Houd ook de Facebook-pagina van de 200 Myls in de gaten. Hier op de site, maar ook op https://www.facebook.com/200myls/ verschijnen berichten van deelnemers. Like de Facebook-pagina, like de posts en steek de bikkels een hard onder de riem met je reacties.
Woensdagavond, 21.17 LC6 Stavoren. I call it a day. Planning was Hylpen, maar de krimpende Noord-Ooster maakt dat niet bezeild. 83 mijl bruto gevaren om 56 netto te boeken. Volgens mijn tracker gemiddelde van 5,6, max 7,8. Dat moet op het eerste rak geweest zijn, waar ik met louter grootzeil en HA fok golfjes afsurfde.
200myls werkt grensverleggend, zoals verwacht. Harder varen, meer tuig voerend dan ooit. Na Volendam een rifje, spijt dat ik dat bij de sluis er niet uit gehaald heb: ondanks de waarschuwingen voor een zes op kanaal 1 stond dat er niet. Sport F>KH was het langste rak vd dag.
Als ik de remming-steiger bij de sluis van het PM-kanaal op stap, protesteren benen en rug: een goeie twaalf uur klappen opvangen ga je voelen. Morgen het Rondje IJsselmeer afmaken, benieuwd hoe ver we komen. Wind, wind, méér wind!
Janne gaat lekker. Na op de startdag 55 mijl geklokt te hebben, komt het totaal op dag twee op 111. En beide dagen een gemiddelde van 5.6kn. Hoe constant kan je varen? Terwijl het toch lichter weer was op donderdag, of leek dat maar zo? Hoe snel went een 5 tot 6..
Maar terwijl Janne zich op de startdag nog in het gewoel bevondt, leek het vandaag wel of ik de enige was die baan 5 af voer . Richting Hindeloopen liep een jachtje nog boven me langs, te ver om te identificeren, ver bij Kornwerd zag ik grote snelle boten op baan 4. Twee keer kruiste mijn baan die van een zwaaiende soloër, op telefoonafstand kwam de Deinumeid voorbij en dat was het dan. Waar zijn ze allemaal? Ik vrees dat het hele veld ergens ver voor me zit, buiten het zicht hun mijlen vretend. En ik hang eenzaam in de staart…
Op de voordewindse rakken onder de Afsluitdijk twijfel ik of ik de spi zal zetten. Met deze wind wéét je dan ie in een keer goed moet staan, of het wordt één knoop die je naar beneden moet vechten. De stuurautomaat giert op de golven, ook geen fijn idee om dan naar het voordek te moeten. Toch maar tevreden zijn met de kleine 6kn. Het gaat eigenlijk best lekker, en wat een fantastisch zeilweer.
Boven de Kreupel is het erg knobbelig en zakt de wind in. Wat een kuilen in de weg hier! Dan zet de wind juist weer door, gang! Voor Enkhuizen langs en dan zoeken naar die verplaatste EZD. Bij de Maxima centrale is het schemerdonker en slalom ik tussen de binnenvaart. Druk hier. De KH is zó ver. Net als ik het laatste slagje wil maken komt er een vreemd gedrocht onder de brug door zetten. Het is een werkschip, een baggeraar, geduwd door een sleper. We aarzelen allebei, waarheen? Het schip dwingt me overstag te gaan, te vroeg om de boei te halen lijkt het. Hoger dan hoog drijft Janne naar de boei, nú geef ik niet op. Ik schijn in mn zeil: hiero, opletten! De sleper duwt rustig door, hij koerst aan dezelfde kant van de boei, en laat me rustig voor gaan. KH gerond, het is mooi geweest voor vandaag, op naar Urk.
In de week voor de start had ik een onrustig gevoel in een van mijn voortanden. Zal wel meevallen is de gedachtengang. De maandag voor de start begon dit serieus pijn te doen, maar een paracetamol hielp redelijk. In de nacht van dinsdag op woensdag hielp dit ook niet meer en had ik een slapeloze nacht. In de wandelgang tijdens het palaver had ik dit met Otje overlegd met “ik zie wel wat ik doe”
Otje vond dit niet slim en gelijk had ze. Woensdag morgen besloten dat het niet verantwoord was om gedrogeerd van de Paracetmol nog te starten. Tracker ingeleverd en rustig naar huis gevaren waar de tandartsstoel al voorgewarmd klaar stond. Boren en vijltjes en een dode tand met een mega ontsteking is het resultaat.
Volgend jaar nieuwe kans.
Voor een ieder een veilige en behouden vaart toegewenst.
Tom Coufreur
Dehler 36cws
Trudel
Even de belevenissen van afgelopen nacht van de ‘Blue Passion’ met Joke. Gisteren een heftige dag. Net voordat het echt donker werd, de haven van Stavoren maar naar binnen. Haar walteam stond uiteraard klaar, om haar op te vangen. Joke redelijk kapot.
Nb. Haar walteam: Alexandra Peek! Die heeft beloofd: Volgend jaar zeil ik met mijn splinternieuwe Jeanneau-‘heel groot’ met de 200 mijls mee! Dus ze kan nu geen smoesje meer verzinnen (….me hond moet zwanger worden, of zoiets…..). Daar houden we haar met z’n allen aan…………
En zelf heb ik alle reglementen van de nieuwste 200 mijls doorgespit. Lees erg veel over solo zeilen, maar nergens iets over een verplichting van solo slapen……. Uiteraard wél de solovlag ’s nachts gestreken…..
Vanmorgen: uiteraard moest Joke eerst uitgebreid converseren, met haar collega solozeiler Raymond van de ‘Pier’ uit Numansdorp. Die heeft al een halve 200 mijls gezeild om bij de start te komen……. En vooral ook elkaar moed inpraten. Prachtig moment!
En volgend jaar zeil ik de 200 myl’s weer met de ‘Blue Passion’ mee. Oneven jaren ikke aan de beurt. Tja, het is wel crisis, dus 2 boten zit er gewoon niet in, voor twee bejaarden… Maar persoonlijk kost het mij minder energie om gewoon de 200 mijls te zeilen, dan als walteam te fungeren. Bv een appje: “Rob, Tom (van de ‘Full House’) mist nu de EZ D…….” Ikke Tom belluh…. Nee de EZ D zit in de 2de ronde….. En “Joke, nu nog niet overstag…..”. Voor mij volop strezzz. Laat mij maar zeilen…….
Groet van walteam Rob
Bijgaand stukje van de Tapas (inmiddels gestopt).
Het was ruig vanaf de start. Tenminste, dat vind ik. Ook vanwege de korte golfslag, waar de 8.2 meter Tapas steeds maar weer werd opgetild en met vol gewicht op neerstortte. Snelheid weer nul en opnieuw beginnen. Zelf sturen dus.
Wat voor beaufort nummer er aan hangt zal me roesten. Sommige situaties kun je niet in tabellen weergeven. Niet alleen de omstandigheden, maar ook dat je je ondertussen realiseert dat dit nog wel even doorgaat. Het is nog een heel eind kruisen naar Urk vanaf de OVD 9, hoe knullig dit ook klinkt. En na de sluis weer lagerwal.
Net als Peter Knüppel moest ik ook bij het kruisrak naar de EA een zeil redden uit het water, dat kan je ook niet zo laten hangen. Boot dus aan de wind onder helling, kruipend naar voren, touwtje mee, 50 liter water over me heen – en nog een keer. wachten tot ik weer wat zie en maar hopen dat ik op het dek blijf. Voel het water naar binnen sijpelen langs m’n rug naar beneden.
Zeil hopelijk vast genoeg, eindelijk, ik had twee -en langere- touwtjes mee moeten nemen. Dan meteen terugkruipen richting kuip, waar ik alsnog weer een onzichtbare duw krijg en ongecontroleerd voorover de kuip in stuiter. Tien minuten bijkomen. Dat voorover duiken gebeurt me nu voor het eerst en natuurlijk in de 200myls.
Dit is niet een up-down wedstrijdje van 2,5 uur. Dit is heel wat anders. En nog solo ook.
Ik heb respect voor de 200mylers die wel doorzetten en blijkbaar de knop om kunnen zetten en gewoon stug doorgaan. Is het dan toch een apart slag mensen, of ligt het aan mij? Gelukkig is de wind gezakt en wordt het allemaal heel anders aan boord. Dan kan je gewoon een maaltijdje klaar maken.
Het is niet alleen de feitelijke windkracht wil ik maar zeggen, het is de belevingsfactor. De Z-factor. Vorig jaar hadden we die wind vanaf het begin, en was meer de zorg, hoe kan ik sneller gaan, zal ik zeil wisselen, wanneer slaap ik vanavond, ik moet wat eten, waar is m’n waterflesje, hoe lang kan ik door gaan, blijft het wel waaien, moet ik niet toch een nacht doortrekken.
Dit jaar: blijft de boot heel, moet ik niet toch maar naar de fok wisselen, rifje erin of nog even wachten, waarom heb ik geen waterflesje gepakt, waarom valt die computer nu weer uit, hoe lang blijft het zo waaien, zwaaien naar de Tzigane, kanaal 1 weersverwachting omhoog Oost 5-6, gijp of stormrondje, het wordt niet minder dus, waarschuwing Oost 6 voor Markermeer en IJsselmeer, yay 8.6 knoop COG , wat valt er nu weer naar beneden binnen, zat er nog water in die fluitketel, net rustiger bij de boei gauw een gijp doen, toch maar achter dat containerschip langs, red ik die boei, koude voeten onderhand, waarom doe ik dit eigenlijk, etc,etc,etc…
Bij beide situaties leer je jezelf weer opnieuw kennen. En soms is dat niet zo leuk , uit m’n comfortzone, dat idee. Eigenlijk moet ik (meer) sporten.
Ben ik meer een dagjeszeiler?, so be it. Ik vind dat wel leuker eerlijk gezegd. En waait het te hard dan draai je je nog een keer om in bed. Note to self: niet inschrijven volgend jaar.
Hoewel, die 8 knoop op de klok was wel leuk! En in januari gaat het toch weer kriebelen…
Chris Roos
Tapas
Rond 08:00 weg uit Lelystad samen met de Zilt en Dreamcatcher door de startlijn en varen maar. Even twijfel of de Spi erop gaat. Al snel blijkt de windhoek in combinatie met de kracht niet ideaal. Dondersteen gaat erg hard. Max snelheid op de klok is ruim 11kts. De 12 nm naar de nek boei in 1 uur en 40 minuten afgelegd. Kortom hard gevaren.
Ik zie een enkeling naar Baan 1 gaan. Ben benieuwd hoe hard die zullen gaan het wad op. Ik hou het vooralsnog op baan 3. Aangekomen in Lelystad kan ik vrijwel direct de sluis in samen met 10 solo-collega’s. De andere kolk zit ook redelijk vol met solisten. Onderweg naar de sport-f eerst even een hamburger gebakken en weggewerkt. Ik ga er een lange dag van maken. Doel is naar de Afsluitdijk en terug naar Enkhuizen. Dat wordt nachtwerk. Kruisrak naar de KH verliep erg goed. Een flink aantal boten ingehaald en de KH rond. Ik zie veel solisten baan 4 kiezen. Ben benieuwd of het rak naar Stavoren te bezeilen is?
Ondertussen werk ik in hoog tempo de boeien af: KG, KG Sport-A, WV20, LC11 en de KG. Alles is bezeild en met de wind tussen 15 en 20 Kts loopt Dondersteen goed. De Compagniehaven is tijdelijk overgenomen door solisten. Ik kan rond 23:30 een plekje vinden en leg de boot voor de kant.
Morgen verder
Eric ten bos
Update 7 Oktober: Ich sehe auf dem Tracker die Schiffe, die Rondje Eilanden segeln. Das war mein Plan und ich bin ein bischen traurig. Na ja, es war trotzdem die richtige Entscheidung, abzubrechen. Segeln unter Drogen (ibuprofen) wäre nicht sicher gewesen.
Ich frage mich, was ich falsch gemacht habe. Seit Jahren lasche ich den Segelsack des Code O auf dem Vordeck fest, er hat im Skagerak schweres Wetter problemlos überstanden. Und im Ijsselmeer haut die Welle den Sack über Bord trotz 3 Bändseln?
Ich habe auf dem ersten rak überlegt, den Sack wegzunehmen, ging aber nicht, weil zu viel Wind für den Autopilot. Jungs, wenn Ihr dran denkt, das was schiefgehen kann, sofort erledigen!
Mit Gruß aus Köln-Porz
Peter
5 Oktober: Alles ist vorbereitet, der Code-O am Bugspriet angehakt und der Segelsack auf dem Vordeck gut festgelascht. Rettungsweste angezogen, Messer und Epirb in der Tasche.
Start 07:03 mit raumem Wind, zunehmend auf 22, 25 Knoten. Das Schiff kommt inś Surfen, bis 9.5 Knoten. Der Autopilot schafft es nicht, ich muss steuern. Das wird interessant mit der Halse an der Sport G – Nek bei Hoorn. Lieber eine Q-Wende, machen übrigens alle. In der Wende setze ich schnell das erste Reff.
Weiter mit halbem Wind, der Autopilot schafft es wieder nicht, die Wellen Hebeln das ganze Schiff aus. Wahnsinnig schnelle Fahrt. Bei Volendam an der Mn1 – Gz2 Wende auf hart am Wind. 2. Reff?
Geplant ist Bahn 2 gegen den Uhrzeigersinn, heute evtl. bis Vlieland. Harte, steile und kurze Wellen. Das Boot nimmt viel Wasser über, aber arbeitet sich durch.
Was schwimmt da neben dem Schiff? Der Code-O. Die Wellen haben den Segelsack abgerissen und weggespült, das aufgerollte Segel hat sich herausgezogen und hängt am Furler und wird mitgezogen. Da muss an Deck!
Also nach vorne, das Boot bockt, ich stehe bis zur Hüfte in den überkommenden Wellen. Ich ziehe das Segel an Deck, da haut mir eine Welle die Beine weg und ich fliege unkontrolliert mit der Nase gegen den Mast und lege mich lang. Festhalten! Wieder positionieren und den Rest Segel an Deck ziehen und festlaschen.
Was tropft da rot? Oh, die Nase tropft ordentlich Blut. Deck, Segel, Aufbau rot, vom Seewasser sofort weiterversichert.
Auch ein Schnitt in der Hand. Der Schädel brummt ordentlich. Ab nach hinten ins Cockpit, erstmal prüfen. Die Nase ist dick, blutet aus Platzwunde auf dem Nasenrücken. Schnell nasses Handtuch drauf. Blutet weniger. Abfällen unter Autopilot geht. Hand verpflanzten, Nase auch, Kopfschmerzen werden mehr, Tablette einwerfen. Nach einiger Zeit geht es besser.
Der Wind dreht auf NO, was tun. Mittlerweile stehe ich völlig vom Kurs vor dem Paard von Marken. Was tun.
Ich steige aus und falle weiter ab nach Amsterdam und lasse meine Nase in Köln checken, Handriss ansehen.
Ich bekomme die Brücke um 12:00 und gehe in den Sixhaven.
200 Myls 2016 erledigt.
Schade.
Twee lekkere rakjes gevaren. Nu even in de thuishaven Volendam voor een zeilwissel en lunch. De J3 is voor het kruisrak dat zo komt wel erg groot, dus even de j4 er op.
Wordt vervolgd.
ZEILBLIJ
Otto le Grand
Noot van de organisatie: De tijd van het verlaten van de wedstrijd bij een boei voor een periode korter dan zeven uur telt als gezeilde tijd, niet als rusttijd.