2022

Jan Luijendijkprijs

Elk jaar is er wel een deelnemer die pech heeft, groot of klein. Vaak worden problemen zelf opgelost of met hulp van anderen. Soms is er serieuzere hulp nodig en wordt o.a. de KNRM te hulp geroepen. Omdat de KNRM elk jaar paraat staat en ook dit jaar weer een zeiler heeft geholpen toen dat nodig was, heeft het bestuur besloten dit jaar de Jan Luijendijk prijs, samen met een donatie, uit te reiken aan de KNRM. De KNRM was bij de prijsuitreiking vertegenwoordigd door drie man van station Lelystad. Zij uitten zich erg blij met de donatie en riepen aanwezigen op ook te overwegen vrijwilliger te worden.

De inzet en de toekenning van deze prijs kan de vraag oproepen of solozeilen en in het bijzonder of deelnemen aan de 200 Myls ‘SOLO’ nou wel zo veilig is. Welnu, om deel te kunnen nemen aan de 200 Myls ‘SOLO’ moet je boot geschikt zijn of geschikt gemaakt worden om te kunnen voldoen aan de strikte  veiligheidseisen zoals die door de organisatie ‘World Sailing’ onderhouden worden. Als een zeiler besloten heeft deel te nemen en voldoet aan de gestelde eisen, onderscheidt hij/zij zich al positief van de gemiddelde recreatieve zeiler. Voordat ingeschreven wordt aan de 200 Myls ‘SOLO’, heeft een deelnemer al veel ervaring opgedaan. Daarmee is geleerd hoe problemen te voorkomen en hoe zich te redden als er zich wel iets voordoet. De realisatie dat er een moment komt dat besloten moet worden dat er hulp van buiten ingeroepen moet worden vloeit ook voort uit die ervaring.

Dit jaar was het evenement ingekort tot 100 zeemijl. Met 92 deelnemers die de finishlijn gehaald hebben, zijn er tenminste 9200 zeemijl gezeild. Dat zijn geen zeemijlen in lange rakken, over een ocean zonder obstakels. Nee,  gemiddeld elke 8 zeemijl wordt een start, boei of finish gepasseerd. En daar bovenop worden rusthavens aangedaan, sluizen gepasseerd en wordt er gejongleerd met een anker. En dan moet andere scheepvaart nog in de gaten gehouden en vermeden worden. Dat zijn dus in elk geval tenminste ruim 1200 speciale verrichtingen geweest dit jaar. Dat er dit jaar één inzet van de KNRM is geweest is dus helemaal zo gek nog niet. Per saldo mag dus wel gesteld worden dat dit een veilig evenement is waar serieuze zeilers aan deelnemen.

We zijn de KNRM zeer dankbaar dat zij alle jaren dag en nacht paraat staan om te hulp te schieten als dat nodig is!

Evaluatie

In onze ambitie om het evenement toegankelijk en leuk te houden en zaken steeds beter te organiseren, vragen we deelnemers en volgers hun suggesties aan ons te doen voor onze evaluatievergadering. Heb je goede tips voor ons, laat het ons weten via de contactpagina, uiterlijk 1 november 2022. Iedere inzending krijgt een persoonlijke reactie na de vergadering. Dankzij dit soort punten is het evenement zo gezellig en succesvol geworden.

Prijsuitreiking

Afgelopen vrijdag vond een erg gezellige prijsuitreiking plaats van de 27e 200 Myls ‘SOLO’. Vanwege de verwachting dat er weinig wind zou zijn, waren er nieuwe banen bedacht van ongeveer 100 zeemijl. Uiteindelijk zijn maar liefst 102 deelnemers gestart en zijn er 92 gefinisht. Dat is een historisch hoog aantal finishers. Er zijn gelukkig weinig serieuze incidenten geweest. Eén deelnemer kreeg bij een klapgijp de giek tegen zijn hoofd. Hij is door andere deelnemers en de KNRM de haven in geholpen. In het ziekenhuis is hij onderzocht en na wat hechtingen en rust is het gelukkig weer helemaal goed gekomen.

Behalve dat deze editie ontzettend veel ruimte bood voor gezelligheid, is er ook serieus hard gezeild. Vooral slimme tactiek, goede kijk op het weer en geconcentreerd varen maakten dit jaar het verschil. Gebruik maken van allerlei weermodellen van verschillende aanbieders van weerinformatie alléén was niet voldoende. Gewoon op de dijk gaan staan kijken naar het water en andere bootbewegingen was soms de sleutel tot goede beslissingen.

De volgende deelnemers zijn in de prijzen gevallen:

De 1e prijs overall ging naar Wouter Kollmann met zijn Big Deal . Hij was tevens de snelste zeiler van baan 6

De 2e prijs overall was voor Blauwe Westen van Maurits Homan, die ook in baan 6 voer

Derde overall werd Bart Stolker met de Family Fun, ook in baan 6

In baan 7 ging de overwinning naar Mark de Graaff met de Accelerate (11e overall) en in baan 8 naar Ronald Meeuwissen met zijn Rosy Maes (12e overall)

De Line Honours prijs ging naar Dick Koopmans met zijn Jager

De snelste Rookie was dit jaar Guido van der Werd met de Ozo Heppie. Hij was 15e in het overall klassement.

Het bestuur had het verslag van Ferry Verrijzer met de Unsa verkozen tot beste verhaal.

Over de Jan Luijendijkprijs zo meer in een separaat bericht.

De complete uitslag is te zien op op de pagina van onze website

Voorlopige uitslagen

Vandaag zijn de voorlopige uitslagen gepubliceerd, inclusief de verwerking van strafplaatsen. Staat jouw naam in geel. Scroll dan naar rechts, dan kun je vinden hoeveel strafplaatsen je kreeg en waarom. De strafplaatsen zijn al toegepast.

Om het logboek in te dienen, werd er veel tijd geboden om het logboek goed in te vullen en zelf te controleren. Als het logboek niet compleet was, de gelegenheid geboden om het te corrigeren tot het niveau dat alle data erin stonden. Maar: Op het moment dat je het logboek ingediend hebt, dan is het net als voorheen niet meer te corrigeren.

Mochten er evenwel fouten in zitten, waar de data anders geïnterpreteerd zijn dan zoals door jou opgegeven en ingediend, stuur ons dan uiterlijk dinsdag 4 oktober een mailtje. Die mailtjes zullen mogelijk pas ná 8 oktober beantwoord worden

Verslag van Unsa

De voorbereiding.
Dit jaar beloofde de 200myls heel anders te worden dan vorig jaar, toen ik voor het eerst mee deed. Al weken van te voren gaf de pluim van de KNMI aan dat er erg weinig wind zou zijn. En hoewel verschillende andere modellen regelmatig wat anders lieten zien, bleef de pluim stug vol houden… Dat zou nog lastig worden, aangezien Unsa onder de 10 tot 12 knopen wind eigenlijk niet lekker vooruit wil. Eén van de voornaamste oorzaken daarvoor is dat mijn zeilen redelijk op zijn. Maar het bleek aan het begin van de zomer al totaal onmogelijk om op tijd nieuwe zeilen te kunnen krijgen. Ook ben ik er achter gekomen dat mijn mast ruim een meter korter is dan standaard bij een Bries en ik daardoor ongeveer 20% minder zeiloppervlak heb, dat helpt ook niet erg.
Een 2e hands Bries-zeil dat ik op de kop had getikt en nog goed in vorm leek, was dus ook veel te groot voor mijn boot. Een paar weken voor de wedstrijd ben ik er toch maar eens wat aan gaan meten en proberen. Het bleek toch redelijk te passen als ik hem met de ogen van het eerste rif op de giek zette. En eigenlijk zeilde het ook best goed. Dus heb ik maar besloten daarmee te gaan varen in de 200myls. Volgens mij ben ik dan ook de enige deelnemer die de hele wedstrijd met een rif in het zeil heeft gevaren.
De dag voor de start werd definitief dat er banen van 100mijl gevaren zouden worden vanwege het gebrek aan wind. Had ik vorig jaar nog baan-keuze-stress, dit jaar was met de korte banen meteen duidelijk dat het baan 6 over de Noordzee zou worden. Dit vanwege de verwachting van iets meer wind en de optie om te profiteren van de stroming. En niet onbelangrijk: Buitenspelen is natuurlijk ook gewoon leuk!

De 1e dag, woensdag
De grote vraag was: Starten of Rusten? Starten mocht tot 10.00 uur. En het zag er naar uit dat er vlak na 10 uur iets wind zou komen, waarmee het eerste rak te varen zou zijn. Hierna kon dan geankerd worden bij de Markerwadden. Echter gaven een paar wind modellen ook aan dat er donderdag op zee wat zuidenwind zou staan, vrijdag wat zuiden wind op de Wadden en zaterdag noordenwind op het IJsselmeer. Dat was een ideaal scenario. De Famke en ik besloten dus dat we hoe dan ook woensdag naar IJmuiden wilden gaan. Het eerste rak ging super, beter dan verwacht. En waar ik verwachtte dat er vlak tegen 10.00 uur nog best een aantal andere schepen zouden beginnen aan het eerste rak, was dat behalve Famke en Unsa, alleen nog Pretender.
Het tweede rak was het tegenovergestelde van het eerste. Hier was de wind op, echt op. Er was geen rimpeltje meer te bespeuren op het water van het Markermeer en alle windmolens stonden stil. De enige beweging die er nog was, waren de talloze vliegjes die als bij toverslag weer verschenen. Ook was er tijd om het tussenklassement eens te bekijken. Daar bleek ik eerste te staan, iets wat ik nooit had verwacht en dat ongetwijfeld ook nooit meer zal gebeuren. Ik heb er dus maar snel een screenshot van gemaakt. (De keer daarna dat ik keek stond ik 2 na laatste; het kan verkeren). Uiteindelijk kwam er weer iets wind, en kon het langzaamste rak ooit (6 mijl in 6 uur en 12 minuten) afgemaakt worden. Gelukkig zaten de sluizen en bruggen mee en kon er ’s nacht om kwart voor één vastgeknoopt worden in IJmuiden.

Einde van het langzaamste rak ooit

De zon gaat onder achter Amsterdam

De 2e dag, donderdag
Vandaag was er zoals voorspeld wel wat wind, maar niet veel. Belangrijk was dus ook om het vertrek zo te timen dat er bij Den Helder stroom mee zou zijn, want als de stroom daar tegen zou staan, dan werd het achteruit zeilen. De wind stond ongeveer recht van achter, maar was niet voldoende om de zeilen vol te houden in het rollen op de golfjes. Door een beetje af te vallen, werd de snelheid beter, maar het rollen erger, waardoor het netto resultaat slechter was. Het werd dus een moeizame zeildag. Gelukkig was er lekker eten, zonnebrand crème, een muziekje en verder niks te klagen. Al met al was het dus een heerlijke dag. En af en toe gewoon even lekker ruim gaan varen, waardoor de snelheid voldoende opliep om de zeilen vol te houden en er nog meer snelheid kwam. Jammer genoeg was deze koers wel erg uit de richting, maar dat mocht de pret niet drukken. Dankzij de voordewindse koers, en de vele vissersschepen met onvoorspelbare koersveranderingen heb ik vandaag meer gegijpt met de spinnaker dan alle eerdere keren in mijn leven samen. Best leerzaam dus.

Moeilijk om de zeilen vol te houden in de golven

Bij Den Helder gekomen nam de wind verder af. Er stond langs de kust nog 4 knopen zuidenwind. Boven Den Helder zou het dus wel nog veel minder zijn. Daarom maar het besluit genomen om in de Helsdeur bij de S11 te stoppen, aangezien het volgende rak vlak langs de haveningang loopt. Het leek me niet getuigen van goed zeemanschap om daar langs te varen met alleen het laatste rest stroom als voortstuwing, terwijl het best druk was met marine- vracht- en vissersschepen. En niet te vergeten af en toe een veerbootje naar Texel. In de KMJC bleek de havenmeester al weg, maar hij zou er de volgende ochtend weer zijn.

Heerlijk weer om te ontspannen op de Noordzee

De 3e dag, vrijdag
Als ’s ochtends de havenmeesters arriveren zijn ze even overdonderd dat hun haven in eens vol ligt; behalve gisteravond Unsa en Famke, zijn er in de loop van de nacht nog best een aantal deelnemers aangekomen. Tijdens een kopje koffie bij het havenkantoor wordt er besloten dat de deelnemers kunnen liggen voor een aangepast tarief van een tientje. Een zeer sympathiek gebaar! Dan komt ook de schipper van Hinder met een taxi aan bij het haven kantoor. Waar we eerst nog grapjes maken dat halverwege de wedstrijd van bemanning wisselen toch wel vals spelen is, blijkt de vork toch wat anders in de steel te zitten. Het was ’s nachts niet helemaal goed gegaan, maar gelukkig waren er ook andere deelnemers in de buurt en was professionele hulp ook snel ter plaatse. Al met al lijkt het redelijk te zijn afgelopen, maar het is wel einde wedstrijd voor Hinder.

Weer is de windverwachting anders dan de vorige keer dat we keken. Het lijkt zaterdag een beetje een rotzooidag te worden met wind, dus we besluiten om na de Waddenzee direct door te varen naar Enkhuizen. Tegen 13.00 vertrekken we uit de KMJC, terug richting de S11. Op hetzelfde moment is er ook een binnenkomend en uitgaand vrachtschip, dus houd ik na het uitvaren van de haven strak de kant aan. Helaas doe ik dat iets te strak en zit ik binnen 30 meter van de haven ingang aan de grond. Met wat hulp van de Famke lukt het ook weer redelijk snel om weg te komen. Verder wordt vandaag het varen gekenmerkt door slechte voorbereiding. Drie rakken achter elkaar wordt ik een beetje overvallen door de nieuwe koers, waardoor ik niet de juiste zeilen voorbereid heb, of juist een zeil heb weggehaald terwijl het nog wel even had kunnen blijven staan. We zullen het maar afschuiven op de slechte nachtrust.

Nog een beetje kleur op een grijze Waddenzee

Bij Kornwerderzand aangekomen is de wind alweer lekker ingekakt en blijkt de windverwachting weer anders dan de vorige keer. Maar nu geven alle modellen vrijwel hetzelfde beeld: ’S nachts weinig wind, maar op zaterdag Echte Wind (meer dan 10 knopen) uit het Noorden. Het besluit om dus niet door te varen maar bij Kornwerderzand voor anker te gaan is dan ook een no–brainer.

De 4e dag, zaterdag
Ik sta op met 18 knopen noord oosten wind, dat belooft wat! Ik besluit dat de genua voor vandaag wellicht wat te groot is, en dat wisselen onderweg niet lekker gaat. Daarom zet ik de high aspect. Dat blijkt weer een keuze die achteraf gezien in het lijstje met foute beslissingen kan worden bijgeschreven. Voor deze 200 mijls is dat nu al een best lang lijstje aan het worden. Maar goed, des te meer kan ik er van leren zullen we maar zeggen. Verder is het heerlijk zeilen vandaag. En hoewel ik zelf het gevoel heb dat het best lekker gaat, wordt ik door tientallen andere deelnemers ingehaald, soms langzaam, soms met een bloedgang. Dat is allemaal niet erg. Ik geniet met volle teugen! Wat wel erg is, is dat ook Famke me nog weet in te halen, in de laatste minuut voor de finish!
Voldaan, maar ook erg moe leggen we even later aan in de Bataviahaven, om de tracker in te leveren en te genieten van een overheerlijk biertje.

Al met al was het een heerlijke 200 100 mijls; heerlijk gevaren, heel veel kunnen leren van minder handige beslissingen, alles is heel gebleven en na afloop ongeveer net zo moe als vorig jaar.

Organisatie: bedankt!

Ferry Verrijzer a/b Unsa

Vanaf de kaartentafel van JAGER

Het was even schrikken, de mail van 17 september dat de baan mogelijk ingekort zou worden naar 100 mijl! Een week vrij voor 100 mijl is veel gevraagd, kan in een dag. Maar ja het dringende advies van bestuur en wedstrijdleiding was geef niet op. Om er toch een uitdaging van te maken had ik twee plannen, of voor line honours of een extra rondje om de waddeneilanden in mijn rustperiode

Ik maakte een strategie voor de line honours. Baan 6 lijkt de meeste wind in de eerste paar dagen te hebben. Die wordt het dus. Om goed uit te komen volgt het plan. Eerst een rustperiode vanaf 07.00 en dan het eerste rak van 2.8 mijl gevolgd door weer een rust en ankerperiode. Dan nog een rustperiode door het Noordzeekanaal en 2 uur over houden voor de sluizen bij Kornwerd en Enkhuizen. Hiervandaan zonder verdere stops weer naar Lelystad.

Ik vertrok woensdag na 7 uur rust om te zien hoe de wind stond en ging in zicht van het rak voor anker. Zodra de wind constant bezeild en boven de 5 knoop zat en ik de windmolens in Enkhuizen nog zag draaien start ik het eerste rak. Daarna bij Lelystadhaven voor anker. De rustigste plek in de buurt voor een goede slaap. Vanaf hier zou er weinig slaap volgen. Even voor zessen in de ochtend ging het anker op en start ik. Om kwart over acht al bij de BvK Rustig zeilend naar Durgerdam ik had immers minimaal 7 uur rust en daarna een verkeerd tij. In IJmuiden nog twee uur te kooi en dan naar buiten. Er stond weinig wind maar bij een proefvaart naar het westen kwam er elke halve mijl een knoop bij. Dus toch maar vol voor de line honours gestart onder spi met 4 knoop wind uit ZO. Al snel pikte de wind op en gijpte ik. Dan volgt een prachtige nacht met heldere sterren en de Melkweg. Ook veel vissers maar de vis zit gelukkig niet bij de Jager in de buurt. De stroom valt mee, maximaal 0.7 knoop tegen en de wind valt mee. Ik loop al gauw ruim 5 knoop over de grond. Op windy zie ik de meldingen op het IJsselmeer van 6 knoop, de baankeuze lijkt goed. Helaas stopt mijn autopilotdrive er een mijl na de Baloeran mee. De reserve werkt veel minder goed vooral met schijnbaar halve wind onder spi. Veel zelf sturen maar met zo’n mooie nacht is dat heerlijk. Op het wad naar Den Helder de spi er even af en daarna er weer op. Beetje spannend wel in de donkere nacht scheren de onverlichte tonnen als reuzen met puntmutsen langs. Maar ze staan op mijn scherm en ik raak er dit keer geen een. Het laatste half uur twijfel ik over de spi. De stroom loopt mee en ik besluit dat ik ook nog uitgerust genoeg naar Lelystad moet dus zet ik hem niet. Dat is de consequentie van line honours, Het is lang achter elkaar doorvaren met iets minder inspanning. De sluispassage gaat in anderhalf uur. Dan heb ik in Enkhuizen nog een half uur over. Op het IJsselmeer ga ik op de aan de windse rakken over bb steeds 5 minuten binnen liggen. Zo krijg ik nog 30 minuten rust. En de Windpilot stuurt uitstekend. Enkhuizen schut snel. Ik besluit een half uur marge in de rusttijd te houden voor het geval er een foutje in mijn berekening zit. Ook weet ik niet zeker of de tracker op hele minuten afrond of achter de schermen de exacte tijd meet. Het laatste blijkt overigens bij navraag het geval. Voor line honours is het laatste stuk saai. Ik kan zo’n 5 mijl naar voor en achter geen concurrent ontdekken. Voor het handicap klassement maakt het nog wat uit maar omdat ik met 4 knoop wind en tegenstroom IJmuiden verliet stel ik me daar niet te veel van voor. In Bataviahaven hoor ik dat ik de eerste ben, plan geslaagd! Na een patatje en een hamburger slaap ik 12uur achtereen. Ondanks de korte baan toch een heel mooie tocht met voldoende uitdaging. Volgend jaar weer.

Dick Koopmans

Uitslagverwerking – nieuws van het front

Er wordt keihard gewerkt aan het verwerken van de uitslagen. Naast enkele kleine bugs in ons geautomatiseerde systeem, heeft de creativiteit van enkele deelnemer bij het invoeren van het logboek het systeem misleid. Gelukkig waren er legio voorbeeldig ingevulde logboeken, waar ook ons logboek- en uitslagen-botje in één keer mee klaar was. Inmiddels lijken de grootste raadsels opgelost te zijn en ontstaat er een schat aan informatie waar het bestuur zich aanstaand weekend over zal buigen. Er is een huzarenstukje geleverd door ons ICT team, bestaande uit 1 getalenteerd bestuurslid. Er dreigen helaas enkele diskwalificaties en er zullen ook wat strafplaatsen toegekend moeten worden. Die effecten zullen de definitieve uitslag nog flink kunnen beïnvloeden.

Er kan wel weer vastgesteld worden dat de zeilers die door inzicht, kennis en ervaring plus een flinke dosis geluk de juiste baan kozen én op de juiste momenten gingen zeilen en weer rusten, indrukwekkend veel sneller gezeild hebben dan anderen. Er zijn ook zat zeilers die werkelijk niet heel erg geïnteresseerd zijn in de uitslag en gewoon een fantastisch mooie tocht gevaren hebben. In elk geval was er deze editie volop ruimte om gezelligheid te vinden.

Verslag 200 mijls 2022 Driftkikker NED 3693

De 200 mijls solo lonkt al een tijdje na de mislukte poging van 8 jaar geleden. Dit jaar moest het er maar van komen. Doel uitvaren. De laatste 2 weekenden voor de race gebruikt om de boot aan de veiligheidseisen te laten voldoen en het comfort aan boord een beetje te verhogen. Dat laatste is nog wel een dingetje zonder kombuis en toilet.

De dinsdag voor de start de boot overvaren naar de Lelystad. Dan volgt kort een teleurstelling als via de mail het bericht binnenkomt dat de race is ingekort tot een 100 mijls. Mijn bootje loopt bij 6 knopen wind bijna 5 knoop. En door ik ga ervoor. Bij aankomst in Batavia haven voel ik me met mijn up en down uitgeruste kwarttonner wel een buitenbeentje tussen al die voor deze race uitgeruste 30 tot 50 footers. Op naar de BBQ en kennismaken met de tegenstanders.

Ik heb geen AIS wat de Noordzee baan onmogelijk maakt. Met de huidige weervoorspelling kies ik voor baan 8.

Woensdags moet er tussen 07:00 en 10:00 gestart worden of in dit geval het melden van de eerste rustperiode. Bijna alle boten blijven de komende 24 uur in de haven bij gebrek aan wind.

Donderdag op om 07:05 ga ik over de startlijn met een spi rak naar sport I. Na één rak met de genua volgen weer 4 rakken met de spinnaker. Helaas zakt de wind er na de EA1 uit. Na de sluis passage bij Enkhuizen voor anker. Na de verplichte 6 uur naar de Compagnieshaven, waar de deelnemers gratis mogen liggen. Hulde. Dan nog snel eten halen bij de Chinees. Na de rijsttafel nog even onder de douche en naar bed. De wekker gezet, ik lig naast Heino en die wil vroeg weg.

Vrijdag vertrek ik met de samen met de blue wave en die retesnelle kolibri uit Enkhuizen op weg naar de KG. Na 1 uur en drie kwartier bij de Urk. Vervolgens mag de spi er weer op. Bij de RHA komen de eerste problemen, vrachtschepen twee oplopend en een tegemoetkomend. Zo kan ik niet oploeven naar de ELB. De snelheid moet eruit, val af een beetje binnen de wind om de spi achter het grootzeil te krijgen. En dan grrrr, spinnaker draait om de voorstag. Gelukkig vrij snel uit de knoop, de weg naar de ELB is nu ook vrij. Daarna volgen nog een paar mooie rakken. Het doel is Hindeloopen en wachten op de NO wind.

Zaterdag de NO is er vroeger dan voorspeld met de optie om gelijk door te varen naar de finish. Na een ontbijt met verse croissant op naar het vervolg. Het waait goed en ik twijfel om toch de spi te zetten op het eerste rak. Ik doe het niet en dat kost me plek 6 van baan 8. De Seaduction trekt hem wel. Minder dan 4 minuten verschil op 19 uur. Vandaag de met genua op de buitenschoot, en dat is een hele verbetering, op weg naar sport A. Vandaar naar sport C bij Medemblik. Pal voor de wind. Dit oude IOR ontwerp rolt als een gek, de automaat trekt het niet. Voor mij onverantwoord om het voordek op te gaan. Maar ook zonder spinnaker ruim boven mijn target speed. Op naar Enkhuizen door de sluis en dan het laatste stukje naar de finish. Om 17:15 vaar ik langs sport I en zit deze 100 mijls erop! In drie dagen niet 1 keer overstag.

Super mooi evenement, ik heb genoten de boot beter leren kennen nieuw snelheidsrecord. Met dank aan de organisatie van de 200mijls, ik kom graag weer terug.

Marcel