Seabiscuit vergeet telefoon woensdagavond bij LC10.
Woensdag gaat Seabiscuit voor het eerst van start voor deelname aan de 200 Myls Solo. Met de windvoorspellingen is deze zware oude dame ( Trintella 44) zeker in het voordeel. Op het Markermeer zijn we iets ondertuigd, maar de harde wind ’s middags geeft het vertrouwen dat we Makkum moet kunnen halen woensdagavond.
Blog 200 Myls van de TUIMELAAR, geschreven aan (zeil)vrienden aan de wal. Maarten meldt vooraf exlpliciet: “Ik heb zeer genoten van de tocht. Dank en hulde aan de organisatie voor het vele werk en het verstandige besluit om de banen te beperken.”
Dinsdag, de voorbereiding
De veelbelovende titel van dit blog dekt helaas de lading niet, zoals de lezer duidelijk zal worden. Wat hier en de komende dagen volgt is het blog van Tuimelaars deelname aan de 200 Myls ‘Solo’. Want ja, na zeven jaar betrekkelijke rust is het weer zover. Tuimelaar en haar enthousiaste schipper doen weer mee aan de 200 Myls Solorace over IJsselmeer, Wad en Noordzee. Een evenement waar ongeveer 130 gekken en gekkinnen aan mee doen, en wat er op neer komt dat je alleen op je boot zo snel mogelijk 200 mijl probeert af te leggen, waarbij je verplicht drie maal een rusttijd van tenminste 7 uur in acht moet nemen en in totaal een rusttijd van tenminste 27 uur. Dat doe je door op een strategisch moment de wedstrijd te verlaten (je stopt de klok) en er na die rusttijd op dezelfde plek weer in te duiken.
Eindelijk de zonnebril op en de reven eruit getrokken. Klaar om de high aspect op de boom te zetten voor het voor de windse rak naar de EZ-A boei. Kreeg daar plat voor het lapje een bui over met puist wind. Ging hard! Als is het oktober, voelt als voorjaar?. Groet, Volkert. Bekijk de video op Facebook.
Gister aan het eind van de middag is de Flecha vertrokken uit Enkhuizen. Om alvast een klein stukje te varen en een 2e rustperiode te nemen, zet ik koers naar Trintelhaven. Plan is om er net voor het donker te zijn, omdat ik de haven niet ken. De rakken er naar toe zijn spectaculair . Met dubbel rif en kleine fok gaat het vaak boven de 11 – 12 knopen. In vlagen tot 35 knopen wind is het zaak je goed vast te houden, want het beweegt allemaal behoorlijk. Na de Sport E moet ik nog 3 mijl kruisen richting Trintelhaven. Dat is buiten de wedstrijd en dus niet erg, maar duurt Langer dan verwacht. Een mijl van te voren start ik alvast de motor. Wat te vroeg zoals blijkt , want 10 minuten later tijdens het strijken van de fok geeft de motor een koelwateralarm. Door de helling heeft- ie lucht aangezogen. Motor uitgezet want binnen stinkt het nogal. Gelukkig neemt de wind af in de luwte van de haven en zeil ik er naartoe. Bij de ingang gebeld met Jos van de Maximum ( die lag daar al ) en gevraagd waar ik aan kon leggen. In het donker in een onbekende haven is wat assistentie wel fijn. Met aanwijzingen en helpende handen ging het aanleggen prima . Inmiddels is de motor afgekoeld en weer aan de praat. Straks verder naar Urk. Goede vaart, Siebe.
Daar lig je dan in de luwte van de Buitenhaven van Enkhuizen. Leuke lunch met veel zeilerspraat achter de kiezen. Maar het plan van Herman is nog niet zo gek. Dus snel van de Mastenbar naar de plotter en de weather app, aan boord de Bella Diva. “Zou kunnen, maar is dat voldoende?”, zeggen we.
De emotie wint het van de trots en de ratio. Windkracht 6, mwah, hooguit een stevige 5. Snel alles in gereedheid gebracht en vertrokken. Mijn buur riep me nog na dat het buiten harder waait dan je hier denkt. En o o o wat kreeg hij gelijk.
Alleen de genua, een klein lapje. Maar ook dat was al snel te groot voor de ruime eind met dito deining. Ik was niet alleen. Al snel werd ik ingehaald door uiteindelijk vier solozeilers met als voordeel dat ik in Lelystad werd aangepakt. De havenmeester antwoordde op mijn vraag of dit zeilen valt onder dapper: “Eigelijk van de gekke.” Wie heeft er nou gelijk?
Op de foto de Seldon van Tonno van Bemmel.
Vriendelijke groet, Bernard Beijk
29 Uur na een duistere start in Lelystad een korte terugblik vanuit een zonnig Makkum. Varen zit er voorlopig even niet in, niet eens zozeer door de wind – daar lachen ze om in het Caribisch gebied – maar het water verdwijnt in fors tempo. Anderhalf uur geleden, voor het ruimen en aantrekken van de wind, lag mijn dek nog flush met de betonnen steiger maar de boot ligt inmiddels 60 cm lager, zie foto!
Weer, wind en golven van de eerste dag kennen we inmiddels allemaal. Ook de thuisblijvers hebben de omstandigheden wel door…. mooi zeilen met af en toe een kinkje in de kabel (schoot) maar met een smile. We hebben, de een wat meer dan de ander, her en der tijd verloren maar zolang je er ongeschonden uitkomt, is er niks aan de hand. Dat is in het kort ook het etmaal voor Ilou geweest.
Verrassend hoe identieke boten bij elkaar blijven varen of doen we hetzelfde goed en/of fout? De Traveller (Edwin Verweij) en Ilou –beide Sunfast 37 – zijn samen gestart in Lelystad en samen in Makkum gefinisht. Helaas ben ik na de finish in Makkum Edwin uit het oog verloren in het donker tegen de lichtenzee van Kornwerderzand. Nadat ik in een box lag, bleek Edwin noodgedwongen voor anker te zijn gegaan vlak onder de dijk. Hulde voor het zeemanschap dat Edwin bij deze manoeuvre onder zeil (30 kn wind, in het duister, op een moment dat je het echt niet wilt, want het gaat stormen) aan de dag legt! Een goed anker gelukkig, want vóór de sleep door de KNRM deze ochtend bleek het anker zich erg thuis te voelen in het Kornwerder zand en had nog geen zin om te gaan.
Wanneer verder…? Wind is zoals gezegd één ding, maar voorlopig lig ik vast in de blub en het IJsselmeer heeft met 50 cm verlaging (stand van nu) wellicht ook wat uitdagingen met een diepgang van 2,1 meter. Zonder water zijn we niks als mens en voor zeilers geldt dit nog ruimer blijkt maar weer. Allemaal een fijne dag en Happy Miles.
Groeten vanuit een steeds zonniger Makkum,
Harry van der Weij
In Makkum dachten ze: 12.00 uur lunch in Enkhuizen, dan hebben wij om 10.00 uur koffie. Wij zijn: Dazzling Dolpin, Jetstream, Seabiscuit, Free Bird en Ilou. De Tuimelaar is er ook, maar staat niet op de foto. De Traveller is gisteren in Makkum binnengebracht door de KNRM. Bij Kornwerderzand had hij een touw in de schroef gekregen.
Harris Visser (BMW) ligt eveneens in Makkum. Deze 8 schepen lijken de kopgroep te vormen van deze editie. Maar, alleen de BMW en Jetstream zijn nu bezig met hun tweede rustperiode. BMW moest noodgedwongen stoppen in Volendam. De Jetstream heeft een tactische tussenstop in Hindeloopen gemaakt gisteren.
Voor nu drinken ze koffie in een prachtige accommodatie op de steiger van de Marina in Makkum, gratis koffie. Helemaal top van deze haven, volgens Gerben Bos (die even zijn thuishaven wil promoten 
:-))
De inschatting is dat er zeker 50 solozeilers verwaaid liggen in Enkhuizen. Jan Duijsens van Dehler Bright Side en anderen hebben het plan opgevat om om 12:00 uur te gaan lunchen in de Mastenbar in Enkhuizen, Compagnieshaven 3. Wil je meer weten, zoek dan even contact met Jan (nummer 29 in de lijst).