Dazzling Dolphin: ode aan de vakmensen (deel 3)
Het besluit dat we er een project van gingen maken was uiteindelijk niet zo moeilijk. De uitdaging was vakmensen te vinden.
Zou er nog iemand zijn die destijds bij of voor Stute Holzbau werkte? Ja, Horst Heinze. Een fantastische “Schreinermeister” (maar niet officieel). Hij ontwierp destijds de freesplannen, freesde, assembleerde de verschillende houtelementen die daarna door Dehler werden ingebouwd en heeft de kennis en kunde nog steeds. Wat vervangen moest worden is vervangen. Wat gerenoveerd moest worden is gerenoveerd. Hij produceerde 2 mm dikke voorzetpanelen met teakfineer voor de schotten exact volgens de oorspronkelijke maatvoering.
Weber Yachttextil hoefde alleen het bouwnummer te hebben om te weten wat ze 15 jaar geleden geleverd hadden. Dus dat maakte het simpel om een nieuwe, naar het exacte origineel, set stoffering te bestellen. En dat vertrouwen is niet beschaamd. Superkwaliteit, past precies en was op tijd klaar.
Het wegsnijden van de binnenschaal was relatief snel gedaan. Maar het terugplaatsen was een uitdaging. Oud polyester dat ook nog super heet is geweest en daarna is weggesneden, vervormd als een dolle. Al het zichtwerk moest terug. Dirk de Haan jr heeft dit aangepakt met alle voorzorgen als adembescherming, gelaatsbescherming, overalls en handschoenen. Het is uiteindelijk gelukt en ook zo dat het afgewerkt kon worden.
Dan kom je bij de schilders. Niels de Klerk en zijn team hebben de binnenschaal (deels origineel en deels teruggeplaatst) geschuurd totdat alle aantasting door de hitte weg was. In meerdere cycli met epoxy plamuur en het gebruik van koolstofpoeder bij het schuren om bobbels en kuiltjes te vinden hebben ze het super strak gekregen en met een 2-componenten systeem geschilderd. En ook dat was een permanente dans tussen persoonlijke beschermingsmaatregelen en het in de meest onmogelijke hoekjes schuren, plamuren en schilderen. Ik wil zeggen dat het resultaat strakker en frisser oogt dan .het was als nieuw. Met dezelfde zorg zijn kuip en dek aangepakt (zijn 9 maanden een werkplaats geweest) en het stuurrad en het onderwaterschip.
Uit Duitsland kregen we de “strikte opdracht” dat al het overige houtwerk in hetzelfde verfsysteem moest worden afgewerkt. Het moet er natuurlijk wel knap uitzien. En ja, er zijn maar een handvol schilders in Nederland die die specifieke lak gebruiken. Zo ook Andre van der Zee uit Franeker. Hij doet grote projecten, maar heeft ook service lijn waarin hij interieurs van superjachten spuit. Ja, je voelt het aankomen.
Ondertussen moest de techniek weer worden ingebouwd. Hier in tandem gewerkt met Roy als monteur. Heel veel aspecten kom te tegen waar kunde en/of ervaring uitermate belangrijk is. Hij bouwt iedere winter 4 Webasto’s in. Dat moet je niet zelf proberen. Uberhaupt gaat het inbouwen van techniek met 2 paar handen veel sneller.
Een scheepsinterieur inbouwen is echt wel een dingetje. Helemaal als je niet betrokken bent geweest bij het uitbouwen en niet precies weet wat er als nieuw spul komt. Ik begon met Stefan met een zekerheidje. Het terugplaatsen van een blok van 4 keukenkastjes. Gleed er zo in, past precies en werd vastgezet met 8 schroeven in de oorspronkelijke 8 schroefgaten. Dat gaf vertrouwen. En zo hebben we in ruim 4 weken alles teruggebouwd. Maar waar de vakman zich onderscheidt is wanneer hij de zwaar beschadigde en door ons teruggeschuurde (hoofd)schotten insmeert met een epoxylijm, ernaar kijkt, beetje hier en daar beter verdeelt en dan zo’n voorgesneden 2 mm paneel er tegenaan plooit, selectief aandrukt, vastklemt. En natuurlijk gelijk precies op zijn plaats. Groot gevoel voor detail. Vakwerk.
De reductor van de elektrische lier is zo heet geweest dat er olie door de keerringen de motor is ingedrukt. Dat was een relatieve easy fix voor De Vier uit Amsterdam, een heerlijk ouderwetse, maar zeer kundig elektromotoren revisie bedrijf. Een serieus probleem waren versleten koolborstels, omdat die motor is nooit gemaakt om er onderdelen van te vervangen. Zij wel dus.
Terwijl ik met Niels, Stefan en Roy aan hun deelprojecten werkte, heb ikzelf ondertussen alle 220V, 12V, een nieuwe 12V laad configuratie en navigatie ingebouwd.
Voor onderdelen of advies kun je uiteindelijk als particulier ook heel goed toegang krijgen tot expertise. Er zijn gelukkig voldoende bedrijven die zich willen associëren aan met zo’n project. Maar ik ben ook een paar bedrijven tegen gekomen die totaal niet geïnteresseerd zijn om een dienst of onderdeel te leveren.
Internet was mijn vriend. Het afstandsrecord is voor 3 nieuwe pakkingen voor het Force 10 fornuis. Die heb ik tenslotte gevonden in Seattle!
Zeker de laatste 7 weken van het project was het druk, maar ook gezellig aan boord. Voldoende tijd voor grappen. Een voldoende stroom van broodjes kroket of kaassouffle bij de lunch en af en toe een krat bier helpt.
In alle eenvoud, er ligt er een gloednieuwe Dehler 39SQ aan de steiger, beter dan die 15 jaar geleden te water ging behalve dat de romp, dek, mast en motor 15 jaar oud zijn. En dat is puur te danken aan het vakmanschap en toewijding van bovengenoemde vakmensen en de sturende hand van Peter de Klerk, mijn werfbaas.
Groet Volkert Zijlker a/b Dazzling Dolphin