Vanaf de kaartentafel van JAGER
Het was even schrikken, de mail van 17 september dat de baan mogelijk ingekort zou worden naar 100 mijl! Een week vrij voor 100 mijl is veel gevraagd, kan in een dag. Maar ja het dringende advies van bestuur en wedstrijdleiding was geef niet op. Om er toch een uitdaging van te maken had ik twee plannen, of voor line honours of een extra rondje om de waddeneilanden in mijn rustperiode
Ik maakte een strategie voor de line honours. Baan 6 lijkt de meeste wind in de eerste paar dagen te hebben. Die wordt het dus. Om goed uit te komen volgt het plan. Eerst een rustperiode vanaf 07.00 en dan het eerste rak van 2.8 mijl gevolgd door weer een rust en ankerperiode. Dan nog een rustperiode door het Noordzeekanaal en 2 uur over houden voor de sluizen bij Kornwerd en Enkhuizen. Hiervandaan zonder verdere stops weer naar Lelystad.
Ik vertrok woensdag na 7 uur rust om te zien hoe de wind stond en ging in zicht van het rak voor anker. Zodra de wind constant bezeild en boven de 5 knoop zat en ik de windmolens in Enkhuizen nog zag draaien start ik het eerste rak. Daarna bij Lelystadhaven voor anker. De rustigste plek in de buurt voor een goede slaap. Vanaf hier zou er weinig slaap volgen. Even voor zessen in de ochtend ging het anker op en start ik. Om kwart over acht al bij de BvK Rustig zeilend naar Durgerdam ik had immers minimaal 7 uur rust en daarna een verkeerd tij. In IJmuiden nog twee uur te kooi en dan naar buiten. Er stond weinig wind maar bij een proefvaart naar het westen kwam er elke halve mijl een knoop bij. Dus toch maar vol voor de line honours gestart onder spi met 4 knoop wind uit ZO. Al snel pikte de wind op en gijpte ik. Dan volgt een prachtige nacht met heldere sterren en de Melkweg. Ook veel vissers maar de vis zit gelukkig niet bij de Jager in de buurt. De stroom valt mee, maximaal 0.7 knoop tegen en de wind valt mee. Ik loop al gauw ruim 5 knoop over de grond. Op windy zie ik de meldingen op het IJsselmeer van 6 knoop, de baankeuze lijkt goed. Helaas stopt mijn autopilotdrive er een mijl na de Baloeran mee. De reserve werkt veel minder goed vooral met schijnbaar halve wind onder spi. Veel zelf sturen maar met zo’n mooie nacht is dat heerlijk. Op het wad naar Den Helder de spi er even af en daarna er weer op. Beetje spannend wel in de donkere nacht scheren de onverlichte tonnen als reuzen met puntmutsen langs. Maar ze staan op mijn scherm en ik raak er dit keer geen een. Het laatste half uur twijfel ik over de spi. De stroom loopt mee en ik besluit dat ik ook nog uitgerust genoeg naar Lelystad moet dus zet ik hem niet. Dat is de consequentie van line honours, Het is lang achter elkaar doorvaren met iets minder inspanning. De sluispassage gaat in anderhalf uur. Dan heb ik in Enkhuizen nog een half uur over. Op het IJsselmeer ga ik op de aan de windse rakken over bb steeds 5 minuten binnen liggen. Zo krijg ik nog 30 minuten rust. En de Windpilot stuurt uitstekend. Enkhuizen schut snel. Ik besluit een half uur marge in de rusttijd te houden voor het geval er een foutje in mijn berekening zit. Ook weet ik niet zeker of de tracker op hele minuten afrond of achter de schermen de exacte tijd meet. Het laatste blijkt overigens bij navraag het geval. Voor line honours is het laatste stuk saai. Ik kan zo’n 5 mijl naar voor en achter geen concurrent ontdekken. Voor het handicap klassement maakt het nog wat uit maar omdat ik met 4 knoop wind en tegenstroom IJmuiden verliet stel ik me daar niet te veel van voor. In Bataviahaven hoor ik dat ik de eerste ben, plan geslaagd! Na een patatje en een hamburger slaap ik 12uur achtereen. Ondanks de korte baan toch een heel mooie tocht met voldoende uitdaging. Volgend jaar weer.
Dick Koopmans