Waarheen verdwijnt het water?
29 Uur na een duistere start in Lelystad een korte terugblik vanuit een zonnig Makkum. Varen zit er voorlopig even niet in, niet eens zozeer door de wind – daar lachen ze om in het Caribisch gebied – maar het water verdwijnt in fors tempo. Anderhalf uur geleden, voor het ruimen en aantrekken van de wind, lag mijn dek nog flush met de betonnen steiger maar de boot ligt inmiddels 60 cm lager, zie foto!
Weer, wind en golven van de eerste dag kennen we inmiddels allemaal. Ook de thuisblijvers hebben de omstandigheden wel door…. mooi zeilen met af en toe een kinkje in de kabel (schoot) maar met een smile. We hebben, de een wat meer dan de ander, her en der tijd verloren maar zolang je er ongeschonden uitkomt, is er niks aan de hand. Dat is in het kort ook het etmaal voor Ilou geweest.
Verrassend hoe identieke boten bij elkaar blijven varen of doen we hetzelfde goed en/of fout? De Traveller (Edwin Verweij) en Ilou –beide Sunfast 37 – zijn samen gestart in Lelystad en samen in Makkum gefinisht. Helaas ben ik na de finish in Makkum Edwin uit het oog verloren in het donker tegen de lichtenzee van Kornwerderzand. Nadat ik in een box lag, bleek Edwin noodgedwongen voor anker te zijn gegaan vlak onder de dijk. Hulde voor het zeemanschap dat Edwin bij deze manoeuvre onder zeil (30 kn wind, in het duister, op een moment dat je het echt niet wilt, want het gaat stormen) aan de dag legt! Een goed anker gelukkig, want vóór de sleep door de KNRM deze ochtend bleek het anker zich erg thuis te voelen in het Kornwerder zand en had nog geen zin om te gaan.
Wanneer verder…? Wind is zoals gezegd één ding, maar voorlopig lig ik vast in de blub en het IJsselmeer heeft met 50 cm verlaging (stand van nu) wellicht ook wat uitdagingen met een diepgang van 2,1 meter. Zonder water zijn we niks als mens en voor zeilers geldt dit nog ruimer blijkt maar weer. Allemaal een fijne dag en Happy Miles.
Groeten vanuit een steeds zonniger Makkum,
Harry van der Weij