wel eens bang dat ik alleen dubbel geniet. Als ik weer terug ben van zo’n tocht heb ik gewoon de blues.
• The biggest handicap is not having a clue what the hell is going on!
• Het kan dan ook niet anders dan dat ik de laatste weken voor de start nog wat inhaalmijltjes moet gaan maken. Wordt het onderwaterschip ook weer even schoon.
• In ieder geval kan ik iedereen vertellen dat ik er voor de 27e helemaal klaar voor zal zijn en kunnen de andere solo’s hun borst maar nat maken. Ik kom er aan!!!!!
• Ik voel me gewoon verbonden met de mensen, waarmee ik shorthanded races vaar
• Gegroet koud Nederland, Wij gaan weer verder met koffiedrinken op een terras aan de boulevard van Ponta Delgada op de Azoren ….
  SAIL NOW, WORK LATER !
• De gedachte klinkt misschien wat hopeloos, maar ik zoek naar een manier om weer mee te doen na mijn deelname in 2001 waaraan ik erg goede herinneringen bewaar en een aantal bootloze jaren daarna.
  Als je me wilt laten weten of dit een mogelijkheid is heel graag. Mocht er een reservelijst zijn voor ‘hoopvollen’ dan zou ik daar graag op komen.
• Wat goed is, is vaak schaars en moeilijk te verwerven.
  Denk daarbij aan een plekje in de 200Myls en mooie vrouwen!
  Ik zal je vertellen, alhoewel het mij nooit lukt, dat het laatste makkelijker is dan een plek in de race van het jaar. Waar wij varen met 85 scheepjes is de vraag groter dan 500 enthousiaste eenlingen.
• Tja ,neem maar van mij aan ,dat dit ook m`n plan was, maar toen ik daar midden in de eerste nacht voor Urk lag te `rollebollen` en eindelijk naar binnen durfde, dan merk ik toch ook wel dat ik ook wat ouder wordt !!
  Mááár, we hebben de wonden weer gelikt en we gáán er weer voor in september!
• Fout, dit kost minuten !
• Dan gebeurt het een flinke vlaag en een prachtige golf, roerdruk minimaal en de boot blijft maar versnellen. 10, 11, 12, 13……….en dan 14 knopen bootsnelheid. YESSSSSSS. Het lawaai is niet van de lucht, de boot ramt gewoon door het water.
• Voor de volledigheid geef ik een motivatie om aan deze race mee te willen doen. Ik begrijp nl. dat er een beperkte inschrijving is.
• Ik heb ruime (wedstrijd)zeilervaring op verschillende open boten en jachten vanaf mijn 6e jaar en zie het als een leuke uitdaging om in het veld van de 200 mijls te mogen varen en mij te mogen meten.
• Ik vraag u bij deze of ik op de lijst mag komen te staan van nieuw-deelnemers (of eventueel op de reserve lijst als er al aanmeldingen zijn) Ik zou het super vinden om deel te mogen nemen aan de 200 mijls solo.
• De veranderingen van betonning zijn zo drastisch, dat we nog van geluk mogen spreken, dat de havens (hopen we althans) nog op dezelfde plek liggen
• The usual victims cannot come out to play due to tricky things like careers and marriages!
• Omdat ik alleen in ’t verleden heb deelgenomen kan ik me niet via de site inschrijven, ik kreeg een melding dat mijn inschrijving ongeldig is.
  Ik besef dat de toeloop heel groot is, ‘op hoop van zegen’ heb ik hieronder mijn inschrijfgegevens vermeld. Mocht er een mogelijkheid zijn dan zou ik heel graag weer deelnemen.

Ingeschreven solo-schippers – 2006

Banen – 200 myls ‘SOLO’ – 2006

Muiden M 1 0 Muiden M 1 0 Muiden M 1 0 Muiden M 1 0 Volendam GZ 2 10 Volendam GZ 2 10 Volendam GZ 2 10 Volendam GZ 2 10 Hoorn SPORT E 16 Hoorn SPORT E 16 Hoorn SPORT E 16 Hoorn SPORT E 16 Lelystad-Z OVD 3 27 S/Lelystad-Z OVD 3/EZ 13 27 S/Lelystad-Z OVD 3/EZ 13 27 S/Lelystad-Z OVD 3/EZ 13 27 S/N.zeekanaal P 9/B’RAN 41 Hindelopen H 2 52 Den Oever WV5 53 Lemmer NM 2 41 Den Helder MH 4 73 S/Kornwerderz. VF 8/BO 9 57 Enkhuizen KG 68 Enkhuizen KG 51 Oude Schild T 12 78 Harlingen BO 44 63 Breezanddijk SPORT B 86 S/Kornwerderz. VF 8/BO 2 70 S/Kornwerderz. BO 2/VF 8 96 Oost Vlieland ZS 13 78 Hindeloopen VF-A 90 Oude Schild T 12 88 Medemblik WP 6 110 Den Helder MH 4 109 Urk UK 14 112 Den Helder MH 4 93 Hindelopen H 2 122 Oude Schild T 12 114 Medemblik WP 6 130 S/Den Oever VG 17/WV 11 102 Breezanddijk SPORT B 128 S/Kornwerderz. BO 7/VF 8 132 Makkum VF8 145 Urk UK 14 124 Stavoren LC 9 139 Enkhuizen KG 151 Hindelopen H 2 149 Medemblik WP 6 142 Den Oever WV5 150 Stavoren LC 6 158 Stavoren VF-B 154 Hindeloopen VF-A 152 S/Lelystad-N SPORT D/OVD 3 174 S/Lelystad-N SPORT D/OVD 3 174 S/Lelystad-N SPORT D/OVD 3 174 S/Lelystad-N SPORT D/OVD 3 174 Hoorn SPORT E 185 Hoorn SPORT E 185 Hoorn SPORT E 185 Hoorn SPORT E 185 Volendam GZ 2 191 Volendam GZ 2 191 Volendam GZ 2 191 Volendam GZ 2 191 Muiden IJM18 200 Muiden IJM18 200 Muiden IJM18 200 Muiden IJM18 200

Verslag 2006 > DE ELFDE

Woensdag, 11 oktober 2006, 21:30 uur

Heel wat deelnemers, veelal met partners waren van heinde en verre gekomen om de elfde prijsuitreiking van de 200 myls ‘SOLO’ – 2006 mee te maken. Helaas … de microfoon was niet in orde, erg jammer, zodat het een en ander niet bij iedereen even duidelijk overkwam en dus moest er wat harder worden gesproken.
Na het welkom heten van de deelnemers en het bedanken van de sponsors werd er een overzicht gegeven van de race, het weer, de routekeuzes en passagemeldingen door de gps/gsm-units van XMARK

Er werd gesproken over de plotseling opstekende dikke mist tijdens
de startperiode, waarin het eigenlijk onverantwoord was te starten.
De meldpost IJsselmeer gaf echter 1 tot 2 km zicht aan, oplopend verbeterend.
De vraagstelling wat nou het criterium is volgens het STZ 1,23. of art. 10 in de convocatie: “De omgevings-werkelijkheid aan boord of de officiele melding van een meldpost ?”
De wind steeds zuidelijk, zwak, matig en hard zorgden voor een schaakspel tussen de schippers in de 4 routes, om het meeste voordeel te trekken uit de weerstomstandigheden en … de voorspellingen.
Wederom werd door diverse schippers een top-speed van hun boten gemeld. Vrijwel iedereen, die zich niet had teruggetrok-ken of niet was gestart, had ruimschoots de mogelijkheid zijn wedstrijd de gestelde tijd te verzeilen.

Alle 4 routes werden verzeild.
16 schippers besloten voor, buitenom, dus route 1, IJmuiden, Oude Schild, Kornwerd.
2 namen de wadden-route 2, via Harlingen, Stortemelk en om de eilanden Vlieland en Texel heen.
26 solisten bleven op de IJsselmeer-route 3, terwijl de route 4, IJsselmeer, Waddenzee door
25 schippers, als de meest tactische baan werd gekozen.
Op het laatste ogenblik vlak voor de OVD 3 bij Lelystad werden er nog routekeuzes veranderd. Wat het gevolg was van deze tactische (route)keuzes, blijkt uit de eerste 7 plaatsen en verder, dat er in route 1 geen uitvallers (RET) zaten.

Dan de GPS/GSM-units door XMark BV geleverd en gesponsord.
Alweer waren fans en thuisfront razend enthousiast, omdat zij hun favoriete schippers, life op internet konden volgen, als zij hun merktekenpassages doorklikten.

Er paar units bleken een sim-kaart conflict te hebben, wegens het op ’t laatste ogenblik kiezen voor ’n pre-paid. We kwamen erachter, dat ’t niet altijd de juiste oplossing was, wegens probleempjes met t opwaarderen. 95% werkten echter perfect getuige de geplotte posities op het Tracking-board.
De wedstrijd/passagetijdgegevens van de logboeken werden volgens de convocatie weer toegepast en als bewijslast de meldingen van de XMARK-units.

Wij blijven in elk geval enorm enthousiast voor wat de XMARK-units van Mark Wilbrink voor de 200 myls ‘SOLO’ heeft gebracht, dit in verband met de directe verslaggeving, bewijslast en ….. veiligheid.
Mark zegde tevens toe voor de twaalfde editie van de 200 myls ‘SOLO’ de XMARK gprs-unit te sponsoren, zodat er tijdens de race elke 2 minuten een positie-melding zal worden gegeven. 

Veel prachtige digitale fotosessies werden er gemaakt. Ruim 35 vergrotingen in A4 formaat werden grif door de schippers na de prijsuitreiking van het wandbord gehaald.
Graag had ik ook nog de foto’s van andere schippers ontvangen, zodat we daarvan een gezamelijke cd-rom kunnen branden om tegen kostprijs te kunnen verdelen.

Menno Ledel van de Jachtservice Huizen in z’n RIB met aan boord Piet Bakker, maakte buiten de mooie foto-sessie ook een fantastische film, waarbij vooral het gemak van boothandling, spinakers hijzen, etc. van de solisten opviel. De passage van de GZ 2/MN 1, onder spinaker, echter zonder Duckgijp, maar wel in je eentje, was spectaculair.
Inmiddels heeft Jaap Homan een prachtige selectie van de foto’s ge- maakt en de filmbewerking afgerond. De DVD kan worden opgehaald of opgestuurd aan geinteresseerde deelnemers.

Er waren zoals elk jaar talloze positieve en sportieve reakties vanuit het deelnemersveld, het thuisfront, binnen- en buitenland, getuige de vele hits (in oktober tot nu toe 4.694.330 hits) op deze website.
Veel van deze bezoekers hielden de wedstrijdstanden van hun favorieten nauwlettend in de gaten en hadden al snel ontdekt, dat men in de XMARK-Webmap met een ‘request location’ gemakkelijk de positie van de schipper van op dat moment kon opvragen.

2006 Voor diegenen , die tijdens de wedstrijd veel werk hebben verzet, een fles of zelfs …. nog meer. . BobWalbegeleiding, meldingen Andries Opname-schipper Martin Verwerking logboeken Mark XMARK gps-units Wim Havenmeester Muiden v.l.n.r. Lex, Piet en Bert Het 200 myls ‘SOLO’ bar team Niet op de foto’s staan: Frits Bartels-weerberichten palaver, Marco luyendijk-it ondersteuning, Gerrit-co opnameschipper. Ook de horloges en weerstation, beschikbaar gesteld door Alex van Leenen, vonden hun weg bij de diverse prijswinnaars, zoals Han Beijersbergen, Frits Bartels en BertJan van Delft. De twee stopwatches stuur ik met de logboeken, wat foto’s en de uitslag-lijst naar onze Engelse deelnemers ‘Petit Bateau’ Paul Peggs en Jerry Freeman, met als reden, dat zij zich toch wel heel wat moeite moeten getroosten om de 200 myls ‘SOLO’ mee te kunnen verzeilen. Dan was er de prijsuitreiking, waarin de tinnen borden aan de drie prijswinnaars werden uitgereikt.Bauke IJntema werd voor de 2e. maal achtereen gehuldigd als winnaar van de 200 myls. John van der Starre ontving zijn tweede prijs en de derde prijs werd in ontvangst geno men door Bart Boosman.Daarna was er voor iedere deelnemer ’t herinnerings- plaatje. Tegelijkertijd ont- vingen de schippers hun logboeken weer terug met de uitslagenlijst.Jacqueline van Amstel won verdiend met een tiende plek de door Wim Schreurs ontworpen Ellen Mc Arthurtrophee. Het is de 4e. keer, dat Jacqueline de vrouwentrophee wint. Bart Desaunois had dit keer geen zin in ’t spelletje schaak en zeilde met een minimale rusttijd van 27:01:00 uur en 32:44:00 zeiluren volop voor het bootsmanfluitje, de line honeurs. De tradionele prijs van ‘Stichting Schildpad’, die in het leven is ge- roepen om de grootste doorzetter te eren is ‘Petit Bateau Member’ en ook dit jaar weer deelnemer, links op de foto onder: Gilles van Delft. Eens kwam Gilles 5 minuten te kort om op tijd te finishen en kreeg een DNF. Hij vocht deze DNF aan en vond, dat je na vijf dagen volop zeilen niet op vijf minuten een DNF mocht krijgen. Wij, althans Gilles, vond toen de ‘FTL’ uit ! Oftewel ‘Finished To Late’. Nu werd er ruim op tijd gefinished en wel 4 minuten voor ’t einde van de wedstrijd op 01 oktober 2006, om 11:56 uur.De mooiste foto werd gemaakt op de mistige startmorgen door rechts op de foto boven: BertJan van Delft. De 2 zeiljachten de Cras Factus Est en de Brandaen van respectievelijk Henjo Ruiter en Nico Benink. De barbediening van de wsv AVOH te Huizen was weer het toonbeeld van gastvrijheid en zorgde er voor dat iedereen het prima naar de zin had. Al met al een heerlijke avond, waar alle kontakten weer eens stevig werden aangehaald. En natuurlijk dank aan onze sponsors – 2006

2007 –> > Prijsuitreiking

Adventure – foto: Gilles van Delft

* Foto-album – Toegezonden foto’s en film startochtend 27 septemberMaandag, 09 oktober, 07:00 UUR De meeste schippers zijn weer in hun thuishaven of hebben hun boot dit weekend naar huis gezeild. Zo ook Paul Peggs & Jerry Freeman, die vanaf zaterdag hun terugtocht aan het verzeilen zijn. De Audacious met Paul, singlehanded, is op dit moment goed te volgen op : www.oceanracetrack.comDe tweede controlle van de logboeken is verricht en de -(min) punten toegekend …. Martin Selles heeft alle logboeken gelezen en … uitgetypt. De teksten daarvan komen na de prijsuitreiking, evenals de definitieve uitslagen-lijst op deze site … Ongeveer 35 vergrotingen liggen woensdag klaar bij de fotograaf. Fantastische digitale serie foto’s over de race zijn toegestuurd door de diverse solo-schippers en …. fans.Het een en ander moet echter ook nog worden bewerkt en op het web worden gezet, evenals de diverse verslagen, die nog in de wachtstand staan.Dinsdag, 03 oktober, 22:00 UURInmiddels de logboeken, ingekeken. Veruit de meeste data vanuit ’t plottingprogramma naar het wedstrijdprogramma toe kloppen vrij nauwkeurig met de gegevens van de logboeken, dus dat scheelde weer veel werk. Maar ook diverse ontbrekende, afwijkende logboektijden tijden zijn vast gedeeltelijk ingevoerd en gecorrigeerd. Diverse schippers schreven in hun logboek over de merktekenpassges, tijd, sorry vergeten ….. klikken, sorry vergeten … Maar ook 0000 meldingen, door slechte ontvangst, maar met wel ….. met de tijden erbij. De wedstrijdstanden, die vannacht op het web staan, zijn nog steeds t/m de prijsuitreiking ……. voorlopig.Zondag, 01 oktober, 12:00 UUREinde wedstrijd ! Een lang gerekt hoornsignaal bevestigt, dat de elfde 200 myls ‘SOLO’ teneinde is. De schippers, de betrokkenen bij de organisatie kunnen weer even aandacht schenken aan het sociale leven buiten de 200 myls ‘SOLO’ … en gaan huiswaarts Terugkijkend op ’n bijzondere wedstrijd, fantastisch weer, de gastvrijheid van de opnameschippers en op de bijzondere schippers. Morgen misschien … of overmorgen …. de voorlopige uitslagen Zondag, 01 oktober, 07:00 UUR 35 schippers gefinished, dus zijn er nog minstens 30, die zullen proberen voor twaalf uur bij de finish-passage de IJM 18 te klikken. Op dit ogenblik voert Jan Smink met z’n Nicky Deux de lijst aan ……. maar hij is vergeten de P 9 bij ’t IJ te klikken op de My-Bodyguard, waardoor het computerprogramma niet herkende welke route hij verzeilde. Dit was, helaas, ook het geval bij 2 andere schippers Deze en nog meer hiaten, dmv de passage-tijden, opgetekend in de logboeken, zullen moeten worden gecorrigeerd voor de prijsuitreiking op 11 oktober a.s. Zondag, 01 oktober, 01:45 UUR Ron Bree van de Espiritu schreef: ‘Vannacht 01.45 langs de IJM 18 “My friend the wind” was op de radio toen ik de IJM 18 passeerde. Het was weer een fantastische 200 myls, volgend jaar ben ik er weer bij!!!!!’ Zaterdag, 30 september, 14:00 UUR Zolangzamerhand loopt de Stichtingshaven vol, worden de logboeken en de units afgeleverd en of weggevaren of een plek gezocht om nog effe na te genieten met de andere solo-schippers.. Er staat een vrijwel pal zuid windje 4 bft. Voor de deelnemers dus een aandedwindse koers richting Muiden. De wedstrijdstand zal in de komende uren wel veranderen. Veel waarde kan daar niet aan worden gehecht, omdat diverse merktekens waarschijnlijk wel juist zijn gepasseerd, maar niet op tijd zijn geklikt door de schippers op de gps-units. De verhalen zijn weer talrijk en fantastisch om naar te luisteren. Foto: De Xinia wordt na de race weer omgebouwd tot een toerschip. Zaterdag, 30 september, 07:00 UUR Henjo Ruiter met de Cras Factus Est uit Medemblik had pech. Henjo schreef: “De mast brak zaterdag ochtend om 05.15 uur opweg van de VFA naar Lelystad tussen Hindelopen en Staveren, daarna ben ik een tijdje bezig geweest de boel te klaren en heb toen tegen 7 uur het regatta-bureau gebeld. Ik lag dus niet in het zonnetje, zoals eerder werd geschreven op deze website, maar was net met mijn verrekijker de sterren aan het bestuderen.” Zaterdag, 30 september, 01:50 UUR 29/09/06-22:30:45 Martin Selles met z’n net aangekochte Bashford H. 36, Kim klikt de IJM 18 bij z’n passage. Het mooie weer van de laatste dagen lijkt voorbij. Om ons heen verschijnen de buien, lichtflitsen alom. Veel solisten hebben reeds de havens opgezocht voor een korte nachtrust. Frits Brattinga van de Lady A loopt binnen en ook de Easy Going van Frits Bartels ruikt de finish en zet door. Om 00:20 en resp.00:43 uur klikken de beide Fritsen de IJM 18 ….. begeleid door toch wel behoorlijke donderbuien. Na de finish nog wel even afmelden … bij opname-schipper Andries Honing Vrijdag, 29 september, 19:26 UUR Bart Desaunois is gefinished, line honneurs ! Ogenschijnlijk zo fris als een hoentje meerde Bart z’n J-Action af, nadat de IJM 18 was geklikt, in de Stichtingshaven. Een foutlose route met perfecte boei-passages gezien de meldingen/afstanden/merktekens met de MY-Bodyguard. Bart vertelde op het opnameschip van Andries Honing, dat hij een mijl voor elke merkteken-passage een vaste procedure start, vanwege het in te voeren logboek, de click met de gps/gsm-unit en …. de zeilen vanwege de passage/koerswijziging. Het resultaat was er dan ook naar. Vrijdag, 29 september, 17:56 UUR Bart Boosman mailde: Gisteren was een dag met wisselend succes. Het begon uitstekend: om tien voor 6 met volle vaart en een lekker windje 4 tot 5 recht van achter, langs de Baloeran wrakboei. De tijd liep weer. Heel in de verte was een lichtje, en toen het licht werd bleken het bruine zeiltjes van de X332 van Jan de Bruin. Hij had zijn genua uitgeboomd. Ik had de grote spi op, en liep continue 10/11 knopen. Helaas duurde dat feest maar tot Petten. Die spinaker is een klasse-spi van de X99, en speciaal gemaakt voor het wk in 1992. Stokoud dus, maar ontzettend goed gemaakt. Helaas is ie nu dus gesneuveld. De top is eruit en de lijken zijn tot de schoothoeken uitgescheurd. Natuurlijk voer ik toen over die flapperende lap heen en het heeft een minuut of tien gekost voor ik hem binnen had en de genaker ervoor in de plaats. Met de genaker ging het minder hard, en ik liep ook niet meer in op Jan de Bruin. Onder de kop van Noordholland viel de wind natuurlijk weg (slecht voor je gemiddelde!), maar meteen daarna de kleine spi erop. Dat had ik meteen al moeten doen, maar ik had toen de genaker al helemaal klaarliggen omdat ik een windshift verwachtte. Ook op het wad heb ik de X niet meer kunnen inhalen, helaas. Maar toch de laatste 48 mijl een gemiddelde snelheid van 8.2! Volgens de weerberichten zou de wind in de nacht van donderdag op vrijdag even richting ZO draaien, en langzaam toenemen tot 4bft alvorens weer naar Z of ZZW te ruimen. Ik was dus om 3 uur op. Helaas was de richting wel ZZO, maar de kracht was niet veel meer dan een knoop of 4. Moeilijke beslissing:: nu gaan met een bezeilde, maar heel zwakke wind of later gaan met meer wind, en het risico dat ik dan misschien een slagje moet maken. Gekozen voor het laatste. Om 7 uur was er in Makkum nog niet zoveel wind, maar die werd met de minuut harder. Meteen dus vertrokken. Helaas, bij de VF8 aangekomen, bleek Medemblik niet meer helemaal bezeild. Maar er stond wel een dikke 4. Ik kwam ongeveer een mijl onder de ton uit. Dat korte slagje heb ik mooi kunnen gebruiken om de (kleine) spinaker vast klaar te leggen, zodat die 20 seconden na het ronden van de boei al bij stond. Onderweg al een lekkere pastasaus gemaakt (met champignons, ui, gerookt ontbijtspek (moest op), kappertjes en rode pesto; alleen de room bleek op). Bij Sport B bleek dat de wind nog steeds pal zuid was, kracht 5, en aangezien het volgende rak pal zuid is ben ik maar bij Brezand naar binnen gegaan. Daar lig ik nu nog, met nog 4 boten, te wachten op ZW wind. En ik heb net mijn maaltje op. Voor de zekerheid nu maar even een paar uur slapen; het kon wel weer eens een lang nachtje worden. Bart Vrijdag, 29 september, 17:00 UUR Weer een prachtige zeildag, weliswaar met een beetje weinig wind. Ook met de nieuwsgaring is dat meteen te merken, want er is weinig te melden, geen foto’s of nieuws. Vanavond is er wel nieuws want Bart Desaunois ligt op schema voor z’n …. line honneurs Donderdag, 28 september, 23:00 UUR Van Nico Benink van de Brandaan, nr 8, ontvingen we vandaag een ansichtkaart met de volgende tekst: “Jan, Ik weet niet precies, welke route ik ben gevolgd, maar het is ook hier erg mooi” Op z’n geplotte posities blijkt gelukkig, dat Nico in route 1 ….. de goede koers heeft gevolgd. Een bezoekje aan Urk, was heel gezellig, alhoe- wel er lagen weinig 200 mylers. Wat mijzelf betreft viel het me tijdens de diver- se testen met de gps-unit op, dat ook ik af en toe in m’n enthousiasme voor het zeilen, weleens een boeitje vergat te klikken, die ik eigenlijk wel wilde klikken met de GPS-unit of gewoon niet genoeg aandacht besteedde aan de stroomvoorziening of handling. Zo zal het toch tijdens de race natuurlijk bij diverse schippers ook vergaan ….. of …. Maar gelukkig zijn er dan nog de logboeken, waarin de juiste passagetijden dienen te worden genoteerd, waaruit na de race de juiste wedstrijdstanden kunnen worden geprojecteerd Donderdag, 28 september, 15:27 UUR Zomaar een mailtje Geachte wedstrijdleiding, Vanmorgen wat plaatjes gemaakt van 3 boten, de boot met ESP in het zeil kan ik niet traceren, maar was een lust voor het oog. De Utopia zag ik aan komen over het Vrouwenzand en leek af en toe ietsje vast te zitten, knap dat hij er door is gekomen. Misschien vinden ze plaatjes wel leuk helaas stond de camera op een lage resolutie. De zeiler op ESP nam de tijd om terug te groeten, dat maak ik niet vaak meer mee! Met vriendelijke groet van een bewonderaar die zelf nooit mee zal doen. Hans ten Hag  Hans Colenbrander met Hebbus  Martin Selles met Kim (ESP)  BertJan van Delft met Utopia Donderdag, 28 september, 14:22 UUR Bart Desaunois met z’n J-Action (Foto rechts bij z’n vroege start, gisteren in Muiden) loopt als een tierelier en voert de voorlopige wedstrijdstand aan. Deze standen zijn echt voorlopig omdat ook dit jaar diverse meldingen ontbreken bij enkele solisten … Fred Avezaat van de ‘Sun Dance Kid’ (Foto: iets rechts met spi) is jarig ! Gefeliciteerd door de vloot ! Eens schreef hij in z’n logboek: ‘Mijn stuurautomaat is af en toe net zo koppig als Wilma’ Koppige Wilma kon toch niet nalaten een mailtje naar haar echtgenoot te sturen: ‘Fred gefeliciteerd met je 54ste verjaardag. Maak er een mooie zeildag van.’ afz. Je koppige Wilma. Gerben Bos is uitgevallen, wegens een electrische storing op z’n geleende FF, Jeanine, Jammer, geen prijs dit jaar ! Volgend jaar maar weer met de Jetstream. HoutNsteen heeft zo wie zo een electrische probleem, maar zet vrolijk bellend en smsénd z’n race door. Cees Vos geniet met volle teugen. Donderdag, 28 september, 12:31 UUR Bart Boosman mailt: Ik geloof dat het goed gaat! Volgens mij was ik de enige die in Volendam heeft gerust, want toen ik weg ging zag ik verder ook niemand. En er stond wind! Wel 15 knopen! Dus ik ging met een gang van 6.5 tot 7 knopen, onder spi, naar Nek. Op het laatste stuk voor Lelystad kakte het wat in, maar het draaide ook. Naar Zuid, waarmee het stuk naar Amsterdam opeens bezeild is. Route 1 dus. Ondertussen belt Bob Luyendijk met de vraag of ik die My-Safety alsjeblieft overboord wil gooien, want dat ding stuurt steeds (ongevraagd en onbedoeld) noodberichtjes naar zijn telefoon. Ik heb het ding maar in een theeblik gestopt. Ondertussen loop ik nu, met een knoop of 6 en een klein knikje in de schoot, richting Amsterdam. Geschatte aankomst bij de sluis rond middernacht. 4 uur varen naar IJmuiden, vertrek vanaf de Baloeran (wrakboei ten NW van IJmuiden, waar de race wordt hervat)kwart over 6. Schutten dus om een uur of 5. Het wordt een kort nachtje. Donderdag, 28 september, 11:55 UUR Helaas komen er geen sms/gps meldingen komen binnen van: Arie Petrus, Jacqueline van Amstel, Anjo Veerman en Bart Boosman. wegens simkaart-conflicten. Wij hopen wel, dat de storingen op de een en andere manier snel kunnen worden opgelost …. Jacqueline van Amstel vertelt, dat ze 7 kts loopt richting Enkhuizen, met even de opmerking: “Je weet niet wat je mist”. Gisterenavond had ze het wel even benauwd toen ze met 9 kts onder spinaker bij het Enkhuizerzand haar dieptemeter ineens razendsnel omhoog zag lopen …. Arie Petrus meldt, dat hij nu met de Adventure op het wad zit in route 4. Het waait een 4 a 5. Gisterenavond trouwens vanaf Lemmer waaide en stevig met behoorlijke golven …. Donderdag, 28 september, 10:33 UUR Marjan de Vrie kon de 200 myls niet verzeilen. Op 14 augustus j.l. beviel ze van haar zoontje Luuk en schreef : Als je zo op de site kijkt kriebelt het wel hoor. Wij houden hier de race goed in de gaten. Werken? Hoezo… De twee weermannen houden de stand nauwlettend bij, en de tactiek voor volgend jaar wordt al besproken! Donderdag, 28 september, 06:43 UUR De Bondhi van Bart Smulders ligt bovenaan. Evenals verleden jaar weet Bart zich van meet af aan al in de kopgroep te nestelen. Er zijn 2 uitvallers, waarvan 1 zeiler in de mist Pampus niet zag liggen. Op het Tracking -board kunnen we zien dat er al heel wat solisten hun route weer aan het vervolgen zijn. Woensdag, 27 september, 20:00 UUR, Macro-MagicNa de passage van Sport E, zetten de Scheerling van Albert Broshuis en de Bandos van Dick Geurts koers naar Hoorn voor een tactische rustperiode. Op de ‘slide-show’ rechts is te zien dat Dick aan boord van de Scheerling zit. Zijn Bandos vaart echt SOLO en Dick speelt met zijn macro-magic. Even later stuurt Dick de Bandos, al zeilend met afstandsbediening, de haven van Hoorn binnen.De My-Bodyguard/My-SOS van XMARK BV is toch maar weer een fantastische toevoeging van de race qua veiligheid en verslaggeving. Van de schippers werd wel gevraagd om meteen na het palaver de unit onder spanning te zetten, zodat de My-Bodyguard zonder problemen borg zou staan voor de juiste positiemeldingen, zoals te zien is bij veruit de meeste schippers op Tracking -board en Ocean Race Track Klik ook eens voor een spannende verslag over John van der Starre op :www.happyzeilen.nl Vanmorgen is John al vroeg vertrokken, gezien de positiemelding op 05:18 uur. Heeft helaas daarna geen melding meer verzonden. Om 11:17 uur bij positie-kontrolle (request location op de XMARK webmap) blijkt dat de gps/sms-unit de MY-Bodyguard/My-SOS prima werkt, getuige de positiemelding op enkele mijlen afstand van Kornwerderzand ???? Woensdag, 27 september, 18:56 UUR Bericht van: Utopia Startnr 27 ten anker in Enkhuizen. De eerste wedstrijddag begon met een mistige start waar een vloot solisten als spookschepen in de nevel verdween. Gelukkig kwam er in de loop van de dag wind en zon, en zo werd het toch nog een prachtige zeildag. Ik lig voor anker in Lelystad, nadat een eerste poging om achter mijn anker te gaan liggen, wreed werd verstoord toen ik even vanuit de kajuit naar buiten keek: de dijk schoof voorbij! Ik was reeds 0.2 myl verlijerd . Slechte ankergrond hier in Lelystad, want dat anker waar ik “voor”, “achter” of “ten” lig is prima. Ik weet nog steeds niet voor welke route ik moet gaan. De weerberichten blijken telkens niet te kloppen, dus dat wordt een gokje. Met zeilersgroet, BJ Woensdag, 27 september, 15:56 UUR Bericht van: Bart Boosman Leuke start, zo in de mist. Het was niet omgeroepen als mist, dus gewoon starten. Mooie start, op volle snelheid (nou ja, bij windkracht 2 dan). Het rak gaat wel lekker, ik kan de meesten wel aardig bijhouden, hoewel mijn boot het aanzienlijk beter doet als het flink waait! Meldpost, guru en grib files beloven allemaal vanavond meer wind. Daarom meteen na de boei bij Volendam ten anker, pal onder de kop van de dijk. Gek genoeg lig ik daar als enige. Overigens weet niemand dat, want mijn electronisch meldertje schijnt het niet te doen. Mijn meldingen, en die van drie andere deelnemers schijnen niet door te komen. Waarom nou altijd ik? Maar goed, eerst lekker luieren in het zonnetje, en dan vanavond en morgen rammen! Foto’s rechts: de Fluffy van Jerry Freeman en daarboven van de Catootje van Bauke IJntema, die dit jaar z’n eerste plaats van het vorig jaar moet verdedigen. Woensdag, 27 september, 07:00 UUR Om 06:00 uur nog helder en goed zicht, een uurtje later valt er een dikke deken over het meer. De meldpost geeft echter 1 tot 10 km zicht dus is de verwachting, dat de nevel snel zal zijn verdwenen. Van de uiteidelijk 87 ingeschreven schippers, starten er 69. Door allerlei omstandigheden van werkdruk tot gezondheid werd de beslissing tot afmelding genomen. Peter van der Driessche was een van de ongelukkige afmelders, Peter schreef: Volgens afspraak een foto van de schade aan de Vagebond. Deze heb ik gistermiddag bij de sluis van IJmuiden opweg naar de start van de 200 myls opgelopen. Ik voer op de motor met zo’n 6,5 knopen vol op een stalen aanlegpaal. Niemand kan ik de schuld geven want ik lette gewoon even niet goed op. Ook Jon v.d.Weide werd op de heenweg naar Muiden getroffen door pech. Vlak voor Enkhuizen brak er een onderdeel van z’n motor en zeilde weer terug naar Workum. De motor van de Silent Lucidity zal pas klaar zijn op vrijdag, dus helaas … passé 200 myls….. Dinsdag, 26 september, Palaver, 20:35:54 UURBij Ome Ko staat het appelge- bak met slagroom en koffie weer klaar. Jan heet de schip- pers welkom en vertelt wat over reglementen, dat veilig- heid voor alles gaat en het ge- bruik van ’t logboek. Bob heeft het over de telefoon meldingen en de contacten met de diverse waterbeheerders Mark Wilbrink van XMARK BV legt nog eens uit hoe men de MY-Bodyguard oftewel de MY-SOS, moet bedienen om het juiste resultaat naar de wedstrijd toe te krijgen. Frits Bartels tenslotte verteld over het weer, de resten van cyclonen en de twee hoge druk gebieden, waar van alles mee kan gebeuren, als deze drukgebieden het met elkaar aan de stok krijgen. Dinsdag, 26 september, 17:34:19 UUR In alle haast worden er nog talloze klusjes opgeknapt, handen geschud en de kontakten verstevigd. Het lijkt erop dat de chinees, graaf Floris en Ome ko het weer behoorlijk druk krijgen. Het druilerige weer heeft wederom plaats gemaakt voor een prachtige najaarsdag. Een nest vol met waarschippers – Pamela klimt nog even de mast in – Bart Boosman maakt z’n onderwaterschip schoon   Dinsdag, 26 september, 16:29:32 UUR De weerberichten voor de komende week zien er nog niet eens zo slecht uit. De dag begon een beetje druilerig. Er zijn al behoorlijk wat schepen binnen en het is gezellig op de steiger … Maandag,25 september, 14:23:12 UUR Martin Berkeley, bedenker en ontwikkelaar van het tracking-programma Ocean Race Track. Martin stuurde ik als dank voor zijn niet aflatende hulp met Ocean Race Track, een 200 myls cap. Voor hem echter wel een cap met daarop een speciaal ontwikkeld veiligheids-attribuut. Zondag, 24 september, 09:01:12 uur In de Stichtingshaven liggen al diverse zeilschepen van de deelnemende solo-schippers geparkeerd. Jerry Freeman (foto rechts) is er met zijn Figaro de ‘Fluffy’ in ieder geval al klaar voor …. Donderdag, 21 september, 12:33:35 uur Hadden we de vorige jaren een vertegenwoordiger van de KNMC met onze fantastische ex opnameschippers Tine & Peter Capel, nu hebben we als opnameschipper, de schipper van de ‘Ludgerdina Smeltekop’, de Skûtsje van Huizen, Andries Honing. Op donderdag, 31 augustus 2006 nog omgeslagen door een onberekende windvlaag, drie dagen later, tijdens de Skûtsje wedstrijden met alle bekende Skûtsjes, zoals die van Lemmer, Sneek, etc. bereikte Andries in een waar tinanengevecht een derde plaats. Al met al weerhoudt het Andries er niet van om met zijn doorleefde motorschip Ibis acte de presence te geven als opname-schipper in de elfde 200 myls ‘SOLO’   Zondag, 17 september, 19:15:21 uur De solo-schippers komen van heinde en verre. Zo ook o.a. Paul Peggs & Jerry Freeman, beiden uit Hamble, UK, hebben dit weekeinde, alvast de steven gezet richting het schaakbord van de 200 myls. Dan even terug naar Engeland en na het volgend weekend weer verder, zoals dan ook de meeste andere solo-schippers Muiden, als eind-doel in hun GPS hebben staan. Nog 10 daagjes … Zaterdag, 16 september Het begint weer te kriebelen. Veel mailtjes over en weer over de banen, routes …. handicaps, etc. De haven is weer besproken. de koffie en appelpunten zijn besteld. De Stichtingshaven, de zomerdrukte een beetje voorbij, ligt er op een doordeweekse dag rustig, nu nog, en vredig bij. De logboeken zijn eergisteren gedrukt. De prijzen en de caps zijn al binnen. Bij XMark is men hard aan het werk de My-Bodyguards voor de elfde 200 myls ‘SOLO’ gebruiksklaar te maken en de imei-nummers toe te kennen. Ook de solo-schippers slijpen de messen. Heimelijk worden allerlei zaken nog eens nagelopen, nagedacht en aangebracht, de trim aangepast, de onderwaterschepen gepoetst, de taktiek bepaald … Nog 11 daagjes … Woensdag, 01 maart 2006, 10:10:10 uur Op de Hiswa was het even schrikken bij de Hydrographische dienst en wel van iets wat nogal rampzalig is voor elke zeil-race organisator, alsook voor elke zeiler die dit seizoen een zeiltrip op het IJsselmeer heeft gepland. Het is fijn om te weten, dat deze watersporters al hun oude hydrographishe kaarten meteen in de vuilcontainer kunnen gooien, alsmede hun plotter software en waypoints van voor het jaar 2006. De meeste boeien, namen daarvan en de coordinaten zijn veranderd en/of zelfs totaal verdwenen. De veranderingen zijn zo drastisch, dat we nog van geluk mogen spreken, dat de havens (hopen we althans) nog op dezelfde plek liggen Echter bij de bestudering van de totaal veranderde situatie, moeten we toch concluderen, dat de totaal nieuwe betonning logischer en konsekwenter is opgezet door de RWS. Dinsdag, 28 februari 2006, 23:59:59 uur De 200 myls ‘SOLO’ – 2006 is al sinds weken totaal volgeboekt met ruim 90 deelnemende schippers, bestaande uit oud-deelnemers en op speciale gronden uitgenodigden nieuwe schippers. De op dit moment 297 teleurgestelde schippers uit het binnen- en buitenland waren niet in staat een startbewijs te verkrijgen. Alle organisatiezaken, zoals routes, logboeken, plottingprogramma’s staan op een rijtje en al klaar om in het najaar de elfde editie reilen en te verzeilen. Totdat op …..

© 200 myls ‘SOLO’ – 2006 – Jan Luyendijk

Voor het eerst ongeschonden … door Eric-Jan Wiebenga

Het is dinsdagavond 26 september tijdens het Palaver bij Ome Ko aan de vooravond van de 200 myls solo 2006, de elfde editie waaraan ik voor de 5e keer alweer mocht deelnemen.

Alsof het praten in de kroeg over voetbal of vrouwen voor één keer in het jaar een verboden onderwerp lijkt, was naast het gebruikelijk bootjespraat uiteraard dé routekeuze openlijk onderwerp van gesprek. Route 3 of 4 had hierbij volgens de experts al een absolute meerderheid van stemmen en zouden 1 en 2 met een constante Zuid, dit jaar zogenaamd absoluut geen optie zijn.

Om mijn zenuwen zo vlak voor de start niet langer ook nog te belasten met altijd weer diezelfde weifeling over welke route dit jaar nu weer te nemen, besloot ik eigenlijk die avond al dit jaar voor route 4 te kiezen. Immers, deze ging ook over het Wad en bovendien naast dit stroomvoordeel simpelweg ook leuker te varen dan route 3. Daarnaast had ik met route 1 vorig jaar mijn leergeld betaald door op de eerste dag al 15 mijl van Lelystad naar de P15 te moeten kruisen. Frits die het met zijn gebruikelijke weerpraatje had over 2 precies even grote en omvangrijke hoge drukgebieden boven Rusland en Engeland, en zich daarmee dit jaar niet aan een reële verwachting waagde, werd mijn laatste weifel weggenomen.

Op een paar boten na die al wel vroeg startten, werd met het uitblijven van een serieus briesje de feitelijke start door de meeste deelnemers tot het laatst aan toe zenuwslopend uitgesteld.

Bedrieglijk relaxed werden spinakers klaargemaakt en resten ontbijt met het zoveelste kop koffie weggespoeld. Toen het eerste schaap dan toch zijn aanstalten maakte, was de haven dan ook in no-time leeg.

De volledige vloot dreef onder spi in dikke mist richting de M1. Het is woensdagochtend 27 september 2006.Eenmaal op het water bleek (of leek ?) de mist dikker dan in de haven en leek het soms alsof ik bijna de enige was die dan toch gestart was. Toen bij het naderen van het Paard zo rond de klok van 11.00 de zon het langzaam toch won van de mist, gaf het een groot prachtig spinakerveld prijs. Ook de wind trok enigszins aan en met een gemiddelde van nog steeds niet meer dan 4,3 knoop onder spinaker, klokten we 13.09 uur de Sport E die bij mij overigens nog steeds de Nek ton heet.
Halverwege het rak naar Lelystad kromp de wind naar ZO en werd de genua verwisseld voor de genaker, welke actie met 0.3 knoop extra werd beloond. ZO ? Amsterdam toch bezeild ? Toch route 1 ? Ook Bart die mij inmiddels vanachter zijn anker in Volendam met een belletje volledig onderbouwd informeerde over zijn voornemen route 1 te kiezen, deden mij toch niet besluiten van mijn voorgenomen route 4 af te wijken….

Zowel voor als na de sluis lagen de eerste boten al tactisch achter hun ankertje. Waarschijnlijk niet alleen wachtend op meer wind, maar wellicht met name ook om het moment van definitieve routekeuze daarmee te kunnen uitstellen.
Dit laatste realiseerde ik me pas later en vroeg mezelf dan ook af hoeveel jaren meer ik werkelijk nog nodig heb, mij ook dit tactische denken meer eigen te maken…

Goed, na het schutten wederom onder spi dus op naar de Lemmer. De wind trok inmiddels aan tot een mooie Z4, waarmee het gemiddelde werd opgekrikt naar een acceptabele 5,7 knoop. Met het ronden van de NM2 om 19.32 uur stond de teller de eerste dag op 41 mijl. Aangezien Enkhuizen met de wind Zuid niet bezeild zou zijn, meerden we (de Espiritu van Ron Bree en ik) een goed uur later af in Lemmer.

Nog weer een uurtje later zaten wij heerlijk aan biertje en gebakken kippenbouten die Ron aan boord had ingeslagen. Alsof we het al verdiend hadden !

Met de windverwachting die ochtend een aantal uurtjes in de ZO hoek, gingen de touwtjes rond 04.30 uur los om vervolgens de NM2 om 05.27 wederom te klokken, op naar de KG Enkhuizen die met een ZO 4/5 nu goed bezeild was. Het daarop volgende 19 mijl lange rak naar de VF8 zuid van Kornwerderzand, woei het me voor de spinaker net iets te hard en dus werd met de 20 m2 kleinere genaker uitgeboomd op dit voor de windse rak geëxperimenteerd, waarmee uiteindelijk een gemiddelde 6,3 knoop kon worden genoteerd. So far, so redelijk.

In afwachting van het afgaande tij verzamelden zich de nodige route 4-gangers Noord van de sluizen van Kornwerd, gemengd met de eerste route 1 gangers die hun keuze inmiddels triomfantelijk vooralsnog als juist bevestigd zagen door met record snelheden in één keer van IJmuiden naar Kornwerd te kunnen zeilen. Hmmm …! Met een Z4/5 was ons vooruitzicht het halve Wad kruisen, waarmee we ons beoogde stroomvoordeel wel konden vergeten !

Om 14.05 uur klokten we op hoop van zegen de BO2 en al kruisend kwamen we het restant route 1-gangers tegen. Het 18 mijl lange rak naar de T12 Oude Schild kostte me maar liefst 3 uur en 20 minuten, oftewel 3,4 knoop gemiddeld, waarmee de hoop op een fatsoenlijke eindnotering dan ook was vervlogen.
Ook de MH4 naar Den Helder werd vervolgens moeizaam bevochten, met als enig positief puntje dat de kentering van het tij bijna niet beter ‘gepland’ had kunnen worden, zodat ook het rak naar Den Oever een logisch en gelukkig bezeild vervolg was. Uiteraard zwakte tegen de avond af zodat om 20.09 uur pas de VG17 werd geklokt.

Met een naar het ZW ruimende wind als verwachting werd de volgende ochtend nauwelijks haast gemaakt wederom te starten, en klokten we 9.38 uur de WV11 op weg naar 22 mijl verderop gelegen UK14 voor de kust van Urk. De UK14 bleek aanvankelijk net bezeild maar toen de wind uiteindelijk toch weer de ZO hoek verkoos, moest ook dit rak weer een dikke slag gemaakt worden.

Met deze ZO4/5 ging op weg naar de WP6 Medemblik dan ook hoopvol de spinaker omhoog en was dit rak errug leuk en soms zelfs spannend zeilen, waarbij met dikke hekgolven zo nu en dan even een 7,5 knoop genoteerd kon worden ! Zuid van het geliefde (..) vogeleiland werd het me nog even spannend want met de wetenschap van ondiepte rondom deze werelduitvinding enerzijds, wist ik niet goed waar ik precies zat anderzijds, en een blik op de kaart kon ik me eigenlijk niet veroorloven zonder de helmstok los te laten.
Toen ik de volgende gele ton in het zicht kreeg en deze onder spi niet bezeild leek, ging deze er dan ook rap af want uit een denkbeeldige rechte lijn trekkende tussen deze 2 gele tonnen, trok ik voorzichtigheidshalve de conclusie dat ik mij op dat moment akelig dicht op de grens van diep en ondiep water bevond.

Snel, snel, snel werd de genaker gehesen voor de laatste paar mijl naar de WP6 die maar niet in zicht kwam, althans niet op de plek waarmee het in mijn GPS als waypoint was ingevoerd… Hij moet hier toch ergens liggen terwijl het (nog) niet eens donker is en het bovendien groot en rood verlicht hoort te zijn ! Nog maar eens goed op de kaart kijken !
Toen bleek dat de ton een mijl zuidelijker lag, werd ik dan ook pijnlijk afgestraft de waypoints klakkeloos vanuit het logboek de GPS ingevoerd te hebben, door het feit de WP6 nu pal tegen lag en er dus weer gekruist moest worden… 18.52 uur werd de WP6 gerond, waarmee mijn verdienste op dit 18 mijl lange rak bleef steken op een 4,5 knoop gemiddeld.

Voor vandaag vond ik het wel mooi geweest en een klein uurtje later ging onder de kust van Medemblik dan ook mijn ankertje overboord. Een warme prak + koud biertje, ik vond het prachtig !

Het is zaterdagochtend 30 september, en deze maand kon simpelweg niet mooier afgesloten worden dan met een heerlijke najaarszonnetje en een ZW3 ! Vol frisse moed werd de WP6 om 08.18 uur onder spi wederom geklokt en na ontbijt, diverse bakjes koffie en andere ongezonde genotsmiddelen, kon me dit rak eigenlijk niet lang genoeg duren ! Mijn ‘toerzeilersbloed’ viel dan ook niet langer meer te ontkennen, dat toen de zon zelfs even krachtig genoeg bleek, ik m’n t-shirtje nog even uit deed ook.

Maar na 10 mijl (lees: 2 uur en 22 minuten oftewel 4,17 knoop gemiddeld) was het uit met deze relax pret en kwam de VF-A Hindelopen in zicht; er moest gekruist worden om het Vrouwenzand heen richting de Sport D Lelystad. Tot voor de kust van Stavoren aan toe ging het met een ZW 3 best wel redelijk. Maar toen ik op het punt stond het Vrouwendzand te ronden, viel de wind compleet weg en dikke regendruppels vielen naargeestig loodrecht naar beneden.
Ik lag wel ‘een-uur-lang’ ( ) hopeloos stuurloos op de deining gek te worden van irritant klappende zeilen.
‘Dit kon niet de bedoeling zijn’ en ik nam mij voor dit rak gewoon over te doen door 6 uren later de VF-A opnieuw te ronden en startte de motor dan ook om de daad bij het woord te voegen.

Om 16.43 uur gaf ik opnieuw de positie van de VF-A ton aan het regatta bureau door, mij op dat moment nog niet bewust van de reglementaire overtreding die ik had begaan. Toen ik nog geen half uur later met nieuw verzamelde moed het rak naar de Sport D opnieuw was begonnen, belde Bart met de vraag waar ik ongeveer zat en ik hem overeenkomstig mijn beslissing informeerde. Hij bracht mijn beslissing in twijfel door mij te adviseren het reglement hierop nog maar eens goed na te lezen, alsof de gemaakte overtreding daarmee teruggedraaid kon worden. Oeps, voor het eerst hing een RET achter mijn naam mij boven het hoofd …

OK, gewoon doorgaan en de resterende 48 mijl in ieder geval voor mij zelf uitzeilen. Dit zou nog niet eens vanzelfsprekend zijn, want de tijd begon toch ook wel te dringen wilde ik voor 12.00 uur ’s zondags finishen en met een ZO3 werd er allesbehalve dan met recordsnelheden gevaren. Het zou in ieder geval een nacht doorzeilen worden, maar dat had ik me al wel eerder bedacht.

Met de wind ZO en de Sport D daarmee pal tegen, werd deze dan eindelijk ’s zondags om 00.38 uur geklokt, en kon ook ik het IJsselmeer verruilen voor de laatste 26 mijl op het Markermeer.
Om 03.21 uur passeerde ik de OVD3 Lelystad onder spi met een ZO4 op weg naar de Sport E Hoorn.
Het idee dat ik werkelijk als laatste deelnemer zou binnenkomen door het feit dat ik de hele vrijdagavond geen enkele andere solo zeiler had kunnen ontdekken, werd ontzenuwd toen, alsof uit het niets, zowel sb als bb ineens nog 2 lotgenoten onder spi dezelfde koers als ik aanhielden.

Met de harde windvoorspellingen (waarbij óók de 7 werd genoemd ! Zou ik mijn 2e reglementaire overtreding begaan ?) die de Centrale Meldpost ieder uur de ether in stuurde, was ik enigszins op mijn hoede.

Met het naderen van de (onverlichte !) Sport E was ik dan ook blij dat ik de spi mocht dan wel moest strijken, aangezien de wind inmiddels aardig aantrok. Om 5.24 uur klokte ik de onverlichte Sport E die ik overigens gelukkig zonder veel moeite wist te vinden.

Hoog aan de wind was ook de GZ2 met een ZO5/6 voor de verandering niet bezeild, waarmee ook dit slechts 6 mijl lange rak duur betaald moest worden. Hoe dan ook, met het ronden van de GZ2 om 7.22 uur was het einde in zicht en begon het licht weer letterlijk en figuurlijk aan de horizon te gloren.
Met inmiddels een ZO6 waren de laatste 9 mijlen nog even heerlijk strak doorgezet ongereefd hoog aan de wind zeilen, uiteraard de IJM18 pal tegen. Schitterend, de ‘Indra’ is dan toch echt op haar best, en weer begon ik het ergens jammer te vinden dat nu spoedig ook deze 200 Myls erop zouden zitten.

Na een aantal slagen liep de teller van ‘distance to go’ langzaam af en bedacht ik mij dat ik deze 200 myls voor het eerst ongeschonden had weten af te leggen, materieel gezien althans …. ; geen gescheurde spi, geen lierhendels overboord, geen schootblok die met een klapgijp uit de giek werd gerukt en ook mijn anker had ik niet ergens op de bodem achter hoeven laten.
Alsof ik mijzelf daarmee te voorbarig gelukkig had geprezen, ging het bij de allerlaatste ton toch nog mis !
Weliswaar geen drama, maar toen ik de IJM16 de laatste plusminus 100 meter (te) hoog aan de wind enorm aan het knijpen was, lag ik dan ook bijna stil vlakbij de IJM16. Om binnen de vereiste 15 meter op het groene knopje te mogen drukken en ik dan ook snel naar voren toe liep, viel de wind back in mijn voorzeil en moest ik alsnog hulpeloos toekijken hoe de ‘Indra’ eigenwijs naar deze allerlaatste te ronden ton zeilde, waarop mijn ankertje voorop met toch nog best wel een aardige dreun de IJM16 een deukje (niet overdrijven) als aandenken achterliet in ruil voor een mooie rode verfstreep…

Hoe dan ook, om 09.43 uur zondag 1 oktober 2006 was de 11e 200 Myls gezeild.

Eric-Jan Wiebenga
s.y. ‘Indra’.

Vervolg bewijstlast boeipassages met de XMARK-GPRS-units voor 2007

Vervolg bewijstlast boeipassages met de XMARK-GPRS-units voor 2007Laren, 24 oktober 2006

Op het kantoor van XMARK BV te Laren werd door Mark Wilbrink een toch wel aardig cadeautje uitgereikt aan Jan Luyendijk, organisator van de 200 myls ‘SOLO’.
Een oorkonde, welke in ieder geval weer een basis is voor de voortzetting van deze vijf daagse singlehanded zeilrace en van de boei-passage-meldingen van de solo-schippers voor het jaar 2007.

De tekst van de oorkonde luidt:
Met deze oorkonde willen wij onze eer laten blijken om de 200 myls te mogen sponsoren. Het was ons een groot genoegen om te zien dat onze track en trace apparatuur heeft meegehol pen om de veiligheid van de schippers te waarborgen.
Wij zijn zeker bereid om in 2007 weer de 200 myls te mogen sponsoren.
Mark Wilbrink, directeur XMARK BV

200 myls ‘SOLO’ werkt verslavend door Diana Bogaards

200 myls ‘SOLO’ werkt verslavend

‘Dit is tactischer dan de 24-uurs’

Als je in Nederland shorthanded zeilt, moet je minstens een keer aan de 200 myls ‘SOLO’ hebben meegedaan. Althans , dat is de mening van drie voudig deelnemer Jules Bänffer. Als voorzitter van de Stichting Zeil- baak zet hij zich enthousiast in voor de stimulering van het duo- en solo zeilen. “Deze klassieker mag je niet missen.”

In de ochtend van 27 september ver trokken de 69 schippers vanuit Mui- den. Ieder met een eigen missie, maar met dezelfde uitdaging. In drie dagen tijd, met minimaal 27 rusturen ver- deeld over drie periodes van zes uur, moest 200 mijl worden afgelegd. Daarvoor hadden ze de keuze uit vier door de organisatie vastgelegde rou- tes.
Bart Desaunois koos voor het IJssel- meer (baan 3) en pakte met zijn J-109 op vrijdag 29 september om 19:06 uur de line honeurs.

Knallen op het IJsselmeer
“Ik heb een snelle boot met een hoge handicap, dus ging ik voor de line honneurs,” aldus Desaunois. “Dat betekent dat je zo min mogelijk wilt rusten en daarom bleef ik alleen op het IJsselmeer. Ik heb uiteindelijk 27 uur en 2 minuten stilgelegen.”
Ook Bänffer koos voor het IJssel- meer maar had daarvoor een andere reden: “Ik heb mijn Whitbread 30 net een jar en baan 3 brengt de minste risisco’s met zich mee.” De poulaire en gunstige route 1 ging via het Noordzeekanaal buitenom naar Den Oever, dan een stukje Waddenzee en via Kornwerderzand terug over het IJsselmeer naar de finish. Slechts 2 deelnemers kozen voor de tweede route: Markermeer, IJsselmeer, Kornwerderzand, buitenom Vlieland en Texel en over de Waddenzee bij Kornwerderzand terug. De vierde optie was: Markermeer, IJsselmeer, Kornwerderzand over de Waddenzee via Den Oever naar Muiden. Desaunois: “Op weg naar de startboei, de M1, kies je definitief voor een baan. Daar zit je dan de rest van de drie dagen aan vast.
Daarom is de race tactischer dan de 24 uurs.”

Strategie
Desaunois drukte op woensdagmorgen om 07:20 uur de knop van zijn GPS in, waarmee hij officieel van start ging:”Vanaf dat moment was mijn positie op de site te volgen.
Ik had tien minuten eerder willen vertrekken, maar door de dichte mist kon ik de boei niet vinden.”

De eerste dertig mijl naar Lelystad waren voor iedereen hetzelfde en vanaf daar verspreidde de zeilers zich. Desaunois voer via Den Oever naar Enkhuizen, waar hij om 19:45 uur arriveerde: “Je bent verplicht een rustperiode te ankeren, dus dat heb ik gelijk maar gedaan. Ik denk dat we daar met ongeveer twintig deelnemers lagen, want het is een ideale ankerplaats. De dag daarna hebben we onze tactische slag ge-
slagen.” Zijn ‘weerman’ op de wal voorspelde dat de wind tegen het einde van de donderdagmiddag zou wegvallen. Hij raadde Desaunois aan om zo vroeg mogelijk de zeilen te hijsen. “Ik ben om 04:00 uur opge- staan en 0m 05:15 uur gestart. Rond 17:30 uur hield het inderdaad op te waaien en lag ik in Hindeloopen. Mijn concurenten zeilden langer door, omdat ze later waren ver- trokken.” Om 1 uur ’s nachts verliet Desaunois weer de haven op weg naar Lelystad, waar hij vijf uur later door de sluis ging en aanlegde in de verenigingshaven. “We hebben vervolgens uitgerekend hoeveel rusturen ik nog had en daaruit bleek, dat ik pas om 14:15 uur weg mocht. Op dat moment wisten we al dat we veilig zaten voor de line honeurs.”
Om 19:06 uur passeerde de J-Action van Desaunois de lichtboei IJM18, die de finish van de elfde 200 myls ‘SOLO’ markeerde. Desaunois: “Het is heel speciaal om als eerste binnen te komen, maar na mijn debuut van vorig jaar was de voldoening nog groter. We hebben toen alleen maar windkracht 5 tot 7 gehad. Nu 3 tot 5 met zonneschijn.

In je eentje is het toch wel hard werken hoor.”
Ten tijde van dit bericht was de uitslag nog niet definitief en ging Bauke Yntema met zijnCatootje(Winner 950) op handicap aan de leiding. Gevolgd door John van de Starre met de Happy(Sun Fast 37) en Bart Boosman met de Franschman (Boosman JB). Zij legden alledie de eerste baan af.

Mini’s gevraagd
Uiteindelijk bereikten 61 boten de eindstreep, waaronder de Bandito van Jules Bänffer. “Ik heb voor mijn gevoel goed gevaren, maar de volgende keer ga ik voor een betere klassering,” aldus Bänffer die de voorlopige 58ste plek innam. Bänffer zit vol ideeën om het shorthanded zeilen in Nederland naar een hoger plan te trekken. Zo organiseerde hij afgelopen april mede de eerste Dualhanded Race op het IJsselmeer. Hij werkt met de Stichting Zeilbaak aan een ambiteus project om met sponsoring enkele Mini Transat-jachten aan te schaffen: “Daarmee willen we talenten laten varen. Wij zien dat circuit als het voorportaal voor de Open 60. Bovendien kunnen zij met hun opgedane ervaring het niveau in Nederland opkrikken.”

Maar wat maakt een race als de 200 myls ‘SOLO’ nou zo bijzonder? Naast het feit dat de organisatie al elf jaar in handen is van de familie Luyendijk, noemt Desaunois direct de gezelligheid: “Je zeilt in je eentje en toch ook met 68 andere deel- nemers in de buurt.
Dankzij het GPS-systeem kun je iedereen volgen en in de havens zoeken we elkaar op. Het is een sociaal gebeuren.
Ik ben geen solozeiler, maar dit is verslavend. Dit is mijn wedstrijd en daar blijft de rest van de bemaning mooi van af.”

Diana Bogaards

Line honeurs door Bart Desaunois

27 september t/m 01 oktober 2006

    Overgenomen vanaf de website van Bart: J-Action Sailingteam – http://www.j-action.nl/

      Van deze wedstrijd is er ook nog een stukje film, omdat Bart de digitale camera te goed had opgeruimd.

Line honeurs

Een week voor de aanvang van de race het eerste overleg met Jan van Oostende welke mij tijdens de race gaat routen. Uitgelegd wat de regels en valkuilen kunnen zijn. Jan raakt zo geïnteresseerd in het spelletje, dat hij zich er helemaal in inleeft. Doel van deze wedstrijd voor ons is: Gaan voor de handicap en de line honours en zodra daar een conflict komt, kiezen voor alleen de line honours (omdat onze handicap alleen met windkracht één of twee goed te varen is)Het weekend voor de race moet de boot nog bevoorraadt en de laatste dingetjes afgewerkt. Dinsdagmorgen de boot uit het water om de onderkant schoon te maken en daarna onderweg naar Muiden, samen met Peter van der Schaaf. ’s Avonds met een ploeg eten bij graaf Floris en daarna naar de briefing bij ome Ko. Nadat alle attributen in ontvangst zijn genomen, naar de boot voor de laatste normale nachtrust. Na een slechte nachtrust ging de wekker om 05.45 uur. Contact met Jan, baankeuze voorlopig baan 1 of 3.Woensdag 27 september 2006 Ik heb de grote Genua erop gezet. Afspraak was om zo snel mogelijk te starten, maar omdat je in je eentje langer werk hebt dan vol bemand en de kleine M1 boei in de mist slecht te vinden was werd het iets later. Kanaal 01 gaf om 07.15 uur zicht van 1 tot 4 kilometer, dus om 07.21 uur als 4e boot gestart. Ze hadden bij de meldpost waarschijnlijk een feestje gehad, want het eerste halfuur was er maar 100 meter zicht. Op grootzeil en grote gennaker afgekruist naar het paard van Marken. Easy Going en Jolly J snel ingehaald, alleen Tzigane lag nog voor mij, maar Harry was toch onderweg naar zijn werk. Mn/GZ gerond om 09.22. Daarna plat voor de wind naar de Sport E. Hier houden J-boats niet van, dus afgekruist met weinig wind. De spinakerboten kwamen weer dichterbij. De kleine sport E boei om 10.30 uur gerond en onderweg naar Lelystad. De OVD 3 moest er om 11.59 uur aangeloven. We gaan baan 3 varen. Als enige soloboot door de sluis. De EZ 13 om 13.25 gerond, we zijn weer in de race, dus de grote gennaker erop en knallen. Dus niet, bij het hijsen zit alles in de knoop. Waarom mag je van Jan je voordekker niet meenemen??? Dat is toch veel veiliger. Na veel geworstel de 120 m2 naar beneden en de kleine gennaker gehesen. Halverwege het rak trekt de wind wat aan en komt wat hoger uit. Na 2 keer uit het roer gelopen te zijn moet ook deze gennaker er af, maar de kleine is evengoed nog bijna 90 m2. Onder grote genua en vol grootzeil naar de WV 5 bij den Oever. Wat legt dat kreng ver weg. Om 17.25 uur gerond. Mooi de tijd om met licht naar mijn thuishaven Enkhuizen te varen. Ik heb met Jan (mijn mentall coach) afgesproken 3 mijl voor elke boeironding met hem te bellen en we besluiten in de compagnies- haven voor anker te gaan. De KG laat zich om 19.40 verschalken. Motor aan en tegen de wind in naar de haven. Omdat de ankergrond in de compagnieshaven niet zo best is laat ik de boot aan de grond lopen achter de schoeiing van het Zuiderzee museum en gooi daarna het anker uit. Jan komt met zijn bijboot aanvaren voor een paar biertjes en om de dag van morgen door te nemen. We besluiten om donderdag vroeg te starten, omdat op het eind van de dag de wind waarschijnlijk inzakt. Nog even warm eten en om 11.00 uur naar bed. De adrenaline pompt nog door mijn aderen en ik slaap weer niet zo best.Donderdag 28 september 2006 Wekker om 04.00 uur gezet, wat een tijd, voor je baas zou je dit nooit doen. Genua 2 eraf, no. 3 erop en om even over 5 uur varen we weer. De KG gerond om 05.24 uur en ruime wind naar Breezanddijk, de Sport B. In mijn eentje in het stikkedonker wil ik de gennaker niet zetten, maar de boot loopt lekker en de stuurautomaat heeft alles onder controle. Voor Stavoren om de werkschepen van de gasleiding heen gestuurd en door een daar varende vrachtbak even van dichtbij in zijn aller grootste schijnwerper gevangen. 10 minuten later had ik weer wat zicht. De sport B om 07.53 uur achter ons gelaten en op naar de VF-A. Met 25 knopen wind over dek toch iets teveel zeil op, dus snel het eerste rif gezet. Dit is een kort rakje van 4 mijl en hoog aan de wind ben ik daar om 08.31 uur. Kruisen om het vrouwezand heen en daarna hoog aan de wind naar Urk. De UK-14 wordt om 11.49 uur gerond. Met een knik in de schoot naar Medemblik. De zon komt erdoor en het zeilpak kan eindelijk uit. De stuurautomaat doet al het werk en ik geniet. Met een gemiddelde van boven de 7 knopen komen we bij de WP-6 aan om 14.17 uur. Het gaat lekker, de mijlen vliegen onder de kiel door. Pal voor de wind naar Makkum. De wind is behoorlijk vlagerig en ik besluit niet met gennaker af te kruisen, maar pal voor de wind, met uitgeboomde fok recht op mijn doel af te gaan. 16.41 uur de VF-8 gerond. Niet zo’n snel rak maar ik heb lekker warm kunnen eten en ben er weer klaar voor. (misschien vannacht door naar Lelystad???). De wind begint nu inderdaad in te kakken en na overleg met Jan besluiten we in Hindelopen onze 2e rust te pakken. (de wind zal vannacht iets aantrekken en iets draaien). Om 17.29 uur de H-2 geklokt. Wat een luxe, met licht de haven in. De havenmeester ziet mijn solo vlag en roept; “dezelfde wedstrijd waar Piet Bakker (Hindelopen) aan meedoet???, mooi, leg je boot daar maar neer, je hoeft niets te betalen want je dondert waarschijnlijk vannacht wel weer op. In de haven ben ik de enigste solozeiler. Eerst de boot aan kant, grote genua erop en alles controleren en klaarleggen voor vannacht. Wekker op 24.00 uur en nog even een paar uur slapen.Vrijdag 29 september 2006 Midden in de nacht het water op, de H-2 gaat er om 01.07 uur aan. Er staat een prachtige 7 knopen ware wind. Hier houd je J-Action van.Hoog aan de wind in een keer naar de VF-B, waar wij om 01.52 uur omheen gaan. Vanaf hier een pal kruisrak naar Lelystad. Met een vlakke zee, sterren aan de hemel, zonder maan, is het pikkedonker, maar prachtig. De stuurautomaat heeft er lol in en stuurt de boot om 06.02 uur rond de Sport D. Wat ligt die boei dicht bij de dijk. Het is een stroom van auto’s over de dijk en ik vraag mij af welke busjes van ons bedrijf zijn. Onze jongens zullen niet snappen dat de baas op dit uur in het donker met zijn bootje, in de kou, vlakbij de dijk, zijn hobby aan het uitoefenen is. Door de sluis naar de verenigingshaven, waar ik wederom een paar uur slaap kan pakken. De vrouwelijke havenmeester verteld dat alle 200 mijls deelnemers gratis aan de passantensteiger mogen leggen, en ze wijst mij de gratis douches. Komt dit door mijn charmes, of doordat ik misschien wat stonk, na een nacht in mijn zeilpak? Na hevig rekenwerk komen Jan en ik uit op een herstart tijd van 14.15 uur bij de OVD-3. Doordat het vlagerig weer met enkele buien is heb ik de grote Genua geruild voor de no. 3. Enkele vlagen met 25 knopen wind over dek. De Sport-E bij Hoorn is pas op enkele honderden meters te zien, maar de plotter zet mij er bijna bovenop. Om 15.44 uur rond richting Volendam. Het wordt pal kruisen met schifterige wind, maar ik ruik de stal en de line honours kan mij niet meer ontgaan. 17.06 uur de GZ-2 gerond, en begonnen aan het laatste stuk. Bij het Paard de grote genua er weer op en pal kruisen naar de finish. Vlak voor de finish begint de My safety uit zich zelf wat te piepen. Het blijkt achteraf dat Jan Luyendijk mijn positie aan het controleren was. De finish, de IJM 18 gerond om 19.06, de laatste 2 rakken waren niet goed voor de rating, maar dat vond ik niet belangrijk, de line honours was voor de J-Action. Onze opname schipper Andries Honing en bemanning hebben mij gezellig bezig gehouden totdat No. 2 (Martin Selles met de Kim) binnenkwam. Ik heb de hele 200 myls geen mede deelnemer gesproken , maar dat werd na de finish dubbel en dwars ingehaald.Zaterdag, lekker uitrusten, biertjes drinken en ’s avonds met een ploeg eten bij Graaf Floris. Zondagmorgen om ongeveer half 10 weer vertrokken naar de thuishaven Enkhuizen. Woensdag 11 oktober, bij de prijsuitreiking was het als vanouds gezellig. Vele herinneringen werden opgehaald. Jan Luyendijk overhandigde mij de line honours prijs, de bootsmansfluit, beschikbaar gesteld door Frits Brattinga. Ook dik tevreden ben ik met mijn 28e plaats op handicap. Een behoorlijke verbetering van mijn 52e plaats van vorig jaar. Jan, Rob en Marco Luyendijk en iedereen die er energie in gestoken heeft, bedankt voor al jullie werk, zodat wij (alle deelnemers) zo’n mooie race hebben kunnen varen. Ik heb genoten en tot volgend jaar. Bart Desaunois J-Action

Mailtje Jaap Homan

Amsterdam, 13 oktober 2006

Mailtje Jaap Homan

Waarde Jan,

Nog even een wat serieuzer commentaar op de mist bij de start.
Toen ik de haven uit voer kwam ik meteen in een dikke mist terecht. Na het passeren van de M3 ben ik meteen BB uit gegaan en heb de boot vrijwel stil gelegd. Formeel had ik mogen starten, uitgaande van de officiële mededeling van Lelystad.

Ik vond het op dat moment voor mijzelf absoluut niet verantwoord om te starten. Heb meteen de radar ingeschakeld op een bereik van 1 Nm.
De elektronische kaart gaf duidelijk aan waar ik mij bevond. Ik realiseer mij dat niet iedereen een radar aan boord heeft.

Heel geleidelijk werd het zicht beter. Ook de mededeling van Lelystad dat er minimaal 1000 meter zicht was moest toch ergens op slaan. Ik nam aan dat de mist vrij plaatselijk was. Pas tegen negen uur vond ik het voor mijzelf verantwoord om te starten. De radar bleef nog enige tijd aan. Het feit dat voor een paar mensen Pampus als een verrassing in de weg lag toont aan dat de mist een reëel gevaar was.

In mijn verslag ben ik er erg luchtig mee omgegaan, maar ik was zeer serieus bezig.
Achteraf denk ik dat het startvenster opgerekt had moeten worden tot 12.00 uur.

m.vr.gr.

Jaap Homan

Beste 200mylsliefhebbers/sters door Gerrit Schuur

Beste 200mylsliefhebbers/sters,door Gerrit Schuur, 10 oktober 2006Heb weer genoten van het 200 mylsgebeuren ! De start begon al behoorlijk chaotisch (voor mij althans ) want dacht slim m`n gennaker te zetten , net voor de M1 die uit de mist kwam opdoemen.

Doch dat werd weer het bekende geklooi ( met de wind precies achter werkt dat doek niet goed ) en daarom kreeg ik er geen vaart in en hoorde opeens achter mij ,heel gedecideerd ,”bakboord”—-ik keek schichtig om waar dat lawaai vandaan kwam en zag Bart Boosman met Grote SPI erop, met ongeveer 200 km/uur aan komen vliegen.
Ik zat volgens mij al binnen de twee bootlengten van de boei M1 maar op zo`n moment heb je weinig aan diskussies en die felle blik in de ogen van Bart— dus dacht “laat maar gaan, die houd jij tóch echt niet bij–!
Dus een soort kamikazemaneuvre om èn Bart èn de M1 niet te raken en wonder boven wonder lukte dat (tussen m`n Myrlette en de boei was nog ruimte voor dat ene beroemde /beruchte haartje )waarop Bart weer gedecideerd constateerde “Nou dat heb je allemaal net mooi gemist” , en verdween toen in —de mist—!
U begrijpt allen wel , toen was ik echt helemaal wakker.

De rest van de trip op het Markermeer was ook nogal ontluisterend voor Myrlette en mij omdat het uitstekende SPI-omstandigheden waren en geen gennaker-wind. En sommigen hadden een SPI—daar kon je die bewuste boot wel 4x inwikkelen en had je nog genoeg doek net zo groot als mijn gennaker—!!
Dus zag alle “spi-boten” langzaam maar zeker verdwijnen ,eerst in de mist later aan de horizon.

Op streng advies van Jan heb ik,op de eerste dag v/d wedstrijd ,ditmaal niet zo lang doorgedouwd en ben in Lelystad voor anker gegaan .
Wat een slechte en vieze ankergrond aldaar en was blij dat het niet te hard ging waaien. Donderdagnacht merkte ik aan de boot dat het wat harder ging waaien en besloot voor” rte 2″ te kiezen en ging meteen op weg. Wist wel dat het beslist niet de route was met hoog snelheidspotentieel (vooral Vlieland-Texel zou lastig kunnen zijn ),maar doe dit nu eenmaal graag dus–. Mooie nacht/ochtendtocht naar Kornwerd ,liep als een tierelier ,denk boven de 6 KTS gemiddeld.
Blijft toch apart dat nachtzeilen , prachtige sterrenhemel ,niemand op het water, en dan de kleurveranderingen van de lucht tijdens zonsopkomst ,altijd weer indrukwekkend .
In Kornwerd gewacht op gunstig tij naar Vlieland en misschien gelijk buitenom door. Kreeg tussen Harlingen en Vlieland een Trog over me heen en dat gaf gelijk een hoop werk, slecht zicht, zeil wisselen, rif zetten maar duurde niet zo lang en de ZS13 was precies te bezeilen.
Had waarschijnlijk iets verkeerd gegeten of gedronken want voelde me bij ZS13 niet sterk genoeg om door te gaan buitenom dus schoof Vlieland binnen.
Had daar vrijdagmorgen geen spijt van,voelde me een stuk beter en zat op dat mooie eiland ,op een terrasje ,in de zon,jawel ,(hoezooooo”wedstrijd”!!)m`n volgende plan uit te broeden.
Op gunstig tij buitenom in één keer door naar Kornwerd en misschien wel Enkhuizen (wat een optimist —)
Dus op het juiste moment op weg met een inderdaad heel gunstig “halve wind” naar de Eierlandse Gronden etc. etc.
Tot die Gronden bleef m`n plan goed overeind ,doch het Molengat naderende ,begon de wind te ruimen naar pal Zuid en later Z/West en nam af in kracht van ruim 4 naar 2-3.

Dat kost echt veel tijd ,bovendien veel onweer om me heen mooi gezicht hoor al die flitsen en het werd al donker , maar toen “Den Helder” voor de hele nacht onweer en “windje 6” voorspelde hield ik het bij Oude Schild voor gezien en schoof weer mooi naar binnen.
Net op tijd ,want m`n Myrlette lag nog niet eens behoorlijk vast toen “windje 6” al door het want joeg.

Inmiddels was het al wel zaterdagmorgen en had dus nog tot zondag 12 uur en lag nog heerlijk op–juist ja ,Oude Schild.
Sorry Jan dit werd dus toch weer het bekende doordouwwerk want ik moest en zou ,op z`n minst op tijd in Muiden zijn !!
Dus die zaterdagmorgen ,mooi op het tij , eerst naar Kornwerd gescheurd Had geen tijd om thee te zetten ,zo snel ging het.

Maar na Kornwerd , naar Enkhuizen —wind precies tegen en werd gewoon variabel in richting en sterkte (zwak tot minimaal) veroorzaakt door grote onweersbuien die opbouwden aan de Friese Kust bij Hindeloopen/Stavoren . Wederom een prachtig gezicht maar een goed zeiplan maken was er echt niet bij.

Het werd èèn grote laveer- en drijfpartij en om een (te)lang verhaal wat kort te houden :het werd verder “gewoon doorgaan tot de laatste snik bij IJM18”
Maarrrr we (Myrlette en ik) waren zondagmorgen om 1038 uur bij die IJM18 en echt niet zo heel erg moe—zie je wel ,alles went.

Ik vind die 200 myls net een schaakspelletje , de opening gaat meestal wel redelijk geroutineerd (hoewel dit keer niet zó– door Bart)
Maar tijdens het “middenspel ” doen die weergoden een paar verrassende zetten waardoor je nooit je plan waar kunt maken en er weer een hoop geïmproviseerd moet worden–.

Al met al , ben blij dat ik weer mee heb kunnen genieten van een uniek gebeuren die met vaste hand (en) en op unieke wijze geleid en begeleid wordt!
Jan en alle medewerkers en medewerksters —-BEDANKT en tot ziens.

Bovenste drie door Bauke Yntema

De taktische racedoor Bouke IJntema

200myls solo 2006
De taktische racedoor Bouke IJntema, Catootje, 10 oktober 2006

26-09
Na het gebruikelijk palaver en de diverse discussies over welke baan nu het best zou kunnen zijn voor de komende 200myls, aan boord van Catootje weer lekker gaan puzzelen met de routes en de windvoorspellingen. Eerst met Menno gebeld ( mijn persoonlijke windguru). De voorspellingen zijn wat lastig te interpreteren. W/zw misschien een kans op zuid oost in de avond.
Voor de langere periode lijkt het veel z of zw te blijven. Vorig jaar was de weersinfo van Menno doorslaggevend voor het uiteindelijke succes. Dit jaar blijkt het ‘weer’, wel wat onvoorspelbaarder dan vorig jaar. Maar Menno zijn info is ook nu weer geweldig en ook Erik (mijn mentalcoach) is erg belangrijk voor me om onderweg even mee te kunnen overleggen als ik twijfel over de te voeren tactiek.

Route 2 valt af, alhoewel ik dit de leukste route vind.
Na veel gepuzzel lijkt route 1 de beste keuze mits ik zonder te kruizen van Lelystad naar Amsterdam kan komen.
Route 3 of eventueel 4 houd ik als alternatief. Morgen tijdens de eerste rakken maar verder zien en de laatste wind info afwachten.

27-09
Mist en weinig wind. Zal later aantrekken. Dus zo laat mogelijk starten. Start uiteindelijk maar om 10 voor 10 omdat het wel erg druk bij de M1 dreigt te worden. Net achter John v.d Starre en Bart Boosman. ( wel grappig dat wij samen later de 3 kanshebbers blijken te zijn). Door de mist zet ik een boei van de vaargeul in de GPS zodat ik weet wanneer ik de vaargeul over steek. Na de geul klaart het ook al op en krijgen we zicht op het mooie kleurige deelnemersveld Het is echt plat voor de lap en veel deelnemers gijpen een keer. Ik blijf strak voor de wind varen ik kan de spi. prima volhouden en kies voor de kortste weg naar het paard.
Het blijkt dat de schepen die ruimer gevaren hebben en een keer hebben gegijpt daar niks mee hebben gewonnen. Halve wind spinakkerend naar de GZ2 gaat net. Ik zie dat Bart er mee stopt. Ik blijf door varen wil mijn eerste taktische rust in Lelystad nemen. Het gaat vlot genoeg naar de sport E en loop langzaam in op Albert en Age.
Ga vlak achter Age om de Sport E.

Mooi halve windsrak naar de OVD 3. Kijken of ik de Spirit 32 ook voorbij kan komen. (bijna dezelfde handicap). In het begin lukt het niet om hem voorbij te komen. Na het nodige trimwerk en iets minder wind, schuif ik toch langzaam de Foddebosk voorbij. Na de OVD3 14.08u ga ik voor anker achter de dijk in het oostvaardersdiep. Ik ben prima tevreden over de eerste 3 raken. Even later komt Anjo Veerman me gezelschap houden. Onderweg nog contact met Menno gehad en de wind zal vanavond z.zo worden maar hoeveel oost is onzeker en het zal maar een zwak windje zijn. Heb met Anjo nog telefonisch contact en hij wacht ook op de zuidoostenwind. Ik probeer wat te slapen wat niet erg lukt. Rond 18.00uur uitgebreid gekookt en afgewassen. Draait de wind al? Is er wel genoeg wind?
Er lijkt zo onder de dijk wel erg weinig of helmaal niks meer te staan. Uiteindelijk na achten het anker gelicht en maar eens buit gaan kijken hoe het lijkt.
Dat de modder daar in het Oostvaardersdiep zo kan stinken! Een dag later ruikt mijn zeiljack er nog na. Rond negenen gestart en het gaat wonder goed! De P9 is precies aan te lopen met een snelheid tussen de 5.5 en 6 kn. op lekker vlakwater. Ik bel Anjo nog op dat hij niet langer moet wachten. Hij blijkt ook al te varen en achter me te zitten.
Het laatste stukje (0.8 mijl)naar de P9 ruimt de wind een tikje waardoor ik moet knijpen en raakt de snelheid er een beetje uit. 23.15u gefinisht en op naar Ijmuiden.

28-09
De tocht door Amsterdam is wel boeiend in het donker maar het is toch wel een klere eind op de motor varen! Ik ben rond 4en in de marina en probeer nog even te slapen. (wat uiteindelijk 1 uurtje lukt) Wil om 4 uur starten. Dat is bewust zo laat want ik wil maar tot Den Helder en daar het volgende tij afwachten dan pas naar Kornwerderzand.
Ik ben toch al om 6,30 buiten en besluit maar te starten. Op zee staat een lastige deining en al een aardige wind tegen de 20kn. Ik probeer de spi. voor de boei te hijsen, maar dat gaat fout. Een dikke zandloper er in. Trek de boel weer naar beneden en besluit eerst de boel te klaren en dan pas te starten. Uiteindelijk net na 4uur gestart vlak achter Paul Peggs. De spinaker gaat nu goed over bakboord omhoog. Het is wel weer plat voor de wind wat het sturen lastig maakt omdat je door de golven snel binnen de wind gaat varen.

Ik ben eigenlijk al doodop en kijk nu al uit naar de aankomst in Den Helder! Maar moet eerst nog 4 uurtjes sturen! Het gaat best hard en constant boven de 8kn. Soms een surfje van boven de 10 -11kn. Na een onvrijwillige gijp de spi. aan bakboord gezet (na een klein gevecht op het voordek) De stuur automaat kan het net aan maar niet te lang. Snel weer een schoon T-shirt aangetrokken! Bijna alles zelf sturen want het schip rolt behoorlijk! Eén keer helt het schip erg vervaarlijk over naar loef! Het water staat in het bakboord gangboord en de spi raakt bijna het water en de giek lijkt naar de hemel te wijzen! Ik denk daargaatie! Maar Catootje rolt gelukkig weer terug. Opgelucht haal ik adem en blijft alerter sturen op de golven om dit te voorkomen.
Een paar mijl voor Den Helder belt Menno me op. Het is beter om door te varen naar Kornwerd omdat de wind in de nacht veel minder zal zijn, ook lijkt de wind morgenochtend naar zuid of misschien wel z/zo te gaan, wat ideaal is voor het rak naar Medemblik .
O, nou ja ik had net zo’n zin om lekker naar Den Helder te gaan, maar dan maar even door zetten. Ik ben dan eigenlijk wel een uur te laat vertrokken uit Ijmuiden maar als ik de snelheid er wat inhoud moet het nog net met hoog in Kornwerd kunnen aankomen. Ik twijfel nog even of de spi kan blijven staan onder Den Helder, maar ik besluit hem er toch maar af te halen. Ik ben dat ding eigenlijk nu wel zat! Even halve wind varen op de stuurautomaat en tot me zelf komen. Ik flikker de spi ongecontroleerd in het luik en denk niet dat ik hem het eerste rak weer nodig heb, wind zat toch! Na de MH4 weer plat voor de lap richting Oudeschild. Stuur iets noordelijk om met stroom de juiste richting te behouden. Een krappe 6 kn.

De spi had er weer op gemoeten. Stom dat ding ligt als spaghetti voorin. Ik maak de spi onder tussen maar klaar, maar het is voor dit rak de moeite niet meer.

Kan richting de afsluitdijk nog een mooi stuk afsnijden buiten de betonning. Paul Peggs doet dat ook maar heeft blijkt later wel en 20min vast gezeten. De laatste mijltjes gaan voorspoedig en vlak voor de BO2 bij Kornwerderzand meet ik een 0,2 mijl tegenstroom. Vanaf de Brandaan naar de BO2 in iets minder dan 7 uur is toch niet slecht lijkt me.
Ik kom diverse route 4 gangers tegen die starten. Zullen toch de nodige slagen moeten maken zoals het er dan uit ziet. Maak voor de sluis nog een praatje met Dick Geurts en Jaap Broer die daar nog liggen te wachten om het wad op te gaan. Aan de ander kant van de sluis gezellig naast de andere 1 gangers aangelegd. Nadat ik met John v.d. Starre heb gesproken kom ik er achter dat wij en Bart Boosman de kanshebbers zijn, of er moet nog een verassing uit route 3 komen.
Ik voel me gebroken en ben blij dat ik nu een normale nacht kan maken. Iedereen is blijkbaar moe want we zijn allemaal vroeg te kooi. Met Menno nog de verwachtingen besproken. We spreken af om rond 8 uur te gaan starten, dan zou de wind gunstig moeten zijn.

29-09
Paul had mij al gemeld dat hij rond 6 uur weg wilde. Ik besluit maar mee te gaan en het op het meer nog even te bekijken. De wind blijkt gunstig en ik start dan ook maar om 7.06u. Later met Menno contact. Die is blij dat ik vroeger ben gestart! De grote diep stekende schepen lijken het allemaal te kunnen bezeilen. Ik moet toch langzaam wat prijs geven en kom zo’n 0,7 mijl onder de boei uit. Toch vind ik dat het lekker gaat. Tjeerd (de bouwvaan) stuurt perfect en we lopen toch zo’n 5,7kn aan de wind. Dit zijn voor de schipper de ontspannendste rakjes. Alleen een beetje trimmen en lekker de walkman aan met mijn favoriete muziek en ik heb het super naar mijn zin.

Van de WP6 naar de H2 is een lastige. Kan ik wel of niet spinakeren? Ik besluit eerst even een mijl een paar graden hoger te varen en dan af te vallen tot 110graden schijnbaar zodat ik bij deze wind 15/16kn toch de spi er voor kan houden. Het lukt me om te spinkaren en zelfs tot aan de H2 maar ik denk dat ik zo ongeveer 8 keer uit het roer ben gelopen! De helmstok kraakt er soms over! Maar het gaat wel hard! Vlak bij de boei kom ik Jos Valkering? (een blauwe ¼ tonner) tegen. Hij heeft net de boei gerond en is nog druk met de trim van zijn zeilen bezig en ziet mij niet. Ik kan hem net ontwijken. Hij kijkt wat verbaast als ik vlak langs hem schiet. 12.02u H2-W1 gerond. Het zou tactisch beter zijn om door te varen naar de Breezandijk maar ik wil naar Hindelopen. Daar hebben ze douches, een viskraam en ook nog het zangkoor grietjesprot wat een optreden geeft aan de haven. Ook speelt het mee dat je in Breezand slechte aanleg mogelijkheden hebt. Ik denk dat ik met een lekker zw wind het rak naar de sport B ook minsten zo snel kan varen als met een bakstagwind wat dan net weer geen spi rak zou zijn. De voorspeling is dat de wind weer zw wordt tussen 8 en 10 uur?? Voorlopig is deze zuid.

Ik denk eerst dat ik in de nacht kan vertrekken met zw wind en dan misschien wel de rest van de race in één keer kan afmaken. Het is erg gezellig in Hindelopen. Er komen veel bekenden binnen die aan de oktoberraces meedoen. Ook is er een weekend van oude reddingsboten die één voor één binnen komen. Van af 20.00 uur regelmatig kijken of de wind ook ruimt. Maar dat doet ze nog niet. Wel komt er een onweersbui over met flink veel wind. Ik probeer zo nu en dan wat te slapen en controleer regelmatig de windrichting.
Uiteindelijk ruim de wind na 4 uur. Ik maak de boel klaar en vertrek. Het is wel erg donker. Ik kan m.b.h.v de zaklamp net de reflectors van de onverlichte tonnen buiten bij Hindelopen ontwaren. Tijdens het optuigen blijft de bakboord bakstag achter het grootzeil hangen. Het zeil wil niet omhoog en als ik het dan toch omhoog heb blijkt de bakstag uitgehaakt te zijn! In het donker voel ik een ware spaghetti van touwwerk in de kuip liggen. Nou ja eerst maar varen. Als het straks licht wordt ruim ik wel op.
De volgende 3 rakken gaan volgens planning supersnel tot aan de WV5, daar neemt de wind flink af. Na de WV5 richting Lelystad neemt de wind geleidelijk weer toe, maar het gaat me eigenlijk niet hard genoeg. Ik blijf hard werken om de maximale snelheid eruit te halen.
De wind is ondertussen gaan krimpen en het is maar net bezeild naar het Enkhuizerzand. Op de lijn Stavoren – Enkhuizen haalt de wind plotseling aan tot een flinke windkracht 4. Ik pas de trim aan (zou bijna een rif kunnen steken) en blijf geconcentreerd zelf sturen. De wind ruimt later weer iets zodat ik de sport D boei mooi kan aanlopen. De wind neemt geleidelijk weer af en om 13.58 uur gerond. De route in één keer uitzeilen zal niet gaan. Voorspelling zuid windkracht 2 tot 3. Later op de avond z/zo 2. Wachten in Lelystad door naar Hoorn? Ik besluit om bij de OVD3 maar te kijken hoe de wind is en of ik misschien kan spinakeren.
Samen met Jan Smink en Geert Bosch in de sluis. Geert heeft ook zijn spi spullen klaar liggen. Ik ga eerst eens op koers liggen voor de boei en kijk het eens aan. Ik denk eerst dat het op de spi niet kan. Hijs de halfwinder. En dobber naar de boei. Dit is ook niks!!. Toch die blauw gele rakker van 70m2 er maar voor getrokken net voor de boei. 15.55u OVD gerond en met 65 tot 70 graden reachend richting de sport E. Het gaat net!! en lekker snel ruim 6 tot 6.5kn. Onderweg nog contact met Erik en later nog met Menno. Tot nu toe is het allemaal redelijk vlekkeloos verlopen, maar wat is nu de beste optie? Gebruik maken van de zo wind in de nacht lijkt de enige optie. Deze zal dan wel zwak zijn. De voorspelde harder zw wind op zondag, dat wordt te laat. Ga lekker nog even naar Hoorn.
Tref daar nog veel andere 200myls gangers. Ik ga naast John v.d Starre en Jan de Bruin voor anker. Samen een wijntje met drogeworst en later nog een paar heerlijke pannenkoeken van John gekregen. Dan even een paar uurtjes slapen. Om 23.00 uur weer paraat. De wind is z/zo en ik besluit maar vast richting de sport E te varen en daar maar te beslissen. De wind is nog niet 100% zo, maar er staat wel en 8-10 knopen wind.

01-10
Ik besluit toch maar gelijk te starten (00,05u) en het maar te nemen zoals het is. Kan de GZ2 niet aanlopen maar de snelheid zit tegen de 5.7kn. Maak halverwege het rak een slag bakboord . Als de wind toch nog oostelijker wordt zit ik aan de goede kant. De wind krimpt inderdaad nog iets maar eigenlijk pas als ik bijna bij de boei ben. Na de GZ2 een bakboord slag richting oost om het paard vrij te zeilen en dan gelijk de Ijm 18 bezeilt recht voor. De wind haalt nog iets aan en kan met ruim 6kn de laatste mijltjes varen. John is ruim achter mij gestart maar zijn toplicht komt gestaag dichterbij. Ik wil proberen om toch nog voor hem te finishen. Maar vlak voor de boei zeilt de Happy me voorbij.

Mooi gezicht die donkere zeilen in de nacht. 3.31 uur klok ik de IJM18. Ik heb een prima gevoel over de race en ik heb weer fantastisch genoten.

Overdag nog een vreselijk gezellige dag in Muiden gehad, met diverse andere zeilers nagepraat. Pas maandags naar huis gezeild met zw 7 voor de wind naar Workum. In 6 uur van Muiden naar Workum incl. sluis in Enkhuizen is voor mij ook een record.
De hele week na de race nog moeite met afkicken. Steeds dwalen mijn gedachten weer af naar de afgelopen week. Even op internet kijken, zijn er nog nieuwe verslagen , wat is de stand?Bauke Yntema, S/Y Catootje

J-Action pakt line honneurs tijdens 200 myls SOLO zeilen

Nieuwtjes

01-10-06

Uitgegeven: 01/10/06 @ 13:22:11 J-Action pakt line honneurs tijdens 200 myls SOLO zeilen Logboeken van de solo zeilers zullen bepalend zijn voor de uitslagEen 200 myls ‘SOLO’, dit keer keer tegen de traditie met uitzonderlijk mooi najaars-weer, 5 dagen lang een zuidelijk windje 3-4-5 Bft.Van de 69 solisten, finishten er 62. De line honneurs, na twee en een halve dag zeilen was voor Bart Desaunois, een J 109, de J-Action.De race was door de geplotte GPS-posities goed te volgen op internet. De wedstrijduitslag moet helaas nog op zich laten wachten, daar de tijden in de logboeken bepalend zijn. Diverse GPS-units hadden een programmatuur of een simkaart conflict, waardoor aan de nu gepubliceerde wedstrijdstand tot 11 oktober geen waarde kan worden gehecht.

Mailtje Nico Benink

Hoi Jan,

Ik kan niet bij de prijsuitreiking zijn a.s. woensdag, om overigens heel gezonde redenen “hij moet werken om z`n hobby`s te betalen”.
Sinds het einde van de editie 2006 zit ik mij af te vragen waar ik de extra snelheid uit de Brandaen moet halen, goed; een beetje meer oefening in het rap hijsen en strijken van de spi zal helpen, en ook wat meer bekeken varen (ik heb volgens mij veel teveel mijlen gemaakt) scheelt een slok natuurlijk.
Dat die 7,5 Ton niet in plane te krijgen zijn weet ik, dus dat proberen we maar niet weer, en het is een troost natuurlijk wanneer ik in het klassement kijk en zie dat er nog meer “stalen mannen” in de gemoedelijke achterhoede zijn gefinished met Hans Pietersma voorop.(feliciteer Hans van mij!)

Is het zo langzamerhand niet aardig om naast de hoofdprijzen van beide kunne ook iets te introduceren als “de roestige lummel” of “de ijzeren wil” een “stalen sukkel op sokkel” voor de minst trage ijzeren boot?
Veel plezier alvast bij de uitreiking van de prijzen, en dat je maar een heleboel applaus mag ontvangen, want dat verdien je (jullie).

Groeten,
Nico Benink

09 oktober 2006

200 Myls Matchracen –  Verslag van 200 myls solo 2006, door Geert Bosch, SWELL

200 myls Matchracen Verslag van 200 myls solo 2006, door Geert Bosch, SWELL

Ik doe dit jaar voor ’t eerst mee.
De dagen voor de start besteed ik (te) veel tijd aan weerberichten, bestuderen van getijden en het analyseren en in mijn plotter stoppen van de routes. Op dinsdagmiddag voor de start ontdek ik tot mijn schrik dat er een bevestigingsbout bij één van de zalingen los zit. Ik laat me door een hulpvaardige passant omhoog lieren en zie dat ook enkele popnagels slecht zijn. Later realiseer ik me dat dit het gevolg is van een harde aanvaring met een boei, enkele weken geleden in de Solo Northsea Race. Het middendeel van de mast heeft zo’n zwieper gemaakt dat de boel is ontzet.
Wat zal ik doen? Nu al opgeven? Is het wel verantwoord om met deze verzwakking te starten? Ik sla de bout met een hamer terug en doe er een nieuwe splitpen in. Ik weet dat het niet helpt, maar ook de popnagels geef ik een klap met de hamer. De voorspelde winden zijn zwak tot matig.

Ik besluit om toch maar te starten en neem me voor om voortdurend de bakstagen te gebruiken, zodat de mast goed gefixeerd blijft. Popnagels: doe je best!

Woensdagochtend vertrek ik vroeg uit mijn thuishaven Muiderzand. Het is erg mistig. Ik heb zowel radar als plotter nodig om de weg te vinden naar de startboei bij Muiden. Daar aangekomen blijkt de mist een beetje op te trekken en ik zie andere deelnemers, waar-van er enkele starten.
De meeste dralen nog wat, net als ik. Om 10 voor 10 start ik, tegelijk met Ruud Roos van de Samiël. Snel de spinaker omhoog en bij het paard van Marken gijpen richting Volendam. Mooi gezicht als die spinakers. Ik haal schepen in en wordt ingehaald.
Af en toe een blik op de lijst met handicapgetallen in het goed verzorgde logboek. Soms levert dat een goed gevoel, soms denk ik: “Zo, die gaat hard!

Voor Lelystad neem ik de beslissing: ik ga baan 1 varen, via Noordzee en Wad, met het stroomvoordeel als bonus.
Maar eerst zal ik moeten investeren in de vorm van een kruisrak richting Durgerdam. Als ik bij de boei OVD oploef en overstag ga, blijk ik de enige te zijn van de mij omringende schepen. Ik ga twijfelen of dit wel de juiste keuze is, maar ik kan nu niet meer terug.

Het opkruisen valt mee. Een korte slag vanaf het Paard terug naar de geul en dan weer overstag naar de P9, die dan zo goed als bezeild is.
Eenmaal bij de Oranjesluizen belt Jan Smink van de Nicky Deux me op en zegt dat hij voor de sluis op me wacht. Vanaf dat moment zullen onze twee oude Dufours voortdurend bij elkaar in de buurt varen: het wordt 200 mijl matchracen. Jan heeft deze eerste dag 4 minuten op me gewonnen.

Ik vind dat niet leuk en neem me voor alles op alles te zetten om die tijd weer terug te winnen.

We varen in het donker naar IJmuiden.
Ik ben bepaald niet ontspannen. Dat komt door de zorgen om de popnagels en de zaling, maar ook door het verhaal van de aanvaring van Peter van den Driesche. Hij voer in het Noordzeekanaal met zijn Dufour 35 met 6 knopen tegen een stalen aanmeerpaal. De schade is enorm. Ik durf in het Noordzeekanaal niet langer dan enkele seconden benedendeks te zijn. Maar alles gaat goed en in IJmuiden haalt Peter van den Driesche ons (Jan Smink, Bram van de Loosdrecht en mij) met de auto op om op verjaardagsvisite te gaan bij zijn vrouw Noor. Dat is erg gezellig en te laat belanden we in bed.

De volgende morgen start ik om 6.06 uur bij de boei Baloeran, net buiten de pieren van IJmuiden. Het is donker en ik voel me een beetje ‘unheimisch’. Ik vraag me af waar ik mee bezig ben. Ik dwing mezelf om alle voorbereidende handelingen één voor één en zorgvuldig uit te voeren. Dan kan er niets mis gaan…..
Ik start onder spinaker en dat gaat inderdaad goed.
Gelukkig is het een paar uur later licht. Ter hoogte van Petten moet ik de spinaker gijpen omdat de wind ruimt van zuid naar zuidwest. Dat durf ik met de inmiddels tot windkracht 5 toegenomen wind en de vrij hoge golven niet aan en ik besluit om de spinaker weg te halen. Ook dat gaat goed, maar tijdens het weghalen van de spi slaat de genua 5 slagen om de voorstag en vormt daar samen met de schoten en de rolreeflijn een onontwarbare kluwen. Er volgt een langdurig gevecht. Uiteindelijk win ik, ten koste van twee zeer pijnlijke knieën, heel veel zweet en waarschijnlijk een mijl of anderhalf, omdat ik een uur niet hard genoeg heb gevaren.

Met uitgeboomde genua gaat het met 8,5 knoop richting Den Helder. Daar in vlak water ontwar ik de laatste restanten van de genua-knoop door 5 keer met de spinakerval rond het voorzeil te lopen.
Ik realiseer me dat ik nu pas een beetje ontspan: waarschijnlijk zit het zwaarste stuk er op en de popnagels, de zaling en de mast bevinden zich nog daar waar ze horen te zijn.
Het rak via Oude Schild naar Kornwerderzand gaat snel: soms mét en soms zonder spinaker, gemiddelde 7 knopen. Ik ben er ruim voor de kentering van de stroom, om 13.11 uur. Later blijkt dat ik mijn achterstand op Jan Smink in dit rak heb omgebouwd tot een voorsprong van 3 minuten.

Na de sluis meren we af om te wachten op het draaien van de wind van zuidwest naar zuid tot zuidoost. Het wachten is aangenaam. Samen met Jerry Freeman, Harry Vogel en Bram van de Loosdrecht eten we bij Jan aan boord: hachee met rode kool en dito wijn.
Het is maar goed dat er met culinaire prestaties geen punten te verdienen zijn, want anders stond ik nu hopeloos ver achter op Jan.

Op vrijdagochtend blijkt de wind inderdaad naar het zuidoosten gedraaid te zijn. Nicky Deux en Swell varen met niet meer dan enkele tientallen meters onderlinge afstand richting Medemblik, Hindelopen en Breezanddijk. Ik ben voortdurend aan het trimmen en omdat mijn stuurautomaat ver beneden de maat presteert, stuur ik vrijwel voortdurend met de hand. Alleen zo kan ik Jan van me af houden. Na 5 ½ uur varen is er geen verschil: gelijkspel.

Bij Beezanddijk stoppen Jan en ik. Wederom om op betere wind te wachten. Nu moet de wind draaien van zuidoost naar zuidwest. We ankeren en weer eet ik bij Jan aan boord. Dit keer een tournedos met gebakken aardappelen en doperwtjes. Ik wordt door Jan culinair ‘overklast’ en knock-out geslagen.

Als ’s nachts de wind wat toeneemt gaat het anker krabben en we belanden aan lager wal. Gelukkig bestaat deze uit riet en niet uit een werkschuit of ander hard en hoekig object. Ik haal het anker op we verhalen naar een steiger. We gaan weer slapen en om de beurt kijken Jan en ik elke 3 uur of de wind al gedraaid is. Om 5.00 uur wekt Jan me: “Geert de wind is gedraaid!”

We starten in het donker en varen wederom voortdurend dicht bij elkaar.
We houden elkaar weer erg scherp. De windrichting is gunstig: alle rakken zijn goed bezeild en alleen van het Enkhuizerzand naar de boei sport D bij Lelystad moeten we een paar kleine slagen maken. Na 8 uur varen ben ik met veel moeite 4 minuten op Jan uitgelopen.

Van Lelystad naar Hoorn is eerst 70 graden aan de ware wind.
Ik heb sinds enkele weken een nieuwe spinaker en weet niet zeker of ik met dat ding zo hoog en hard genoeg kan varen. Daarom probeer ik het eerst met de genua. Catootje van Bauke Yntema en de Nicky Deux starten enkele minuten na mij. Beiden onder spinaker. Na een half uur varen blijft de afstand tot Jan gelijk, maar Catootje loopt duidelijk in. Als de wind langzaam ruimt besluit ik om ook de spinaker te zetten. Ook met deze grote oranje sinasappel lukt het niet om op Catootje uit te lopen.
Dat ding vaart echt (te) hard.

Catootje stopt bij Hoorn, maar Jan en ik ruiken de stal en wij varen door.
Achteraf bleek dat we beter hadden kunnen stoppen, maar we hadden eigenlijk gewoon zin om de klus af te maken. We kruisen naar Volendam. Jan kiest er voor om dicht bij de Noordhollandse kust te blijven. Ik maak een slagje weg van de kust. Als we weer bij elkaar komen blijkt dat ik in een periode van 20 minuten een voorspong van 6 minuten verspeeld heb! Jan had een mooie windschifting van 20 graden, die ik geheel gemist heb. Foutje!

Van Volendam naar Muiden valt de wind eerst even helemaal weg. Met 2 knopen en Muiden stik in de wind zal het lang gaan duren. Ik bel mijn vrouw dat ze die avond niet meer op me hoeft te rekenen. Gelukkig komt er bij het Paard een mazzelwindje uit het zuidoosten. Muiden is ineens weer bezeild! Met een acceptabele vaart van 4,5 knoop finish ik om 10 voor 10 bij de boei YM 18. Het is gelukt: de mast staat nog, ik heb de legendarische ‘200 mylsolo’ volbracht en ik ben op line honeurs voor die andere Dufour 4800 ‘Nicky Deux’ gebleven.
Jan Smink komt een paar minuten later uit het donker opdoemen.
Ik zet hem in de schijnwerper en blaas eens flink op de toeter. We hebben een onvergetelijk mooie en spannende race gevaren. We hebben ongeveer 34 uur gevaren en het verschil tussen Nicky Deux en Swell was slechts 11 minuten.

Jan Smink praat (weer) eens na over z’n ……	Schol, bier en whiskey bij de opname-schipper Andries

In de haven van Muiden worden we warm ontvangen door de ‘opvangbemanning’ van de Ludgerdina Smeltekop.We eten schol, drinken bier en luisteren naar de opgewonden verhalen van andere schippers. Gelukkig komt die avond de grote aanstichter van dit alles ook de steiger oplopen.
Als dank voor het organiseren van dit mooie evenement drinken we zijn whisky op.
Zoals gezegd, dit was mijn eerste 200mylsolo. Hopelijk nog lang niet mijn laatste.
Het was onvergetelijk, leuk, gezellig, inspannend en spannend.
Veel dank aan Jan en de andere organisatoren. Zij bezorgen soloschippers onvergetelijke (match)races!

De Aurum in de elfde 200 myls ‘SOLO’ door Anjo Veerman

DE AURUM IN DE ELFDE 200 myls ‘SOLO’

Ook dit jaar ben ik een van de gelukki- gen die mag meedoen aan de 200 myls ‘SOLO’, met mijn Dehler 39CWS van bijna 12 meter lang, met vleugelkiel, de Aurum. Voor de vierde keer, na 2003, 2004 en 2005.Dinsdag 26 september 06. De dag voor de start. Ik lig al in Muiden. Routes uitwerken, in de GPS program- meren, klusjes, zoals een bulletalie op- tuigen, de 220 volt AC repareren, an- ders kan ik niets met mijn laptop zee- kaarten, en niet e-maillen en internet- ten.Op het palaver lijkt het wel minder druk dan vorig jaar, Jan heeft ook nogal wat afmeldingen te melden. Slapen lukt niet erg, de koffie bij Ome Ko was lekker sterk en ook de muggen houden me wakker. Of zou het toch de pre-tocht stress zijn?Woensdag 27 september 06. Om zes uur op, want buurman Gio wil om 7 uur starten. Wilde, want nu wil hij niet meer, want het mist en het is windstil.

Na negenen is het rondom de M1, de startboei, vreselijk druk met schepen die allemaal zeil aan het hijsen zijn. Zicht 50 tot 100 meter. Mist? Dan word je toch uitgesloten als on- danks dat vertrekt? Zie reglement punt 10. Kennelijk kent iedereen het reglement op zijn duimpje, want ik heb niemand niet zien starten. Was ook moeilijk met dat zicht trouwens om wel te zien dat iemand niet startte. In het reglement staat dat je bij mist minder dan 1000 meter niet mag starten als dat op het betreffende marifoon kanaal wordt gemeld (cursief van mij, AV), op straffe van uitsluiting. Dus iedereen uitgesloten, zou je zeggen. We kunnen direct stoppen. Mis: op het betreffende marifoon kanaal VHF1 hebben ze van geen mist gehoord, In Lelystad is het zicht 1 tot 4 km. Dus iedereen start of er niets aan de hand is, ik overvaar bijna Pampus, roep nog aan: wedstrijd, maar Pampus weet van geen wijken, dus wijk ik tenslotte zelf maar uit.Ik kom zonder kleerscheuren door de shipping lane (mijn acoustisch alarm gaat niet af en al die beroeps hebben toch zeker radar?) en dan klaart het op.Intussen is het me gelukt om een minuut of tien na de start de lijnen van mijn spi correct om alle stagen, wanten etc geleid te hebben. Ik had alles klaar voor een start over SB, maar het werd BB. Zodat ik eerst alles moest verande- ren. Later draait de wind wat en moet ik toch over SB verder, zodat ik alsnog

moest gijpen. Met weinig wind kun je ook zonder ervaring best een spi van 90m2 gijpen hoor, ik deed het nu voor het eerst, en het ging prima. Alleen wilde later de slurf er maar halverwege omheen. Dat was trouwens nadat de neerhouder op het halfwindse rak was geknapt, de boom sky-high wees, en de spi wat fladderde. Nou ja, even voor de wind varen, spi gestreken achter het grootzeil, de hele bende door mijn mooie grote voorluik gepropt en alles weer ship-shape. Wel waren intussen 10 a 15 concur- renten zonder spi problemen voorbij gedenderd. Nou ja, ik deed dit als prestatie tocht toch? En niet om te winnen. Met veel spi en andere problemen lever je eigenlijk een veel grotere prestatie dan die lieden bij wie alles gladjes verloopt: de spi staat bij hen direct, een slurf hebben ze niet, neerhouders zijn van kevlar met een breeksterkte van 3 ton, aan de wind kunnen ze hun carbon grootzeil nog vol varen bij 6Bf, kortom dat zijn de winners. OK en terecht ook.Gelukkig is het na de nieuwe Sport E boei bij de wind en kunnen we zonder al die fratsen eens lekker gewoon met de HA fok op aan een inhaal race beginnen.De route keuze is nog een probleem, want route 2 lijkt me dit jaar ongeschikt, om van Vlieland met SW 5 naar Den Helder te geraken, tegen tijzee en grondzeeën in. Route 3, alleen IJssel-

meer, ja dat heb ik nu drie keer gedaan. Dus het wordt route 1 of 4. Mijn favoriet is nr. 1, alleen het volgende rak naar Amsterdam is voorlopig stik in de wind. Ik ga maar vast 6 uur ankeren pakken, hebben we dat gehad. Naast Bouke met de Catootje, die zich ook af vraagt of wij de enigen zijn met dit plan: wachten tot de wind draait. Intussen krijg ik een SMS van Bob: mijn My Safety/ SOS apparaat geeft geen posities door. Wat doe ik fout? Het ding is tot barstens toe vol geladen, het piept volgens de handleiding als ik 5 seconden op de knop druk, wat kan ik nog meer fout doen? Dus ouderwets per e-mail mijn passage tijden doorgegeven. Na een uur op de bank plat, is de wind inderdaad gedraaid, gauw het anker op, route 1 wordt het! Bouke is al weg. Na een half uurtje gaat mijn mobiel. Bouke aan de lijn: wakker worden! het waait. Ja zeg ik, ik vaar vlak achter je, ik zie je achterlicht, zie jij mijn voorlicht? Dat doet hij.Donderdag 28 september 06. We zien elkaar weer in de sluis bij IJmuiden. Daar volg ik dappere dodo, Douwe Dabbert, een Dutch Dandy-achtige, Fokke dus, met lokale bekendheid. Ik volg hem, leg aan naast hem in de marina, dan pak ik vast het goede tijdstip voor het tij. Wisten jullie dat de tijden van de getijden in de Reeds almanak helemaal niet kloppen? Ze zitten er allemaal 2 uur naast. Nou ja, gelukkig wist FokkE uit zijn hoofd dat we niet om 7, of 15, maar om 05:00 weg moesten. Hij krijgt van mij een halve liter bier, als tegenprestatie maakt hij me na drie kwartier doezelen blij met een kop koffie en de mededeling dat het tij(d) is om te vertrekken.Wie kiest nu ook een route met getijden. Aan dek lijnen en zo opruimen valt niet mee, de marina is erg krap en buiten vliegen de loodsboten je om de oren. Met een swell van een meter is werken aan dek ook niet lekker. Uiteindelijk denk ik, hier is het me te link, buiten hijs ik wel. Niet dus, daar is het nog linker. Er staat een dijk van een zee voor de pieren, de giek zwaait als een gek van SB naar BB, ik durf de bulletalie niet van het voordek te halen, laat staan aan het eind van de giek vast te maken. Dat had dus wel in de haven gemoeten. Maar zonder bulletalie om het grootzeil en mijzelf tegen een klapgijp te behoeden wil/durf ik ook niet. Dus grootzeilsval weer terug op eind giek, dat lukt nog wel, alles snaarstrak en de giek is getemd. Fokje uit rollen en we lopen 6 knopen door het water, aanvankelijk 8 over de grond. Zo nu en dan word ik ingehaald door lieden met een vol grootzeil (soms zonder dat ik iets kan ontwaren wat op een bulletalie lijkt trouwens), en een fok op de spiboom of zelfs met spinnaker. Jazeker, maar als je ziet hoe weinig het snelheids verschil is….Om half twaalf in Den Helder, In krap 5 uur Op het log 27 mijl, afstand 32 mijl. Op de website sta ik genoteerd als om 15 uur zoveel aankomst tijd. Dat klopt dus ook van geen kanten. Binnen de 5 uur 32 mijl op alleen de fok, helemaal niet gek toch, die route 1? Morgen verder, dat komt ook beter uit met het tij. Laat die anderen maar doorzeilen op dood water, met aan het eind nog kans op een vuil tij.Ik ontbijt om 12 uur, neem een douche, en ga dan twee uurtjes slapen. In de laatste 30 uur lag ik precies twee keer een uur op de bank. Dan klussen. Spi op de steiger recht leggen en lijnen ontwarren, logboeken bijwerken. En, oja: de My Safety. Omdat die niet mijn posities doorgeeft, sta ik niet op de website en

kreeg ik verscheidene telefoontjes van ongeruste familie. Bob bellen, tja, Den Helder, te ver weg om een nieuwe te brengen. Maar doet de alarm functie het? Vraag ik. Proberen zegt Bob. Ik probeer. Krijg een lieve damesstem die meldt dat mijn beltegoed op is, en dat ik het gratis (!) kan opwaarderen op nummer zoveel. In elk geval duidelijk waarom het systeem niet werkte. Alleen: er zit helemaal geen toetsenbord op het apparaat dus opwaarderen wordt dan een probleem, Je zal in het water liggen, je schip zien weg zeilen en dan zo’n bericht… Elke 5 minuten komt vervolgens dezelfde boodschap. Behalve na 15 minuten, dan komt er een andere boodschap: ‘Met Bob, ik kan nu even niet antwoorden, spreek een boodschap in…’ Ja hij was in gesprek (met mijzelf nota bene) toen de noodoproep doorkwam. Dus ik spreek een boodschap in. Je zult in het water liggen en op de alarmknop krijg je een voicemail… Weer een kwartier of zo later begint het apparaat opnieuw te kwekken: het is dezelfde dame weer, maar nu met een ander bericht: de voicemail van Bob is bijna vol, nog 10 seconden, wilt U stoppen, anders verbreken wij de verbinding. Stoppen? Dat kan helemaal niet met dat ding. Maar gelukkig, alles komt goed, opwaarderen kan vanuit Muiden. Dus geregeld zou je zeggen.Helaas blijken later mijn posities na den Oever weer niet doorgegeven te zijn. Zou dat komen omdat het beltegoed van het apparaat weer op was vanwege die

voicemail van 15 a 20 minuten? Maar goed, we staan op de website, alleen loopt mijn traject nu regelrecht van Lelystad naar Den Helder, dwars door dijken, dorpen en Noord Holland. En Jan had ons nog zo gezegd om bij elke hoek in het vaarwater op de knop te drukken zodat ons traject niet over land zou lopen.Maar zonder gekheid, ik vind het een fantastische uitvinding, en heb dit apparaat liever dan een positie melder die aan de boot vast zit. Dan kun je altijd op het internet zien waar de boot is, maar niet waar de schipper is.Deze donderdag blijf ik dus verder in Den Helder, Een andere solist, Herman,

route 4 kruist hier route 1, komt een glaasje wijn bij me drinken. Dan is het voor mij op de boot diner en vroeg te kooi.Vrijdag 29 september 06. Om 05:55 gaat de wekker, heerlijk geslapen. Om 08:08 passeer ik de startboei van vandaag, de MH4 vlak voor den Helder. Lichte wind, ruim invallend, dus de topgenua van 60m2 gaat omhoog en wordt uitgerold. We knallen met 8 knopen door het water en met 10 over de grond. Bij Texel kan ik niet vlak langs de T12, want een bruin schip komt de haven uit en draait om de boei waar ik binnen 15 meter langs zou moeten. Even verderop is de wind langzaam toegenomen tot 5Bf, daardoor gaat het inrollen van de topgenua niet. Dus een hoop tijd verloren voordat het grote loeder, nog maar half ingerold, in het gangboord ligt. Even later gaat er ook nog een rif in het grootzeil. Maar het tij is deze keer goed uitgerekend, de hele weg 2-3 knopen stroom mee.De brug in Kornwerd draait zodra ik er aan kom, sluis op groen, in no time door de afsluitdijk. Het blaast nog steeds lekker, dus in de haven zet ik het tweede rif. Dat blijkt een goed besluit, met 7-8 knopen gaan we op de WP6 bij Medemblik af. Maar waar is die nu gebleven? Blijkt bijna een mijl meer zuidelijk te liggen dan in de papieren van de 200 myls staat. Dus eigenlijk vaar ik de 202 myls ‘SOLO’, want eerst twee extra slagen om er te komen, en dan diezelfde extra mijl weer

terug. Intussen is de wind ingezakt, reven er uit, en ruimwinds terug naar Hindeloo-pen. De topgenua is intussen in het gangboord zoet gespoeld, en hang ik nu te drogen. Dat schiet lekker op.Ook het rak naar Breezanddijk gaat gezwind. Ik ben er al om half zeven ‘smiddags. Dan maak ik de tactische fout om nog door te zeilen, terwijl Stavoren stik in de wind is. Maar ja, weerbericht spreekt van SW, bezeild dus, en morgen en zondag weinig tot geen wind, dus als ik wil finishen binnen de tijd moet ik verder. Dacht ik. Maar de wind blijft zuid, dus hele stuk opkruisen, en de wind is zwak, dus het schiet niet echt op.En het is een stikdonkere nacht, boven me sterren, maar overal op de horizon buien met weerlicht, maar zover weg dat ik geen donder kan horen. Uiteindelijk, na drie en een half uur opkruisen, om 21:59 ben ik er. Afstand hemelsbreed 11,2 mijl, maar 21 mijl opgekruist. Nog even 4 mijl op de motor terug varen naar de haven van Stavoren, en proberen de onverlichte tonnen mis te varen. Dat lukt met behulp van de twee kaartplotters, en om 23:00 lig ik vast en om 23:45 is dit verslag bijgewerkt. Nu nog even versturen en dan slapen. Nog 61 mijl te gaan, moet lukken voor zondag 12:00.Zaterdag 30 september 06. Laat op, tja geen getijden, dan word je lui. Pas om 10:08 weer bij de LC9 boei, tegen flinke golven in. Met ruime wind nu weer naar het Noord-

westen. Helemaal naar den Oever. Aldaar topgenua er af en de high aspect fok uitgerold, want hoewel het bezeild is is het wel hoog aan de wind. Ik zeil tactisch wat beneden de koerslijn(ten zuid-westen, want daar gaat straks de wind vandaan komen, dat scheelt straks opkruisen. Deze keer komt het nog uit ook. Boven Medemblik sta ik met de topgenua aan dek, want de wind is afgenomen, ik zie nog net in de verte schuimkopjes mijn kant op komen. Topgenua vliegensvlug weer door het voorluik gepropt. Voor ik bij het stuurwiel ben wordt de Aurum door een heftige windvlaag scheef gedrukt. Zelfstuur er af en zelf weer sturen. Met de toegenomen wind gaat het nu zeer zoef, en door de extra hoogte die ik had genomen (ten westen van de koerslijn en het Vogeleiland) kan ik net de hoek van het Enkhuizerzand boven de dijk bezeilen.Daarna wordt het met afnemende wind wel weer opkruisen naar de Sport D boei, vlak boven de dijk bij Lelystad. Vlot geschut, en dan de vraag: gaan we verder of blijven we hier? Gezien de huidige wind, op de sluis woei het Zuid 3-4 Beaufort, beter doorgaan, want de voorspelling is minder wind uit zuidoost. Ook deze beslissing blijkt tactisch geheel onjuist. Om 18:18 passeer ik de OVD3 boei, start van het laatste gedeelte van de 200 myls. Helaas blijkt de wind verder buitengaats slechts 1 a 2 Bf. En ook al zuidoost. Leermoment: weersvoorspellingen komen zelden uit, behalve wanneer het je niet uit komt. Maar terug gaan en opnieuw aan dit rak begonnen morgen-ochtend mag niet van het reglement.

Dus dan maar verder. Topgenua er op, op het voordek zitten om het natte oppervlak van de boot zo klein mogelijk te maken en het mijne wat te vergroten met een klein glaasje wijn (klein, ik moet nog varen). De zon schijnt, lekkere temperatuurtje, dit is mooi zeilen. Als de zon onder gaat rustig dineren.Zo glijden we rustig voort de vallende nacht in, een solist achter me blijft steeds verder achter. Zo te zien is het Fokke met de Douwe Dabbert weer, die weet me aardig bij te houden zeg! Alleen

En daar hebben ze geen lichtje op gezet, alleen wat reflecterend tape. Wat zijn die kaartplotters tegenwoordig dan toch een zegen. Zowel om blinde tonnen te vinden als om ze te omzeilen. De Buitenhaven van Hoorn is dan nog een uurtje varen. Anker uit, het ligt er vol met geankerde schepen, maar ik kan er nog net bij.Zondag 01 oktober 06. Om 03:30 word ik wakker, wat is er aan de hand? De Aurum beweegt anders. We krabben gelukkig niet, maar de wind is gedraaid, naar Zuidzuidoost 4 Bf. Redelijk ideaal om naar Muiden en de finish te komen, want de voorspelling is ruimend naar zuid tot zuidwest, en toenemend tot 6 Bf. En buien met 40 knopen wind, onweer en hagel. Dat lijkt me minder gunstig dan wat we nu hebben. Het anker zit muurvast in de modder, dus het kost even om dat er uit te krijgen. Op de motor weer naar die Sport E boei bij de Nek. Als er geen reflecterende gele band op zat had ik hem denk ik niet gevonden, want het is nog steeds heel donker als ik er om 05:00 in de buurt ben. Met de koplamp op vind ik hem, zeil hijsen, langs varen en tegelijk de knop op de My Safety 5 seconden ingedrukt houden, en hoog aan de wind ploegen we met 6-7 knopen door de golven.Ik trim de zeilen zo dat het stuurwiel iets naar lij vast gezet kan worden. Op die manier stuurt de Aurum zich zelf door het donker. Met alle vlagen loeft hij keurig mee. Zelf sturen gaat nauwelijks beter. Ik schuil onder de buiskap, houd uitkijk, de kaartplotter in de hand. Beetje regen deert dan niet. Weer veel onweer boven Noord Holland, maar gelukkig niet waar ik ben. Bij Volendam overstag, ik zeil een eindje voorbij Marken, genoeg om de finish in een keer te bezeilen. Kom fraai uit, en finish om 08:28 bij de IJM18 boei. Achter me dezelfde blauwe boot die na Lelystad ook al achter me lag. De Douwe Dabbert, een stalen boot rating 113 of zo.Die moet dus de hele nacht hebben door gevaren. Grote klasse!Wat was dit een fantastisch mooie tocht. Heel fraai weer, alleen het stuk Noordzee was erg ruig en grauw. Weer van alles mee gemaakt. Drie keer in het donker gezeild. Spinnaker leren temmen. Topgenua gezouten en later weer zoet en schoon gespoeld. Jammer dat de positie op het internet niet klopte, dat ik 64e sta, nou ja, who cares. Maar helaas had ik familie en kennissen ingelicht over het feit dat ze me konden volgen. En aanvankelijk kon dat niet, omdat ik ontbrak op de website, en toen het wel kon klopten de posities niet, en eindigt mijn spoor zo maar in den Oever. Diverse ongeruste telefoontjes gehad van wat er aan de hand was. De uiteindelijke uitslag gaat heus wel precies kloppen aan de hand van het logboek. Maar dan kijkt niemand van mijn kennissen meer op de website.Bij dezen voor allen die dit lezen: de echte uitslag staat vanaf 11 oktober op de website. Allemaal nog een maal gaan kijken graag, want hoewel het doel is bereikt: uitzeilen met intact schip en schipper, een beetje hoger in het klassement mag toch ook nog wel na al die stroom mee op Noordzee en Wad. Als ik goed heb gerekend heb ik 37 uur en 54 minuten in de tocht gezeild, en 56 uur 51 minuten ‘rust’ gehad, dat is niet alleen haven of ankerperiode, maar ook sluispassages en de 5 uur durende tocht van IJ naar IJmuiden in de duistere nacht. Al met al ook nog 15 motor uren gemaakt. Al met al bijna vier maal 24 uur gevaren.Na het inleveren van de papieren en het localisatie apparaat vertrek ik snel naar Amsterdam, want het weer dreigt ten ongunste te veranderen. In Amsterdam krijg ik 24 uur extra om bij te komen, want het nachtconvooi is gestremd, spoorbrug stuk.Dus heerlijk geslapen aan de beschutte Houtmankade, terwijl storm en regen Amsterdam teisteren. En daarna de hele dag opruimen, verslagen schrijven, e-mail beantwoorden van mijn werk. En ja, ook afspraken verzetten voor morgen. En waarnaar luistert de solo zeiler op zo’n dag? Jawel, naar de Dire Straits (Ruige Zeestraat? Of ‘He is in dire straits’: hij zit in de problemen). En dan natuurlijk speciaal naar het nummer Single Handed Sailor. Wie het allemaal begrijpt mag het zeggen. Anjo Veerman a/b Aurum

De 11de 200-mijls 2006 door John van der Starre

De 11de 200-mijls 2006

website Happy zeilen van John v.d. Starre
http://www.happyzeilen.nl

De voorbereidingen voor mijn 200 mijls zijn dit jaar anders verlopen dan voorgaande editie’s.
Na een druk wedstrijdprogramma in de zomer , we hebben de Van Uden Reco Cup, North Sea Regatta, North sea Race , Vuurschepenrace en Deltaweek meegevaren, dacht ik me in rust te kunnen prepareren voor de 200 mijls. Echter wat onderhoud gooide roet in het eten.

Ik was al vele jaren van plan om het profiel van mijn kiel te optimaliseren. Na de deltaweek in juli heb ik de HAPPY op de wal gezet om groot onderhoud en de kiel te doen. Dus ook mast eraf en o.a.zalingverbindingen vernieuwen, dit was trouwens hard nodig, nog een heftig windje en het hele tuig was denk ik naar beneden gekomen. Dus iedereen met Z-Spar mast, check af en toe die dingen! Als ik achteraf aan de Vuurschepenrace denk waarbij we met dik 40 knopen wind van Scheveningen naar Harwich moesten kruisen ben ik blij dat we het toen met zwabberende zalingen heel gehouden hebben. Het shapen van een kiel is een heel werk , eerst de juiste profielen van internet vissen dan omzetten in mallen (dank aan Marcel!)en kiel opzetten en schuren (dank aan Horst!),opzetten schuren opzetten schuren……… Maar het eindresultaat mag er zijn, een volledig symmetrisch profiel, en in je hoofd het idee dat het onder water helemaal o.k. is.
Altijd was er een snelheidsverschil van ongeveer 0,4 knoop tussen de bakboord en stuurboord koers , dat is nu bijna verdwenen. Het verschil in profiel BB en SB bedroeg dan ook meer dan 9mm, wat dit verschil zou kunnen verklaren.
Alleen de tijd die dit kostte had ik vooraf niet voorzien. Ik denk dat ik bij elkaar 20 uur heb zitten schuren , niet echt m’n hobby..

Begin dit jaar hadden we besloten ook te proberen de ORC –Competitie te winnen , hiervoor tellen de 3 beste resultaten uit een 8-tal wedstrijden. Na de deltaweek stonden 3 boten, waaronder de HAPPY met een gelijk aantal punten bovenaan de ranglijst. Wilden we winnen dan moesten we nog een wedstrijd extra varen om meer punten te vergaren.

De Zuiderzeeweek in Hoorn zou een goede optie zijn, het weekend voor de start van de 200-mijls. Hier zouden we een 1e of 2e plaats moeten varen en onze grootste concurrent “Jack in the Box”achter ons moeten laten. Boven de 15 knoop loopt de boot in verhouding tot andere schepen het beste, alleen was ook de Zuiderzeeweek evenals de andere ORC evenementen weer een licht weer evenement. Nou ja , als het dan niet waait dan hopelijk meer wind de week erna. Tijdens de races in Hoorn bleek dat onze hoogte aan de wind en snelheid bij weinig wind veel beter waren dan vroeger. De nieuwe kiel vorm werkt! We zeilden 4 paaltjes en hadden een te vroege start welke we konden aftrekken.ORC –kampioenschap is binnen!

Hoewel de 200-mijls voornamelijk een race is waarbij je natuurlijk zo veel mogelijk met meer en ruime wind je rakken probeert te varen , gaf me dit wel rust. De speed is goed!
Zondag na de laatste wedstrijd de boot van Hoorn naar Muiden gevaren, mede scheveninger en 200-mijls deelnemer Jan de Bruin van de ESCXAPE had voor ons al een plek bij de Koninklijke gereserveerd. Boot vrij geparkeerd , nu geduld tot dinsdagmiddag..
De dagen tot dinsdag zijn toch altijd hectisch, ik probeer gewoon te werken om niet constant met die race bezig te zijn. Wel steeds een pen en papier bij de hand om de dingen die me te binnen schieten op te schrijven anders vergeet ik ze echt weer, ja je wordt ouder papa.
Verder is de ondersteuning van het “walteam”fantastisch, Marcel met de ontwikkeling van het Excel sheet voor de voorspelde raktijden, Fred houdt samen met mij het weer in de gaten.
Dinsdag middag is het weerzien met de andere deelnemers en Jan Luyendijk weer zeer hartelijk, helaas moest ik het aanbod om mee te gaan chinezen met z’n allen afslaan ,er was nog ’t een en ander te doen op de HAP. Ondertussen zag ik nog Bart Boosman fanatiek in z’n onderbroek zijn onderwaterschip schoonsnorkelen.

‘s Avonds het palaver waar we onze logboeken en XMark uitgereikt kregen onder het genot van koffie en appeltaart. Tijdens de uitleg van de XMark vloog er bij mijn apparaat al een sticker af, waarna de SIM-kaart vanuit het apparaat het biljart opvloog. Ik hoopte na de problemen van vorig jaar toen mijn meldingen op o.a. ’t wad slecht doorkwamen dit m’n enige XMark probleem zou zijn…Helaas ,toen ik na het palaver het apparaat aan boord in de lader stopte werkte deze niet. Snel weer terug naar cafe Ome Ko om de problemen op te lossen,met een andere lader en een stuk van de SIM-kaart geknipt leek het weer OK.

Later bleken weer veel meldingen niet doorgekomen te zijn, jammer voor het thuisfront
Zij dachten op een gegeven moment dat ik over land kon varen.

Na altijd een onrustige nacht waarin alle banen diverse keren in gedachten gevaren zijn zat het ’s ochtends potdicht . Niet meer dan 200 meter zicht, mogen we wel starten?
Op het blokkanaal werd melding gemaakt van zicht van 1-4km ,we mochten dus starten, alleen melding onder de 1km mogen we niet. Samen met Jan de Bruin die naast me ligt alles rustig klaargemaakt en besloten tot een late start , er zou dan iets meer wind zijn.

Foto links de Happy	Foto rechts: De X van Jan de Bruin, foto: Piet Bakker (Huizen).

Foto links de Happy- Foto rechts: De X van Jan de Bruin, foto: Piet Bakker (Huizen).
Als een dief in de mist om 9.48 gestart , Bart zat net een 5 min voor me en Bauke iets achter me.Spi op en gaan ,eerst maar een BB slag. Fanatiek trimmend aan de spi realiseer ik me ineens dat er voor Muiden ook nog zoiets als Pampus ligt, ik storm naar beneden ,kijk op m´n plotter, blijk ik er in de mist recht op af te gaan , snel de gijp (hoewel snel, alles voorbereiden, dubbele schoten ordenen , boom dippen, nieuwe schoot erin, boom weer omhoog ,insturen .grootzeil om , blijft hangen aan achterstag….al met al toch een paar minuten ) net op tijd alles geklaard .
Ik lag nu al bijna voor Pampus.
Na een half uur zie ik dat ik inloop op Bart , hij heeft volgens mij zijn hele zeilgarderobe gehesen heeft, spi + gennaker + waterzeil+ grootzeil, het lijkt wel een galjoen.
Doemt er uit de mist ook nog wat beroepsvaart op,maar die zijn goed te ontwijken,. Bart roept nog dat hij waarschijnlijk in Volendam een tussenstop gaat houden om op meer wind te wachten.
Na het Paard heb ik 14 knopen op m´n klokkie, ik besluit door te gaan naar Hoorn.
Bij de GZ2 zie ik Jan de Bruin die problemen heeft met z´n spi en daar wat minuten verspeeld.

Foto links van de Happy gemaakt door: Arie Petrus	Foto rechts: De Bashford H.36 de Kim van Martin Selles

Op weg naar de Sport E zie ik achter me een boot met blauwe spi steeds dichterbij komen , hoe ik ook m´n best doe. Het blijkt Martin Selles met de KIM te zijn, een Bashford 36, welke gelukkig ook een stuk sneller dan mij moet varen .
Bij de Sport E hebben we nog een spannend gijpduel en vergeten we in de hectiek allebei soms onze stuurautomaten bij te sturen , zodat de 2 boten soms eng dicht bij elkaar komen.
Martin stuurt hem kort om de boei en ik prik hem ertussen. De volgende 5a 6 mijl blijf ik kort in z´n spoor, maar als door krimpende wind ik besluit m´n spi te zetten en deze in een zandloper omhoog trek is hij weg.
Achter me zie ik Henk Bulthuis bij Sport E afnokken, ook Dick Geurts stopt even in Hoorn zo belt hij me door.

De beslissing welke baan is steeds nog onzeker, in overleg met Fred en Marcel (walteam of zoals Fred zei de `walnoten`) wachten we tot Lelystad om te zien ,of de voorspelde winddraaiing naar ZZO plaatsvind.
Ik besluit daarom na de OVD3 een ankerperiode te nemen en te wachten of de wind werkelijk naar ZZO gaat en en de P9 te bezeilen is en dan voor baan 1 te gaan.
Persoonlijk ga ik graag over zout ,vooral met stroom mee! Maar 3 uur kruisen naar de P9 is zelfmoord. Indien de wind niet draait ga ik voor baan 3 of misschien zelfs 2 ,er zit een ZO shift op vrijdagochtend vroeg,precies de tijd dat je bovenlangs de eilanden moet.Een groot nadeel vind ik echter dat je dan van Kornwerd tot Lelystad alleen in Noord Zuidelijke richting vaart, wat met de dan voorspelde overwegend zuidelijke wind op vrij middag en zat ochtend recht in de wind is. Als het kan graag baan 1!!
Om 20.00 is de wind om en gaat het anker op . Ik start bij de OVD3 een uurtje later en Jan enige minuten na me terwijl ik een derde boot vanuit Hoorn op hetzelfde moment de OVD zie ronden. Wie het is kan ik niet zien ,eerst denk ik dat het Dick Geurts is ,hij lag in Hoorn, later belt hij me op en zegt dat hij in Lely ligt. Wie is het dan??
De bewuste zeiler verliest behoorlijk afstand, het is dus iemand met een langzamere boot.
Later hoor ik van Jan dat het Bart Boosman was, hij doet dus ook Route 1.Concurrentie!!
De schutting van de Oranjesluizen gaat supersnel na de dienstdoende vrouwelijke ambtenaar gebeld te hebben en deelgenoot gemaakt te hebben aan onze 200-mijls.Bij de kraan in Marina Ijmuiden kan ik zodoende nog een uurtje pitten. Ik lig toevallig voor de STAMPEDE ,onze grootste concurrent tijdens de Ijspegelwedstrijden, hij ligt hier om glad en strak gemaakt te worden en ons over 2 weken het leven weer zuur te kunnen maken.

Donderdag 28 september
Het tij bij de Baloeran loopt ongeveer vanaf 05.30 , vanaf 05.15 kan ik de sluis/vaartijd als een rustperiode tellen, die pik ik in ieder geval maar mee.
De planning van de vertrektijd is altijd zeer lastig ,wil je het volle tij op het wad of op zee?
Gezien de nog niet zo sterke wind besluit ik niet al te laat weg te gaan, zodat ik in ieder geval goed in het tij op ´t wad zit. Alleen de wind wordt snel sterker en spi-end met 20 knopen wind gaat tie als de brandweer, zodat ik achteraf wat later had kunnen vertrekken en meer tij mee had gehad op ´t eerste stuk.
´T is niet anders , eerst maar effe een gijpje , ik vaar over BB recht op Bergen aan Zee aan.
Alleen met 20 kts wind en behoorlijke zeegang in de nacht niet echt een pretje.
Ik vind tot 20-25 knopen eigenlijk de beste manier eerst het grootzeil strak midscheeps zetten en precies voor de wind varen . Dan de spi kort op de achterste schoten varen ,de voorste schoten los en boom vast laten zakken waarbij de spi niet gehinderd wordt door ´t grootzeil en mooi vol blijft staan. Ook draait hij dan niet zo snel om ´t voorstag als je de boom tript. Vervolgens naar het voordek ,rustig nieuwe schoot in de boom , boom weer omhoog en dan zelf weer naar de kuip , iets insturen ,grootzeil vieren en voila je ligt over de nieuwe boeg. Een goede stuurautomaat (´Harry`) is wel een vereiste om de boot goed voor de wind te houden met het grootzeil midscheeps, anders pakt ´t grootzeil in een slinger te veel wind en wordt je platgeslagen. De grens ligt bij mij bij de wind en golven die we nu hebben , toch maar geprobeerd, het bleek net te gaan.
Na de gijp weer rustig ademhalen en moed verzamelen voor de volgende , die zowieso volgt om over BB het Marsdiep binnen te kunnen lopen. Harry krijgt het wel steeds moeilijker en ik stuur maar zo veel mogelijk zelf, bovendien vind ik dit nog steeds kicken , ruime wind golfjes af surfen.
Tijd om de genua klaar te leggen voor het rak bij Den Helder naar de MH4 heb ik zo niet, maar ik ga gewoon met de mindere wind die daar onder de wal staat de MH4 onder spi te halen.. Foutje, niet te halen bleek , dus met 85 ° ware wind spi eraf, wapperend achter de boot ,in de kajuit gepropt, snel genua omhoog, shit.. schoot zit nog niet vast, effe tobben en het staat weer. Aan de wind naar de MH4 ,ik haal ´m net , dan weer ruime wind naar de T12. Spi moet er weer op alleen die is nog een puinhoop , gelukkig zitten alle schoten en val er nog aan en lukt het om hem vanuit de kajuitopening te hijsen.
Bij de T12 moet hij er weer af, nu wel gepland keurig in het voorluik, klaar om straks voor de laatste 6,5 mijl naar Kornwerd na de D8 weer te hijsen.

Bart Boosman – foto: Jurrien Baretta

Op ´t wad zit ik vol in het tij , de HAPPY is happy en ik ook !!! 10-11 knopen over de grond, dit zijn stappen! Net niet binnen de 6 uur klok ik af bij de BO2, 55mijl met een gemiddelde van meer dan 9 knopen ,top!
Bij de sluizen van Kornwerd zie ik veel Route 4 zeilers de andere kant opgaan, volgens mij niet bezeild. Ook zie ik daar weer Dick Geurts en Eric Jan Wiebinga beiden komen even aan boord voor het laatste weerbericht vanuit het Happy media centre.

Vrijdag 29 september
Ik wens ze beide sterkte en ga door de sluis aan de remming wachten op de shift naar ZZO om het rak naar Medemblik te kunnen bezeilen. De verwachting is een korte shift tussen 03.00 en 06.00 daarna weer ruimend Z , dan is de WP6 niet meer te bezeilen. Ik wil dus niet te laat weg, en als we (Jan en ik) om 04.00 losgooien liggen alle andere route 1 gangers nog in diepe
rust… Verslapen? ..of taktiek? Na gestart te zijn met een 10 kno-
pen wind uit ZZO neemt hij toe tot 15 knopen, de WP6 is op 50 meter na bezeild. Op naar de H2 . Spi erop bij 120° ware wind en 17 knopen wind geen makkie, super concentreren ,het gaat net , vallen in de vlagen ,loeven in de stiltes, keihard werken.
Na de gijp bij de H2 zie ik op weg naar de Sport B Bart hoog aan de wind op weg naar de WP6 , ik pijl zijn koers en zie dat de wind nog niet veel gedraaid is en hij heeft meer wind dan ik had in dat rak. Toch te vroeg weg gegaan? Achteraf misschien wel, maar op dat moment leek het me een juiste beslissing en een kans om afstand te nemen van de rest.
Na 4h 54m finish ik bij de Sport B. Jan zie ik niet meer , hij had zijn spi dacht ik niet gezet van WP6 naar H2 en ik zie hem toch in de verte aankomen met zijn halfwinder op. Bel hem met het idee naar Makkum te varen en daar onze rust te nemen +douche+gebakken eitje.

In Makkum zie ik nog Han Beijersbergen voorbij varen, hij verteld dat hij helaas vanwege zijn gezondheid niet mee kon doen, jammer, ik hoop dat hij er volgend jaar weer bij is!

Volgens de verwachting gaat de wind na 14.00 weer terug naar de ZW , dit zou gunstig zijn om het volgende rak naar Stavoren , bijna bezeild te laten zijn.
Echter hij neemt dan ook af, en draait dan in de ochtend weer naar ZZO daarna weer ZZW neemt iets toe ,maar is zat middag na 15.00 weer weg. Verwachting zondag is Z. Tricky senario.
Ik kan dus niet te lang wachten , om niet in de stilte van zaterdagmiddag terecht te komen. Wachten op de draaiing….
Ik besluit vast terug te varen naar Breezanddijk en daar te wachten op de verwachte draaiing naar ZZW.
Daar blijken ook Bart, Theo ,Paul en nog wat anderen te liggen. 18.00 geen draaiing, 19.00 geen draaiing, ik word toch wat ongeduldig. Wel verschijnen er tijdens de schemering tientallen ratten op de steiger waar Bart en ik aangeknoopt liggen, zij doen zich tegoed aan de vogelpoep die daar op ligt. Ik besluit toch maar even aan een vrije paal te gaan liggen om onverwachte verstekelingen te vermijden.
Jan , mijn brave schaduw ESCXAPE, is door een onderling misverstand al wel begonnen aan het kruisrak naar Stavoren. Hij meld slechte omstandigheden, niet veel wind ,lastige golfslag en wind recht op de neus.VMG 3,5 . Niet echt een rak om daar de 200 mijls mee te winnen. 20.00 nog geen draaiing.. Het is nu gaan of 6uur wachten omdat ik anders te vroeg in Den Oever ben en dan nog geen gunstige ZZW wind heb om naar Lelystad te varen. Wacht ik nog een uur dan kan ik geen 6 uur rust in Den Oever nemen omdat ik dan in de latere voorspelde stilte terecht zou komen..

Na overleg met walnoot Fred besluit ik in ieder geval naar buiten te gaan en te kijken hoe de koersen liggen en hoeveel wind er is. Ook meld hij wat buienactiviteit met kans op wind ,ook Marcel belt dat er noodweer is in Den Haag, ik vraag nog : is er wind? Meer dan zat, hoor ik.
20.30 nog steeds geen draaiing naar ZZW,is eerder ZO …. Ik word gek , lig ik hier , waarom klopt ´t niet?
O.K. met ZO is hij iets minder ongunstig, ik besluit even te wachten of de shift stabiel is.
Om 20.46 ga ik met een onbehaaglijk gevoel op weg. Kost dit me dit de overwinning of levert me dit juist punten op, het blijft een moeilijke race. Onderweg naar de LC9 neemt de wind weer toe en blijft ZO, dus een lange slag SB.
Ik ben benieuwd wat Bart gedaan heeft, hij zei dat hij eerst zou kijken hoe ik ging en dan zou beslissen wat te doen. Ik denk dat ook hij vertwijfeld is.
Ook hij blijkt uiteindelijk gegaan te zijn
Als meervoudig winnaar zei hij nog in Breezanddijk de mooie woorden tot me: “Met de kunst van het wachten win je een 200 mijls“. En nu vaar ik hier….en hij ook.
Achteraf blijkt Bauke hier zijn winst gepakt te hebben (en op het enkhuizerzand) hij vertrok om 06.06 en voer dit rak sneller dan Bart en mij., de verwachtte windstilte zaterdag middag bleef uit ,dus ook hij kwam met prima wind later zaterdag in Hoorn aan. Mazzel??? Misschien wel,of misschien had hij betere informatie…

Na Stavoren op naar den Oever, de buien naderen snel. Fred ziet op de buienradar dat ik rond 00.30 de klos ben, net de tijd dat ik bij WV5 zou zijn. Haal ik het of niet ?
De spanning stijgt ,maar de snelheid ook, spi trekt als een beer, 140° ware wind met 22 kts haal ik net, maar hij neemt verder toe, Harry trekt ´t niet meer, ik moet zelf sturen…
Den Oever is alleen net een mijnenveld, veel onverlichte boeien, veel ondiepten.
Binnen op de plotter kijken is er nu niet bij, ik ga op gevoel en dieptemeter.
De wind piekt soms naar de 29 knts, ik moet echt laag sturen, speed 9,9 , wanneer en hoe gaat die spi eraf?
Als iemand dit met een webcam van boven zou kunnen zien, zou hij zeggen , “die is gek“
Ondertussen veel hoge bliksemontladingen om me heen, ook een reuzeklap in die toren van Den Oever, het ziet er allemaal heel surrealistisch uit..
Op het moment dat de spi eraf gaat val ik even naar voor de wind om de druk eraf te krijgen.
Eerst genua omhoog, spival achter de boot overboord, dan stopper open en met alle hens spi in de kajuitopening wegproppen.
Snel even binnen kijken , shit,ik ga recht op een bankje van 1,90m af ,daarna 1,40 , snel oploeven!
Onder genua verder , het hoost nu van de regen ,slecht zicht. Nog wat verwarring welke boei maar om 00.38 afgeklokt.
Ik ben redelijk stuk, weinig geslapen, heftig rakje, ik ben blij even 6 uur te kunnen pakken in Den Oever.

Zaterdag 30 september
De wekker om 05.00 gezet, alle puinhoop opgeruimd en weer voorbereid voor het rak naar Lelystad.
Even paniek, Harry doet ´t niet!
Alle zekeringen gechekt,lijkt goed, blijkt de afstandbediening sluiting te maken, was nat.
Gelukkig na wat vaselinespray werkt hij weer.
De wind is nu wel zoals voorspeld naar ZZW en is het rak goed bezeild , zelfs na onder de rook van Den Oever uit te zijn , de spi erbij gezet. 100° ware wind ,12 knopen ,gaat net. Snelheid is zeker een halve knoop tot knoop meer dan zonder spi.
Alleen de laatste 3,5 mijl van Enkhuizerzand tot Sport D moet ik kruisen, wel balen, wetende dat Bauke met zijn 1,35 kiel hier waanzinnig de bocht afsnijdt en rechtdoor over het zand vanaf Den Oever naar Sport D koerst. Voor me zie ik nog een solo man of vrouw. Het blijkt vrouw , het is Pamela , ook kruisend naar Sport D.
Na de sluispassage twijfel ik nog even tezamen met het walteam of ik doorga naar Hoorn of niet. Als de spi erop kan besluit ik wel te gaan , de HAP loopt dan zo 7-8 knoop.
Gelukkig blijkt dit het geval, onderweg krimpt de wind nog iets waardoor het nog beter loopt.

Na 1h 41 min ben ik bij de Sport E en klok daar af.
Ik besluit weer voor anker te gaan om de wind ,hij moet weer naar ZZO, goed te kunnen voelen en zien. Na een kleine 2uurtjes volgt Jan ! en komt langszij ,gevolgd door Bauke.
We drinken een wijntje en ik bak wat pannekoeken ,hartstikke gezellig, ook dit is 200 mijls !!

Zondag 1 oktober
Om 00.00 is de wind om , Bauke is al weg, wat is taktisch juist?
Nog even wachten op meer wind, of draait de wind dan weer tegen?
Ongeveer 40 minuten na Bauke start ik ook met de gedachte ,die wil ik voor Muiden pakken.
Het is een lange SB slag naar Volendam, dan langBB naar het Paard en vervolgens bezeild over SB naar de IJM18.
Net voor de IJM18 haal ik de Catootje van Bauke nog in ik finish om 03.31.
Als ik finish heb ik weer een onwijs voldaan gevoel, dit is verslavend ,deze race,
Alle hoogte en dieptepunten, verlies en overwinningen op jezelf maken dit tot een onvergetelijk avontuur ongeacht je klassering!
Na wat rekenwerk heb ik uiteindelijk ook vertrouwen in een goede klassering, wat na 2 dagen bevestigd wordt in de voorlopige uitslag: een mooie 2e plaats, dik tevreden, de stijgende lijn zit er nog steeds in…

Tot volgend jaar!

John van der Starre
S/Y Happy

Mailtje Bart Boosman

Tot mijn genoegen zie ik dat ik weliswaar verloren heb, maar toch op de derde plek sta. Drie fouten gemaakt, toch nog de derde plek.
In geval van discussies over mijn tijden; ik heb de foto’s afgedrukt en je kan alle tonnen prima zien. De foto’s van de GPS, vooral in het donker, zijn bijna allemaal teveel bewogen om ook de tijd te kunnen aflezen, maar je kan wel gewoon op de kajuitklok zien hoe laat het was. Op verzoek kan ik ze je toesturen, ik neem ze in ieder geval mee naar de prijsuitrijking.

Groeten, Bart

1e fout: Toen in het donker op de noordzee de spi ontplofte had ik onmiddellijk de tweede spi moeten zetten, en niet de genaker. Het had een paar tiende knoop gescheeld over een grote afstand.
2e fout: Gaande van OVD naar Nek, op de terugweg, had ik de positie van die staak een mijl verkeerd ingevoerd. En kon vervolgens de boei niet vinden. Terugvaren kostte minstens tien minuten.
3e fout. Op het laatste stuk, vanaf Volendam, had ik de keus tussen wachten op mogelijke ZO wind (die waarschijnlijk heel zwak zou zijn) en kruisen met een lekker windje. Ik vond de gok om hierop te wachten te groot. Het pakte anders uit: zondagochtend vroeg stond er al een flinke wind. Bauke heeft hiervan geprofiteerd en prompt gewonnen.

Ook een paar dingen heel goed gedaan:
– Wachten in Volendam. Als enige.
– Route 1 bleek de beste
– Wachten in Breezand. John vd Starre was te ongeduldig. Tijdens het onweer draaide de wind 45 graden en nam sterk toe. Ziehier de winst! Wel heftig zeilen! Maximaal 38 knopen wind, helse regen. Vol zeil gehouden. Vervolgens doorgevaren tot Lelystad. Tot Nek geen slag hoeven maken.

Mailtje Geert Bosch

Vandaag een beetje stram, met een rode kop en onwennig op kantoor.
Prettige herinneringen van de race komen meerdere keren per uur naar boven. Niet goed voor de productiviteit….
Zie de vloot op woensdag uit de mist opdoemen, de vele spinakers richting Hoorn, voel de twijfel kort na de keuze van baan 1. Nog pijnlijke knieen van een gevecht met de genua voor de kust bij Petten en de voldoening tijdens vele bezeilde rakken op het IJsselmeer.
En natuurlijk de gastvrije ontvangst met schol en bier op zaterdagavond. de verhalen van de andere schippers. Jan en alle andere (onzichtbare) organisatoren: Heel veel dank.
Jullie bezorgen deze soloschippers onvergetelijke races.

Groeten, Geert

(Foto : Zeilen. Harry Vogel & Geert Bosch tijdens de Flevomarina Dualhanded)

Mailtje Harry Vogel

Eigenlijk nog steeds niet helemaal weer gewend aan het normale bestaan na een weekje uitwaaien.
Ik heb dramatisch slecht gezeild. Misschien is dat werken tussendoor niet zo’n geweldig idee geweest.

Tot nu toe zak ik elke dag een stukje verder in de uitslagenlijst. Ik neem aan dat jullie er nog steeds mee bezig zijn en ik begrijp dat de uislag pas vast staat op de prijsuitreiking maar…..
Er is in m’n track-staatje een klik niet doorgekomen: de passage van de OVD3 op de terugweg. In m’n logboek is die tijd uiteraard wel vermeld. (zal rond de 00:57 uur geweest zijn).

Volgend jaar graag weer een 200 mijls, dan zal ik toch eens overwegen te stoppen met dat werken.
Het doorkruist je hobby’s zo hè.

groeten,
Harry a/b Tzigane

(Foto : Harry vertelt het allemaal in het opname-schip)

De Douwe Dabbert in de 200 myls van 2006: een beknopte terugblik door Fokke van der Valk

Ingestapt in de verkeerde bus door Age van der Bles

200 myls solo 2006 “INGESTAPT IN DE VERKEERDE BUS”Age van der Bles a/b zs FoddeboskHet kan weer beginnen na een redelijk succes in de 24-uurs, op naar Muiden.Het verwrongen oog van de spinnakerschoot achterop nog even vervangen voor een degelijke wandputting. En we zijn er klaar voor! Het kijken op “guru” en “windfinder” neemt bijna epidemische vormen aan. In de laatste week gaan we dan ook nog op de site lekker elkaar opjutten. Lekker inkomen heet dat volgens mij. In het weekend van 26/27 september de boot naar Muiden brengen. Zonder wind op zaterdagmorgen op de motor naar Lelystad. En na Lelystad waait het Zuid Oost, spi erop en nog lekker even zeilen. We zijn om zes uur al in Muiden. Lekker eten en wachten op de eerste solisten. Mattieu komt als eerste maar gaat gelijk naar huis. Jan komt met Jerry Freeman als het donker is. Zondags gaat Jerry nog even naar Engeland en passen wij op zijn boot. Als alle weekenders weg zijn leggen we ons in startpositie aan de steiger. We nemen er alvast een met Albert, die binnen komt vallen met een smerige neus. Nu Albert er is laat ook ik mijn boot met een “gerust hart” achter in de gezellige haven van Willem. Plicht roept en dinsdagmiddag kan ik pas terug zijn.Dinsdag 26 september Dinsdagmiddag om een uur of vier aankomen. De haven is weer klem vol gelegd en de deelnemers zitten gezellig bij elkaar aanboord elkaar te begroeten. Na alle oude bekenden even de nieuwe Lady A bekijken. en we verzeilen aan boord bij een Hylper horica uitbater. Niet slecht om aan te stoten en een gerookte paling aangeboden te krijgen. Gezelligheid kent geen tijd en via graaf Floris komen we bij ome Co terrecht. De appelpunt slaan we over na een uitgebreid maal maar de koffie smaakt best. Na uitreiken van de zwarte tassen met inhoud en een weerpraatje dat net zo warrig is als het weer zelf gaan we richting haven. Daar ploffen we gezellig achter in de kuip. Na even de afspraak: “eerlijk of verlinken”, komen de plannen voor de komende dagen op tafel. Mij worden de ogen nog even geopend dat een rust bij een boei altijd 6 uur moet zij anders is het zeiltijd. Dat had ik dus niet gelezen maar staat een artikelen verder in de convocatie.Woensdag 27 septemberNa een rustig nacht sta ik laat op want vroeg varen levert geen wind op. Die gedacht hadden er meer want ik heb zelden zo’n lamlendige start van een wedstrijd gezien. Nou ja gezien? Het was redelijk dicht van de mist. 1 km zicht??? Ik heb mij twijfels. Maar als iedereen om kwart voor tien om de boei cirkelt ga ik weg, het is me te link en de kans op een aanvaring is niet ondenkbeeldig. In de mist is weinig te zien, naast mij op ca 200 m vaart Bart met alles wat hij heeft spi, halfwinder en grootzeil. Toch loopt hij niet harder dan mij. Oké, dat gaat in de mist op Maken aan. Plots komt er een J achter me langs scheren en verdwijnt weer net zo snel. Na de passage van de vaargeul klaart het iets op en ontdek in voor mij Ericjan en Albert Brooshuis. Het voordeel van gekleurde zeilen is dat je ze eerder ziet. Even gijpen en dan om de hoek naar Volendam. Nu heldert het op en kunnen we zien waar iedereen zit. Lekker raggen onder spi met z’n alleen hoog aan de wind. Na de GZ gaat het plat voor het lapje. Eigenlijk maken we allemaal ( behalve Bart) de fout om door te gaan. Want erg veel wind is er niet als de zon gaat schijnen. Maar de adrenaline stuurt ons door: op naar Lelystad. Daar moeten knopen worden door gehakt. Route 1 over zee of route 4 voor zeemijltjes op het wad? Route 3 deed ik vorig jaar, ik wil meer. 30e is leuk maar 29e beter. Maar wat te doen? Amsterdam is 16 mijl tegen de wind nu. Wachten op de beloofd zuiden wind?? Ik besluit voor 4 te gaan als hij draait geeft dat van de Rotterdammerhoek naar Enkhuizen ook voordeel en dan hopen dat het Wad bezeild is. Als ik samen met Gerben onder Spi links en rechts langs de EZ13 vlieg lijkt de beslissing goed. De wind trekt wat aan en met de zon in de rug gaat het lekker met 6,3 mijl langs de thuis polder. Bij de NM2 is de wind nog Zuidwest dus hoog aan de wind, dus hopen dat hij onderweg draait naar het zuid. Nou mooi niet, ik kom een mijl tekort bij de KG boei, niet lekker dat eerste verlies maar de groep voor route 1 heeft nu een probleem want dat is flink kruizen naar Amsterdam. Later blijkt dat zij wel in een keer naar Amsterdam konden zeilen. Kennelijk was mijn kwartje voor de wind niet goed terecht gekomen! Half negen bij Enkhuizen lekker voor anker bij het museum. Gerben licht er al maar verder is er ruimte zat. Na mijn zonnelampje te hebben gemonteerd gaan we warm eten en een borrel drinken. Dat gaat met horten en stoten want in de komende twee uur loopt de havenvol en iedereen wil ankeren. Om elf uur kruip ik er in. Het gevoel is toch wel goed over dag één. Donderdag 28 september S’morgen om acht uur de haven, uit het waait hard 4,5-5 Bft maar Kornwerd is ruim voor de wind. Hijsen dat ding! Maar zonder boom is de spi erg onrustig. Durf ik dit wel en kan ik dit nog aanpassen? Afsturen, de stuurautomaat erop en de boom en loefschoot zetten. Dan staat hij stil, en gaan we met uitschieters van 8,5 en zelfs 9,2 mijl naar het Noorden. Na een uur durf ik wat te ontspannen en geniet ik van de snelle rit. Bij de sluis gaat het soepel er liggen wel een stuk of tien solisten. Ook Gert Jan, Ron, Gio en Pamela liggen hier en achter ons schuift Herman nog mee. Het verbaast je dan weer dat al die eenlingen zonder noemenswaardige problemen binnen varen maar dat schepen met meer bemanningsleden dwars in de sluis liggen. Na de brug aan de gorring, wachten tot twee uur op de stroom. Gezellig even met een man of acht bij praten. Ondertussen liggen de eerste route 1 gangers ook in de kom! Oeps, gemiddeld 8 mijl en meer. Dat is geen goed bericht. Zitten we verkeerd met route 4? Het gevoel bekruipt me dat ik in de verkeerde bus ben gestapt en ik kan er niet meer uit. Na de start bij de BO2a boei kan ik bij de goede boei mijn positie niet op nieuw verzenden. Als laatste van de groep begin ik aan de tocht over het Wad. Verdorie, ze moeten op kruizen, maar dat was niet de bedoeling! Nou de mooie zuiden wind die beloofd was is zuidwest. Met zijn alleen kruizen op het wad is spannend. Wie durft het verst de droogte op en hoever ga je buiten de boeien. Nu helpt het wel als je bij mooi weer de grenzen op zoekt dan leer je het water te “lezen”. In ieder geval vaar ik na een half uur achter de “kenner” Ron. Als “Nieuwe dieper” weet hij de weg op het wad. Maar ik loop harder en net zo hoog. Boven langs ? Onder langs? Het laatste, dus het kost hoogte maar samen gaan we op de Texelstroom aan. Ook Gio blijft bij al kan hij niet helemaal de hoogte houden. Ondertussen speelt mijn “bus” gevoel weer op. Ik heb er geen vrede mee dat de strijd al verloren is voor die echt begonnen is. Uit nijd op mezelf stuur ik de boot buiten de boeien. 14 meter water is genoeg om hoogte te pakken. Ongemerkt schuif ik achter de banken, nog steeds 12 meter water, en ik lig de jachthaven voor. Zonde om de hoogte weg te geven. Dan plots schrik ik wakker uit mijn gepeins, als het water “kookt”. Links en rechts steile golfjes en een hoop herrie. De diepte loopt snel van 10 naar 5 meter en door naar 4,3 meter Shit en nu! Terug? Maar links en rechts ziet het er erg droog uit op een uur voor laag water. Ik zie dan de kleine kardinaal op 1,5 mijl aan bakboord en besluit door te varen. De diepte meter geeft nog 3,2 meter aan en eerlijk is eerlijk ik zit met kromme tenen. Als er niets gebeurd zakt na 300 meter de diepte meter weer naar 7 meter en ben ik er over. Het gat naar Gio en Ron is geslagen en ik kan hoog aan de wind met de stroom in de rug bijna de Ts 12 aan. De klipper achter mij zal wel verbaasd geweest zijn. Ik had precies de havenmond voor de kop maar ga overstag en druk bij de boei mijn knopje in en ga weer zee op. Het waait stevig en met stroom tegen golven is het hard werken. Onder Texel staat nog stroom mee maar tegen de Dove balg aan begint de stroom al te draaien. Met een paar korte slagen en een lange kom ik in Den Helder. Eigenlijk een uur later dan gepland. Maar nu wel met dood tij. Het is zes uur en nog twee uur licht. Het is zonde om te blijven liggen. Dus uit reven en op naar Den Oever. Rustig voor de wind en met uiterst kalm water klok ik om half acht af. Achter mij, nog Ron en ik dacht Gio. Rustig op de motor aftuigend wacht ik op de schepen. Het blijken Ron en Gert Jan Kos te zijn. In de buitenhaven even overleg, eten in Den Oever of naar binnen en in de jachthaven. Het laatste en als we een half uurtje wachten op bussen die over de sluis en brug moeten komt Pamela ook nog binnen. Gezamenlijk varen we door de sluis en brug en meren om half tien af in de jachthaven. Wat is dan een warme douche lekker. Heerlijk het zout en het zweet eraf. Even een warme hap. Redelijk fit loop ik met wat bier nog even naar Ron. Maar die is uit de lijken,net als zijn spi overigens, en is al heel ver in dromenland. Droomt vast over zelf werkende lieren en spieren als kabbeltouwen. Ja, een grote boot heeft grote kerels nodig. En op kruizen in smal water is met een 44 voeter geen alle daagse bezigheid. Dus ik kruip er ook maar in. Vrijdag 29 september Vrijdagmorgen is het rustig. Achter het bos valt de wind mee, moeten we wel weg? Eric jan blijkt ook nog binnen gekomen te zijn. En om negen uur komt een verkleumde BertJan v Delft met de Utopia binnen dwarrelen. Gelukkig maken vele handen licht werk en kan Bertjan na een minuut of vier de spi-schoot wel loslaten als voor en achter alles vastliggen. Dan is het ook onze tijd, EricJan, Pamela, Ron en ik zetten af richting de WV 11 aan de wind gaat het richting UK 14. Da’s heftig, vier uur sturen, eigenlijk overtuigd en dus staan op de banken. Onderweg doet alles zeer ribben, armen, ellebogen en niet te vergeten je kont. Hoe vaak de verleiding om af te sturen naar Lemmer voorbij gekomen is weet ik niet maar het zonnetje en het feit dat ik hoger liep als de Lady A deden me net genoeg om door te gaan. Bij Urk kom ik 1,6 mijl tekort, dus onder het Vormt overstag en de boei aanlopen. Na even alles los te laten. Enig sinds hersteld zet ik bij het Enkhuizerzand de Spinnaker weer, 85° aan de wind moet net kunnen. Het gaat boven verwachting goed en het schiet lekker op. Onder Enkhuizen trekt de wind echter even aan en bij 55° schijnbaar aan de wind giert de boot op zijn kant uit het roer. Ik gooi nog net de lij schoot los en alles slaat en klappert. Ik ben toch blij met een slurf! Naar voren en de lijn los en binnen 2 minuten is de lap weg. Even uitpuffen en bijkomen. en dan de genua uitrollen en door naar de WP 6. Bij Medenblik wordt het wat buiig en als ik afstuur naar Hylpen ( Hindeloopen ) zet ik de boom maar in de genua en de GPS op H2. Even iets eten en drinken. Het schiet ook eigenlijk niet op dus toch de rode lap er maar weer op. Onderweg zit er een engeltje op mijn schouder mee te kijken. Ron wil weten waar ik heen stuur? Niet de H2 is de bestemming maar de VF-A “oeps” foutje, maar nog net te herstellen. Bij de VF-A even wachten want Ron zijn huis heeft geen koelwater. Gezamenlijk met Gertjan Kos en Ron leggen we aan in de Marina. Gezellig man, de haven vol reddingsboten en een feestje op de wal. Gezamenlijk gaan we een hapje eten en bij een paar pilsjes en in de warmte is het moeilijk wakker blijven. Wel geef ik Ron mijn anker mee, want nu hij zover is gekomen wil hij ook ankeren. Alleen de lier doet het niet en zijn anker en ketting zijn van orkaan kwaliteit. Dus een lichter anker en een ankertros wisselen van schip Zaterdag 30 september Zaterdag vroeg op maar achteraf niet vroeg genoeg. Pamela, Ron en Bertjan zijn al weg. Snel varen en op naar Lelystad. Als het zonnetje erbij komt lig ik dwars van Stavoren en kan de sport D aanlopen. Wel jammer dat het Enhuizerzand in de weg ligt. Samen met Ron bij de sport D afgeklokt en op naar de sluis. Ron tikt af en gaat hier voor anker. Ik ga door. Eigenlijk wil ik de Genua I zetten maar dat is vrij veel werk met een rolfok. En hoe eerder ik weg ben hoe beter want de wind zal afnemen. Van de Ovd 3 naar de Nek ( het blijft voor mij NEK!) hijs ik de Genua I vliegend het help toch 0,5 mijl in de snelheid. En dan maak ik een beginners fout. Ik wil naar MUIDEN!!!! Opkruizen naar “Volendam” gaat nog met net 5 mijl aan de wind. Maar als ik net voor Pamela om de GZ ga valt de wind helemaal weg. Achter het Paard van Marken is het kruizen naar Muiden, maar met 1,5 mijl snelheid is het niet echt leuk meer. Stom, Stom, Stom was blijven liggen in Volendam. Pas als ik op 2 mijl van de IJM 18 ben komt er een zuid oostelijke briesje terug. Om 20.39 druk ik voor het laatst af. Binnen is binnen. Blijft het gevoel van de “verkeerde bus” en zo. Maar al met al redelijk fit en stevig gevaren. Er zijn nog punten voor verbetering vatbaar en dat is gelijk het doel voor volgend jaar. Tevreden zeker, het schip is heerlijk, zeker aan de wind en in een dikke zee. Eigenlijk geen schade of kapotte zaken,of het moet de schipper zelf zijn. De rug, de elleboog ( tennis verschijnselen) en onderarmen zijn wat stram. Gelukkig vaart mijn vrouw zondag het schip terug. Ze solliciteert ergens naar volgens mij? Lekker zondag morgen na genieten met z’n alleen op de steiger en aanboord. Heren Luijendijk, heer Honing en bemanning van het ontvangst schip en alle stille krachten achter de schermen, mijn dank voor een heerlijke ervaring. Alle vrouwelijke en mannelijke collega schippers dank voor de talloze momenten van geluk soms op afstand soms kort bij het gevoel van samen een missie te hebben is nooit ver weg geweest. Hartelijk dank daarvoor en tot ziens op 11 oktober en anders tot volgend jaar misschien. Verslag: Age van der Bles z/s Foddebosk datum 3 oktober 2006

De 200 myls ‘SOLO’door: Frits Brattinga

De 200 myls ‘SOLO’door: Frits Brattinga(gepikt van z’n website: http://www.lady-a.nl)

21-09-2006

De boot is gereed. De bemanning staat op scherp. Nu nog het weer, de wind, het water, de zeilvrienden, de spanning, de start, de 200 Mijls, het wordt weer genieten.

Hier leest u alles tijdens de race.

26-09-2006 Drukte in de haven van Muiden voor de start van de 200 Mijls Solo

• Ondertussen wordt het weer bestudeerd de diverse route’s ingebracht in de plotter en een beetje gebuurt bij de concurenten medezeilers.
• Overdag lekker gekletst met andere zeilers, nog een interview met het Friesch Dagblad

200 mijlen 2006 door Joep Homan

200 mijlen 2006
Alweer een verslag met hetzelfde? Ja en nee. Ja, want weer 200 mijlen. Neen, want iedere 200 mijlen heeft zijn eigen bijzonderheden.

Dit keer de vraag of de depressies ja of nee roet in het water zouden gooien. Als het hoogdruksysteem in tact blijft dan weinig wind voornamelijk uit Z tot ZO. De route via de Noordzee van IJmuiden naar Kornwerderzand zou dan absoluut de voorkeur genieten. Het tij bepaalt dan in hoge mate de uitslag. Als de depressies doorbreken dan veel meer wind. De weervoorspellingen veranderden de afgelopen week per dag. Tot woensdagmorgen wist ik niet welke baan ik zou kiezen.

Dinsdagavond 26-9.
Na een bezoek aan de plaatselijke chinees met gelijkgestemden het palaver bij ome Ko. De noodzakelijke attributen worden uitgereikt: Logboek, cap, GPS-GSM apparaatje, en dit keer ook een fraai T-shirt.

Woensdagochtend:
Rond half zeven word ik wakker. Een blik naar buiten. Volstrekte rust. Hier en daar verraadt een verlicht raam enige activiteit. In de haven is het windstil. Waarom dan vertrekken? Rustig wachten tot er wat wind is. Ga toch op tijd weg. Buiten blijkt alleen de radar inzicht te geven in de omgeving. Toch beweert Lelystad uur na uur dat het zicht minstens 1 km is. De grens die in het logboek genoemd wordt als vaarverbod. Is Lelystad omgekocht door Jan Luyendijk? Is de km is gedevalueerd, of is Lelystad niet komen kijken. Even voor 9 uur vertrek richting Paard. Af en toe een schim van een medezeiler. Of is het de vliegende hollander? Komt en gaat in stilte. Het eerste rak is plat voor het laken. De spi gaat erop en kan tot aan de sportE blijven staan. Bij Lelystad valt de beslissing. Het wordt baan 3. Na een snelle schutting door naar Den Oever. Daar ga ik voor anker. Een rustige avond en nacht. Een kant en klaar maaltijd en Irish coffee toe. Aantal mijlen: 53

Donderdag: Rond 19.00 uur meer ik af in de haven van Urk. De hele tijd volgt mij een dehler met meer vasthoudendheid dan ik aangenaam kan vinden. Tot mijn niet geringe verrassing kom ik even later Jan L. met zoon Bob tegen op de kade. Dit valt samen met de aankomst van Jacqueline van de Xinia. Zij heeft een niet werkende GSM-GPS unit. Bob heeft een goed werkend exemplaar bij de hand. Even later een bezoek aan de chinees met Jan, Bob en Clemens. Onverwacht en heel gezellig. In de vroege ochtend begint een deining naar binnen te lopen. De wind was gedraaid naar ZO! Onrustig liggen.

Vrijdag: Na het ontbijt meteen maar weg. De dehler in mijn kielzog.
Hij had de genua verwisseld voor een kleinere fok. Bij mij precies
andersom. Na het passeren van de UK14 blijkt het mogelijk de spi
te zetten. Er volgde toen een soort rodeo. De snelheid liep behoor-
lijk op.

Om 7.36 uur bij de UK14 en om 12.28 bij Makkum! De wind
is pal zuid en nogal vlagerig. Ik besluit Makkum binnen te lopen.
Goed uitrusten, een stevige douche en alles gereed maken voor het
kruiswerk naar Muiden. Tot nu toe 145 Nm. Morgenochtend draait de
wind naar WZW. (zegt de windgoeroe).

Zaterdag:
Rond half acht meld ik mij weer bij de VF8. Wind genoeg uit WZW. Heel mooie wolkenluchten boven Friesland.Vlot naar Hindeloopen. Daarna opkruisen naar de VF-B. De wind neemt af en draait naar ZZW. Kom met moeite om het vrouwenzand. Genua erop en nu hoog aan de wind naar het enkhuizerzand en door naar de sport D. Onderweg in gevecht met een J92. Het is een mooie gezicht zoals die door het water gaat.Na de sluis vrolijk op weg naar de sportE. Samen met de Francis bij de OVD3. Onderweg naar de sportE zakt de wind in elkaar en gaat krimpen. Toch zet ik door naar de GZ2. Wordt kruisen met geleidelijk zwakkere wind.( 4 tot 5 knoopjes…)

Ga daarom weer een rustperiode nemen. Ik vaar door naar Marken.
Er is nog net een box vrij bij het Y. Morgen vroeg op.
Nog 9 mijlen te gaan.

Zondag 1 oktober:
De weersvoorspelling geeft aan dat het pas in de middag ZW wordt. Vertrek dus toch maar op tijd. De genua wordt vervangen door de 100%. Ook steek ik een rif. Rond half negen bij de MNGZ. Veel wind en vlagerig. Ben ruim voor 12 uur bij de IJM18.

Afwachten wat de uitslag brengt.

Joep Homan,
S/Y Almare.

Dagjournaal door Nico Benink

Dagjournaal
200 myls ‘SOLO’ – 2006,

Gisteravond palaver bij ‘Ome Ko’, dit maal zonder shantykoor, en dat was ook wel gezellig.
De XMARK is weer samen met het logboek uitgedeeld, de vertrouwde pet en polo mochten ook niet ontbreken.
Zoals gewoonlijk wachtte iedereen gespannen op ‘het weerbericht’, maar dat kwam niet, in zoverre, dat er gezegd werd: “Het kan windstil worden, maar de rook kan ook van het water af slaan.” Hoewel het bericht evenveel waarde had, als hetgeen ‘Helga’ ons steeds doet geloven, vonden velen dit geen goed weerbericht.
Na het palaver nog even zitten praten met Jurgen Huizinga van de Scylla. (een ‘Kroes’, maar dan van hout) over bootjes en dus werd het laat.

27 september 2006
Vanmorgen vroeg op (06:00) en ruim op tijd om als een van de eersten te vertrekken, het lijkt wat dampig op ’t water. Na een paar klusjes toch vertrokken en de observatie vanuit de haven blijkt juist. Het zicht schommelt tussen de 100 en 400 mtr. Velen aarzelen om toch te vertrekken en dralen bij de M 1.
Wanneer de verkeerspost IJsselmeer deze 1 tot 4 nm bevestigt, vertrek ik ook (08:24).
De wind is aanvankelijk 2 maar neemt snel toe naar 3 a 4 Bft. Zowel spinakeren als de dagelijkse gang zijn te riskant met dit zicht van 1 tot 4 km, de eerste laten we dan ook achterwege en het tweede verwijnt rechtstreeks achter de hekstoel.

De beslissing om route 1 te nemen was snel & pijnloos. en zo bevonden we ons na een heerlijke zeildag om 19:35
bij de P9.

Na het “nemen” van de Schellingwouder-brug en Oranje-sluizen worden we op het Noordzeekanaal van het water gepakt door een paar muiters in nette pakjes. Aan de strepen op de epouletten is af te lezen, geen hoogwaardigheidsbekleders. (leuk als je dit apart schrijft)
Na een bloemlezing over navigatie-verlichting aangehoord hebbende, en zijn constatering, dat mijn verlichting absoluut niet door de beugel kan, mocht ik doorvaren. Die verlichting zit de afgelopen 30 jaar al zo, en wanneer dat misdadig was, dan is het nu dus verjaard..
Zonder problemen ver in IJmuiden aangelegd. Morgen zee op, lekker !
P.S. Benieuwd, wanneer die ansicht aankomt.
Ben je door Amsterdam gekomen en niet aangehouden, dan is je navigatie-verlichting in orde ……

28 september 2006
05:00 uur uit de kooi, en dat zijn dan 3 riante uren slaap. Want dat Noordzeekanaal neemt toch wel veel tijd en dat is op zijn beurt geen probleem wanneer de vloed niet zo vroeg begon.

We willen bij de Baloeran zijn op HW HvH(0:46) en dat lukt.
Wanneer je het maximale wilt halen, dan kun je voor 2 uur HW HvH al weg. In dat geval pak je niet de max. stroming op de Noordzee, maar heb je voldoende tij(d) op het wad om op Kornwerd te komen.

Leuk, dat we erg veel deelnemers van route 4 tegenkomen op de Boontjes en Doove Balg. Iets minder is dat enkelen dermate ‘Into the game’ zijn, dat ze niet groeten. Nu is dat groeten een gebruik dat snel aan het verdwijnen is en eigenlijk is dat wel jammer, want ik vraag mij af of de gemiddelde Jan Kaas wel weet, dat het ‘groeten’ niets meer is dan bevestigen dat alles goed is aan boord.
Het is dus een gebaar waar geen KNRM tegenop kan, maar dat vlaggetje hangt dan ‘Kijk mij eens maritiem bezig zijn’ ergens in het want.
‘200 mylers’ als solisten zijnde kun je niet typeren als de gemiddelde Jan Kaas, maar waarom je dan niet groet ?

De tocht was geheel bezeild en het feit, dat ik de spinaker niet gezet heb, heeft er toe geleid, dat ik niet het maximum uit route 1 heb gehaald. Meer oefenen in het donker en op zee met dat ding !

29 september 2006
Na een ‘boerennacht’ met dito tijden, dus weer gelukkig vroeg opgestaan. (Het is altijd in meerdere opzichten fijn om op te staan) Bij het startritueel valt de lonthouder, en het vissen naar dit kleinood heeft wat voeten in de aarde. (Is daar geen maritieme term voor ?) De VF 8 rond half 7 gepasseerd en zo beginnen we de lange dag ‘IJsselmeer’. Je sjokt op zo’n dag keurig van boei naar boei, de mijlen aftikkend, waarbij soms een boei niet ligt bij de verwachte plaats, (WV 5) of je moet uitwijken voor 695 meter overstekende pijpleiding. Ze zijn heel aardig, die mannen van Rijkswaterstaat, maar zeilen ?
Al spinakerend wordt ik vriendelijk doch dringend verzocht, met ingang van nu mijn koers met 90° te verleggen om zo’n leiding de vrije doorgang te verlenen. Mijn : “Dan moet je wel NU aan de kant”, was iets minder vriendelijk, dan bedoeld, maar minstens zo dringend als hun verzoek.
Na de WV 5 het dillemma : blijven we hier, of gaan we door ? We gaan door en dat was een erg frisse beslissing, want ter hoogte van Enkhuizen kwam er een onweersbui van formaat naar beneden. De buiskap, die ik ‘s-morgens nog in de Biotex had gezet, is mooi schoon gespoeld.
Bij de sportboeien is het eender als bij de WV 5. Je hebt de C al ‘geklikt’, wanneer je bedenkt: Het moest toch ‘D’ zijn ?
De reden van dit suffige gedrag is mijn manier van omgang met de GPS. Ik weet waar ik zit en dat is dan voldoende. Wanneer je dan even te vluchtig op de kaart kijkt, mis je snel. Het leermoment is dan ook: “Goed op de kaart te kijken”
Vandaag het prototype hoofdlamp gefabriceerd, welke geproduceerd gaat worden door de nu nog geheime alliantie van Tenson en Maclite met Marlow twijngaren, leveranties als alleenrecht.

30 september 2006
Na de Houribsluis voor anker gegaan, nabij de jachthaven.
Het is perfect weer, wanneer ik wakker word, wederom na 3 riante uren slaap. Net als de afgelopen dagen werden de mouwen flink weer opgestroopt, want een beetje nabruinen kan geen kwaad.
Van de OVD 3 naar de Sport E is natuurlijk maar een hupje, maar dan begint de wind langzaam af te nemen, zodat de GZ 2 wel erg ver lijkt.

Weet je wat de oude naam is van de Sport E ? Juist ja V 15 ! Als je nu iets niet wilt, dan zijn dat ‘blinde boeien’, maar als je iets helemaal niet wilt, dan zijn dat ‘blinde boeien’ met een heel klein reflectortje. Waarom vervang je dan die mooie NEK door de Sport E ?

We moeten laveeren (in oude spelling) en na de GZ 2 is het helemaal gedaan met de wind.
Bij het Paard ‘geklikt’ en overstag. Binnen 20 minuten draait de wind, zodat voor mij de IJM 18 bezeild is. Sommigen noemen het geluk
Mijn ‘4e’ uitgevaren 200 myls was weer een feest, met prachtig weer en een goed werkende XMark

Nico Benink
S/Y Brandaen

Tweehonderd mijl op zee Leeuwarder Courant, 28 september 2006

Tweehonderd mijl op zee Leeuwarder Courant, 28 september 2006

Vakantie Helgoland met de Fram, 12 augustus 2006

Vakantie Helgoland met de Fram, 12 augustus 2006

Ik heb zelf ook een prachtige tocht gehad. Ook al was ik alleen. Eigenlijk ben ik wel eens bang dat ik alleen dubbel geniet. Als ik weer terug ben van zo’n tocht heb ik gewoon de blues. Prachtig vindt ik het, de angst overwinnen om het zeegat te kiezen. Keuzes maken, die goed uitpakken. Fouten opvangen en leren. Bijzondere mensen ontmoeten die ook ooit eens zo’n solozeiler met zo’n vlaggetje ontmoet hadden in Schotland. Hoe heette hij ook weer, die boot, die boot heette Nan geloof ik. Even later heb ik Herman gebeld en hadden Herman en Klaus een warm wederhoren. Prachtig!Ondertussen vaar ik weer alleen rond Helgoland in een zee, die de Middelandse had kunnen zijn, zo mooi is het weer. In elke haven heb ik aanspraak. Hoe kan het ook met zo’n mooie boot, of vinden ze me gewoon een rare snuiter?De tocht om het Noorder haaks zal ik me lang heugen. Plat voor het laken. Lagerwal de haaks en oplopend een groot vrachtschip, terwijl ik mijn roer bijna niet meer over durf te laten aan de windvaan. Toch gedaan en de vaan deed wat het moest. Ondanks een paar bijna gijpen. Het vrachtschip opgeroepen en daar moet een zeiler hebben gezeten. “Vaar maar rustig door ik houd je wel vrij…”Ik was een potje erg dankbaar! Zes uur in de ochtend voer ik voldaan met de Fram de LKMJC binnen. Ik had er 20 uur opzitten en vele ervaringen. Veel in de praktijk gebracht wat ik in de 200 myls ‘SOLO’ heb geleerd. Niet alleen dus zeilen, maar ook de dankbaarheid en het genieten.Ed Megens, S/Y Fram

Even een waarschuwing door Piet Bakker

Even een waarschuwing uit Hindeloopen.Mail, 03 september 2006. Ik heb dit hele jaar ál 4 dagen tussendoor kunnen zeilen en het zit dus helemaal fout met mijn eigen vrijetijds planning. De ellende is ook nog eens dat ik zo nu en dan wel van die fanatieke 200 myls collega’s in Hindeloopen tegen kom die druk in de weer zijn om hun oefen mijltjes te maken.(Daarentegen is het leuke van het tegen het lijf lopen van die andere “solo’s” dat je even als oude jongens krentenbrood de verhalen kunt ophalen en zo mogelijk elkaar nog gekker voor de komende solo kunt maken – kan dat eigenlijk wel, nóg gekker?!.)Het kan dan ook niet anders dan dat ik de laatste weken voor de start nog wat inhaalmijltjes moet gaan maken. Wordt het onderwaterschip ook weer even schoon.In ieder geval kan ik iedereen vertellen dat ik er voor de 27e helemaal klaar voor zal zijn en kunnen de andere solo’s hun borst maar nat maken. Ik kom er aan!!!!!Met vriendelijke groet Piet Bakker – Hindeloopen – S/Y Jolly SP.S Oh ja, dat vergat ik nog te vertellen, en dat kun je gerust even aan iedereen doorgeven, volgens welingelichte bronnen gaat iedereen dit jaar voor de Line honours. Ik ben benieuwd…… vrijdagavond is iedereen weer binnen……..

Buitengaatse aanvulling op de shorthanded agenda.

Jan Luyendijk

Ponte Delgada

maart 2006

Ha werkend Nederland,

Hier een groet uit de Azoren. We liggen in de jachthaven van Sao Miguel-Ponta Delgada. Het leven aan boord de Audacious, de JOD 35 van Paul Peggs, bevalt ons goed. Wel hebben we te veel wind om de 160mijl naar Horta over te steken (windkracht 6 en 8) Ons zeilersleven bestaat nu uit dagtochtjes op de oceaan. (tussen de stormfron- ten door)De golven zijn metershoog, maar dat maakt het surfen op de golven erg leuk.Het leven op Sao-Miguel is goed, veel van het eiland gezien. Op`de top van de vulcaan gelo- pen, dat is erg indrukwekkend. De heetwater bronnen bestaan inderdaad uit heet water! Dus vooral niet je vingers insteken, weet ik nu uit eigen ervaring.Gegroet koud Nederland. Wij gaan weer verder met koffiedrinken op een terras aan de boulevard van Ponta Delgada.SAIL NOW, WORK LATER DUDE!Judith & Theo (Obelix sailing team on board Audacious)

HISWA nieuwtjes

Nieuwtjes

01-03-06

Kort HISWA nieuws – Namen en coordinaten van boeien op het IJsselmeer totaal veranderd. Op de Hiswa, de Nederlandse bootshow was het even schrikken bij de Dienst der Hydrografie. Iets wat nogal rampzalig is voor elke zeil-race organisator en voor elke zeiler die dit seizoen een zeiltrip op het IJsselmeer heeft gepland. Het is fijn om te weten, dat deze watersporters alle oude hydrographishe kaarten meteen in de vuilcontainer kunnen gooien, alsmede hun plotter software en waypoints van voor het jaar 2006. De meeste boeien, namen daarvan en de coordinaten zijn veranderd en/of zelfs totaal verdwenen.De veranderingen zijn zo drastisch, dat we nog van geluk mogen spreken, dat de havens (hopen we althans) nog op dezelfde plek liggenNieuwtje 2 De zwaarste singlehanded zeilrace in en om de Nederlandse wateren de 200 myls ‘SOLO’ is weer voor de inschrijvings-opening van 01 maart 2006 al totaal volgeboekt met 90 schippers, dus ook vandaag, de 1e. maart officieel gesloten.Tweehonderdenzevenennegentig (297) schippers kregen geen startbewijs en waren daarover nogal teleurgesteld.Nieuwtje 3 Jan Luyendijk de organisator van de 200 myls ‘SOLO’ is ook trots om te melden, dat voor de 200 myls editie 2006 het Ocean Race Track programma zal worden gebruikt.Dit programma kan nu voor elke Nederlandse zeilrace en/of zeilers gratis beschikbaar worden gesteld, zodat de zeiler of zeilwedstrijdorganisatie, die van o.a. de x-trace, my-bodyguard of van de tracker van Ocean Race Track gebruik maakt d.m.v. de gps/gprs of sms signalen, visueel door het thuisfront kan worden gevolgd op het internet. Een goed veiligheidsaspect.www.hiswa.nl www.hydro.nlReacties: Gerben | ip: 86.81.184.225 06-03-06 Het is inderdaad een punt en er is de totale verwarring onder, jawel binnenschippers, zeilwedstrijd-organisaties en zeilers.Zelfs de vissen zijn totaal van slag en weten niet meer waar zij moeten paaien.

Oude koeien van 2005

• Er waren dus mensen die onder het werk elk uur keken naar de site tijdens de wedstrijd. Ik kan je zeggen dat er ook waren die onder het kijken elk uur probeerden te werken ;-).
• De mensen die er aan meedoen zijn (vrijwel?) allemaal reuze aardige mensen (heb je ze daarop geselecteerd?) en je weet dat ook die mensen op het water zijn en je ze straks weer tegen komt. Ook de organisatie, perfect.
  Een race waarvan ik dacht dat ik er niets aan zou vinden, heeft voorgoed een herinnering in mijn geheugen gebrand.
• Dan komen de tranen en de spanning van de wedstrijd komt eruit. Na 4 dagen ben ik weer gewoon een mens in plaats van een zeilmachine.
• Knopje drukken, fotootje nemen, tijd noteren, koers verleggen, zeilen bijstellen. Ik vraag me af of ze wel weten welk bouwjaar ik heb.
• Toen werd het toch weer droog. Tussen de wolken de sterren, voor me de laatste ton. Een laatste zachte bries, druk op het knopje, en Mathilde was weer aangekomen!
• Tussen GZ 2 en Nek veel zweet en blauwe plekken
• Dan over het Wagenpad langs de westkant van het vogeleiland. “Geen wonder dat de vogels de griep krijgen, als ze op zo een raar eiland buiten de bebouwde kom moeten overwinteren”
• Wind kromp gemeen, dwars van Stavoren en werd onaangenaam 6+bft.
• Zat te snurken bij wind-toename. Had t moeten zien. Kink in de val. ‘Hopies werk’
• Wat volgt is een rodeorit met 25 kts wind naar Makkum onder vol tuig en de heavy spi met regelmatig een snelheid van 11 kts.
• De strategie zal dan ook wel weer worden: varen als er wind is en je nog zin hebt en stoppen als van die twee zaken er een ontbreekt.
• FINISH. Ik vrees, dat het nu echt weer voorbij is.
  Anderhalf uur voor sluitingstijd. Dat is me noch nooit overkomen. Ik moet iets goed gedaan hebben.
• Als laatste gaat de SOLO wimpel uit het achterstag. Bijna in een ceremonie, want nu moet ik weer een jaar wachten tot de volgende.
• Op de grote golven kon ik zelfs heel lang surfen met de boot. Gaaf. Heb nog nooit bij zoveel wind met zoveel tuig gevaren.
• En dan vaar je door terwijl je anderen de haven op ziet zoeken.
• Platgeslagen nog 2Nm voor ‘paard. Spi weg ! Grootzeil gescheurd onder 1e.rif. Meteen naar zeilmaker, geregeld in Enkhuizen. Vastgelopen op ’t Hop. Stom, vermoeidheid. Joystick gebroken. Scheur in fok bij Breezand. Scheur bij derde rif. Moet met 3e. rif verder zeilen. Iedereen zeilt me voorbij ! In vlagen kom ik nauwelijks door de golven heen. Dikke knie. Maar ik ben wel gefinished !
• In de sluis was het drukker met de solisten dan op de heenweg !! (de sluis was stuk en heeft de hele vloot in een keer gevangen en weer losgelaten)
• Teweinig gegeten, teveel gezeild. Lekker !
• Achteraf kijk je een koe in z’n kont, ik had ook moeten gaan.
• ” Wat was die 10e Verschrikkelijk Gaaf”
  (dreunt nog steeds na)
• Murphey zit in ieder geval niet bij mij aan boord ?
• Finish…..de 200 myls blijft buffelen en beulen !
• Een perfecte zeildag, mannen met ballen, zon en wind, wat wil je nog meer ?
• Ik loop vanaf het gangboord de kuip in, maar verlies mijn evenwicht door een onverwachte golf. Daardoor stap ik bovenop de contactsleutel van de motor en breekt het hele slot af.
• Aan een passerende mountainbiker vraag ik waar de bakker is en hij begint te zuchten. Dat is heel lastig uitleggen en het is een klere eind. In Urk ?! Hoe groot is het hier? Hij biedt aan met me mee te fietsen om de weg te wijzen en inderdaad het was 7 minuten lopen. Voor een Urker waarschijnlijk een hele afstand.
• Met dank aan mijn lieve echtgenote voor al het kostelijke bootvoer. Nou ja, bootvoer: de eerste avond at ik chili con carne, de tweede avond tagliatelle met huisstijl pastasaus, de derde avond een Indische schotel en gisteravond goulash. Er zullen er best bij zijn, die het met minder hebben moeten doen. Ik zal niet zeggen dat de 200 mijls een eitje is als je maar goed voor jezelf zorgt, maar helpen doet het zeker.
• Constant sta ik in dubio en heb ik wel zes …. nee zeven keer m’n plannen bijgesteld
• Het is aarde donker en ik ben alleen op het water
• Solozeilers ? Die bestaan niet !
• Ik voelde het 200 myls genot ….
• Fantastisch. Bij ruim 11 knopen snelheid gaat de boot harder dan de gloven en graaft zichzelf in, in de volgende golf Regelmatig blijft de boot op een golf meesurfen. Niet even maar wel een minuut lang.
• Goddomme, wat een dag ‘FANTASTISCH’
• Wie heb r an die knop van de wind gezeten ?
• Dan komen de tranen en de spanning van de wedstrijd komt eruit. Na 4 dagen ben ik weer gewoon een mens in plaats van een zeilmachine.
• Nu we weer langs de wal liggen is het me pas echt goed duidelijk wat een geweldige site je hebt gebouwd en hoe goed die werkt. Ik geloof niet dat er iets dergelijks al eerder is vertoond, proficiat.
• Al met al weer een enerverende 200-myls.
  De weerberichten leidden logischerwijs tot het kiezen voor route nummer 3, dat doen dus de meesten.
  Maar de weerberichten kloppen nooit, dus de meesten kiezen fout!
  Dus was route 2 een uitdagende optie…………..
  Moraal van het verhaal: Weerberichten kloppen wel als het niet uit komt, waarmee bewezen is dat weerberichten onbetrouwbaar zijn.
• Het is leuk om jullie vorderingen een te volgen via de fantastische site. Vele goede herinneringen komen boven…
• Je kunt maar beter onderweg zijn voordat de post IJsselmeer zich bedenkt….
• Vlak achter me kruist de binnenvaarder de OVD3, dat schip had ik dus even niet gezien tegen de achtergrond van de lichten van Lelystad, brrrr…
• Helaas, met heel veel wind sla ik plat en moet de halfwinder weghalen. Het lukt niet de slurf er omheen te krijgen en na veel geploeter op het voordek heb ik mijn dagelijkse fittness inclusief douchen weer achter de rug. De tijdverlies door het gestunt is goed op de elektronische kaart te zien.
• Ja Windguru. Dat is een ding. Ineens word het giswerk over de wind heel anders. Nu is er, net al bij een bushalte, de precieze vertrektijd, sterkte en richting bekend. En net zo als bij een echte bus komt die dan ook meestal op het aangekondigde tijdstip op het aangegeven adres en de aangegeven richting.
• Je ontmoete weer bekende gezichten, schudde handen en haalde gestreden zeeslagen uit afgelopen 200myls naar voren
• Met deze beslissing – namelijk nu geen beslissing te nemen – ging ik naar bed.
• Had het knap gevonden om na een paar uur zeilen zonder boei te zien, de eerste die ik tegenkwam, meteen overhoop te zeilen
• Het water om me heen is groen met een fluwelen oppervlakte van het terug spattende water. Helaas geen tijd om van de verschijning te genieten. Binnen hoor ik heel hard gebonk. De koelbox heeft besloten op pad te gaan en op eigen houtje de binnenkant van de kajuit te verkennen.
• De nacht was helder (en koel) en het was al goed gestrooid op de kade. Bij ieder zucht wind kwam er weer een lading zand over dek.
• Want net toen ik klikte, werd ik door een grote golf richting boei gezet. Het ging nog goed maar was wel schrikken …
• Die poes is kennelijk achter mij aan gehold en aan boord gesprongen. Ik heb haar nog uitgelegd, dat dit een SOLO-wedstrijd is en dat ik al een was, en een tweede dus een teveel en heb haar abrupt van boord gezet.
  Ik vond het wel brut, maar de nacht was al zo kort.
• Bij het zetten had ik een paar problemen, omdat die niet uit de zak wilde (ook voor een SPI is het vroeg in de ochtend).
• De lucht is schitterend, de golven hoog en de kleur van het water heel provocatief
• Magrietforum: ben ook …. ff aan ’t volgen op internet, kan nl op de site van 200 myls solo zeilrace die woensdag begonnen is, precies zien waar die is en op welke plaats die voorlopig staat op de lijst. en waar ie ongeveer uithangt op het ijsselmeer. handig h;e? mannetje is de hort op (hahaha) en je weet bijna precies waar die uithangt.
  De race duurt 5 dagen, dus ik kan lekker overdwars in mn bed liggen.
• Voor alle andere deelnemers, zet hem op. Iedere mijl is er een, die jullie dichter bij een herinnering brengen, welke jullie nooit zullen vergeten.
• Het rif steken ging niet helemaal gladjes. Bij het doorsteken van de reefbandjes ben ik met mij vinger in de giek – zeilvoering gekomen, en heb de nagel van mij pink uit het bed getrokken.- erg pijnlijk. Gisteren hetzelfde met de wijsvinger vandaag de pink. Gelukkig heb ik er nog acht, die te gebruiken zijn
• Ik had waarschijnlijk een bord achter op de spiegel dat zei: “komt u allen maar gezellig bij me langs varen”. Want daar leek het op.
• Het is inderdaad weer zover, het hele jaar hebben wij uitgekeken naar deze prachtige race.
  De mooiste solorace als afsluiter van het zeilseizoen, dit jaar volgen we alles vanuit het warme zuiden via internet. De online standen en het ‘live’ verslag zijn iedere jaar weer bijzonder spannend.
• De nachtrust in Urk was uitputtend. Heel lux om 1:00 naar bed en om 6:30 weer eruit. Klinkt weinig maar voor de 200myls is dat uitslapen
• Al heerst er wel griep, of nog erger, eind september. Ik bestel een ambulance en vaar de 200-myls ‘SOLO’ in 2005 desnoods liggend op een brancard!
• Durf het haast niet te schrijven maar misschien moeten we terug naar cameraatjes? Dat lijkt de achterdeur uit maar weet jij of de sponsoring van die bigbrotherdoosjes ook in volgende jaren doorgaat? Vond dat geklooi met die wegwerpertjes ook wel wat hebben
• Ik wil je eigenlijk vooral ook bedanken voor die prachtige onovertroffen 200myls, waar ik hopelijk nog heel lang aan mee zal kunnen doen, waarin ik solo ervaring op kon doen om de stap naar een solo kanaalrace zoals de PB2005 is, te maken
• Wat een geweldig aanbod! Ik looop te stuiteren door het huis! Ik heb het gevoel dat ik hier nog helemaal niet klaar voor ben en mijn bootje zeker niet… Maar ja, eigenlijk moet ik het gewoon doen! ’t Lijkt me geweldig, én afzien, én een uitdaging. En zeker als ik bedenk hoeveel mensen tandenknarsend hopen op een kans om mee te doen kan ik dit natuurlijk niet laten schieten…
• Fantastisch dat ik mee kan doen. Al jaren volg ik de wedstrijd op afstand en had bewondering voor jullie organisatie (geen slijmerij!!). Ik kijk er erg naar uit en verdedig met liefde de kleuren van Frits.
• Het eerste goede nieuws dit jaar: ik mag meedoen!
• Er werd zelfs gesuggereerd dat die Ostar eigenlijk niet zo veel voorstelde zonder vergelijk met de 200 mijls. Vandaar m’n vraag aan jou, kun je me op de startlijst plaatsen zodat ik in september mee kan doen?
• Ik lees dat je andere startplaatsen overweegt.En dat vind ik een beetje (erg )jammer. De 200 myls is ,ondanks de 70 a 75 deelnemers,een kleinschalig en intiem gebeuren. Het is ook elitair omdat het voor belangstellende heel moeilijk is om er tussen te komen.
• Voor al die mensen die (nog) niet aan bod gekomen zijn.Er is hoop.Ik doe nog maar een stuk of 20 keer mee.Dus in 2025 is er weer een plek vrij.
• The problem in the house makes the best show outside.
• Heren ik begrijp u probleem maar voor de aspiranten groeit de frustratie.
• Ook dat is de 200 myls solo. Ik heb iets met die mensen, met de koorts die er heerst. Je zit er middenin en beleeft het met volle teugen
• Het feit dat hedenmorgen de inschrijf formulieren voor oud deelnemers van de site is gehaald doet vermoeden dat niet alle resterende namen hebben in geschreven. Gister stonden er nog ca. 29 op de lijst.
• Wat zijn de mogelijkheden voor nieuwkomers al volg je via deze site al meer dan driejaar dagelijks de ontwikkelingen, er is eigelijk geen perspectief.
• Vakantie dus. Ik hoop dat je toch ook wel genoten hebt. En je moet maar denken dat veel van die sneeuw uiteindelijk toch weer vloeibaar wordt. Dan kun je wraak nemen.
• Het is flauw: maar helpt het als ik mijn vrouw inschrijf of een rokje aan trek?
• Nou weet ik dat old sailors niet alleen never died, maar ook zo’n solo niet aan hun neus voorbij laten gaan. Dus deze jongeman met wat ontluikend grijs aan de slapen vraagt zich af of hij, het veteranenplatform beziend, ooit nog wel eens een 200 myls kan varen…
• Een zeiltocht is pas goed als er meer bier dan diesel wordt verbruikt …
• Ik zou in Oktober graag weer aan de Solo meedoen! Dat wordt dan mijn vierde. Hoop van je te horen. Neem ik een goede sigaar voor je mee, voor onderweg!
• 200Myls race singlehanded which I would recommend everyone should have a go at doing, its great fun.(anyone know of a boat I could charter in Holland for the race). ???

Ingeschreven solo-schippers – 2005

Banen – 200 myls ‘SOLO’ – 2005

Verslag 2005 > DE TIENDE

Woensdag, 12 oktober 2005 21:30 uur

Na het welkomswoord tot de deelnemers, die van heinde en verre gekomen, aanwezig waren, veelal met hun partners en het bedanken van de sponsors werd er een overzicht gegeven van de race, het weer, het voordeel in de routekeuzes en passagemeldingen door de gps/gsm-unit de X-Trace .

Er werd gesproken over de weersomstandigheden tijdens de race. Dat het na 4 weken met heel weinig wind, de wedstrijd met een dikke wind tot 7 Bft tot een echt zeilfestijn werd gemaakt.
Opvallend waren de tegengestelde berichten van de Kustwacht en Meldpost IJsselmeer op 29 oktober. Per saldo werd art. 10 in de convocatie, niet varen bij waarschuwing, meldpost in je vaargebied, 7 bft. door iedere schipper nauwkeurig nageleefd.
Door vele schippers werd de top-speed van hun boten gemeld. Iedereen, die zich niet had teruggetrokken of niet was gestart, had eigenlijk de mogelijkheid de race binnen kantoortijden te verzeilen.

Weer werden alle 4 routes verzeild.
6 schippers besloten voor, buitenom, dus route 1, IJmuiden, Oude Schild, Kornwerd.
2 namen de wadden-route 2, via Harlingen, Stortemelk en om de eilanden Vlieland en Texel heen.
56 solisten bleven op de IJsselmeer-route 3, terwijl de route 4, ook IJsselmeer, door
12 schippers, als de meest tactische baan werd gekozen.

Op het laatste ogenblik vlak voor de OVD 3 bij Lelystad werden er nog routekeuzes veranderd. Wat het gevolg was van deze tactische (route)keuzes, blijkt uit de eerste 2 plaatsen en verder, dat in route 4 er geen uitvallers (RET) zaten.

Dan de GPS/GSM-units X-Trace, welke door XMark BV werden geleverd en gesponsord. Razend enthousiast waren de fans en het thuisfront, die nu hun favoriete schippers, life op internet konden volgen, als zij hun merktekenpassages doorklikten.

De te korte termijn voor diverse schippers om gewend te raken aan de units (met sigarenaanstekerplug) en om deze correct aan het boordcircuit aan te sluiten of in een stroom af en stroom aan situatie zaten, veroorzaakte een verschil in reeele wedstrijd uitslagen op de finishdag.

De wedstrijd/passagetijdgegevens van de logboeken werden volgens de convocatie weer toegepast en als bewijslast de meldingen van de X-Trace.

In ieder geval zijn we zo razend enthousiast voor wat de X-Trace met Mark Wilbrink van XMark voor de 200 myls ‘SOLO’ heeft gebracht, dit in verband met de directe verslaggeving en ….. veiligheid, zodat we absoluut naar een mogelijkheid zullen zoeken om deze X-Trace als basis voor alle toekomstige wedstrijden aan te schaffen. 

Veel prachtige digitale fotosessies werden er gemaakt. Ruim 30 vergrotingen in A4 formaat werden grif door de schippers na de prijsuitreiking van het wandbord gehaald.
Graag had ik ook nog de foto’s van andere schippers ontvangen, zodat we daarvan een gezamelijke cd kunnen branden om tegen kostprijs te kunnen verdelen.

Er waren talloze positieve en sportieve reakties vanuit het deelnemersveld en ….. vooral van het ook thuisfront, getuige de vele bezoeken (in 4 weken ruim 160.000) op deze website. Veel van deze bezoekers hielden de wedstrijdstanden, van hun favorieten nauwlettend in de gaten en hadden al snel ontdekt, dat men in de X-Webmap met een ‘request location’ de positie van de schipper van op dat moment kon opvragen.
De opgevraagde positiemeldingen werden ook op de sites van de solo-schippers zelf kenbaar gemaakt, wat af en toe tot wat verwarring leidden.

Bauke IJntema met Catootje

Verslag 200 mijls 2005. Bauke IJntema met Catootje

Onderweg naar Muiden op dinsdag 27 september bedenk ik me dat ik dit jaar toch echt een gooi naar de winst moet doen. Na de laatste 3 jaar 2 x 4e en vorig jaar 3e moet het toch een keer mogelijk zijn om te winnen. Nou ja vanavond/ morgen eerst maar eens de juiste route keuze maken en als dat goed uitpakt dan gewoon zo hard mogelijk varen. Ik neem me voor om hard te duwen en geen fouten te maken. Ik heb dit jaar ondersteuning van Menno Sappe die mij op de hoogte gaat houden van de wind voorspelling. Menno blijkt voor mij een belangrijke ondersteunende factor te zijn, zowel op het gebied van weersinfo en mij scherp te houden.

Na het palaver rustig op de boot met de verschillende routes zitten te puzzelen.
Het zou 1 of 3 moeten worden. Maar route 1 is risicovol. Dus waarschijnlijk route 3. Ik zie het morgen nog wel even aan als ik de laatst weersinfo heb.
Om een uur of 1 nachts lig ik nog wakker in bed en denk nog eens over de routes na. Er wordt donderdag NW 5/6 voorspeld. Ik spring uit bed. Toch route 4 nog eens bekijken. Ik kom er achter dat route 4 toch meer bied dan 3 met nw op donderdag.

Woensdag 28 september
Ik vaar vroeg uit de haven om ruimte te maken voor de overige deelnemers.
De wind is nog zwak en ik wacht eerst nog een half uurtje. Om 7.43 uur gestart. Twijfel nog, nog geen wind genoeg eigenlijk, maar de spi staat al en besluit maar te starten in de wetenschap dat de wind zal toenemen en ruimen. Na pampus neemt de wind iets toe.
We lopen al gauw boven de 6 knopen. Als er een bui over komt gaat het even flink waaien. Door tijdens de vlagen af te vallen kan ik de spi er net op houden. veel spinakers van de concurrenten gaan er af. Zo loop ik voor het paard verschillende boten voorbij.
Bij het paard even de spi eraf na de GZ2 gaat hij gelijk weer omhoog. Kan ik hem er tot de nek op houden? De wind zal gauw gaan ruimen. Na 20 minuutjes ruimt de wind snel en haalt ook aan.
Ik kan de spi er niet meer voor houden en besluit deze er halve wind af te halen. Hoe weet nog niet. Na wat mislukte probeersels besluit ik hem maar onder de giek door te halen. Na 10 minuten zweten en ploeteren heb ik hem binnen.

De fok er bij en door!! Ik zit Kees Corts op zijn hielen. Na de nek boei richting Lelystad is het eigelijk weer een spinakerrak. Ik kijk het eens aan, 130 graden schijnbaar, 20 tot 23 knopen schijnbaar. Moet kunnen! Ik had de spi in het vorige rak al klaar gezet en ik besluit hem te zetten! Na 2x om de voorstag en 2x uit het roer te lopen te zijn heb ik hem ondercontrole en spuiten we met 8.5 tot 10 knoppen er door. Ik loop Kees Corts voorbij. Dit betaald uit!
0.8 mijl voor de OVD3 haal ik de spi er af en dat gaat zonder problemen. 11.54 uur de OVD3 geklokt.
Ben inmiddels zeker van route 4 en de wind gaat tegen de avond krimpen naar zw en ik heb reeds besloten dat ik na de sluis het anker er in gooi en rust tot 18.00 / 19.00 uur .
Menno zijn voorspeling komt exact uit. Tussen 18.00 en 19.00 uur krimp de wind weer naar ZW en trek weer aan. Een ideale wind om halve wind naar Medemblik te varen.

18.55 uur de EZ29 gerond en op weg naar Medemblik. Het gaat weer hard. In de vlagen moet ik het grootzeil iets laten vieren om niet uit het roer te lopen. De snelheid zit constant boven de 7 knopen! Ik heb zelf een waypoint in gevoerd om zo dicht mogelijk langs het Enkhuizerzand te kunnen varen. Voorgaande jaren ging ik er ook wel overheen, maar het schijnt al winterpeil te zijn en dan wordt het wel erg krap. Als ik de boeitjes van het Enkhuizerzand passeer loopt de diepte meter snel op naar 1.6 m. Ik zou toch nog net in het 2 meter diep stukje van de uiterste betoning moeteen zitten. De snelheid loopt terug naar ruim 6 mijl door de zuiging. Plotseling geeft de diepte meter nog maar 1.4 m aan. Gelijk voel ik de kiel de grond een paar keer raken.
Shit wat nu? Terug of afvallen? In een seconde neem ik het besluit en trek het grootzeil flink door om meer heling te maken en maar te hopen dat ik er overheen kom. Na zo.n 50 meter zo nu en dan over de grond geschuifeld te hebben loopt de diepte meter weer op en kan ik weer opgelucht adem halen. Als ik later mijn waypoint controleer blijkt dat ik een druk fout in de coordinaten heb zitten waardoor ik 1 mijl zuidelijker zat dan gepland!

In de buurt van de GZ1 kom ik veel collega’s tegen die route 3 doen en onderweg zijn naar Enkhuizen. Het is inmiddels donker en kan niet meer onderscheiden wie ik tegen kom.
Boven het vogeleiland neemt de wind iets af maar het blijft hard gaan. 21.51 uur de WP8. Als ik dat snel bereken is dat een gemiddelde van 7.1 over dit rak! De eerste dag ging in ieder geval al goed. Ik heb naar Bob Hanenberg (havenmeester van haven bij het regatta centrum) gebeld en gemeld dat ik vanavond nog aan kom. Ik mag wel aan de meldsteiger gaan liggen.
Nog contact met Menno gehad en samen besloten om de volgende dag rond 9.00 uur te starten bij de WP 8 en tot Urk door te varen.

Donderdag 29 september
S,ochtens na het ontbijt even bij Bob in het havenkantoor bij gepraat en nog enkele weersites bekeken. De verwachtingen komen overeen met wat Menno al aangaf.
Er ligt een solozeiler voor anker net buiten de haven. Het blijkt Gert Jan Kos te zijn. Ik zie dat hij het anker licht en ik moet ook opschieten, want 9.00 uur starten bij WP 8 haal ik niet meer.
Ik heb tel.contact met Menno. Hij zegt dat ik moet opschieten en moet zorgen dat ik voor 17.00 uur bij UK 16 ben! Nou dat knoop ik in mijn oren en ik zal mijn best doen. 9.21 uur WP 8 gestart. Gert Jan Kos voer eerst voor mij uit naar de boei maar wisselt nog een fok voordat hij start. Het waait weer lekker hard 19 tot 26 knopen. Ik moet toch maar een rif zetten want ik loop te vaak uit het roer. De snelheid blijft goed en zit weer constant ruim boven de 7 knopen. Gert Jan volgt mij en ik zie dat hij me niet echt in loopt. Bij Makkum zie ik enkel scheepjes voor me uit de haven komen en starten bij de VF04. Dat zijn dus deelnemers die ook route 4 doen.

Bij de VF04 aangekomen een storm rondje gemaakt en snel het rif er uit gehaald. De koers is nu ruimer. Ik heb ben moe van het sturen en heb het wel even gehad. Ik stel Tjeerd onze bouwvaan in en laat deze voorlopig sturen. Zo kan ik even rustig plassen, eten en drinken. Even tijd voor mijzelf. Na een uurtje bedank ik Tjeerd voor zijn diensten en ga weer fanatiek zelf sturen. Scheelt toch zo een paar tienden van een knop!
Ik krijg zo nu en dan een bui over met 27 tot 36 knoppen wind. Bij de eerste 2 buien heb ik het rif er net op tijd in zitten en kan ik de wind stoten aardig opvangen. Bij Enkhuizen GZ2 is het even rustig voor de bui en kan ik gijpen. Ik zie dat ik duidelijk ben in gelopen op het groepje boten voor me.

In het rak richting lemmer krijgen we nog 2x een bui over. Bij de eerst bui ben ik te laat met reven en sta te kloten met een vast geslagen smeerreep om de giek. met een half gereefd zeil besluit ik eerst maar in de bui door te varen. Als de wind afneemt lukt het me om de smeer reep los te krijgen. Lemmer komt al in zicht maar er dient zich nog een bui aan. Ik besluit nu niet te reven maar af te vallen tot ruime wind. Dit is cool!!! 35 knopen schijnbare wind en dan er lekker door spuiten! Na de bui loef ik weer op en zie dat ik de eerste van het groepje boten voor mij al aardig ben genaderd. Het is Pamela die ik nog voor Lemmer voorbij schuif.
Door een vlottere boei ronding ga ik Kees Riemer met de Poespas voorbij.
Het blijft heerlijk hard gaan en met die bootjes voor me blijf ik hard duwen om ze nog voor Urk te passeren. ETA UK 16 rond 17.00 uur. Menno, het gaat nog lukken ook!! 17.02 uur UK 16 gefinshd! Het is gezellig druk bij de boei. Er zijn ook veel route 3 deelnemers die nu naar Urk gaan.

In Urk naast Arie Nauta gaan liggen. Ik nodig Arie en Gert Jan uit voor het diner. Als je nu kookt voor één of meerdere personen dat maakt niet uit. En vooral voor Gert Jan die weinig luxe aanboord heeft is dit een welkome uitnodiging. Gezellig met zijn drieen gegeten en daarna lekker gedoucht, nog een borrel en vroeg in de kooi. Dit mijn 6e 200 myls maar ik ben nog nooit zo goed aan mijn nachtrust gekomen. Normaal had ik nog wel eens last van onrustige nachten waar ik slaap maar niet kon vatten. Dit jaar geen enkele last en ben elke ochtend fit om er dan weer fanatiek tegen aan te gaan.

Vrijdag 30 september
Er zijn al verschillende deelnemers die vroeg vertrekken. Een paar deelnemers blijven wachten waaronder ik. Met Menno contact gehad en die adviseerde me pas na 11.00 uur te starten. Vandaag gaan we tot Breezandijk.
Om 10.55 gestart. het waait nog niet echt hard. Weer halve wind naar de …. (zw). Naar de vz wordt hoog adw net aan te lopen? Na 10 minuten komt de voorspelde wind door en het is weer ragen met voltuig. Regelmatig het zeil laten vieren om niet uit het roer te lopen. Weer ruim boven de 7 knopen! Na het ronden van de ??? aan de wind naar de ?? het is net een knik in de schoot. In het vorige rak al 1 rif gestoken maar de 2e kan er ook wel bij. door dat we een knikje kunnen varen blijven we tussen de 6.7 en 7 mijl adw lopen! Het gaat heerlijk!!
Na het ronden van de VZ?? gaan we met een bakstag wind naar de sport B. Het waait nog steeds hard. Windkracht 6 en het water is hier voor het vrouwenzand erg onrustig. Ik besluit de spi niet te zetten. (achteraf spijt van) Ik boom de fok uit en dat gaat in het begin best aardig.
Na een uurtje vind ik toch dat het harder moet. Ik hijs daarom de halfwinder er bij. Dit gaat beter. Finish om ???? bij de sport –b . Benm nog wat onhandig aan het klungelen met de halfwinder voor ik die binnen heb ben ik al erg dicht bij afsluitdijk. Het grootzeil op doeken aan lagerwal met flinke wind en golfslag blijft altijd een hele toer en kost weer flink zweet.
Binnen in Breezandijk is het al aardig druk. De hele route 4 ploeg ligt hier zo’n beetje. We hadden met Arie afgesporken dat we vanavond bij hem zouden eten, maar deze ligt voor anker en ik kan naast Bart Smulders gaan liggen. We liggen 4/ 5 dik aan een werkschip.
Gerben Bos kom nog wat later binnen en gaat weer naast mij. Gerben heeft wel op spi gevaren en heeft erg hard gevaren. Via de zijn thuisfront worden we op de hoogte gehouden van de stand.
Van de route 4 deelnemers liggen de eerste 3 toevallig naast elkaar. Bart 1e Gerben nu 2e en ik 3e van route 4. Gerben stond vanochtend nog achter me en heeft blijkbaar over deze dag toch beter gevaren dan ik. Ik verbaas me ook hoe goed bart Smulders het met zijn Compromis doet. Ik ben niet helemaal tevreden over mijn voorlopige resultaat.

Van Menno krijg ik door dat ik na 3 dagen een gemiddelde snelheid van boven de 7 knopen heb gemaakt! Dat zou toch snel genoeg moeten zijn. Ik leg me er voorlopig bij neer dat er nog anderen zijn die met deze wind het ook erg goed doen, en dat ik het zeker nog niet gewonnen heb. Na een goede maaltijd weer contact met Menno.
De wind ruimd morgen ochtend vanaf 5.00 uur naar het noorwesten en blijft hard 5 tot 6. Menno adviseert om vroeg te vertrekken. Ik wil dan ook tussen 5 en 6 uur vertrekken. Gerben lgt naast me maar heeft geen haast en de ander deelnemers willen om 7??? uur vertrekken. We besluiten om dan gezamenlijk dan morgen maar om 6.30 uur te vetrekken. Achter af heb daar de volgende dag wel spijt van.

Bauke IJntema (Catootje)

200 myls ‘SOLO’ 2006 januari 2006 – door: Peter v.d. Schaaf

200 myls ‘SOLO’ 2006 januari 2006 – door: Peter v.d. Schaaf

Dit jaar doe ik voor de vijfde keer mee aan deze solo wedstrijd voor kajuitjachten.
Nou ja solo is wel een groot woord want de sociale saamhorigheid is dermate groot dat je nooit het gevoel hebt dat je alleen bent. Je vaart je boot alleen, maar daarna is het sologevoel wel weg.

De 200 myls ‘SOLO’ is een wedstrijd die 200 mijlen duurt, verder moet je tenminste een drietal rustperiodes aanhouden van minimaal 6 uren, terwijl de minimale rusttijd 27 uren is. Kortom aan rusttijd geen gebrek.Op dinsdag vaar ik de boot van Medemblik naar Muiden. Ja waait hard, tot aan Enkhuizen is dat geen probleem, want dat is bezeild en schiet het lekker op. Op het Markermeer staat de wind pal tegen, ik besluit het stuk maar te motoren om zo nog een beetje op tijd in Muiden te zijn.
Er staat 25 knopen wind en op de korte golfslag maakt de boot geweldige klappen. Ondertussen begint het nog te regenen ook, zodat de stemming behoorlijk daalt.

De boot is een one off naar een ontwerp van Peter Bosgraaf. Het casco is in Estland gebouwd en de verdere afbouw heb ik eigenhandig gedaan. De boot is 10 meter lang, 3,37 meter breed en steekt 2 meter.
De boot is ontworpen als high performance cruiser, in gewoon Nederlands betekent dat de boot akelig snel is. Om dat te bereiken is er alles aan gedaan om het gewicht zo laag mogelijk te houden. Een voorbeeldje het interieur is gemaakt van schuimplaten met een fineerlaagje. Dat gecombineerd met een fors zeiloppervlak resulteert in een boot met een hoog snelheidspotentieel met name op de ruime windse rakken. Wel betekent het dat de rating navenant zwaar is en dus zul je ook snel moeten varen.

Dinsdagavond is er het gebruikelijke palaver bij Ome Ko. Teveel mensen op een te kleine plaats, ik hou er niet van. Dit jaar krijgen we een geavanceerd GSM/GPS apparaat mee die onze posities naar het regattabureau zendt. Eén druk op de knop en de boeipassage wordt doorgegeven.
Handig en van dat geklooi met de wegwerpcamera ben je af. Later zal blijken dat het systeem niet onfeilbaar is. Op moment van schrijven staat Egbert van de Waal op de zesde positie terwijl volgens zijn eigen logboek een derde plaats zijn deel is.Dag 1 woensdag 28 september
Op de woensdagochtend wekt de wekker mij om halfzeven. Het week lijkt rustig, al kun je daar in de haven niet altijd op vertrouwen. Er is nog weinig animo om te vertrekken, rond kwart voor acht gooi ik de meerlijnen los en start onder spinaker om 7.59 uur.
Niet erg slim achteraf, wachten op meer wind werd beloond.
Tot aan het Paard van Marken kan de spinaker blijven staan, daarna tot Volendam is het te hoog voor het rode gevaar en gaat hij in de kajuit. Om het snelheidsverlies te compenseren denk het cardinale boeitje bij het Paard wel af te kunnen snijden. Vorig jaar ging het immers ook. Nou nu niet dus, met een paar verontrustende klappen loop tegen iets erg hards aan. Albert de Brouwer van ’t Waere Hout, die enkele tientallen meters voor me vaart, kijkt verschrikt achterom. Gelukkig blijft de boot niet haken en kan ik mijn weg vervolgen.
Na de MN1GZ2 is het rak naar de NEK boei aan de beurt. Snel staat de spinaker weer, maar er zijn buien op komst waarin de wind en toeneemt en behoorlijk schift, zodat het niet verstandig is de spinaker te laten staan, dus na een kwartier ligt hij weer in de kajuit. Na de Nek is het door naar Lelystad, het waait circa 20 knopen de wind komt schijnbaar 130 graden in, maar ik ben te schijterig om de spinaker te zetten, bovendien het loopt wel lekker; zo’n 8 knopen is niet verkeerd en in de surf loopt de snelheid op naar 10 knopen. Bovendien haal ik Bouke Yntema, die wel spinakerd in, dus waar maak je je druk om.
Fout, dit kost minuten.

De routekeuze dient nu gemaakt te worden; route 1 en 2 vallen af in verband met de windverwachting voor de donderdag. Men verwacht 7 Beaufort en bij deze waarschuwing mag niet worden uitgevaren. Verder lijkt route 2 niet gunstig omdat de wind donderdag uit het zuidwesten zal komen en dan moet je op zee kruisen. Nee volgens Egbert, Albert en mijzelf is route 3 of 4 de keuze dit jaar, helaas geen stroomvoordeel dit jaar. Na de sluispassage besluit ik voor route 3 te kiezen, het rak naar de WP8 (route4) is hoger aan de wind dan de WV14 en daarna kun je mooi halve wind naar Enkhuizen. Het waait nog steeds 20 knopen en met een rifje gaat het naar Den Oever.
Ik start bijna gelijktijdig met Frits Bartels van de Easy Going. Na een tijdje zie ik hem veel hoger varen en begin ik argwaan te krijgen als ik recht op Stavoren lijk aan te sturen. Caramba, de verkeerde boei staat actief in de GPS, nu moet ik veel hoger varen om de WV14 te halen, gelukkig is het nog bezeild. Ik kom een paar minuten voor Frits bij de boei en daarna gaat het rif eruit en is het rak naar Enkhuizen prachtig bezeild. Zo mooi dat ik vergeet op te letten en vast loop op de Kreupel. Het lukt om de boot te laten gijpen en door de ontstane helling komt de boot langzaam los van de plaat.
Bij de EZ1KG2 vind ik het genoeg voor vandaag, er worden veel buien met zeer veel wind verwacht voor de komende nacht, dus ik meer veilig af in de Compagnieshaven. Bart van de J-action helpt me bij het aanmeren en we kletsen nog even na over dit mooie zeildagje.
Allengs loopt de haven vol, het lijkt wel of de hele vloot voor route 3 heeft gekozen, zo druk is het. Albert en Jaap Broer van de Di Vagi liggen naast me en samen met Egbert nemen we de dag nog even door. Egbert is het laatste gestart en heeft veel voordeel gehad van de toenemende wind.
Het loont om te wachten op wind.

Dag 2 donderdag 29 september
De volgende ochtend worden we gewekt met de beloofde windwaarschuwing 7 Beaufort. Wachten dus. In de haven lijkt het alsof het met de wind wel meevalt. Als om kwart over acht kanaal 1 niet meer waarschuwt voor windkracht 7, maakt een ieder aanstalten om los te gooien. Het deert ons blijkbaar niet dat de windverwachting 6 tot 7 is.
Omdat ik aan de steiger lig ben ik laat op het water, de helft van boten voor is weggegaan zonder rif, maar al snel besluiten ze dat deze zeilvoering toch echt teveel is voor een aan-de-winds rak naar Sport B. Zo kan ik de kunst afkijken en in de luwte van de bomen het eerste rifje zetten. Ik start vlak achter Egbert met de Fast Good een waarschip 1010. Ooit was ik de trotse bezitter van een dergelijke boot en weet daarom dat een aan-de-windse koers niet tot favorieten van een 1010 behoort.

Na een aantal mijlen heb de 10 minuten dan ook goedgemaakt, daarna krimpt de wind echter en kan de Sport B met een kleine knik in de schoot worden bezeild. Op deze koers is een 1010 met 25 knopen wind slecht te verslaan. Urk is het volgende doel, tot aan Stavoren is het halve tot ruime wind en Egbert blijft zo’n 2 minuten achter mij hangen. Ik kan dat rooie ding maar niet kwijtraken. Voorbij Stavoren wordt het plat voor het laken, echter door buiige karakter van het weer durf ik de spinaker niet te zetten. Wel als een mijltje of vijf voor Urk de wind iets afneemt besluit ik het rif uit het grootzeil te halen. Op het moment dat de wind iets afneemt loop ik weg bij Egbert, neemt de wind weer toe komt Egbert ook weer dichterbij. Gelukkig voor mij blijft de wind vlakbij de UK16 wat weg en kom ik eerder bij de boei. Omdat het rak naar Medemblik niet bezeild besluit ik maar te blijven liggen, dat denkt ook de halve vloot want het is druk in Urk.

De kade waaraan we liggen is een ramp, de Sahara is er niks bij. Samen met Albert en Egbert willen we visje gaan halen, maar dan blijkt Urk toch niet het vissersdorp van Nederland te zijn; na zeven uur is alles gesloten wat ook maar iets met vis te maken heeft. Toch blijkt Egbert weer op handicap- sneller te zijn dan mijn racemonster en dat knaagt.
Een Waarschip 1010 is zo gek nog niet.

Dag 3 Vrijdag 30 september
Op vrijdag word ik wakker van gestommel op mijn dek. Het is halfacht en er is weinig wind, welke idioot is er nu zo gek om nu al te vertrekken. Wanneer ik mijn hoofd uit het luik steek is Albert al druk bezig om los te gooien. Wel potverdorie. Hij is jarig vandaag en had mij nog een ontbijtje beloofd. Dat loop ik nu mis. Later zal Albert verkondigen dat hij een prachtig relaxed zeiltochtje heeft gehad. Met Egbert, die naast me ligt, bomen we over de juiste vertrektijd. Het thuisfront van Egbert meldt dat later in de ochtend de wind gaat toenemen. Om halfelf waait er een mooi viertje en om elf uur word ik onrustig en besluit te vertrekken.

Achteraf toch weer te snel, want een uur later staat er een nog mooier vijfje. Het rak naar Medemblik is overigens wel heel erg mooi. Halve wind en de snelheid ligt continue zo rond de 8 knopen. De ene na de andere boot wordt ingehaald. Dan plotseling circa 3 mijl voor de WP8 een luide knal, de giek schiet omhoog en weg snelheid. Eerst denk ik dat er iets met de mast is. Gelukkig niet, dan zie ik dat een carbon wartel die de giekneerhouder met de mast verbind compleet doormidden is gescheurd. Met een verschrikkelijke twist in het grootzeil maak ik het rak af en besluit naar Medemblik te varen. Ik denk namelijk nog een wartel in aluminium te hebben liggen, alleen past deze niet goed. Snel op de fiets naar huis en de wartel op maat gezaagd en gevijld. Het spul weer monteren en ik race weer. Nog geen drie uurtjes later ben ik weer bij de WP8. Intussen denk ik dat de wind is afgenomen en besluit de heavy spinaker te zetten, het immers bijna plat voor het laken. Al snel blijkt dat het een tijdelijke winddip is geweest en halverwege neemt de wind toe tot 25 knopen. De boot gaat fantastisch, blijft goed sturen en gaat steeds meer versnellen.
De GPS geeft continue snelheden van 9, 10, 11 knopen aan. Zo nu en dan begraaft de boeg zich in de volgende golf, met als resultaat een spray van water over het dek. Dan gebeurt het een flinke vlaag en een prachtige golf, roerdruk minimaal en de boot blijft maar versnellen. 10, 11, 12, 13……….en dan 14 knopen bootsnelheid. YESSSSSSS. Het lawaai is niet van de lucht, de boot ramt gewoon door het water. De VF4 komt naderbij en dan zit ik toch met kromme tenen aan het roer, de waterdiepte is daar slechts 2,2 meter en de boot steekt 2 meter en met 10 knopen aan de grond lopen lijkt mij niet prettig. Ik besluit de spinaker 3 mijl voor de boei weg te halen. James aan, loef los, lijschoot pakken en rustig de val vieren. Binnen 30 seconden ligt de spinaker in de kajuit. Zo, dat is weer een probleem minder. Oploeven naar de geul en volgens voor de wind naar de boei. Het scheelt wel wat snelheid, maar safety first.

Over het rak doe ik één uur en drie kwartier: 9 knopen gemiddeld. Op de steiger verwonderde blikken waar ik nu weer vandaan kom.
Ik was toch veel eerder vertrokken? Op rating pak ik Egbert eindelijk: 2-1. We vieren Albert’s verjaardag op ’t Waere Hout, samen met Egbert en Fred Knitel. Schade levert soms ook wat op.

Voorlopig lig ik aan de steiger, maar ik moet nog 6 uren ankeren. Ik val in slaap en wordt om één uur wakker. Het waait nog steeds stevig en het miezert. In het Makkumerdiep gaat het anker de plomp in, krabt en de boot loopt vast. Met veel moeite krijg hem weer los. Tenslotte houdt het anker en keert de rust terug.

Dag 4 Zaterdag 1 oktober
Op zaterdag lijkt de wind gunstig om in één keer naar Muiden te varen. Om circa halfnegen vertrek ik weer. Het rak naar Hindeloopen is eerst mooi bezeild maar naarmate de tijd vordert krimpt de wind iets, hierdoor wordt het rak naar Stavoren nog maar net bezeild.
Na Stavoren kan ik afvallen en gaat de spinaker ervoor. Het is wat hoog aan de wind, maar met de heavy spinaker (reacher) gaat het net. Wel moet ik in vlagen flink afvallen. De wind gaat steeds meer toenemen tot 15 knopen en krimpt nog meer, hierdoor is de HR-B niet meer bezeild met de spinaker en besluit ik hem eraf te halen.
Bij de boei zie ik een mededeelnemer worstelen met zijn gennaker. Hij probeert deze aan de wind zeilend eraf te halen, maar dat gaat niet erg vlotjes. Het schutten duurt even omdat er iets met een stroomstoring aan de hand is. Het wordt door het oponthoud ook erg druk met al die japannertjes. Door de krimpende wind is de NEK boei bijna bezeild dus dat is gunstig. Ik de trim de zeilen geheel vlak en loop verschrikkelijk hoog ten opzichte van de overige deelnemers. Uiteindelijk moet ik een slagje van één mijl maken. Daarna is het via Volendam naar Muiden bezeild. Het is een lange dag en hoewel de spinaker er langs de dijk van Marken er waarschijnlijk op had gekund, laat ik deze in de zak zitten. Om 19.25 uur finish ik bij de IJM17. Het zit er (helaas) weer op. In de stichtingshaven krijg ik een leuk plekje. Het is alleen jammer dat de schipper die via mijn achterdek op de kant moest komen, verzuimde te vertellen dat hij de antenne van de weerontvanger heeft gesloopt.
Met Truus en Egbert pak ik op de goede afloop een chinees. En onze strijd, och die bijl hebben we maar begraven.
Je leert je boot steeds beter kennen.

Naschrift.
Uiteindelijk levert een competitie tussen drie boten wel wat op. Albert eindigt uiteindelijk op rating op een 21 ste plaats, ikzelf op een zevende, met maar 50 seconden verschil met nummer 6 en Egbert doet het fantastisch met een derde plaats.
Meer informatie op www.200myls.nl

Peter van der Schaaf
S/Y Jager

’10 jaar 200 myls ‘SOLO”door Ad Beringen

’10 jaar 200 myls ‘SOLO”door Ad Beringen :’de Drietand’, 33e. jaargang, nr 8, december 2005,Nederlandsche Vereeniging van Kustzeilers Hij heeft het ‘m weer geflikt !Voor de tiende keer een wedstrijd als deze op poten krijgen is een formidabele prestatie. Zeker als men in ogenschouw neemt, dat dit eigenlijk een familieaange-legenheid is. Samen met zijn twee zoons begon Kust- zeiler Jan Luyendijk een wedstrijdje te organiseren voor een handjevol deelnemers. En moet je nu eens zien! 85 ingeschrevenen en een veelvoud aan liefhebbers wier gesmeek om deelname steeds luider wordt: “Wanneer komen wij nu eens aan de beurt, Jan?” Wat dacht je van de Oosterhaven van Medemblik en cafe Brakenboer, Jan? Ruimte zat! Maar dit terzijde: Ik heb namelijk makkelijk praten. Ik hoef me niet druk te maken over de organisatie, ofschoon ik best een hand- je zou willen toesteken. Als het maar niets met computers heeft te maken.De prijsuitreikingDe ruimte van de gastvrije AVOH in Huizen was weer afgeladen met vele belangstellenden, toen Jan om acht uur de bijeenkomst opende met een praatje dat door- desemd was met superlatieven, hoe mooi men het gevonden had, maar ook van teleurstellingen. Want vergis u niet, het was dan wel overwegend mooi weer, ook stoof het af en toe behoorlijk, vooral de donderdag. Toevallig was ik ook die dag op het water, dus ik weet waar ik over praat. Gelukkig weerhield dat niemand om toch op pad te gaan, zodat de meesten de finish haalden.Deze tiende aflevering werd gewonnen door Bouke Ynte- ma. De vrouwenprijs ging naar Pamela v.d. Vleuten. Nee, beide geen Kustzeilers. Hoewel het Kustzeilersgehalte in de 200 myls ‘SOLO’ altijd hoog is, vielen die dit keer niet in de prijzen.Ad Beringen HuldigingAan het eind van de avond werd Jan verrast met een huldiging, waarvan hij helemaal stil werd. Zonder dat hij daar iets van af wist, had men bij (oud)deelnemers een formidabel bedrag opgehaald, waarvan verschillende cadeaus aangeschaft waren.De belangrijkste daarvan was een Geonav, maar ook een bon voor een etentje met de familie hoorde daarbij. Diep onder de indruk liet Jan alles over zich heen komen. Het was echt een succes en tijdens het slotapplaus begon men prompt te roepen, dat hij ook maar de volgende tien Solo’s voor zijn rekening moest nemen. Daarover hield Jan zich echter wijselijk op de vlakte, maar hij glom wel van alle kanten. En passant werd hij ook nog benoemd tot ‘Commandeur van de 200 myls ‘SOLO’ voor ’t leven. U begrijpt, daar namen wij er eentje op.Als u meer wilt weten over deze race, bezoek dan Jan’s mooie site: www.200myls.nl Zeer de moeite waard met links die u zelfs naar de ‘Ostar’ en de ‘Petit Bateau’ kunnen leiden.

Motivatie om mee te doen aan de Schuttevaer race Piet Bakker

http://www.schuttevaerrace.nl/

Motivatie om mee te doen aan de Schuttevaer race – 2006 Overgenomen uit :http://www.schuttevaerrace.nl

Mijn motivatie…… daar moet ik eens goed over nadenken. Met welke sport dan ook doe ik graag in de voorhoede mee, bij de Schuttevaerrace is dit meestal niet het geval dus dat kan het niet zijn. Ook wanneer ik terug kijk op de andere Schuttevaerraces weet ik dat ik niet voortdurend aan het genieten ben. Soms vervloek ik die gekke wedstrijd en zou wat graag de motor willen starten. Dus dat kan het ook niet zijn. Wanneer de fietser in Harlingen zijn traject gefietst heeft en we moeten vertrekken ben ik moe, eigenlijk nog helemaal nog niet geslapen, en door en door koud.

Een slecht gevoel en niet bepaald motiverend. Ook wanneer ik merk dat, wanneer we langs de Pollendam Harlingen weer verlaten, de wind zo is gedraaid dat juist wij nu weer moeten opkruisen word ik niet bepaald vrolijk. En wat te zeggen van het laatste “rakje” naar de kardinaal vlak boven Vlieland, deze ligt altijd veel verder weg dan je ook ooit maar in kunt schatten. Om dan nog maar niet te praten over het rakje daarna wanneer je waarschijnlijk net stroom tegen krijgt. Niet veel maar net genoeg om Vlieland nét niet te halen want uiteraard is in dat latere avonduur de wind ook wat afgezwakt. Dan kun je ook wel nagaan dat de loper al uren klaar zit in zijn maillotje en denkt dat hij “zo” de wal op kan en zijn truckje mag doen. Ook zijn motivatie krijgt dan wel eens een deukje.

Dus wat mag dan wel niet mijn motivatie zijn om voor de 7e keer mee te doen?! Wel weet ik dat ik sta te kicken wanneer ik in het donker met een ruim koersje van Vlieland naar Harlingen zeil, ook al komt de regen met bakken uit de hemel. Mijn jas en capuchon stijf dicht getrokken alleen een spleetje over om het nodige te kunnen zien. En genieten van een kippepootje wanneer de meeste normale mensen allang op één oor liggen. Mijn vrouw zegt ook wel eens dat ik mij na moet laten kijken, want een dergelijke “passie” is niet normaal. Maar ja, nu die motivatie, ik zou het niet weten. Misschien dat we eens moeten informeren naar een groepskorting voor een psychologische check. Misschien zit het wel in ons nieuwe ziektekosten pakket. Ik zal het eens opzoeken.

Met vriendelijke groet Piet Bakker – Hindeloopen – S/Y Jolly S

BAUKE YNTEMA WINT 200 MYLS SOLO

BAUKE YNTEMA WINT 200 MYLS SOLO

Bauke Yntema uit Workum is met zijn jacht  Catootje,  een Winner 950,   winnaar geworden  van de  tiende  200 myls ‘SOLO’. In 2004 won Yntema al het brons.   Gerben Bos  met een F&F 95 won het zilver en Egbert van der Waal met een Waarschip 1010   sleepte het brons in de wacht.   De vrouwentrofee ging dit jaar naar Pamela van der Vleuten. De gouden M 1-prijs werd gewonnen door Dik Geurts.

De weersomstandigheden tijdens de race,  die eind september/be- gin oktober werd gehouden, wa- ren fantastisch.
Na 4 weken met heel weinig wind, kwam  juist  tijdens  de wedstrijd een dikke wind tot 7 beaufort op- zetten.
Opvallend waren de tegengestel de  berichten  van de  Kustwacht en Meldpost IJsselmeer op 29 ok- tober.
Dankzij de  gps/gsm-units de X-Trace, die door XMARK bv werden  geleverd  en gesponsord,  konden fans en familieleden de deelnemers  thuis  op  internet nauwlettend volgen, tenminste als de deelnemers tijdens hun wedstrijd hun merktekenpassages doorklikten.
De te korte termijn voor diverse schippers om  gewend  te raken aan de units en om deze correct aan  het boordcircuit aan te slui- ten,  veroorzaakte  een verschil in  reële  wedstrijduitslagen  op de finishdag.
De volledige  uitslagenslijst  van de tiende 200 myls ‘SOLO’ is te vinden op de website van het evenement: www.200myls.nl

Aan de tiende 200 myls op het IJsselmeer en de Wadden namen in totaal 76 boten deel. Daarvan zijn er uiteindelijk 59 gefinisht.

Verdwaald in Petit Bateau door Herman Tieman

door: Herman Tieman
S/Y Nan Verdwaald in Petit Bateau

Pettit Bateau,een Engelse club zeilliefhebbers, die zich inzet voor het shorthanded tour/wedstrijdzeilen op zee.
Goed idee .
Boten vanaf 30ft. Kunnen zich inschrijven maar kleiner is niet per definitie uitgesloten.
Omdat ik mijn 28 footer voldoende zeewaardig acht en het vaargebied een beetje ken, besluit ik in te schrijven.
Mijn inschrijving wordt geaccepteerd en na het overmaken van 150 engelse ponden, definitief.
Tot mijn grote vreugde zijn er nog 2 andere 28 ft’s die hebben ingeschreven. Dat belooft dus een leuk mini competitie veldje te worden
Deze boten, verdwijnen na enige tijd, om wat voor reden dan ook, uit de inschrijvingslijst. Weg competitie…….
Toch heb ik er wel zin in. Ik maak mij echter weinig illusies over het wedstrijd element als ik de overige deelnemers op de lijst bestudeer; Grote “petit bateau’s “,hightech uitgerust .

Op 11 juni verlaat ik mijn thuishaven, de Blocq van Kuffeler, richting Lymington, waar op 19 juni de start van de PB zal plaats vinden.
Mijn vriend Laurens vergezelt mij op de tocht daar naar toe.

Met een N.W’ster wind verloopt de tocht voorspoedig .
De enige minpunten zijn dat; bij een naderende bui, tijdens het wisselen van het voorzeil deze halverwege blijft steken, niet meer te hijsen of te strijken valt, wij het zeil, in heftige wind met het val weten te sjorren, vervolgens in toenemende wind en zeegang uitwijken naar Oostende om daar de boel te klaren, vervolgens in Oostende ook nog een stuk net in de schroef krijgen, maar toch de boot keurig weten af te meren .

Diezelfde avond nog een duiker bestelt die net uit schroef lossnijdt en mij complimenteert met mijn “kloeke“ schroef. Is ook net nieuw, van het klap type, die mij moet doen opstomen in de vaart der volkeren.
Met buitengewoon creatief inzicht van Laurens, die nooit de makkelijkste weg zoekt, maar veel plezier beleeft aan het vinden van ogenschijnlijk ingewikkelde oplossingen, weten we ook de problemen met het voorzeil te klaren .

De volgende dag vertrekken we monter richting Dover.
Veel hoog aan de wind stampen in het Chenal de Four. Al motorzeilend bereiken we de westelijke ingang van de haven van Dover en vragen of we asjeblieft daar naar binnen mogen i.p.v. de gebruikelijke oost-ingang. Gelukkig krijgen we toestemming. Tussen de pieren stopt plotseling de motor .We hijsen een zeil en weten vrij te blijven van in en uitvarende ferry’s.
De havendienst stuurt een bootje die ons naar een veilige plek sleept .

De volgende dag blijkt er een stevige wind uit Z.W 6 tot7 te waaien. We vertrekken toch..
Na een uur op zee, hoog aan de wind, met heftige golven, kijken we elkaar aan; Nee,dit voelt niet goed, terug naar Dover.
Verstandig zeemanschap, niet waar?

Ondertussen begin ik mij af te vragen of ik nog wel op tijd voor de start in Lymington arriveer.

De volgende dag is de wind iets afgenomen en meer naar het zuiden gedraaid.
Dit is onze kans. We besluiten te vertrekken en non stop naar Lymington te zeilen. We komen daar op 17 juni aan en blijken de eerst gearriveerde deelnemer te zijn. Dat is alvast binnen.
De verzamelhaven in Lymington is een sfeerloze en peperdure Marina waar ik mij niet op mijn gemak voel en besluit, na mij aangemeld te hebben, af te meren aan een steiger in de binnenstad, die ik van vorige bezoeken ken.

De volgende dag druipen de overige deelnemers binnen die wel in de Marina gaan liggen
Ik ben een beetje verwend door de 200 myls solo. De start daarvan is in Muiden. Er is een plek gereserveerd voor de deelnemers. Je ontmoet elkaar en groeit naar de wedstrijd toe.
Zoniet hier. Iedereen ligt verspreid en moet elkaar maar zien te vinden.
Uiteindelijk lukt dat, maar een beetje sfeerloos is het wel.

Zaterdagavond palaver met diner .

Zondagochtend dan eindelijk de start. Eerste traject is van Lymington naar Cherbourg. Weinig wind. Voordewinds rak. De spinakers gaan omhoog maar kakken in .
Na het ronden van de Needles is het halfwinds en gaat het met een knik in de schoot richting Cherbourg.
Prachtig weer, heerlijk zeilen.
Dan opeens…………. Een oproep van Paul Peggs aan de Engelse kustwacht; ”Lig naast een boot van een medezeiler, niet bemand, reddingsvlot aan boord, kennelijk over boord gegaan.
Alle deelnemers horen dit bericht en schrikken zich rot. Iedereen strijkt de zeilen, noteert positie van verlaten boot en probeert aan de hand van wind en stroom zoekslagen uit te rekenen om de verloren man op te sporen. Ondertussen doet de Engelse kustwacht hetzelfde en in samenwerking met de Franse kustwacht wordt door laatste besloten een helikopter te lanceren.
De man wordt gevonden. Levend en wel. Het blijkt dat hij overboord gegaan is door dat hij op zijn achterdek probeerde rommel uit zijn schroef te halen. Onaangelijnd, dat wel en ook zonder zwemvest. Hij heeft 3 uur rondgezwommen in water van 14 graden en het overleeft .
Een godswonder.
Zwaar aangeslagen varen de deelnemers op de motor naar Cherbourg. Geen wedstrijd meer . Wederom blijkt het makke/onervarenheid in de organisatie. In het bijna donker scharrelen we de haven van Cherbourg in. De behoefte aan informatie is groot maar niemand weet iemand te vinden. Dus richt iedereen zich maar op de start van de volgende dag.

Maandag.
Start in de haven van Cherbourg. Eindbestemming, Peters Port op Guernsey. Cape La Hague dient gerond te worden om vervolgens in de ziedende stromen van de race koers te zetten naar Peters Port.
Het begint met een kruisrak in pittige wind. Fantastisch zeilen. Ik geniet. Bij het ronde van Cape la Hague ontvangt de Race mij met een spectaculair stroombeeld; golvend, kolkend water.
De stroom is vaak sneller dan mijn bootsnelheid. Soms verlies ik druk op het roer en ben speelbal van de stroom.
Een inderhaast gemaakte berekening leert mij dat als ik zo door ga, ik te laat kom om Peters Port met tij mee aan te lopen. Ik besluit de motor te starten en in rechte lijn op mijn doel af te gaan .
Ik waardeer mijzelf met het gevoel een verstandige, zeewaardige beslissing te hebben genomen.

In Peters Port geen spoor van mijn medezeilers te bekennen. Ik ben een beetje teleurgesteld. Wat een sfeerloos gebeuren.
Dan gaat de telefoon …Henk aan de lijn,of ik in de jachtclub kom genieten van hapjes en drankjes. Op de een of andere manier hebben de deelnemers elkaar gevonden en hebben de verloren zonen opgespoord. Het wordt een buitengewoon gezellige avond en vanaf dat moment verandert er veel in de Petit Bateau. Het gemis aan saamhorigheid blijkt die avond duidelijk en vanaf dat moment wordt er met succes naar verbetering gestreefd .

Dinsdag.
St.Peters Port /Treguier .

Een droomzeildag. Ruime wind. Ik hijs de spinnaker en die gaat er tot aan de finish in Treguier er niet meer vanaf. Het blijkt met mijn 14e plaats mijn beste zeildag te zijn tussen al die racemonsters.
Ik beleef wat angstige momenten bij het opvaren van de rivier. De gegevens op mijn detail kaart kloppen van geen kant, totdat ik erachter kom dat ik sta te turen op de aanloop naar Lezardieux. Das heel wat anders. Eenmaal de goede detailkaart voor mijn neus is het een makkie.
De rivier is oogverblindend mooi en eindigt in een prachtige haven waar de stroom nog flink doorzet. De havenmeester is zeer deskundig. Hij kent zijn haven, is op de hoogte van onze komst en plannen en wijst mij een goede plek aan om af te meren. Treguier is een oase.

Aan de gemeenschappelijke avonddis is ook de overboordgeslagene aanwezig.
Hij heeft die dag weer meegevaren en zowaar de trip gewonnen.
Ik informeer naar zijn drenkelingavontuur maar krijg daar weinig weerwoord op. Wel blijkt dat hij zich schaamt over wat hem, als zeer ervaren zeiler, is overkomen .
Hij toont erg rustig en beheerst.

Mijn conclusie is dat hij binnen het jaar zwetend en gillend uit zijn angstdromen ontwaakt.

Woensdag.
Treguir/Plymouth .

Laat in de middag verlaat het konvooi “Petit Bateau” de haven van Treguier.
In de late middagzon varen we zwaansgewijs de prachtige rivier af richting zee .
Er is totaal geen wind.
Bij gebrek aan deze valt er, op de startplek aangekomen, helemaal niets te starten.
Er wordt besloten dat we gezamenlijk op motorkracht richting Plymouth varen.
Niet sneller dan 5 knots . En dicht bij elkaar blijven.
Het is zowaar een zeer genoeglijke tocht. Twintig boten met stoomlichten over een volstrekt rimpelloze zee moet wel een feeëriek ofwel onwezenlijke aanblik bieden aan schepen die ons tegemoet komen .
Bij tijd en wijle wordt ik overmand door slaap en geef hier aan toe, nadat ik mijn kookwekkertje op 15 minuten heb gezet. Ik dommel meer in dan mij lief is en elke keer dat het alarm afgaat schrik ik mij wezenloos en heb enkele seconden nodig om mij te realiseren waar ik ben.
Zo rond middernacht begint het te waaien .Ik hijs mijn zeilen en constateer dat ik nagenoeg dezelfde snelheid vaar als op de motor. Om mij heen zie ik andere boten hetzelfde doen.
Na marifooncontact met Paul Peggs wordt besloten een start op zee te maken. Paul Peggs manoeuvreert zijn boot in een positie.
Wij dienen achter zijn spiegel langs te varen en zijn vervolgens gestart.
Het wordt een weergaloze zeilnacht. Iedereen zeilt de afgelopen motorfrustratie van zich af .
Opeens is er weer tactiek, opeens is er weer strijd.
Ikzelf ben klaarwakker en tot de tanden toe gewapend.
Ik heb 2 tegenstanders in de strijd waarmee ik mij redelijk kan meten.
Na de start varen we aardig met elkaar op. Dan plotseling zie ik hen oploeven en vraag ik mij af; Waarom? Ik besluit mijn half winds koers te volgen. Ik loop tenslotte zeer geriefelijk mijn rompsnelheid en soms meer. Enige tijd later snap ik waarom de andere twee opgeloefd zijn.
Het is tactiek. Door te loeven lopen zij meer snelheid. Als zij een bepaald punt bereikt hebben zullen zij voorwinds de spinaker hijsen om vervolgens met haviksnelheid op hun doel af te stormen, mij ver achter zich latend. Zo fantaseer ik dat.
Ik zeil uiterst geconcentreerd en probeer de volledige snelheid uit mijn boot te halen.
Dat lukt erg goed.
Ondertussen bereid ik mijn spinnaker voor. Boom erin met op en neerhouder bevestigd, schoten klaar. Spinaker zak op de juiste plek aan de reling. Top en schoothoeken aangeklikt. Ik ben er klaar voor.
En jawel, in de vroege ochtenduren zie ik de twee over stuurboord uit het niets aanstormen.
Onder spinaker zoals ik verwacht had. Ik aarzel geen moment. Hijs de spi en al reachend ga ik de strijd aan.
Het wordt een spectaculaire tocht.
Ik bereik snelheden van soms wel 9 knopen en dat is erg snel voor mijn boot. Het onderlijk van de spinnaker sleurt regelmatig door het water. Maar ik heb het aardig onder controle.
Ik ontmoet de eerste boot. De tweede ligt op forse afstand. Gezamenlijk varen we richting finish. Dan hij voor, dan ik .
En dan gebeurt het onwaarschijnlijke .Vlak voor de finish valt de wind totaal weg. Wat een frustratie.Na meer dan 20 uur en 100 mijl onderweg te zijn geweest blijkt het doel, dat nog nauwelijks 2 mijl verderop ligt, niet haalbaar te zijn .
Ik probeer wat dichter onder de kust te kruipen om daar nog wat landwind op te pikken.
Ik ben echter verder van de kust dan mijn directe tegenstander. Hij haalt het. Tegen de tijd dat ik arriveer is het echt windstil en kom ik geen meter meer vooruit.
Alle deelnemers liggen te dobberen voor de finish. Je zou je er wel naar willen toezuigen.

Ik ga zelfs zover dat ik in de giek ga zitten met gespreide armen en benen om nog enig profiel aan het grootzeil te geven. Dat lijkt soms te helpen. De snelheid loopt op van 0.01 naar 0.03 knopen. Net genoeg om overboord te pissen en je broekspijpen droog te houden maar te weinig om de 2 mijl naar de finish te halen, voor de kentering van het tij .
Dit besef is ook de organisatie toegedaan. Via de marifoon wordt meegedeeld dat de wedstrijd om 16.00 uur eindigt. Ieder wordt verzocht zijn positie op dat moment te noteren en dan naar de haven te gaan .
En zo gaat het ook. Ik heb toch wel bewondering voor mijn directe tegenstander in deze trip die vakkundig en op tijd gebruik wist te maken van de landwind.
Hij is de enige die op zeil gefinisht is. Ik was wel een beetje jaloers op hem.

Iedereen is die avond brak en oververmoeid. Toch een gezellige en hartelijk samenkomen met diner in het clubhuis.

Plymouth-Falmouth.

Uitgeslapen of niet; De tocht gaat verder .
Bij de start is er weinig wind. Iedereen experimenteert met de juiste zeilvoering ; Spi erop, spi eraf, genua uitgeboomd, over bakboord over stuurboord. Dan toch maar de spi. Werkt ook niet .
Dan maar gewoon afwachten .
Ik word lui en besteedt mijn tijd aan het verzenden van sms berichtjes.
De bedoeling is vanuit Plymouth, de Eddy Stone Rock te ronden om van daar uit koers te zetten naar Falmouth. Eddy Stone is een eenzaam baken van fallusachtige afmetingen op een paar vierkante meters rots. Het gebied is tevens militair oefenterrein en ik ben dan ook omgeven door oorlogsvaartuigen waaronder duikboten die hun naam geen eer aan doen. Ik drijf er aangenaam tussendoor.

Na het rondde van Eddy Stone, is er plotseling wind. Ik staak halverwege een zin mijn sms bericht en concentreer mij volledig op het zeilen.
Wat houd ik daar toch van…..Ik, boot en wind
Naar Falmouth is het hoog bezeild. Ik wil snelheid maken en toch niet te hoog varen of teveel afvallen. Ik besluit tot een experiment. Ik laat mij leiden door de eta. van mijn gps.
Dat betekent dat als mijn tijd ten opzichte van mijn waypoint oploopt, ik overstag ga en over de andere boeg verder vaar. De tijd loopt dan terug tot op een bepaald moment. Als de tijd weer oploopt ga ik weer overstag, enz, enz.
Best een goede tactiek. Wel hard werken door veel overstag te gaan.
Maar het betaalt zich uit. Ik vaar op met een Contessa 32 en ik kan hem goed bijhouden en vaak voorblijven. Door mijn voortdurend tacken, wat hij niet doet, loopt hij iets op mij uit .
Uiteindelijk komen we bij de finish met ongeveer 3 minuten verschil .
Ik ben in Falmouth. Bijna het einde van de tocht. Ik ben beretrots, dat ik het gehaald heb en bovenal veel zeilplezier beleefd heb. Ik ben zo langzamerhand ook wel een beetje opgebrand.

Inclusief de overtocht uit Nederland toch ongeveer 500 mijl in 2 weken verzeilt, waarvan 350 mijl solo.
De laatste dag is er nog een wedstrijd voor de kust van Falmouth. Doordat ik mijn boot moet verhalen mis ik het palaver. Aan de start is het mij niet duidelijk hoe en wanneer gestart gaat worden. En eigenlijk vind ik het ook niet zo van belang. Ik ben in Falmouth en daar ging het om.
Ik start dus veel te laat en op de verkeerde manier. Er is weinig wind. De baan is ingekort.
Ik soezel wat dromerig achteraan. Spinnaker op en genietend van de zee en herinneringen oproepend aan de voorbije dagen.

Overmorgen komt mijn vriendin aan boord.
Zij heeft de vakantie bij haar dochter in Italie doorgebracht .
Ik zal haar weer ontmoeten en zal de stap van solo op zee naar zijn twee moeten maken.

We hebben samen een mooie maar beetje gestresste terugtocht omdat ik op tijd wil zijn voor het eindexamenfeest van mijn dochter.
Op de terugtocht voel ik mij moe.
Ik vraag mij af waarom.
Elk jaar op nieuw laat ik mij verleiden door dromen en geef daar een invulling aan. Zo ook deze Petit Bateau.

Weet je wat …..(Denk ik dan). Ik stop ermee en ga volgend jaar lekker met mijn vriendin in Zeeland zeilen. Op de terugweg belanden wij in Vlissingen.
Mijn plan is om buitenom naar IJmuiden te varen .
Mist en gebrek aan wind voorkomen dat. Dus gaan wij noodgedwongen binnendoor. Veerse meer, Oosterschelde, Haringvliet.enz…………Ik voel mij opgesloten…..wat een vaarwater………..tonnetjes, tonnetjes. Mensen die de regels niet kennen. Files van boten…….
Ik stik…..ik wil weg……. Naar ruimte…..de zee……..

Nee, ik wil; geen Petit Bateau meer.
Ik ben moe.
Ik wil gewoon lekker zeilen.

Het is nu ver in de herfst.
Zojuist ontvang ik een uitnodiging van Petit Bateau.
Zal ik……………..?

Verslag door Otto Maitimu

Verslag Otto Maitimu

woensdag 28 september 2005

Vanmorgen om 07.41u voor de 4de maal gestart in de 200 mijls solo race.
De wind is zuidelijk kracht 3 en het wordt een spinnaker start.

De eerste boei is de M3 voor Muiden. Met ingang van dit jaar hebben alle deelnemers een apparaat meegekregen aan boord, waarmee de positie via de satelliet voortdurend wordt doorgegeven aan het regattabureau. Zodra je een boei passeert (moet binnen 5 meter) moet je op een knop op het apparaat drukken, waarmee tijd en positie worden doorgegeven. Deze tijd en positie zijn vervolgens voor het thuisfront te volgen op de website www.200myls.nl. Het apparaat moet wel voortdurend aan de stroom hangen, maar gelukkig is het snoer net lang genoeg om aan de ene kant ingeplugd te zijn op het schakelpaneel en aan de andere kant de drukknop in de kuip te hebben. Ik moet dan wel voor het stuurwiel staan in plaats van erachter en het is even wennen met sturen, omdat je soms geneigd bent de verkeerde kant op te sturen.
Overigens een geweldig hulpmiddel, hoewel ik het fotograferen van de boeien ook altijd wel leuk vond.

Al snel trekt de wind aan tot 4 Bft. Het loopt lekker en in een mum van tijd zijn we bij het Paard van Marken. Mijn spinnaker is eigenlijk een ATS (asymmetrische toer spinnaker) ook wel een gennaker genoemd. Het grote voordeel is dat je die van de boeg kunt varen, zodat je hem tot 60 graden aan de wind kunt laten staan. Bovendien is die wat kleiner dan een volwassen spinnaker en dat maakt dat je hem ook met toenemende wind kunt laten staan.
Dat voordeel buit ik uit, want als we vanaf Marken richting Volendam gaan, varen we ca 60 graden aan de wind en ik zie veel spinnakers opgeborgen worden, maar de mijne dus niet. Helaas is het stuk van Marken tot Volendam slechts een mijl of 2.

Vanaf Volendam gaat het weer omhoog richting Hoorn. Het gaat nu serieus waaien, WZW 5. Het schip dreigt een aantal malen uit het roer te lopen en vlak voor de boei NEK besluit ik om de spinnaker binnen te halen. Dat is echter bij deze wind makkelijker gezegd dan gedaan.
Als ik de schoot losgooi kost het tamelijk veel kracht om de slurf over het wapperende doek te trekken. De slurf alleen vangt echter al zoveel wind dat ik de onderzijde met een lijn vast moet zetten op het dek. Nu komt het volgende probleem: het spinnakerval wordt bediend vanuit de kuip; als ik hem daar laat vieren, valt de slurf in het water. Ik laat het val een klein stukje vieren, maar kan het stukje slurf dat ik nu in het geopende voorluik kan proppen niet op zijn plaats houden. Na 10 keer heen en weer lopen tussen kuip en voordek en door steeds het uit het luik stekende stuk slurf met een lijn vast te zetten, lukt het uiteindelijk. Hier moet ik toch eens iets anders op verzinnen, want dit duurt te lang.

Vanaf de NEK gaat het richting Lelystad. De wind is inmiddels 5 à 6 en op marifoonkanaal 1 wordt een actuele wind Lelystad W 6 gemeld. Ik loop onder vol tuig op een ruimwindse koers en zit bijna voortdurend aan de theoretische rompsnelheid van het schip, ca 7,7 knopen. Alleen als we van een golf afsurfen neemt de snelheid nog toe. Bij Lelystad zitten we aan de lage wal en de golven zijn hier duidelijk hoger dan aan de westkant van het Markermeer. De maximale snelheid die de electronica heeft vastgehouden is 9,5 knoop. Inmiddels ben ik al aardig wat schepen voorbijgelopen (en zelf door weinig schepen ingehaald), zodat ik nu nog 11 schepen voor me tel. Helaas heeft de Content een lage SW-factor en dus zegt het voorbijlopen van andere schepen nog helemaal niks.
Met harde wind wil elk schip wel lopen, dus ik kan verwachten dat bijna iedereen tegen zijn maximale snelheid vaart.

De sluispassage in Lelystad gaat tamelijk snel en vandaar gaan we naar Den Oever. Ik heb daarmee besloten om route 3 te volgen. Vooraf had ik gedacht route 1 te doen, dwz van IJmuiden over de Noordzee naar Den Helder en dan over het wad tot Kornwerderzand. Tijdens het palaver op dinsdagavond is alle deelnemers nog eens op het hart gedrukt om bij windkracht 7 een haven op te zoeken op straffe van diskwalificatie. De verwachtingen voor donderdag zijn dat het mogelijk windkracht 7 of 8 wordt op de Noordzee, dus je loopt het risico dat je 24 uur moet blijven liggen en dan moet je wel erg doorvaren om voor zondagmiddag 12.00u te kunnen finishen.
Het weer is fantastisch! Een stralende zon, een lekker lopend windje en alles is bezeild. Om 17.44u ben ik bij de WV14 bij Den Oever en ik ga nog een stukje doen tot Enkhuizen. Daar moet ik dan net tegen dat het donker wordt aan kunnen komen.
Ik heb nog even overwogen om door te zeilen tot Breezanddijk, maar de weersverwachting voor de komende nacht is buiïge regen, mogelijk met onweer en hagel met windstoten tot 45 knopen (9 Bft). Ik voel er weinig voor om in dergelijke omstandigheden de aan lager wal liggende vluchthaven van Breezanddijk aan te lopen.

Tegen 19.30u zie ik de KG2 bij Enkhuizen voor me liggen. De wind is inmiddels weer ZW 6. Gio Schouten zit vlak voor me en hij heeft pech, want hij moet uitwijken voor een vrachtschip dat ook langs de KG2 wil. Het kost hem tijd en meters, maar hij blijft toch voor me. Ik wil de KG2 aan stuurboord houden, maar als ik er vlakbij ben, komt er een windvlaag en loopt het schip uit zijn roer.
Op het allerlaatste moment besluit ik om de boei dan maar aan bakboord te houden en dat gaat op het nippertje goed. Na het passeren van de boei, wil de rolfok niet goed oprollen en er blijft een stuk zeil staan, waardoor het voorstag er nu uitziet als een zandloper. Ik loop vanaf het gangboord de kuip in, maar verlies mijn evenwicht door een onverwachte golf. Daardoor stap ik bovenop de contactsleutel van de motor en breekt het hele slot af.
Nou, dat is lekker, nu kan ik de motor dus niet starten en de haven ligt precies tegen de wind in. Na inspectie zie ik dat de sleutel in ieder geval niet afgebroken is.
Het deel wat overgebleven is van het contactslot bungelt nu ergens in de bakskist achter het motorpaneel. Het grootzeil laat ik nog maar even staan en ik ga eerst maar op een wat comfortabeler koers liggen. Nu de bakskist openen en op mijn kop hangend met een zaklamp probeer ik de sleutel in de slot te krijgen. Na enig gewurm lukt het zowaar en kan ik de motor starten.
De sleutel valt overigens onmiddellijk weer uit het slot, maar het contact is gemaakt en de motor blijft lopen. Morgenochtend zal ik eerst kijken of in Enkhuizen een ander contactslot te krijgen is en anders laat ik het zoals het is en doe ik het in en uitschakelen van de stroom wel met de hoofdschakelaar van de motor.

donderdag 29 september

Afgelopen nacht zijn er flinke buien gevallen, maar om 07.30u is het heel rustig in de haven van Enkhuizen. Om 07.50u zie ik het licht aangaan bij de Enkhuizer Yacht Service waar ik enkele tientallen meters vandaan lig. Een nieuw contactslot blijkt hier niet op voorraad te zijn, maar het is wel in Andijk: dat kunnen ze morgenochtend hier hebben. Dat schiet natuurlijk niet op. In overleg met de monteur komen we tot de conclusie dat we het contactslot beter kunnen overbruggen met een gewone schakelaar. Om 08.30u zal hij aan boord komen.

Terug aan boord kan ik nog net naar het weerbericht van de Nederlandse Kustwacht op kanaal 83 luisteren. Windwaarschuwing 7 Bft voor IJsselmeer en Markermeer; dat wordt dus binnen blijven.
Om 08.15u is het uurbericht van de Centrale Meldpost IJsselmeer en die geeft een windverwachting van W – NW 6 – 7, een actuele wind Lelystad W 6 en een windwaarschuwing van W – NW 6.
Hier snap ik niks van; ik roep de Centrale Meldpost op en vraag wat ze bedoelen met een windverwachting van 6 – 7 Bft en een waarschuwing van 6 Bft. Dat klinkt alsof je 7 Bft toch niet verwacht.

Ik krijg als uitleg, dat hij ook maar opleest wat ze van het KNMI krijgen en dat hij vermoedt dat de wind mogelijk wel even 7 Bft kan aantippen, maar dat dat onvoldoende is om een waarschuwing van 7 Bft te geven. Verwarring alom op de steiger. We liggen hier met ca. 10 schepen zullen we wel, zullen we niet. De deelnemers die geankerd hadden in de havenkom zien we overigens gewoon vertrekken. Iedereen die ik spreek, is het er eigenlijk wel over eens dat Urk de volgende haven wordt. Als ik tegen 11.00u vertrek, ben ik ruim voor donker binnen en dat lijkt me mooi. Doorgaan tot de volgende ton bij Medemblik is eigenlijk niet handig, omdat de wind in de WNW hoek zit.

Om 10.56u lig ik naast de KG2 en ben ik vertrokken NNW richting de Sport B ton voor Breezanddijk. De wind is WNW, een dikke 6 Bft, en ik heb een dubbel rif gestoken en de high aspect fok opstaan. Tegen de wind in staat er regelmatig meer dan 30 knopen op de windmeter en de hellingshoek is dermate groot dat ik besluit de fok een paar slagen in te draaien en het zeiloppervlak te verminderen. Het IJsselmeer is berucht om zijn korte en steile golfslag en dat is hier te merken. Regelmatig boort de punt van het schip zich in een golf, wordt opgetild en dendert dan met een klap op de volgende golf. Ik zie voortdurend het deksel van de ankerbak omhoog komen in het geweld en de golven spoelen door de gangboorden tot op het achterschip. Op een gegeven moment zie ik dat het deksel van de ankerbak open blijft staan; dat is niet goed. Ik haak de lifeline in en ga aangelijnd naar voren. Een scharnierpen van het deksel van de ankerbak is verdwenen en het deksel zit nu met slechts één scharnier vast. Op dit moment kan ik niets anders doen dan het deksel weer op zijn plaats leggen. Eenmaal terug in de kuip stuur ik met wat meer voorzichtigheid. Ik had wat hoogte gewonnen en als ik nu weer 2 korte hoge golven achter elkaar zie komen, val ik snel af om de golven wat meer dwars te nemen. Het werkt maar even, want al snel zie ik het deksel weer scheef open staan; dat gaat niet goed, nog een paar golven en het deksel is verdwenen. Opnieuw aanlijnen en naar voren, nu met een lijntje dat ik tussen de bakboord en stuurboord toerail over het deksel span: nu kan het in ieder geval niet meer omhoog komen.

5 mijl voor de Sport B lijkt het erop dat ik een extra slag zal moeten maken. Dit is het moment om de fok maar weer helemaal te uit te rollen. Het geeft wel meer helling, maar ik kan ook wat hoger zeilen. Het werkt en ik loop de ton nu zonder problemen aan.

Om 14.05u ben ik bij de Sport B en kan ik omkeren richting Urk. Met enige regelmaat trekken buien over en de windmeter geeft in een bui 27 knopen wind mee aan, terwijl we al zo’n 7 knopen over de grond lopen. Bij het Vrouwezand voor Stavoren lopen de golven altijd wat hoger en op een gegeven moment wordt surfend van een golf 11,0 knopen snelheid geklokt. Ik kan me niet herinneren dat we al eerder zo snel voeren. Voorbij Stavoren zie ik Han Beijersbergen met zijn Anne-Sophie achter elkaar uit het roer lopen. Volgens mij heeft hij gewoon teveel zeil opstaan voor deze wind. Tot mijn verbazing zet hij de fok op de spiboom aan de loefkant. Als je de wind tussen de 140 en 180 graden hebt, kun je dat natuurlijk proberen en daarmee creëert hij een tegenmoment om het oploeven tegen te gaan. Ik vind het riskant en zal het hem niet nadoen. Het effect is overigens wel dat hij nu bij me vandaan loopt, terwijl we voordien redelijk met elkaar opvoeren.

Om 17.31u ben ik bij de UK16 en kan ik de haven van Urk gaan opzoeken. Het is naar schatting 15 jaar geleden dat ik hier binnenliep en ben benieuwd hoe het ernu uitziet.

Tot nu toe 108 mijl van de baan gevaren, dus al over de helft. Morgen van Medemblijk naar Makkum en vervolgens Hindelopen. Gezien de verwachte wind(richtingen) in de komende dagen, denk ik dat ik morgen niet verder ga dan Hindelopen. Alles bij elkaar slechts 40 mijl. Naar verwachting zal het morgenochtend vrij kalm zijn, dus ik denk dat ik morgen maar wat langer in de kooi blijf liggen.

vrijdag 30 september

Om 08.00u vertrekken de eerste schepen al; naar mijn mening veel te vroeg, want het waait nog niet genoeg. De wind zit inmiddels al wel in de zuidhoek en dat is gunstig. Mijn buurman is Paul Peggs, de enige Engelse deelnemer. Het lijkt me een beroepszeiler en hij baalt een beetje van zijn slechte klassering. Al pratend komen we tot de conclusie dat de tussenstanden eigenlijk niets zeggen, omdat ze gebaseerd zijn op gezeilde afstand en niet op gemiddelde snelheid. We weten pas echt wat de klassering is als het zondagmiddag 12.00u is.
Ik loop nog even het dorp in voor een brood. Aan een passerende mountainbiker vraag ik waar de bakker is en hij begint te zuchten. Dat is heel lastig uitleggen en het is een klere eind. In Urk ?!
Hoe groot is het hier? Hij biedt aan met me mee te fietsen om de weg te wijzen en inderdaad het was 7 minuten lopen. Voor een Urker waarschijnlijk een hele afstand.
Om 10.15u ben ik weer aan boord en ga me klaar maken voor vertrek. De wind is inmiddels aangetrokken tot ZZW 5. Ik had vanmorgen nog even twijfels of ik de high aspect fok niet zou moeten vervangen voor de genua, maar met deze wind is de HA prima.

Om 11.12u lig ik weer naast de UK16 en nu is het ruim 18 mijl naar Medemblik. We zeilen halve wind en na ca 10 mijl moet er gereefd worden, want er staat inmiddels weer een dikke 6 Bft. Het schip is nu beter hanteerbaar en het scheelt niets in snelheid. Om 13.41u ben ik bij de WP18 en gaan we richting Makkum. De koers is 027 graden en met ZZW wind is dat bijna voor de wind. Ik zet de spiboom uit om de fok te loevert te houden. Op deze wijze lopen we regelmatig tegen de 8 knopen en van een golf afsurfend is de maximale snelheid vandaag 10,1 kts. De aan het begin van het seizoen vernieuwde stuurautomaat werkt uitstekend en ook bij de achterop lopende golven blijft het schip goed op koers. Toch stuur ik het meeste op de hand om het risico van een klapgijp te beperken en om de accu´s te sparen.
Om 15.51u rond ik de VF04 bij Makkum. Ik heb nu 33,8 mijl gevaren in 4u 39min, dat is een gemiddelde van bijna 7,3 knopen; dat is tenminste opschieten. Nu ben ik in twijfel of ik zal doorgaan naar Hindelopen. De wind is niet echt doorgedraaid naar ZW, maar is ZZW gebleven en Hindelopen ligt in ZZO richting en is net niet bezeild. Dat betekent dus slagen maken en dat is extra af te leggen afstand tegen een lagere snelheid omdat je tegen de wind in moet. Ik besluit door te gaan, maar al snel dreig ik in de ondiepte voor Makkum te verdagen en ik ga overstag. Eenmaal goed onderweg heb ik er spijt van niet naar Makkum te zijn gegaan. De windmeter geeft nu regelmatig boven de 30 knopen wind aan en ik moet de fok weer een stukje wegdraaien om het schip overeind te houden. Het is hakken tegen de golven.

Als ik de H2 boei op 140 graden heb, ga ik weer overstag. Nog ruim 5 mijl te gaan en het is knijpen, want als ik teveel afval heb ik wel snelheid, maar dan haal ik de boei niet en als ik teveel oploef dan haal ik de boei wel, maar heb ik geen snelheid meer. Ik doe van allebei een beetje, eerst een beetje afvallen en snelheid maken en dan weer oploeven om hoogte te winnen tot de snelheid over de grond onder de 5 knopen zakt, dan val ik weer af, enz. Ik troost me met de gedacht dat de wind morgenochtend waarschijnlijk behoorlijk ingezakt is. Hij zal dan wel uit het westen waaien, maar als je vanuit Makkum moet vertrekken, moet je toch bijtijds weg en kun je niet wachten tot het gaat waaien.
Misschien is dit al met al niet eens zo´n slechte keus. Om 17.27u lig ik eindelijk bij de H2 ton en kunnen we de haven van Hindelopen opzoeken. Gemiddelde snelheid over het laatste baanstuk van 6,1 mijl was slechts 3,8 knopen.

In de klassering ben ik nu omhoog geschoten van de 30ste plek naar de 15de. Helaas voor mij zijn er een stuk of 15 deelnemers in Makkum gebleven; die staan dus alleen maar na mij omdat ze tot nu toe minder mijlen gemaakt hebben. Ik was even blij, maar me dit realiserend sta ik weer met 2 benen op de grond.
Morgen via Stavoren en Lelystad naar Hoorn. Daar zal ik voor anker gaan voor de verplichte rusttijd achter het anker. Gezeilde baanafstand tot nu toe is 148 mijl.

zaterdag 1 oktober

Bij het wakker worden realiseer ik me dat ik een tactische blunder heb gemaakt door naar Hindelopen te varen. Het waait nog behoorlijk, zeker 5 Bft, en uit het NW. Om 07.30u loop ik de dijk op om te zien of er al mede 200 mijlers uit Makkum aankomen en ja hoor, ik zie een behoorlijk aantal richting de H2 komen. Die hebben nu een goede wind mee. Dit gaat me waarschijnlijk 10 tot 15 plaatsen schelen in het klassement.

Om 09.16u ben ik weer in de race. Het eerste stuk tot Stavoren is net bezeild, de wind neemt echter steeds verder af. Vanaf Stavoren is het ongeveer halve wind richting de hoek van het Enkhuizer Zand. Ik besluit om de gennaker te hijsen, hoewel de wind inmiddels toch wel weer 5 Bft is. Als de gennaker omhoog is, krijg ik de slurf niet omhoog omdat het bovenin gedraaid zit; alles weer naar beneden en opnieuw proberen. Als alles staat, lopen we toch weer 7,5 knoop.

Vanaf de hoek van het Enkhuizer Zand moeten we nog iets oploeven. De wind komt nu met 20 knopen op ca 60 graden binnen en dat is teveel voor mooi. Maar het is nog maar een mijl of drie en daarna is dit rak klaar, dus ik wil geen tijd verliezen met het binnenhalen van de gennaker en het zetten van de high aspect. De hellingshoek is nu zo groot dat de onderkant van de gennaker door het water sleept en regelmatig loopt het schip uit zijn roer. Het is echt sleuren aan het stuurwiel om koers te houden en ik bedenk me dat ik dit niet verstandig vind van mezelf; maar ja, het is nu nog maar anderhalve mijl. Ik stuur iets hoger op dan nodig is, zodat ik bij het aanlopen van de ton HR-B wat ruimer kan koersen en ik minder druk op het roer heb. Zo kan ik met één hand sturend en in de andere hand het knopje van de Xtrace de boei binnen 5 meter passeren zonder het risico te lopen hem te raken.

In de sluis bij Lelystad duurt het nog al even voordat we eindelijk geschut zijn. Twee uur later hoor ik op de marifoon dat door een stroomstoring de brug van de Houtribsluizen niet meer bediend kan worden. De doorvaarthoogte is beperkt tot 7 meter nog wat. Pfff, voor mij is dat geluk hebben, maar dat is dus heel erg pech voor iedereen die na ons nog door de sluis moet.
Van Lelystad gaat het weer richting de NEK bij Hoorn. Het is niet bezeild en iedereen moet kruisen. Ik zeil zo lang mogelijk door tot de Westfriese kust in de hoop dat door de windschifting onder de kust ik iets hoger kan opsturen en dat er daar wat minder golven zullen staan zodat we meer snelheid kunnen maken. Eenmaal daar zijn er wel minder golven, maar de windschifting is een illusie.
Met nog een extra slag is de NEK vervolgens probleemloos aan te lopen.

Omdat ik nog minimaal 6 uur moet ankeren, heb ik besloten dat bij Hoorn te doen, omdat je daar vrij beschut ligt. Al snel wordt duidelijk dat de meeste andere deelnemers doorzeilen tot Marken. Alleen Herman Tieman van de Nan gaat ook naar Hoorn en we gaan naast elkaar voor anker. Ik nodig Herman uit voor een biertje en hij vertelt van zijn ervaringen in de Petit Bateau race dit jaar in het Engels Kanaal tussen Engeland en Frankrijk. Met zijn Spirit 28 was hij de kleinste deelnemer, maar ik heb in deze race al een aantal keren gezien dat hij zijn mannetje staat en dat hij niet makkelijk voorbij te lopen is; op handicap gaat hij mij voor.

De wekker voor morgenochtend wordt gezet op 06.00u, want na alle ontberingen, sensaties en emoties van de afgelopen dagen wil ik natuurlijk niet na de deadline van 12.00u finishen.

zondag 2 oktober

Terwijl ik dit schrijf, ben ik al weer onderweg naar de thuishaven Lelystad. Vanmorgen om 06.00u opgestaan en het lijkt nauwelijks te waaien. De centrale meldpost IJsselmeer geeft als verwachting NW 4 – 5 Bft, maar dat is dan zeker ergens anders, want hier is het W 3. Herman Tieman en ik varen gelijk op naar de NEK, die nog 3 mijl buiten Hoorn ligt. Tegen half acht zijn we er en Herman start 1 minuut voor mij. Tot mijn verbazing gaat hij direkt overstag. Dat lijkt me niet goed, want als de wind inderdaad nog naar NW draait, kun je beter over bakboord naar het zuiden. Na 200 meter ziet hij zijn vergissing in en gaat hij opnieuw overstag en komt me achterna. De koers in 191 graden, maar we kunnen hooguit 185 graden lopen; dat zal dus een extra slag worden.
Als we bijna bij Volendam zijn, komt er een bui achter ons met een prachtig felle regenboog van Volendam tot Hoorn. Op 1,5 mijl van de GZ2 besluit ik zolang mogelijk over deze boeg door te zeilen in de hoop dat de achteropkomende bui een draaiing van de wind met zich brengt. En inderdaad op het laatste moment draait de wind en kan ik zover oploeven dat ik toch geen extra slag hoef te maken.
Van de GZ2 naar het Paard van Marken is het ruimwindse koers. De wind blijft nu in de NW hoekj zitten en ik zet de gennaker in de hoop dat ik die op kan houden tot de IJM17, de finishboei. Herman heeft zijn spi gezet en loopt nu op me in. Het is ongelooflijk, hij heeft een veel hogere handicap en loopt me voorbij zodra de wind inzakt. Ik ga aan alle lijntjes sjorren om te kijken wat er mis is, maar dat helpt natuurlijk niet en de afstand wordt alleen maar groter. Om 10.31u ben ik gfefinished. Eenmaal binnen hoor ik dat ik voorlopig op de 24ste plaats sta. Vooraf had ik me tot doel gesteld in de bovenste kwart te eindigen van de 84 deelnemers en dat is dus net niet gelukt. Ik ga nog eens uitrekenen wat mijn plaats geweest zou zijn, als ik niet naar Hindelopen was gegaan, maar in Makkum was gebleven. Maar ja, als …Al met al ben ik toch niet ontevreden over mijn klassering.

Op het start- en finishschip van Peter en Tine moeten Xtrace, camera en logboek ingeleverd worden en het is daar altijd gezellig met voor iedere schipper een kop kofiie en een stuk boterkoek. Altijd leuk om naar de belevenissen van de andere deelnemers te luisteren, de sterke verhalen, de opgelopen schades of wat er allemaal misging, etc.

Met dank aan mijn lieve echtgenote voor al het kostelijke bootvoer. Nou ja, bootvoer: de eerste avond at ik chili con carne, de tweede avond tagliatelle met huisstijl pastasaus, de derde avond een Indische schotel en gisteravond goulash. Er zullen er best bij zijn, die het met minder hebben moeten doen. Ik zal niet zeggen dat de 200 mijls een eitje is als je maar goed voor jezelf zorgt, maar helpen doet het zeker.

Helaas kan ik niet bij de prijsuitreiking zijn op 12 oktober in verband met zakelijke verplichtingen, maar volgend jaar doe ik gegarandeerd weer mee.

Otto Maitimu o/b S/Y Content

De 200 myls ‘SOLO’ door: JanKees Lampe

De 200 myls ‘SOLO’ door: JanKees Lampe

28 september 2005
Ik vaar de 200 myls ‘SOLO’ met Little Sarah. Het is mijn weer. Voor woensdag en donderdag staat er 6 bft en meer op het programma. Na de start in Muiden gaan we voor de lap met vol grootzeil en gennaker (145m2!) naar het noorden. Bij het ronden van ‘het paard’ (vuurtoren Marken) krijg ik de gennaker niet omlaag. Ik ga voor anker en klim de mast in maar heb niet de geode klimspullen aan boord. Ik stoom rap naar Volendam en vind daar een stuurman grote vaart die mij in no time naar boven takelt en naar beneden viert. Alles zit vast en dus gaat het mes in de val. Een uur later zit ik weer in de wedstrijd.
Ik kan over stuurboord vooralsnog geen gennaker meer zetten. Maar de wind is doorgekomen en met 27 knopen op de teller gier ik via Hoorn naar Lelystad. Daar wacht ik op de voorspelde windshift en zet dan koers naar Den Oever. Prachtig bezeilt en met een gemiddelde boven 7.3 knopen gaat het hard. Voor Sarah dan. 29 september 2005 Het is Woensdag. Het is Den Oever, Enkhuizen, Breezanddijk en Urk. Dit is een dag uit duizenden, het ultieme Onedin-gevoel! Met een rif, de fok en een 70 procent kluiver loopt zij niet onder zes-en-een-halve knoop, hoog aan de wind. Ik stuur uren aaneen met de hand. Het water staat vast in het gangboord. Volslanke Sarah heft met haar 34 ton maling aan golven en paaltjes! Zware vrouwen zijn niet altijd lelijk! Sport B is zowaar bezeild. Alleen in buien maakt de wind tot 45 graden shifts! Dan weer lig ik voor op Sport B, dan weer op Makkum. Het kan mij niet deren.
Terug naar Urk gaat het zo mogelijk nog harder. Ik ben volop in mijn element. Evenzo Sarah, die mij onverdroten brengt waar ik gaan wil. We ronden Kaap Vrouwezand en zwaaien naar ‘t vrouwtje van Stavoren.
Aan de grijszwarte einder gloort de vuurtoren van Urk. Waarom nog niet wat verder weg. Waarom nog niet wat verder weg. Daar zal ik liggen. Daar zal ik slapen. Medemblik is niet bezeild.
Morgenochtend wel, zo luidt de Guru. Wat zal ik slapen. Wat zal ik slapen. 30 september 2005Onder het moto “als de wind mocht inkakken, dan maken wij die zelf wel” doseert Bart (Boosman) de uien in zijn, voor mij inmiddels, fameuze omeletten. Ik schuif een deel van de ronde vruchten naar de rand van mijn bord omdat twee netjes mij teveel is. Maar het ontbijt is geweldig. Als laatste van vijftig boten verlaten wij Urk. Gewacht op de meeste wind en uit de goede hoek stuif ik op Medemblik aan.
Ineens bezeild en in buien weer dertig knopen op de meter. De centrale meldpost heeft de windmeter binnen staan, zoveel is wel duidelijk. Van Medemblik gaat het op grootzeil, fok en passaatfok met ruim acht knopen op Makkum aan. Daar zal ik ankeren, daar zullen we ankeren! Pasta Bolognese, Rose. Proost!

A/b Little Sarah
mobile +31 6 54 90 89 11
jankees@littlesarah.com
http://www.littlesarah.com

Online Verslag Erik Jan Hardonk (2005)

Online Verslag Erik Jan Hardonk (2005)

Maandagavond ben ik alvast naar de boot gegaan, met de bedoeling dinsdagmorgen vroeg naar Muiden te kunnen vertrekken. Het is altijd een goede opwarmer voor de 200 Myls Solo.

Om 23:00 uur is alles ingeruimd. Het weerbericht voor morgen belooft weinig goeds: zuidwesten wind. Het is nu nog zuidelijke wind. Ik hoef niet lang te twijfelen: ik ga nu nog varen, zolang de wind nog goed is. In het donker langs de onverlichte staken richting Friese Hoek. Gaat allemaal goed. Enkhuizen is in 1 slag te doen. Het is aarde donker en ik ben alleen op het water.

Om 04:00 meer ik af in Enkhuizen.

Dinsdagochtend blijkt de nachtelijke tocht niet echt nodig geweest te zijn. De wind zit nog steeds in de zuid hoek. Maakt niet uit, ik heb lekker in het donker gevaren.

Onderweg naar de sluis valt me op dat er witte damp uit de uitlaat komt. Op een gegeven moment verandert het geluid van de uitlaat: er komt geen koelwater meer uit. Ik ga de oude haven in en controleer de motor. Niets te zien, alles (koelwatersysteem) lijkt in orde. Als ik de motor weer start komt er gewoon weer koelwater uit. Misschien een plastic zak oid om de saildrive?

Uiteindelijk is het pas rond lunchtijd dat ik door de sluis ga. Muiden is niet bezeild, het is kruisen. Hemelsbreed 22 mijl blijkt 34 mijl kruisen te zijn. Om 19:30 ben ik in Muiden. De haven ligt stampvol, allemaal boten met een Japanse vlag in het achterstag.

Het palaver is ouderwets gezellig. Jan krijgt het voor elkaar gezelligheid en professionaliteit op een aardige manier te combineren. Ook dit jaar weer veel aandacht voor de vervanger van de bekende camera. Dit jaar een Xtrace. Een apparaatje om de positie en tijd tijdens het ronden van de boeien door te geven aan het regattabreau.

Van Nita (thuisfront) krijg ik de laatste windverwachting van windguru. Conclusie: route 3 en proberen om woensdag Enkhuizen te bereiken. In de nacht van woensdag op donderdag zal het hard gaan waaien, donderdag elf lijkt ook geen mooie dag te worden (WNW 5 Bf). Ik zet de wekker op 05:00 uur en ga slapen.

Op woensdag word ik rond 06:40 uur ruw uit een hele mooie droom gewekt door gebonk op het schip. Han Beijersbergen wil er tussen uit. Ik ben kennelijk gewoon door de wekker heen geslapen. Als Han er tussenuit is, ga ik weer op zijn plekje liggen. Eerst een goed ontbijt. Dan de spi gereed maken. Het lijkt een rustig windje te zijn. Maar ja, je ligt hier in de luwte.

Rond 0800 start ik, in een lang lint van zeilboten, meest onder spinaker, richting het Paard van Marken. Bij het Paard moet de spi eraf om richting de GZ2 te varen.

Bij de GZ2 aangekomen is de wind zover gedraaid, dat de NEK niet met spi te doen is. Ik ruim de spullen maar weer op. Van de NEK naar de OVD3 is het hetzelfde liedje: net te hoog aan de wind voor de spi. Achter me zie ik Peter van den Driesche zijn halfwinder zetten. Na een paar keer uit het roer gelopen te zijn, heeft hij zijn boot onder controle en loopt me voorbij.

Tegen de tijd dat ik bij de EZ29 ben, belt Peter me op. Hij zit in Lelystad achter een uitsmijter te wachten op meer SW wind.Tevens weet hij te melden dat ik op een 6e plaats lig in het tussen klassemnt. De eerste plaats is voor de schipper die als enige zij spi durfde te zetten tussen de NEK en de OVD3. Peter dus.

Na de EZ29 gaat het om het puntje van het Enkhuizerzand richting de WV14 (Den Oever). Het is nog licht als ik die rond (het waait inmiddle 5 à 6 Bf), ik ga nog naar Enkhuizen. In het donker rond ik de KG2. De wnd is inmiddels weer tot boven de 20 knopen aangetrokken, een halfc uur tje geleden heb ik het zeil nog ontreefd. Na de KG2 vaar ik richting kant om de zeilen te strijken. IN de kom van de Compagnieshaven ga ik voor anker. Er liggen nog meer boten, maar het is te donker om ze te onderscheiden.

Even afwassen, kop kofiie, borrletje erbij, verslagje typen en dan te kooi. Morgen weer vroeg op.

Donderdagmorgen gaat de wekker weer vroeg. De hele nacht heb ik slecht geslapen. Door de harde wind lag ik niet rustig en ben ik elk uur gaan controleren of het anker nog wel hield. Rond 8 uur start ik weer en ga ik onderweg naar de Sport B. Er zijn duidelijk meer mensen die hetzelfde plan hebben, een hele rij zeiltjes begeeft zich naar het noorden.

Van de Psort B met harde wind van achteren richting Urk. Dat gaat lekker. Als ik achterom kijk zie ik dat er één is die zijn spi durft te zetten. Peter van den Driesche misschien weer?

Onderweg heb ik telefonischcontact met het thuisfront. Volgens Windguru draait de wind morgen naar het zuiden en blijft hij vandaag nog in het noord-westen. Ed en ik besluiten door te gaan richting Medemblik (da’s even kruisen) om vervolgens allemaal bezeilde rakken tot aan Lelystad te pakken. Daar rusten en dan het laatste stukje naar Muiden.

En dan vaar je door terwijl je anderen de haven op ziet zoeken. Het plan komt uit, de wind neemt wat af, maar blijft in de westhoek. Rond 05:30 uur meren we naast elkaar af in Lelystad. We nemen nog een borrel en gaan snel te kooi.

Vrijdag gaat om 0930 uur de wekker al weer. Het kost me moeite op te staan, maar uiteindelijk ben ik rond 10:30 helemaal klaar. Ed blijk zijn ankerbak vol met water te hebben als gevolg van een verstopt afvoerpijpje. Als dat verholpen is, vertrekken we richting OVD3. We hebben de indruk dat we vooraan in het veld liggen. Vanaf de OVD3 gaat het in vliegende vaart richting NEK. Met zuidenwind, rond de 5 – 6 Beaufort, onder vol tuig, scheuren we naar Noord Holland. Het lukt me niet Ed in te halen (dat was een paar jaar geleden anders, wat doe ik nu toch niet goed? Of is Ed anders gaan varen?). Van de NEK naar Volendam is niet bezeild. Voor het klassement zou je nu een rust in Hoorn moeten pakken; wij hebben onze zinnen gezet op de line honours en gaan door naar Volendam. Daar pakken we de verplichte 6 uur rust. Vanavond gaan we door naar Muiden.

Als we toch in Volendam zijn, maken we van de gelegenheid gebruik om een visje te eten. Nog even wat slaap pakken, vanavond om 22:00 uur het laatste stukje zeilen. Naast de harde wind, regent het er nu ook bij. Geen fijn vooruitzicht.

Red. in het verslag van de 200 myls ‘SOLO’ Vrijdag, 30 september – 20:00 uurHet schijnt dat het aandewindse rak naar de IJM 17 nog wordt uitgesteld door Ed en Erik Jan , wegens het volmaken van de rusttijd.
Het fanfare orkest wordt dus naar huis gestuurd, de menigte op de wal schreeuwt niet meer en keert teleurgesteld met opgetrokken kragen in de regen naar huis terug, de pers en het vuurwerk worden op non actief gesteld.

Zaterdag, 01 oktober – 03:00 uur
Line honeurs Erik Jan Hardonk met z’n ‘Nescio’

Vrijwel tegelijkertijd passeerden Ed en Erik Jan de IJM 17. De champagne stond klaar. Ed Megens had de pech vlak na de start bij de GZ 2, dat z’n grootschoot door het uitstaande grootzeil bij het rakelings passeren van een MN staak daarin bleef hangen met ….. bijna alle gevolgen van dien. De schoot werd spontaan doorgesne den door het driehoekige MN plaatje boven op de staak !

Eric Jan Hardonk
Nescio

Verslag 200 myls 2004

200 myls ‘SOLO’ – 2005 door John v.d. Starre

200 myls ‘SOLO’ – 2005Overgenomen uit website Happy zeilen van John v.d. Starre
http://www.happyzeilen.nl

John’s eigen verhaal over de 200 myls ‘SOLO’ 2005

Vanaf begin september begint ‘t al weer te broeien, de 200mijls solo komt er aan! Na de deelname van vorig jaar ben ik toch behoorlijk door het 200 mijls virus gegrepen. Op zich is solo varen voor mij een ideale manier van ontspannen, m’n grenzen opzoeken en het verbeteren van de boothandling. Zo heb ik deze zomer dan wel geen OSTAR, Petit Bateau of ander groot solo evenement gevaren, maar als ik de kans had om alleen wat langere trajecten solo te varen , zoals bijvoorbeeld de aanbreng van de SCHUTTEVAERRACE van Scheveningen naar Stavoren via Den Helder en ook na het evenement weer terug, probeerde ik toch om lekker door te pushen. Was het voor mij voor enkele jaren ondenkbaar om bij 25-30 knopen wind in m’n eentje te spi-en, inmiddels lukt dat al aardig en leer je door schade en schande allerlei trucs om alles heelhuids boven te krijgen en vooral heelhuids er weer af te krijgen. Zo had ik terug van de Schuttevaerrace enkele angstige momenten toen ik 20 mijl N. van Scheveningen toch zo’n 30-35 knopen wind over dek had met m’n zwaar weer spi op. Op de automaat (“Harry” genaamd) was ‘t niet meer te doen, ik moest zelf sturen om alles in het spoor te houden. Alles O.K., maar voor Scheveningen moest die spi er toch een keer af. Die 20 mijl sta je dan met het zweet in je handen je af te vragen , hoe pak ik dit aan? Waar is nou m’n bemanning? Nou ja , dan maar plat voor de wind ,risico op ‘n chinees, automaat erop, jump naar de pit,snel loef los, val los en als een waanzinnige die spi naar binnen klauwen, hopende dat “Harry” het ondertussen aankan en het geheel in het spoor houdt. Al deze idioterie onderneem ik met in m’n achterhoofd “straks in de 200 mijls moet ik dit ook kunnen”. Gaat alles goed , niks aan de hand. Gaat het fout dan is het weer een duur leermoment…. Zo heb ik voor deze 200mijls menig ‘peentjes’ moment opgezocht.

De weken voor de wedstrijd zijn bovendien altijd de periode dat de HAPPY weer in topconditie gebracht wordt, zo is weer een nieuwe laag antifouling aangebracht, de tuigage nagekeken samen met Wim onze voordekker en ook een poetsbeurt hoort erbij. Het is net als met een auto, als hij glimt, rijdt hij lekkerder. Ook helpt de rest van het HAPPY team helpt waar ze kunnen, George met de voorbereidingen en delivery, Marcel en Herman met het up to date houden van de site en mij voorzien van extra informatie.

De dagen voor de race kan ik het niet laten om toch regelmatig de sites van o.a. Windguru en Windfinder te bekijken en de voorspellingen te spiegelen op de desbetreffende banen. Na vorig jaar had ik me voorgenomen dit niet steeds opnieuw te doen, je wordt er namelijk helemaal gestoord van ,iedere 6 uur als je internet opgaat, kom je vaak weer op een andere gunstige baan uit. Maar ja, ik kan het toch niet laten om te kijken wat het gaat worden. Een ding is dit jaar zeker, wind gaat er komen. Vrijdag m’n auto in Muiden neergezet,George heeft me daar weer opgepikt. Zondag de boot samen met George naar Muiden gevaren en hem gestald in de Koninklijke ,vorig jaar lag ik op woensdagochtend helemaal klemvast, dat wil ik dit jaar zien te voorkomen, hier kan ik vertrekken wanneer ik wil. Uiteindelijk heb ik woensdagochtend met Gerben Bos om 07.30 nog een bakkie gedaan en zitten bomen over z‘n nieuwe boot, haast was er dit jaar niet, de wind leek later gunstiger.

Woensdag 28 september
Na een slechte nachtrust ,mede omdat ik nog steeds geen vaste keus over de baankeuze heb kunnen maken, kijk ik maar weer eens op internet voor de laatste weersvoorspelling. Baan 1 lijkt me de beste keuze, alleen moet er in het begin 15 mijl gekruist worden van OVD3 naar de P15. Deze investering (nadeel 2,5 knopen/uur) moet wel terugverdiend worden door de 6-7 uur varen over tij (voordeel 1,5-2 knopen /uur). Dit lijkt iets voordeel te geven. Bovendien lijken baan 3 en 4 later in de race ook met kruisen te maken te krijgen.Alleen hoe zit het met windwaarschuwingen? Op het palaver is ons ingepeperd: Als er waarschuwing bft.7 is mogen we niet uitvaren of moeten we zo snel mogelijk een haven opzoeken. Aan de kust zal meer wind staan, echter in de loop van donderdag is de verwachting bft.6. Dus voor mij een voorkeur voor baan 1, ook historisch gezien zijn de banen op stroom meestal de winnende.

Na de start om 09.00 (omdat de wind dan wat sterker is) koers ik naar Marken onder spi.Ik zie bijna het hele veld voor me . Alleen de 2 waarschepen Lightning en Fast Good zie ik achter me evenals mede scheveninger Jan de Bruin met de Escape. Na Marken richting Volendam gaat de spi eraf en de Genua 1 erop. De koers is nu helaas te hoog om te spinakeren. Na passage van de GZ2 richting Nek (Hoorn) trekt de wind aan naar een 16 knopen. Tijdens dit rak probeer ik te kijken of de deelnemers die de Nek gepasseerd zijn de spi opzetten. Ik zie er inderdaad enkele omhoog gaan, waarna ik besluit de spi klaar te maken

In de week voor de race kreeg ik ineens een idee om een nog onder in de kast liggende spi-slurf zo om te bouwen dat ik vanuit de kuip de spi kan ontvouwen en wurgen.Ideaal voor extreme omstandigheden. Na ronding van de Nek besluit ik m’n geheime wapen op te zetten. Piet Bakker van de Jolly J moet in z’n vuistje gelachen hebben toen hij mijn getob aanzag. Spi en slurf gehesen, vanuit de kuip slurf omhoog en…. Alles vast!Net begonnen en nu al vast. Met de spi half ontvouwd en zich ondertussen wikkelend om de bedieningslijnen vaar ik met een vreemd soort 8-vormig gevaarte zwabberend voor de mast mijn eerste mijlen na de Nek. Uiteindelijk weet ik met veel moeite de boel te ontwarren en de spi weer vol te krijgen. Ondertussen is de wind toegenomen tot een 23 knopen. Te veel om te kruisen met m’n Genua 1. Ik moet die dus eraf halen, door t luik proppen,dan Genua 3 aanslaan en omhoog. Veel tijd heb ik niet. Ik besluit dat wanneer ik alles voor de OVD gereed heb , voor baan 1 te gaan,omdat ik dan meteen moet kunnen doorvaren. Krijg ik niet alles gereed dan klok ik OVD3 ,ga links af en ga voor baan 3 of 4 . Met rusttijd om alles te klaren. Precies voor de OVD3 heb ik spinaker en slurf naar beneden, Genua 3 staat inmiddels. Wat een hectiek. Dus:
Te koop: slurf voor spinaker, z.g.a.n. nauwelijks gebruikt,inclusief revolutionair bedieningssysteem .T.e.a.b. tel…….

Tussen het omtuigen door probeer ik nog te kijken hoeveel deelnemers ook voor baan 1 kiezen. Het blijken er bitter weinig te zijn. Ik zie slechts 3 boten voor mij rechtsaf richting P15gaan. Twijfel slaat toe, zie ik het weer anders, mis ik iets??? Niet zeuren ,je tactische keus is gemaakt, het zout roept.. Hoe je uiteindelijk je definitieve baankeuze maakt… Tijdens het schutten komt reeds de waarschuwing ZW bft7 door. Toch wel teleurgesteld. Hierdoor moet ik het eerste tij om 24.00 laten lopen. De windrichting was uitermate gunstig om een toptijd naar de MH4 (Den Helder) te zetten. De verwachting voor morgen is WNW 6bft, waardoor dit rak minder gunstig bezeild is .

Donderdag 29 september
Weer onrustige slaap, om 03.00 het Marifoonbericht van
het KNMI bekeken. Yes!! De waarschuwing is eraf : Ijmuiden en Texel WNW 6bft. Maar:Marken en Ijsselmeer 7bft,! Volgend bericht 14.00 Ik kan dus morgen met het tij vertrekken terwijl de rest nog op slot ligt. Na de wedstrijd wordt gezegd dat dit Marifoonbericht van het KNMI niet door alle marifoonblokken is overgenomen… Volgende keer ga ik ook maar eens een kanaal zoeken waarop misschien geen waarschuwing gegeven wordt, kan veel schelen. Tijdig probeer ik naar buiten te gaan, Gilles van Delft met de Utopia maakt ook aanstalten , de andere 3 IJmuidengangers blijven nog een tij wachten. Voor de pieren is het behoorlijk ruig,golven van 3- 3,5 meter , af en toe brekend,wind WNW 6. Angst voel ik niet, wel wat spanning, in m’n surftijd wel grotere golfjes gehad. Na het passeren van de Baloeran komt de reddingsboot van de KNRM kijken welke idioot daar het zeegat kiest. Na een mijltje mee op gevaren te hebben heb ik blijkbaar hun vertrouwen gewonnen en gaan de duimen omhoog en gaan ze terug richting Ijmuiden.

De boot maakt behoorlijke klappen maar houdt zich goed , speed 7-7,5 knts, rif gezet ,Genua 2 op rol 1/3 verkleind. Voor het Schulpengat ter hoogte van het “Franse Bankje” krijg ik nog een historisch stukje schuim te verwerken. Water tot de kajuitlieren, kuip vol bruin water,verder alles ok. “Harry” krijgt even een stuurverbod, het is echt weer een beetje surfen. Zig zaggen , kijken , snelheid houden en ontwijken. Blauwe lucht , in de verte een bui, wit schuim , dit is zeilen! Bij het passeren van de MH4 blijkt er een probleem met de X-track , z’n knop heeft teveel water gezien vrees ik, wel piepen niet piepen,ik tape hem maar in een plastic zak. Hier gaat het tij echt lopen, 2-3 knopen, en na de T12 Oude Schild gaat de spi er weer op, uiteraard zonder slurf ,want die staat te koop. Wederom kicken, water glad achter de boot, niet eventjes maar minutenlang in plane. Alleen met 7 ton boot. Bootspeed constant 10-11 knopen. Waanzinnig! Na het schutten bij Kornwerd blijkt het gunstig om nog door te varen naar Medemblik en Hindeloopen , daar deze beide rakken nu goed bezeild zijn. Morgen draait de wind naar Z-ZW en is het hier kruisen. Rond 24.00 klok ik af bij de H2 Hindeloopen, en vaar naar de haven. Opeens ben ik gedesorienteerd , ik ben vaak in Hindeloopen geweest, maar dit herken ik niet! Blijk ik de verkeerde geul genomen te hebben en vaar ik in Het Zool. Stikdonker ,onbekend, ondiep ,vastlopen, wegwezen! Uiteindelijk lig ik om 01.30 bij de kraan in de jachthaven van Hindeloopen. Tegenover mij ligt de Escape, maar Jan de Bruin slaapt dus ik doe maar rustig.

Vrijdag 30 september
Mijn plan is zo vroeg mogelijk te starten om de draaiende wind te benutten. Als ik via Breezanddijk Stavoren kan bezeilen voordat de wind in de voorspelde ZZW hoek zit , zou dat mooi zijn. Als ik om 5.30 uit Hindeloopen vertrek slaapt Jan nog steeds. Ik wist toen nog niet dat hij die avond ervoor een genuaschoot in zijn schroef had gekregen en door de reddingsdienst naar binnen was gesleept, waarna hij zich afmelde voor de verdere race. Het traject loopt volgens plan, alleen het laatste stuk naar de VZ1(Stavoren) is net niet meer bezeild, Een slagje van een halve mijl is het gevolg. Later op de dag wordt beduidend meer wind voorspeld,ik besluit hier wederom 6 uur rust te nemen ,wachtend op deze wind, Bovendien kan ik dan deze periode benutten om te ankeren. In de afwateringskom van het gemaal vind ik een mooi ankerplekje. 6 uur later waait het inderdaad 25 knopen ,zoals voorspeld. Het rak van Stavoren naar Den Oever gaat weer zeer snel. Na ronding van de WV14 (Den Oever) iets minder, tot het Enkhuizerzand bezeild, daarna weer een slagje naar de HR-B Lelystad.

Inmiddels is de duisternis ingevallen en is het extra oppassen voor beroepsvaart. Een van de leuke dingen van de 200mijls is dat iedereen zo ontzettend meeleeft. Het is soms alleen jammer dat iedereen die steun kenbaar wil maken door voortdurend mijn mobiel te laten rinkelen. Ik moet Jan Luyendijk eens vragen of een telefoniste aan boord telt als een bemanningslid of als een veiligheidseis. Vorig jaar kan ik me herinneren dat mijn mobiel afging, ik even naar binnen liep om hem op te nemen,kort sprak,weer naar boven kwam en me helemaal kapot schrok van een gigantisch donkere schim welke ik ternauwernood kon ontwijken. (De groeten van “Het Statenjacht” Muiden).
Na schutting besluit ik nog door te varen naar de Nek (Hoorn) gezien de gunstige windrichting. De OVD 3 lijkt wel aan de rand van de wereld te liggen. Door het slechtere weer ,donkere water, weinig boeien/lichten op het Markermeer lijkt het wel of ik een zwart gat inga. Ik zet zelfs de verlichting van mijn meters uit om een beetje zicht te houden. Ondertussen loop ik ook nog een deelnemer voorbij in de nacht. Maar wie? Nog 3 mijl te gaan zie ik het groene isolicht van de Nek. Harry stuurt me strak ernaartoe. De regen komt met bakken naar beneden, Hoorn ziet eruit als een sprookje, onder de scheepsjongens vind ik rust.

Zaterdag 1 oktober
Vannacht goed geslapen,ik kan er weer helemaal tegen. Denk ik. Of ben ik toch niet meer zo fris als een hoentje? Er zijn wat signalen dat ik toch wat minder scherp ben. De voorspelling is WNW 4 ,rond 12.00 het meest NW, daarna wat meer W. Om het rak goed bezeild te hebben besluit ik rond 12.00 te vertrekken,en motor ik daarvoor rustig naar de Nek. Ondertussen kan ik mooi mijn genua2 op het rolsysteem wisselen voor de Genua 1,beter voor deze wind. Dus de 2 naar beneden, door het luik gepropt,de 1 uit de bakskist gepakt, aangeslagen en hijsen maar, shit hij loopt uit de groef, weer naar beneden , weer hijsen ,weer ernaast, pre-feeder zit te hoog, deze verder naar beneden vast geknoopt, weer hijsen, staat. Inderdaad staat top…..die Genua 3! Heb ik de verkeerde zak gepakt en de 3 erop gezet. O.K. de 3 er weer af, ook in het vooronder proppen, de 1 uit de bakskist etc,etc. Gelukkig is dit alles voor de start, maar toch , ik ben al kapot voordat ik moet beginnen. Ondertussen belt mijn broer Dick , die mij gedurende de gehele race overlaad met gemiddelden,feiten, berekeningen etc, met de mededeling dat een aantal boys (en girl) op baan 4 ook wel een erg hoog gemiddelde hebben, en mij waarschijnlijk voor zijn. Nee he, heb ik een top gemiddelde van 7,3 red ik het nog net niet. Nou ja ,dit motiveerd wel om het laatste stukje extra gas te geven.Dus na Volendam gaat de spi voor die paar mijl naar het Paard van Marken nog even omhoog, het laatste rak wordt ingezet , wel wat hoog aan de wind , kost snelheid, de IJM 17 in zicht. Op naar de finish!

Na aankomst is de warme ontvangst op het finishschip altijd weer zeer aangenaam,ervaringen worden uitgewisseld. Het rekenen kan beginnen. Na voorlopige berekening een vierde positie, niet verkeerd,een hoog avontuurgehalte dit jaar, volgend jaar nieuwe race nieuwe kansen! Ik ben er op zeker weer bij!

Online verslag

Als maar werken en controleren. Niets wordt aan het toeval overgelaten (zelfgemaakte foto’s).

Onderlinge fotowedstrijd en een verlossende kreet na het passeren van de finish(zelfgemaakte foto)

Update 2 oktober; 11:05 (Marcel)
Alweer terug in Scheveningen!
Nadat John gisteren het papierwerk in de haven in orde had gemaakt, begint het alweer te kriebelen. Als ik nu ga, kan ik nog om 24:00 uur in schevingen zijn. Jan de Bruin van de EsXape trok hetzelfde plan en vertrok even voor John naar Scheveningen. Net een sluislichting eerder verkoos de EsXape al het ruime sop, en kort na elkaar kwamen beide “Scheveningers” weer in hun thuishaven aan. John assisteerde Jan nog even bij een ietwat ongelukkig uitgevallen aanlegmanoevre en even later sms-de John het thuisfront dat hij veilig en wel in zijn box lag. Op het voorstel of we morgenochtend nog even zouden gaan trainen reageerde John voor het eerst afwijzend. Nu ging hij slapen.

We blijven in afwachting van de definitieve uitslag. De website geeft nu nog geen goede positie op voor John. Echter wij denken (na enig rekenwerk) dat de uiteindelijke positie toch hoger zou moeten uitkomen. We houden u op de hoogte.

Update 1 oktober; 15:58 (Marcel)
John gefinshed
Om 13:49 finishde John met zijn Happy. In totaal heeft er 27:27 uur over gevaren, wat neerkomt op gemiddeld 7,29 mijl/uur. De website van de 200myls meldt dat John 5e staat in het klassement. Ik denk dat er nog wat berekeningen gemaakt moeten worden, maar voorlopig is zijn strijd gestreden. John voelt zich nog goed en denkt er sterk over na om direct weer los te gooien. Een beetje zeiler als hij is niet te houden, want hij wil alweer naar zee. Als hij nu aan de reis naar scheveningen begint, kan hij morgen weer in zijn box liggen. Een lekker vooruitzicht… Waarschijnlijk geen biertje in Muiden vanavond.

Update 1 oktober; 09:05 (Marcel)
Veel rekenwerk aan boord van de Happy.
George (genuaman a.b. van Happy) belde me zojuist wakker. Nog tijdens dit gesprek wisselgesprek: John. Niemand van het team zit op het water, maar de wedstrijd leeft bij iedereen. John was vanmorgen vroeg al wakker en heeft even naar de posities gekeken. Wie blijkt er ook nog een grote concurrent:Dik Geurts, nota bene onze reserve PIT-man! Dik zit op Vlieland en moet nog ongeveer 120 mijlen en heeft hiervoor 16,24 uur. Dan vaart Dik 7,5 kn gemiddeld en eindigt hij sneller dan John. De wind ruimt voor Dik (en John) de goed kant op. Dik zal nog een beetje last hebben van het tij en moet wellcht nog kruisen naar Hoorn later op de dag….. het bluhft afwachten.
Je ziet maar weer, de 200myls is een bijzondere wedstrijd !

Update 1 oktober; 00:55 (Marcel)
John in Hoorn !!
Om ongeveer 23:06 kwam John aan in Hoorn Hij had een TOP-dag. Hij is er van overtuigd dat hij wederom goede zaken heeft gedaan. Als we even snel rekenen zit de gemiddelde snelheid nu net boven de 7,2 kn. gemiddeld. 184 myl in ca 25,5 uur Wij blijven hoop houden. Wanneer John de resterende mijlen binnen 2:31 uur bezeild, heeft hij een gemiddelde snelheid van 7,2 kn. gevaren!!!
Na het ankerop gaan in stavoren liep het allemaal fantastisch. Voor morgen ziet de wind er redelijk goed uit. Even wachten tot hij uit de goede wind waait en dan: KNALLEN!!

John meldt dat het wachten één van de moeilijkste dingen van deze 200 myls is. In zijn berekeningen moest hij bijvoorbeeld niet gelijk starten, maar pas om ca 11:00 uur. En dan fluitend alle bootjes zien gaan varen, wetende dat je in een wedstrijd zit en NIETS doen…aaaargh zenuwslopend. Vervolgens toen hij achter het veld aanhobbelde en daar totaal niemand voor baan 1 zag kiezen, werd hij wederom wat nerveus. Had hij het dan toch verkeerd berekend wat doe ik verkeerd, het kan toch niet dat ik de enige ben die er zo over nadenkt. Waarom gaat niemand voor baan 1? Op het laatste moment ging nog één andere boot ook voor baan 1 en na John volgden er nog 3. Met zijn vijfen op baan 1… Wachten is en blijft uitermate spannend
Later meer over de finishtijd en gezeilde tijd van John met zijn Happy!

Update 30 september; 14:00 (Marcel)
Strijdbaar na goede “nacht”rust
John belde zojuist vanuit Stavoren. Heerlijk geslape en er helemaal klaar voor. Hij deed nog even verslag over zijn kapriolen gisteren op het wad: “Het was wááánzinnig om gisteren spi-end over het wad te denderen. Conrinue onderspi in plané over een vrijwel vlakke zee. Ik denk dat ik nog nooit zo lang aan één stuk zo hard gevaren heb. Echt Super!” We rekenen zojuist na, dat dit 11 knopen gemiddeld betekend!
Vandaag nog even goed naar de weersvoorspellingen kijken, wat doet de wind?