De 200 myls ‘SOLO’
door Cees Zeilstra (Kersteditie van de Nederlandsche Vereniging van Kustzeilers )
IEDER VOOR ZICH EN ….
Dit jaar had ik veel zin om een solo wedstrijd te varen, zodoende had ik mijn “Zeemuis” (Lohi34) en mijzelf ingeschreven voor de 200 myl’s solorace over IJsselmeer, en eventueel de Wadden en Noordzee. Start was gepland in Muiden op woensdag 1 oktober om 10.00 uur, vooraf gegaan door een palaver om 09.00 uur met briefing en koffie met gebak bij Ome Ko. Organisator is Jan Luyendijk op privé basis.
Het logboek moest zeer nauwkeurig worden bijgehouden en is een belangrijk attribuut voor het berekenen van de winnaar. Ook kreeg elke deelnemer een fotocamera met flits mee met de opdracht de merktekens van de te varen baan ( boeien ) binnen een straal van 5 meter op de foto te nemen. Na Den Oever kon men kiezen uit 4 routes, Scheveningen, Ijmuiden/Den Helder, de Wadden en het Ijsselmeer. Totale rusttijd moest minimaal 27 uur zijn, voor meer rusturen gelden er strafmijlen. Ook was er een verplichte rust voor anker.
Aantal deelnemers was om en nabij de 18 schepen, variërend van een Dynamic 37 tot een Kolibrie. Weerberichten waren niet al te best, regen en NW wind oplopend tot 7/8 Beaufort, maar de stemming was best en onderling was de sfeer uitstekend. Iedereen wist precies waar hij aan begon, organisatie was perfekt, seinvlag nr.1 in het achterstag, er kwam bakken wind aan dus wat wilde je nog meer.
De eerste dag begon met druilerig weer en W4 die spoedig aantrok tot een dikke 5. Na enkele rakken gevaren te hebben ging ik om 16.00 uur door de sluizen van Enkhuizen. Met een ruimende NW7 kwam ik om 21.45 in het donker in Den Oever aan. Een van de boeien die ik moest ronden was de WV14. Dat was niet bepaald makkelijk voor een behoorlijk kleurenblinde als ik, om die boei in het stikke donker, tegen een achtergrond van allerlei andere lichtjes, te verkennen en op de foto te zetten.
De volgende dag woei het hard, NW 7/8, zeilvoering was 2 riffen en high aspect. Voor de wind naar Urk werden de paar laatste haren die ik op mijn hoofd heb er bijna afgeschoren door een geweldige ongewilde gijp, geen schade maar wel de schrik in de benen. Vrijdag was het weer druilerig met eerst weinig wind en later WNW 4. Ik moest nog een 50 mijl varen en kon dus zaterdagochtend finishen.
Toch is deze wedstrijd op vrijdag om 15.20 uur afgeblazen, niet vanwege het weer maar omdat één van de deelnemers tijdens de wedstrijd was overleden. Via kanaal 10 en 1 (met dank aan de betr.instanties) werden de deelnemers op de hoogte gebracht van deze vreselijke gebeurtenis en de wedstrijd werd gestaakt.
Later in de vertrekhaven Muiden, werden wij op de hoogte gesteld waar het ongeluk gebeurd was. Op de 1e dag van de wedstrijd is deze markante zeiler aan een hartstilstand overleden in de voorhaven van het sluiscomplex bij Enkhuizen. Zijn schip werd die woensdag al opgemerkt door een passerende vrachtschipper die het vreemd vond dat dit schip met draaiende motor vast zat in de modder bij de ankerplaats aldaar zonder iemand aan boord te zien. Toen dezelfde schipper 2 dagen later weer de sluis passeerde voor de terugtocht, lag het scheepje nog steeds op dezelfde plek met stationair draaiende motor. Nadat de waterpolitie gealarmeerd was werd het lichaam van de onfortuinlijke schipper van boord gehaald.
Wat mij verontrust en verbaasd is dat niemand ter plekke iets heeft opgemerkt van dit drama. De deelnemers aan de wedstrijd waren allemaal de sluis al gepasseerd toen het betreffende schip arriveerde, maar er zijn daar diverse scheepswerven gericht op de watersport, veel scheepsverkeer, maar niemand is het kennelijk opgevallen dat een schip met draaiende motor 2 dagen en nachten in de modder vast zat in de voorhaven van de drukste sluis van Nederland! Sluiswachters kijken kennelijk ook niet verder dan de sluisdeur vanuit hun riante uitkijktoren, kortom niemand die iets gezien heeft of althans niet de moeite heeft genomen polshoogte te gaan nemen. Op het Nederlandse water is het dus ook geworden: ieder voor zich en god voor ons allen…
Ik vind dit een droeve zaak voor de watersport in het algemeen, die toch al door de steeds grotere aantallen schepen vaker de sfeer ademt van onze snelwegen: file / haast / geen manieren / desinteresse ( uiteraard uitzonderingen daargelaten).
Als fervent solozeiler word je daar vaak mee geconfronteerd. Toen ik in mijn thuishaven weer terugkeerde na deze dramatische gebeurtenis, stond er een man op de steiger, op 2 meter afstand, te kijken welke problemen een solozeiler kan hebben om een 34 ft scheepje in een onbeschutte box te wurmen met een harde dwarse wind, let wel ; zonder één hand uit te steken! Ik heb mij er al op getraind om mijzelf er niet meer aan te ergeren, toch kon ik het niet laten om te vragen of die man last had van koude handen….
Ondanks dat het op de tweede dag afzien was, bleef de schade bij mij aan boord beperkt tot een flinke scheur in de genua, bij andere schepen waren verschillende zeilen ook gescheurd, de Kolibri verloor haar roer en 1 schipper kon niet meer doorvaren vanwege pijn in de rug.
Uiteraard doe ik volgend jaar weer mee, al is het alleen om dat clubje maffe zeilers weer te ontmoeten.
Cees Zeilstra,
“Zeemuis”
Route-keuze nr 1 =haven-merkteken-afstand in mijlenMUIDEN START-M1-000,
Route-keuze nr 2 =haven-merkteken-afstand in mijlenMUIDEN START-M1-000,
Route-keuze nr 3 =haven-merkteken-afstand in mijlenMUIDEN START-M1-000,
Route-keuze nr 4 =haven-merkteken-afstand in mijlenMUIDEN START-M1-000,